ΤΑ ΠΙΟΝΙΑ ΣΤΟ ΣΚΑΚΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΜΙΣΟΣ
Ἄν ἕνας δολοφόνος βγεῖ δηµόσια καί καυχηθεῖ ὅτι σκότωσε εἰκοσιπέντε ἀνθρώπους, ἡ µόνη του κατάληξη θά εἶναι να τόν συλλάβουν καί νά τόν δικάσουν καί να τόν κλείσουν ἰσόβια στή φυλακή, ἤ, ἄν ζεῖ σέ χώρα ὅπου ἰσχύει ἡ θανατική ποινή, θά τόν ἐκτελέσουν.
Ἄν ὅµως εἶναι πρίγκιπας τῆς Ἀγγλίας καί ὀνοµάζεται Χάρι καί βγεῖ δηµόσια νά ὁµολογήσει κυνικά ὅτι δολοφόνησε 25 ἀνθρώπους, τούς ὁποίους ἔβλεπε µέσα ἀπό ἕνα στόχαστρο ἀπό τόν οὐρανό καί τούς θεωροῦσε ἁπλᾶ πιόνια, πού πρέπει νά βγοῦν ἀπό τή σκακιέρα, τόν ὀνοµάζουν ψυχολογικά “εὐαίσθητο” ἄτοµο(!), λόγῳ τῆς σκληρῆς ζωῆς του. Εἶναι πράγµατι τραγική ἡ ζωή, νά πηγαίνεις ἀπό τό ἕνα παλάτι στό ἄλλο καί νά µή σοῦ δίνουν καί τό καλύτερο δωµάτιο! Ἀπολύτως κατανοητό τό βαθύ ψυχολογικό τραῦµα, πού σέ ὁδηγεῖ στήν ἐκτόνωση, τύπου: βάζω σηµάδι τά ἀνθρώπινα πιόνια ἀπό τό ἑλικόπτερό µου καί τά πετάω ἔξω ἀπό τή σκακιέρα!
Στό χωριό µου αὐτοῦ τοῦ εἴδους τούς ψυχολογικά τραυµατισµένους τούς ἔκλειναν στίς ψυχιατρικές φυλακές, δέν τούς πλήρωναν ἑκατοµµύρια γιά νά ὑπαγορεύουν βιβλία ὅπου νά περιγράφουν τά ἐγκλήµατά τους καί νά δίνουν τό “καλό παράδειγµα” καί στούς ἄλλους ψυχολογικά διαταραγµένους νεαρούς, πού ἔψαχναν τρόπο νά ἐκτονωθοῦν.
Βέβαια, τό χωριό µου, δέν εἶχε πολλούς πρίγκιπες καί, τούς δυό τρεῖς πού εἶχε, δέν τούς συµπαθοῦσαν καί ἰδιαίτερα, ὥστε -ἀπό ὅσο ξέρω- κανείς τους δέν τόλµησε νά ὁµολογήσει δηµόσια ὅτι εἶχε τή χαρά νά δολοφονήσει κάποιον!
Ἀπό τήν ἄλλη ὅµως, παραδέχοµαι κι εγώ ὅτι τό χωριό µου ἦταν πολύ ὀπισθοδροµικό καί ντρέποµαι πράγµατι γιά τούς ἀνθρώπους του, πού µᾶς µεγάλωναν µέ “καθυστερηµένες” ἀξίες, ὅπως π.χ. ἡ τιµή, ἡ γενναιότητα, ἡ µεγαλοψυχία πρός τούς ἐχθρούς καί τούς φίλους, ἡ συµπόνοια γιά ὅλα τά πλάσµατα τοῦ Θεοῦ, µικρά καί µεγάλα κι ὁ σεβασµός στόν ἄνθρωπο, ὅποιος κι ἄν εἶναι αὐτός, ἔστω κι ἄν δέν τόν ἀξίζει.
Καί µᾶς µάθαιναν γιά τόν πόλεµο ὅτι εἶναι ὅ,τι πιό φρικτό ὑπάρχει, γιατί ξεκίνησε ἀπό τότε πού ἕνας ἄνθρωπος µίσησε τόν ἀδερφό του καί τόν σκότωσε. Κι ἀπό τότε ἡ ἀνθρωπότητα δέν σταµάτησε νά πολεµάει, δέν σταµάτησε νά σκοτώνει ἀδερφός τόν ἀδερφό. Μπορεῖ οἱ πατέρες µας ἤ οἱ παπποῦδες µας νά ἀναγκάστηκαν νά πολεµήσουν, ἀλλά πολέµησαν γιά τά ἱερά τους, γιά τούς βωµούς τους, γιά τό χῶµα τους. Ἔχοντας τήν ἐπίγνωση ὅτι ἀκόµα κι ἄν γύριζαν ἀπό τόν πόλεµο, ἕνα κοµµάτι τοῦ ἑαυτοῦ τους, θά τό ἄφηναν πίσω, νεκρό. Δέν κόµπαζαν γιά τό πόσους σκότωσαν. Δέν τούς µέτραγαν. Τούς ἔκλεισαν µέσα στή σιωπή τοῦ ἑαυτοῦ τους, πού ἀνῆκε στόν Θεό καί σέ αὐτούς µόνο!
