ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

«Ἦρθαν τὰ Χριστούγεννα κι ἡ Πρωτοχρονιά»... Καὶ λοιπόν;

Ἀκοῦμε τὶς μέρες αὐτὲς τὸν  στίχο  τοῦ γιορταστικοῦ αὐτοῦ τραγουδιοῦ καὶ λίγη σημασία τοῦ δίνουμε. Ὅμως,  ἄν  προσέξουμε καλύτερα τὰ πράγματα καὶ συντονιστοῦμε μὲ τὸ ἀληθινὸ τὸ πνεῦμα τῶν γιορτῶν, τότε θὰ καταλάβουμε πὼς ἡ παρουσία τους στὴ ζωή μας ἤ καὶ ἡ δικιά μας συμμετοχὴ σ᾿ αὐτές, εἶναι μιὰ περιπέτεια. Περιπέτεια μὲ ὅλο της τὸ μεγαλεῖο, ὅπως εἶναι καὶ ἡ κάθε ἐμβιωμένη μας μετοχὴ στὴν κάθε γιορταστικὴ πρόταση τῆς Ἐκκλησίας, γιατὶ θὰ χρειαστεῖ ὁ κάθε ἀποδέκτης αὐτῆς τῆς πρότασης νὰ διαπλεύσει μιὰν ἔρημο, ὥστε μετὰ ἀπὸ δοκιμασία,  νὰ βιώσει τὸ γεγονὸς τῆς Γιορτῆς. Καὶ βίωμα γιορτῆς σημαίνει πάνω ἀπ᾿ ὅλα νὰ κατορθώσεις νὰ «λάβεις τὰ τοῦ Παραδείσου ἔνδον σπηλαίου», ταπεινώνοντας τὸ φρόνημά σου καὶ κατανοῶντας πὼς ἡ γιορτὴ εἶναι μιὰ πασχάλια ἐμπειρία, μιὰ σταυροαναστάσιμη δηλαδή δοκιμασία. Δοκιμασία, ὅπως ἐκείνη τῆς καθημερινότητας, ποὺ μᾶς βυθίζει σὲ πηγάδι ἀπόγνωσης καὶ πάλι μᾶς ἀνεβάζει στὴν ἐπιφάνεια.  Ὄχι μὲ τὶς δικές μας δυνάμεις, ὅπως νομίζουν οἱ περισσότεροι, ἀλλὰ μὲ τὴ συνδρομή Του, ποὺ μονάχα Ἐκεῖνος ξέρει τὸ γιατὶ καὶ τὸ πῶς.

Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ

«ΚΡΑΤΙΚΗ ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΤΑ

ΕΝΑΝΤΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ»!

Ὅσα προαναφέραµε ἀκροθιγῶς στό προηγούµενο τεῦχος (Δεκέµβριος 2016) γιά τήν ἀπόλυτη συγκέντρωση τῆς ἐξουσίας, θά γίνουν ἴσως καλύτερα κατανοητά, ἐάν, σύµφωνα µέ τή µέθοδο τοῦ ἁγίου Πορφυρίου (:«νά διαβάσοµε, ὅµως, καί τά ἀντίθετα, γιά νά καταλάβοµε καλύτερα»), ἀντιπαρατεθοῦν σέ αὐτά ἀποσπάσµατα ἀπό δύο ἱδρυτικά ἔργα τῆς πολιτικῆς φιλοσοφίας τῶν Νέων Χρόνων, τόν διαβόητο «Λεβιάθαν» τοῦ Τόµας Χόµπς καί τή «γεω»-µετρικά λογική «Θεολογικο-πολιτική Πραγµατεία» τοῦ Βαρούχ Σπινόζα.

Στό πρῶτο ἐξ αὐτῶν τῶν ἔργων, πού συµβολίζει τήν κρατική ἐξουσία µέ τό φερώνυµο ἀδυσώπητο θαλάσσιο κῆτος, πού περιγράφεται στό βιβλίο τοῦ Ἰώβ, ἀναφέρεται: «Τώρα θά ἐξετάσουµε ποιό ἀξίωµα ἔχουν στήν Ἐκκλησία οἱ πολιτικά κυρίαρχοι πού ἔχουν ἀσπαστεῖ τή Χριστιανική πίστη. Πρῶτα θά πρέπει νά θυµηθοῦµε πώς τό δικαίωµα νά κρίνει κανείς ποιό δόγµα εἶναι κατάλληλο γιά τήν εἰρήνη εἶναι ἀδιάρρηκτα προσαρτηµένο στήν κυρίαρχη πολιτική ἰσχύ…Καί ἑποµένως, οἱ Χριστιανοί Βασιλεῖς εἶναι ἀκόµη οἱ ἀνώτατοι ἱερεῖς τῶν ὑπηκόων τους καί ἔχουν τήν ἐξουσία νά χειροτονήσουν ὅποιον ἱερέα θέλουν γιά νά διδάξει τήν Ἐκκλησία, δηλαδή, νά διδάξει τόν λαό πού ὑπάγεται στή δικαιοδοσία τους».

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

ΤΗΣ  ΑΝΑΤΟΛΗΣ  ΚΑΙ  ΤΗΣ  ΔΥΣΗΣ

Πανοσιολογιώτατε Ἐκπρόσωπε τοῦ Μακ. Ἀρχιεπισκόπου

Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύµου Β΄

Σεβαστοί πατέρες,

Ἀξιότιµες κυρίες καί ἀξιότιµοι κύριοι,

Καλή σας ἑσπέρα!

Σᾶς εὐχαριστοῦµε πού, αὐτή τήν ἑσπέρα, ἀνταποκριθήκατε στήν πρόσκλησή µας καί ἤρθατε νά προεορτάσουµε τό µεγάλο γεγονός πού χώρισε στά δύο τήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας, τή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, ὅπως καί τίς ὑπόλοιπες ἑορτές τοῦ δωδεκαηµέρου.

Βρισκόµαστε στήν καρδιά τοῦ χειµῶνα. Στό χειµερινό ἡλιοστάσιο. Ἡ µέρα εἶναι κοντόπνοη, τό φῶς κρατάει λίγο καί τό σκοτάδι εἶναι βαθύ. Κι ἄν ἡ νύχτα φαίνεται µεγάλη σέ µᾶς, στή δική µας χώρα, ἐδῶ ὅπου ὁ ἥλιος δέν ἀντέχει νά µένει κρυµµένος γιά πολύ, ἀλλά κάθε λίγο καί λιγάκι βγάζει τό κεφάλι του µέσα ἀπό τά σύννεφα καί µᾶς χαµογελάει, φανταστεῖτε στίς χῶρες τοῦ Βορρᾶ, ὅπου, αὐτή τήν ἐποχή τοῦ χρόνου, ἀκόµα καί ἡ µέρα, µοιάζει µέ νύχτα!