«Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΟΥ ΒΙΟΥ ΤΡΕΧΕΙ»
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ!
Ἡ ζωή σ’ αὐτόν τόν γήινο κόσμο εἶναι τό μοναδικό ἐκπαιδευτήριο τοῦ «θεοειδοῦς ὄντος», πού λέγεται ἄνθρωπος, κυρίως δέ ἡ ἐκπαίδευση αὐτή γίνεται μέσῳ τοῦ χρόνου τῆς Ἐκκλησίας, πού λέγεται Καιρός (=εὐκαιρία), γι’ αὐτό ἄλλωστε ὁ ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς προτρέπει λέγοντάς μας ὅτι πρέπει νά ἐκπαιδευόμεθα ὅσο γίνεται πιό ἀποτελεσματικά, «ἐξαγοραζόµενοι τόν καιρόν ὅτι αἱ ἡµέραι πονηραί εἰσιν».
Ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, αὐτός ὁ μοναδικός ἀνατόμος τῶν Ἐπουρανίων καί τῶν ἐπιγείων, μᾶς παρουσιάζει 
τήν τραγικότητα τοῦ χρόνου ὅπως θά ἔπρεπε νά τήν ζεῖ ὁ χωρίς Θεό ἄνθρωπος, γιά νά νοιώσῃ τήν ἀνάγκη νά σπεύσῃ στό μοναδικό Νόημα τῆς Ζωῆς, στόν Χριστόν μας: «Ὁ χρόνος: Πικρόν φορτίον. Καί ὁ χῶρος; Θλιµµένος δίδυµος ἀδελφός τοῦ χρόνου. Δέν ὑπάρχει τίποτε πιό τραγικόν καί πιό θλιβερόν ἀπό τό ἀνθρώπινο γένος, ζευγµένον εἰς τόν βαρύν ζυγόν τοῦ χρόνου καί τοῦ χώρου. Σύρει τόν χρόνον χωρίς νά γνωρίζῃ οὔτε τήν φύσιν, οὔτε τό νόηµα, οὔτε τόν σκοπόν του. Σύρει καί τόν χῶρον, ἀλλ’ οὔτε αὐτοῦ γνωρίζει τήν φύσιν, τό νόηµα, τόν σκοπόν. Τό ἄσκοπον λοιπόν εἰς τήν αἰχµαλωσίαν τοῦ παραλόγου!
Συναγωνίζεται τό ἄσκοπον µέ τό παράλογον, τόν ἀγῶνα ὅµως κερδίζει πάντοτε τό τραγικόν». Καί καταλήγει, ἀφοῦ περιγράψει ὅλα τά χωρίς Θεό ψυχοσωματικά ἀδιέξοδα τοῦ ἀνθρώπου: «Αὐτός εἶναι ὁ ἄνθρωπος, αὐτός εἶναι καί ὁ κόσµος, ὅταν δέν τούς αἰσθάνωµαι ἐν Χριστῷ, οὔτε τούς βλέπω διά µέσου τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλά µαζί Του, ὅλα ἀλλάζουν. Καί ἐγώ καί ὁ κόσµος γύρω µου. Ἀπό τήν συνάντησιν µαζί Του, διαπερᾶ τόν ἄνθρωπον ἕνα ρεῦµα τελείως νέον, κάτι πού µέχρι τότε δέν ἦτο αἰσθητόν, κάτι τό ἀνείκαστον, τό ἄγνωστον. Ἀπό τήν ἀγάπην πρός Αὐτόν, ἡ αἴσθησις τοῦ ἑαυτοῦ µου καί ἡ αἴσθησις τοῦ κόσµου µεταµορφώνεται εἰς ἕνα θαυµαστόν χαρµόσυνον µήνυµα (εὐ-αγγέλιον»), πού δέν ἔχει τέλος οὔτε εἰς τόν χρόνον, οὔτε εἰς τήν αἰωνιότητα»! (βλ.«Ἄνθρωπος καί Θεάνθρωπος»).
Ὁ ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης μᾶς ὑπενθυμίζει στόν Μεγάλον Κανόνα του ὅτι ναί μέν, «ὡς ὄναρ, ὡς ἄνθος ὁ χρόνος τοῦ βίου τρέχει», γεμίζοντάς μας μελαγχολία καί μελλοθάνατη διάθεση, ἀλλά ἀφοῦ ζοῦμε τόν χρόνο ἐν Χριστῷ καί μέ τόν Χριστό μας, «τὶ µάτην ταραττόµεθα;».
Καλή καί Εὐλογημένη χρονιά! Μέ τήν εὐχή νά μεταποιήσῃ ὁ Χριστός μας τόν χρόνο σέ Αἰωνιότητα!
π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 245
Ἰανουάριος 2023