Τό χωριό µου τό λένε Ἀθήνα καί, στό πέρασµα τῶν αἰώνων ἔβγαλε πολλούς πολεµιστές. Μέ τέτοιο ἦθος, µέ τέτοια εὐγένεια, µέ τέτοια τιµή. Πού δέν πολεµοῦσαν γιά σπόρ καί γιά τή χαρά νά χύνουν αἷµα, πού δέν πολεµοῦσαν σάν ἥρωες, ἀλλά σάν Ἕλληνες, ὅπως ἀναγκάστηκε νά παραδεχτεῖ ἀκόµα καί ὁ Τσῶρτσιλ.
Πῶς, ὅµως, ἀπό τότε µέχρι τώρα, οἱ ἄνθρωποι ἔγιναν τέρατα;
Τό Σάββατο 21 Ἰανουαρίου ἐ. ἔ. στήν διαδικτυακή ἔκδοση τῶν TIMES τοῦ Λονδίνου, ὑπῆρχε ἕνα ἄρθρο τοῦ ἀνταποκριτῆ τους στό Bakhmut Richard Spencer, µέ τίτλο: Ὁ πρῶτος θάνατος εἶναι σκληρός. Ὁ δεύτερος εἶναι σάν κυνῆγι. (The first kill is tough. The second is like hunting). Κι ἀπό κάτω εἶχε τήν ἐπεξήγηση: Οἱ στρατιῶτες πού χειρίζονται τήν ὁµάδα τῶν drones τῆς Οὐκρανίας, δέν ἔχουν καµµία συµπάθεια γιά τούς Ρώσσους, θύµατά τους.
Καί τό ἄρθρο ἄρχιζε: “Ὁ Ρῶσσος στρατιώτης ἔκανε τρεῖς ὧρες νά πεθάνει. Πέθανε µόνος, σέ µιά ἀλεπότρυπα ὅπου εἶχε καταφύγει, καθώς τό Οὐκρανικό πυροβολικό ἔφθανε στό πεδίο τό ὁποῖο διέσχιζε αὐτός πρίν λίγο.
Πολλοί στρατιῶτες ἔχουν πεθάνει µόνοι σέ ἀλεπότρυπες στό πέρασµα τῶν αἰώνων. Ἀλλά ἡ πρωτοτυπία τοῦ σύγχρονου πολέµου εἶναι ὅτι ὁ Ρῶσσος στρατιώτης δέν ἦταν ἐντελῶς µόνος. Κάποιοι παρατηροῦσαν πῶς στριφογύριζε, τούς σπασµούς του καί τόν τρόπο πού ἔσφιγγε τό στοµάχι του πού αἱµορραγοῦσε, ἀπό ἕνα Οὐκρανικό σηµεῖο παρατήρησης δέκα µίλια µακριά.
Κι ὄχι µόνο τόν παρατηροῦσαν. Τόν κατέγραφαν, τόν ξανα- παρατηροῦσαν καί ξανα- ἔπαιξαν τήν καταγραφή γιά νά τή δοῦν οἱ δηµοσιογρᾶφοι πού τούς ἐπισκέφθηκαν τό ἑπόµενο πρωί.”
Ὅλα αὐτά, µέ µιά φθηνή σχετικά τεχνολογία, τά κατασκευασµένα στήν Κίνα DJI Mavic 3 drones, ἀγορασµένα διαδικτυακά ἀπό τό Argos ἤ τό Amazon, γιά 2.000 λίρες τό καθένα.
Ὅσο κι ἄν εἶναι φθηνό τό drone, µποροῦσε νά ἑστιάσει κάλλιστα πάνω στίς συσπάσεις τοῦ προσώπου τοῦ ἀνθρώπου πού πέθαινε καί νά καταγράψει τήν ἀγωνία καί τήν ἀπελπισία του, ἐνῶ οἱ σύντροφοί του δέν ἔκαναν καµµία ἀπόπειρα νά τόν βοηθήσουν.
Τό ἄρθρο συνοδεύει ἕνα βίντεο κλίπ, ἀπό τό ὁποῖο προέρχονται οἱ δύο φωτογραφίες πού βλέπετε, ὅπου φαίνεται µιά ὁµάδα Ρῶσσοι στρατιῶτες νά βρίσκουν καταφύγιο σέ ἕνα σπίτι καί ἀνατινάζονται ἀπό τά drones πού τούς παρακολουθοῦν καί εἶναι εξοπλισµένα µέ µικρούς ἐκρηκτικούς σωλῆνες, ἤ µέ σράπνελ, ἤ µέ ἄλλους σωλῆνες µέ εὔφλεκτα ὑγρά, τά ὁποῖα τούς καῖνε ζωντανούς. Πιό κάτω ἔχει ἄλλη µιά ὁµάδα, πού περπατάει καί ἐξοντώνονται ὁ ἕνας µετά τόν ἄλλον.
