Νέα χρονιά μέ νέα μυαλά;

Νέα χρονιά μέ νέα μυαλά;

Ἄλλη μιά χρονιά μᾶς ἄφησε, ἄλλος ἕνας χρόνος ἦρθε, ὅλοι μας ἀνταλλάξαμε εὐχές, ἀγκαλιές, φιλιά, περάσαμε οἰκογενειακές στιγμές ἀγάπης καί θαλπωρῆς γύρω ἀπό τήν φωτιά στό τζάκι (ὅσοι ἔχουμε τζάκι καί πόσο μᾶλλον ξύλα) καί γίναμε γιά λίγο παιδιά!

Μεγαλώσαμε κατά ἕναν χρόνο ἡλικιακά, ὅμως γίναμε σοφότεροι κατά ἕναν χρόνο ἐμπειρικά;

Κάναμε τήν αὐτοκριτική μας γιά τίς χρονιές πού ἔφυγαν καί τίς δικές μας ἐνέργειες καί πράξεις ἄν ἦταν σωστές ἤ μή;

Εἴδαμε τά πάθη μας, τίς κακές ἐπιλογές μας, τίς κριτικές μας, τούς λάθος τρόπους μας, τίς φοβίες μας, τίς τρομάρες μας, τά ἄγχη καί τά πείσματά μας καί μέ καλή διάθεση νά ἀλλάξουμε πρός τό καλύτερο τόν ἑαυτό μας ζητήσαμε ἀπό Τόν Πανάγαθο Θεό νά μᾶς φωτίσει νά γίνουμε καλύτεροι ἄνθρωποι, καλύτεροι Χριστιανοί, ψυχικά γαλήνιοι καί ταπεινοί δοῦλοι τοῦ Κυρίου;

Ἡ Ὀρθόδοξη στάση τῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας, κατά τή διαχείριση τοῦ Covid-19

Ἡ Ὀρθόδοξη στάση τῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας,
 κατά τή διαχείριση τοῦ Covid-19

Ἡ συγγραφή τοῦ παρόντος ἄρθρου εἶναι ἀντίδωρο ἑνός ἐνορίτη, πρός τό περιοδικό «Ἐνοριακή Εὐλογία». Οἱ σκέψεις ἐδῶ καταγράφονται σύμφωνα μέ τή μέθοδο τῆς χαρισματικῆς ἤ βιωματικῆς θεολογίας, ἡ ὁποία ἀπαιτεῖ «κτήση καρδίας καθαρᾶς καί ἐγκαινισμό πνεύματος εὐθέως ἐν τοῖς ἐγκάτοις ἡμῶν» (πρβλ. Δαυΐδ, Ψαλμός Ν΄). Παράλληλα, στό παρόν ἄρθρο δέν παραβλέπονται τά συμπεράσματα τῆς λεγομένης σχολαστικῆς θεολογίας, ὡς ἐπιστημονικῆς μεθόδου ἀπόκτησης τῆς γνώσης. Κατόπιν αὐτῶν, ζητῶ νά μέ συγχωρήσουν οἱ ἀναγνῶστες, γιά τά ὅποια σφάλματά μου, καθώς, γιά πρώτη φορά στή ζωή μου διατυπώνω καρδιακῶς, τούς συλλογισμούς μου.

Στό θέμα πού ἀναπτύσσεται προσπαθοῦμε νά δώσουμε μία ἐξήγηση στήν ἀξιοπρόσεχτη στάση πού κράτησαν τά Σώματα Ἀσφαλείας, ἀπέναντι στή Ἐκκλησία, γιά τήν ἐφαρμογή τῶν περίφημων ὑγειονομικῶν μέτρων ἀποτροπῆς τῆς διάδοσης τοῦ νέου κορονοϊοῦ. Ἡ στάση αὐτή τῶν Ἀστυνομικῶν τῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας θά πρέπει μέ τόλμη καί παρρησία νά χαρακτηριστεῖ πέρα γιά πέρα, Ὀρθόδοξη, ἀποδεικνύοντας, γιά ἄλλη μία φορά ὅτι νικᾶ τοῖς βασιλεῦσι, τό διά τοῦ Σταυροῦ Του πολίτευμα. Ἡ Ὀρθόδοξη στάση τῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας κατά τή διαχείριση τοῦ νέου κορονοϊοῦ ὀφείλεται στούς κάτωθι λόγους:

ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΕΣ ΑΠΟΔΟΧΕΣ ΣΤΟΥΣ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΤΩΝ ΗΠΑ!

ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΕΣ ΑΠΟΔΟΧΕΣ
 ΣΤΟΥΣ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟΥΣ ΤΩΝ ΗΠΑ!

Στίς 24 Ὀκτωβρίου 2022 ὁ Ἀµερικανός δικαστής Ralph J. Porzio ἐξέδωσε µία ἱστορική ἀπόφαση: Ὅρισε νά ἐπανέλθουν σέ καθεστώς πλήρους ἀπασχόλησης καί νά λάβουν ἀναδροµικές ἀποδοχές οἱ ἐργαζόµενοι στήν Πόλη τῆς Νέας Ὑόρκης, πού εἶχαν τιµωρηθεῖ µέ ἀπόλυση, ἐπειδή δέν συµµορφώθηκαν µέ τόν ὑποχρεωτικό ἐµβολιασµό κατά τοῦ κορῶνα-ἰοῦ. Θαυµάσαµε τότε τό ἦθος τοῦ δικαστῆ καί ἀναρωτηθήκαµε, ἐάν ὑπάρχουν ἀκόµα (τέτοιοι) δικαστές καί στήν Ἀθήνα.

Ἀκριβῶς ἕνα µήνα ἀργότερα, στίς 24 Νοεµβρίου 2022, ἦρθε ἡ ἀπάντηση στό ἐρώτηµά µας. Δηµοσιεύτηκε µία ἀπόφαση ἡ ὁποία χαρακτηρίστηκε ἐπίσης ἱστορική καί παροµοιάστηκε µέ «τελετή λήξεως µιᾶς λίαν σκοτεινῆς περιόδου»1: ἡ ἀπόφαση 2332/2022 τοῦ Συµβουλίου τῆς Ἐπικρατείας. Μέ τήν ἀπόφαση αὐτή, ἡ ὁποία ἐκδόθηκε µετά ἀπό προσφυγή τῆς Πανελλήνιας Ὁµοσπονδίας Ἐργαζοµένων Δηµοσίων Νοσοκοµείων (Π.Ο.Ε.ΔΗ.Ν), κρίθηκε ἀντισυνταγµατική ἡ παράταση τοῦ ὑποχρεωτικοῦ ἐµβολιασµοῦ τῶν ἐργαζοµένων σέ δοµές ὑγείας.

Ὑπενθυµίζεται ὅτι ὁ ὑποχρεωτικός ἐµβολιασµός κατά τοῦ  κορωναϊοῦ Covid-19 ἐπιβλήθηκε µέ τό ἄρθρο 206 παρ. 1 τοῦ Ν. 4820/2021 σέ «ὅλο τό προσωπικό τῶν ἰδιωτικῶν, δηµόσιων καί δηµοτικῶν µονάδων φροντίδας ἡλικιωµένων καί φροντίδας ἀτόµων µέ ἀναπηρία (ἰατρικό, παραϊατρικό, νοσηλευτικό, διοικητικό καί ὑποστηρικτικό προσωπικό)» καί βασίστηκε σέ «ἐπιτακτικούς λόγους προστασίας τῆς δηµόσιας ὑγείας» (κατά τή διατύπωση τῆς ἴδιας τῆς διάταξης).

«Γένεσις, Δηµιουργία καί ὁ πρῶτος ἄνθρωπος»

Ἕνα βιβλίο τοῦ π. Σεραφείµ Ρόουζ

«Γένεσις, Δηµιουργία  καί ὁ πρῶτος ἄνθρωπος»

«Εἶναι ἐπιθυµητό κάποιοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ἀφοῦ θά ἔχουν σπουδάσει τίς ἐφαρµοσµένες ἐπιστῆµες, νά σπουδάσουν κατόπιν τά θεµελιώδη στοιχεῖα τοῦ ἀσκητισµοῦ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καί νά κληροδοτήσουν στήν ἀνθρωπότητα µιά ἀληθῆ φιλοσοφία, θεµελιωµένη ἐπάνω στήν ἀκριβῆ γνώση καί ὄχι ἐπάνω σέ αὐθαίρετες ὑποθέσεις. Ὁ Ἕλλην σοφός Πλάτων ἀπαγόρευσε τήν ἐξάσκηση τῆς φιλοσοφίας χωρίς τήν προαπαιτούµενη σπουδή τῶν µαθηµατικῶν. Αὐτή εἶναι ἡ ἀληθής ὄψη τοῦ ζητήµατος. Χωρίς τήν προαπαιτούµενη σπουδή τῶν µαθηµατικῶν, µαζί µέ τίς λοιπές ἐπιστῆµες πού στηρίζονται σέ αὐτά, καί χωρίς τήν ζωντανή καί γεµάτη ἀπό τή Χάρη γνώση τῆς Χριστιανοσύνης, εἶναι ἀδύνατον στήν ἐποχή µας νά παρουσιασθεῖ ἕνα ὀρθό φιλοσοφικό σύστηµα. Πολλοί πού θεωροῦν τούς ἑαυτούς τους εἰδικευµένους στή φιλοσοφία, ἀλλά δέν ἔχουν ἐξοικειωθεῖ µέ τά µαθηµατικά καί µέ τίς φυσικές ἐπιστῆµες, ὅταν θά συναντήσουν αὐθαίρετες εἰκασίες καί ὑποθέσεις στά ἔργα τῶν ὑλιστῶν, δέν θά µπορέσουν νά τίς διακρίνουν ἀπό τήν γνώση πού στηρίζεται στήν ἴδια τήν ἐπιστήµη καί δέν θά εἶναι ἱκανοί µέ κανέναν τρόπο νά δώσουν µιά ἱκανοποιητική ἀπάντηση καί ἀξιολόγηση ἀκόµη καί στά πιό παράλογα παραληρήµατα κάθε εἴδους ὀνειροπόλου. Πολύ συχνά προσελκύονται σέ αὐτά τά παραληρήµατα ὡς τό σηµεῖο τῆς αὐταπάτης, ἐκλαµβάνοντες αὐτά ὡς τήν προφανῆ ἀλήθεια».

Τό κείµενο πού παραθέσαµε ἀνήκει στόν Ρῶσο ἅγιο τοῦ 19ου αἰώνα Ἰγνάτιο Μπριαντσανίνωφ, ἐπίσκοπο Σταυρουπόλεως. Σέ αὐτό συνοψίζεται µιά ἄποψη τοῦ ζητήµατος τῶν σχέσεων τῆς Χριστιανικῆς θρησκείας µέ τήν ἐπιστήµη, ἡ ὁποία εἶναι πιά περιθωριακή µεταξύ τῶν συγχρόνων Ὀρθοδόξων, τόσο τῶν «προοδευτικῶν», οἱ ὁποῖοι συνηθίζουν νά ὑποστηρίζουν ὅτι δέν εἶναι κἄν δυνατή ἡ σύγκρουση τῶν πορισµάτων τῆς ἐπιστήµης µέ τά δόγµατα τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ ἄλλο εἶναι –δῆθεν– τό ἀντικείµενο τῆς ἐπιστήµης καί ἄλλο τό πεδίο τῆς Δογµατικῆς, ὅσο καί τῶν «παραδοσιακῶν», οἱ ὁποῖοι τείνουν νά ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ ἀφοσίωση στήν «ἡσυχαστική παράδοση» ἀρκεῖ ἀπό µόνη της γιά νά δώσει τίς ἀληθεῖς ἀπαντήσεις στά ζητήµατα πού ἔχουν πράγµατι σηµασία καί ὅτι, ἑποµένως, µπορεῖ κανείς, χωρίς «πνευµατικό κόστος», νά ἀγνοήσει τή σύγχρονη ἐπίθεση τῶν «ἐπιστηµονικῶν» ἰδεῶν καί κοσµοθεωριῶν κατά τοῦ Χριστιανισµοῦ. Γιά τόν ἅγιο Ἰγνάτιο, ὅµως, ὁ ὁποῖος, σηµειωτέον, ἐργάσθηκε ἰδιαιτέρως γιά τήν ἀναζωπύρωση τῆς παράδοσης τῆς «νοερᾶς προσευχῆς» καί τῆς «πνευµατικῆς ζωῆς» στήν ἐποχή του, ἀπαιτεῖται, ἀπό ὅσους ἐπιλέγουν νά πορευθοῦν στήν ὁδό τῆς ἐπιστηµονικῆς γνώσης, νά συνδυάσουν, ἀφ’ ἑνός τή σπουδή τῶν µαθηµατικῶν καί τῶν φυσικῶν ἐπιστηµῶν καί, ἀφ’ ἑτέρου, τή γνώση πού δίδει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ. Διαφορετικά, σέ περίπτωση, δηλαδή, πού κάποιος δέν ἔχει ἐξοικειωθεῖ µέ τίς λεγόµενες θετικές ἐπιστῆµες, δέν θά εἶναι δυνατή σέ αὐτόν ἡ διάκριση τῆς ἐπιστηµονικῆς ἀλήθειας ἀπό τό ἐπιστηµονικοφανές ψεῦδος.