Ὁ δηµοσιογρᾶφος, ἀκούγοντας ἕναν ἀπό τούς χειριστές τῶν drones νά σχολιάζει ὅτι ὁ πρῶτος φόνος εἶναι σκληρός ἀλλά µετά εἶναι σάν κυνῆγι, ρώτησε τόν ἀρχηγό τῆς ὁµάδας ἄν βρίσκει ἀπάνθρωπη τήν ἐξόντωση ἀνθρώπων µέ τέτοιο τρόπο. Καί αὐτός τοῦ ἀπαντᾶ κυνικά ὅτι “δέν εἶναι κἄν ἄνθρωποι”(!), µέ τήν δικαιολογία ὅτι αὐτοί οἱ στρατιῶτες ἀνήκουν στό µισθοφορικό γκρούπ Wagner καί ἔχουν στρατολογηθεῖ ἀπό τίς φυλακές, ἀπό τόν ἀρχηγό τους Yevgeny Prigozhin! Καί συµπληρώνει ὅτι τό µῖσος του εἶναι τόσο, ὥστε θέλει νά τούς κυνηγήσει ἕναν ἕναν σάν ζῶα καί νά τούς ἐξοντώσει µέχρι τόν τελευταῖο!
Αὐτός ὁ ἄνθρωπος, πρίν τόν πόλεµο ἦταν ἐπιχειρηµατίας στή βόρεια Οὐκρανία, ἐνῶ οἱ ἄλλοι τρεῖς “χειριστές” εἶναι ὁ ἕνας δικηγόρος, ὁ ἄλλος φοιτητής τῆς ἰατρικῆς(!) καί ὁ τρίτος καθηγητής Ἀγγλικῶν.
Ἡ µεγαλύτερη καί πιό ἔγκυρη ἐφηµερίδα τοῦ κόσµου, πού χύνει τόσο µελάνι γιά νά ὑπερασπίσει τά δικαιώµατα ὄχι µόνο ὅλων τῶν ἀνθρώπινων “παραλλαγῶν”, ἀλλά καί τῶν ζώων, ἀνεβάζει ἕνα βίντεο ὅπου δείχνει ἀνθρώπους νά ἀνατινάζονται, ἤ νά σκοτώνονται ἐκεῖ πού περπατοῦν καί, ἐµµέσως, ἀποδέχεται τήν ἄποψη ὅτι εἶναι σχεδόν ζῶα!
Καί, γιά νά ἔχουµε καλό ἐρώτηµα, ποιός τούς ἔδωσε τό δικαίωµα νά µιλοῦν ἔτσι γιά τά ζῶα; Πρίν λίγα χρόνια εἶχα δεῖ ἕνα ντοκυµαντέρ στό ὁποῖο ἔδειχναν ἕναν κάτασπρο λύκο νά τρέχει ἀπελπισµένος σέ µιά παγωµένη πεδιάδα, σηκώνοντας τό κεφαλάκι του νά κοιτάξει τό ἀνθρωπόµορφο ἔκτρωµα πού τόν κυνηγοῦσε µέ ἑλικόπτερο καί τόν πυροβόλησε ἐν ψυχρῷ.
Ἄν αὐτός πού κυνηγάει ἕνα ἀθῶο ζωάκι δέν ἀξίζει νά ὀνοµάζεται ἄνθρωπος, τότε τί εἶναι αὐτός πού κυνηγάει ἀνθρώπους µέ τέτοιο τρόπο;
Καί, τό χειρότερο ἀπό ὅλα εἶναι ὅτι αὐτό τό µῖσος, αὐτή ἡ ἀγριότητα ὑπάρχει ἀνάµεσα σέ δυό λαούς πού ἰσχυρίζονται καί οἱ δύο ὅτι εἶναι Χριστιανοί Ὀρδόδοξοι! Πού γεµίζουν τίς ἐκκλησίες τους καί προσεύχονται -σέ ποιόν Θεό; Σηκώνουν τά µάτια, σέ ποιούς Ἁγίους; Διαβάζουν ποιό Εὐαγγέλιο;
Ἐπιτέλους, ποιός θά τολµήσει νά σηκώσει τά µάτια καί νά ζητήσει ἔλεος ἀπό τόν Θεό; Ποιός θά βρεῖ ἄκρη µέ αὐτή τήν ἀνθρωπότητα;
Γιά Σχόλια: ninetta1.blogspot.com Νινέττα Βολουδάκη
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Φύλλου 246
Φεβρουάριος 2023