Ὁ ἐµβολιασµός ὡς θρησκευτικό µῆλον τῆς ἔριδος

Ὁ ἐµβολιασµός
ὡς θρησκευτικό µῆλον τῆς ἔριδος

Ἐµβληµατική φιγούρα στήν Εὐρωπαϊκή ἱστορία τοῦ ἐµβολιασµοῦ, ὑπό τήν εἰδικότερη µορφή τοῦ ἐνοφθαλµισµοῦ (inoculation), ἄλλως: τοῦ εὐλογιασµοῦ (variolisation) ἤ τοῦ ἐγκεντρισµοῦ¹, ἦταν ἡ Λαίδη Μαίρη Γουόρτλεϋ Μοντάγκ (Mary Wortley Montague), σύζυγος τοῦ Ἄγγλου πρέσβεως στήν Κωνσταντινούπολη, ἡ ὁποία ἐνοφθάλµισε τόν γιό της τό 1718· τό 1721, ὅταν ἡ οἰκογένεια ἐπέστρεψε στήν Ἀγγλία, ἐνοφθαλµίστηκε ἡ ἀδελφή της ἀπό τόν χειρουργό Maitland².

Στήν περίπτωση αὐτή ἀναφέρεται καί ὁ Dr. med. Γκέρχαρντ Μπούχβαλντ (Gerhard Buchwald), ἰατρός µέ εἰδικότητα στήν πνευµονολογία καί τήν ἐσωτερική παθολογία (τίς ἰατρικές ὑπηρεσίες του προσέφερε στήν κλινική Franken τῆς Βαυαρικῆς πόλης Bad Steben), ὁ ὁποῖος ἐπισηµαίνει ὅτι αὐτή ἡ µορφή ἐµβολιασµοῦ προκάλεσε σοβαρές ἀσθένειες καί θανάτους³. Εἰδικότερα, «κάθε ἐµβολιασµένος γινόταν πηγή µόλυνσης γιά τό περιβάλλον του καί ὅπου ἐφαρµοζόταν αὐτός ὁ ἐµβολιασµός ὑπῆρχε µιά ραγδαία αὔξηση τῶν περιπτώσεων εὐλογιᾶς». Μάλιστα, ὁ Μπούχβαλντ σηµειώνει ὅτι «τήν ἐποχή πού ἀκολούθησε πέθαιναν στό Λονδίνο κάθε χρόνο 25.000 περισσότεροι ἄνθρωποι ἀπό εὐλογιά, ἀπό ὅ,τι τήν ἐποχή πού προηγήθηκε τῆς εἰσαγωγῆς αὐτῆς τῆς διαδικασίας»⁴.