ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Τό Οὐράνιο τόξο

Ἡ φυσική ἐπιστήμη μᾶς ἐξηγεῖ, ὅτι τό οὐράνιο τόξο εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς διάθλασης τῶν ἀκτίνων τοῦἡλιακοῦ φωτός, ὅταν αὐτές πέσουν ὑπό κατάλληλη γωνία σέ σταγόνες τῆς βροχῆς, ἤ σέ σταγονίδια ὁμίχλης, πού λειτουργοῦν τότε ὡς πρῖσμα, καί ἀναλύεται εἰς ὅσα ἐξ ὧν συντίθεται. Καί μᾶς δίνει ἔτσι τήν πανδαισία τῶν χρωμάτων: κόκκινο, πορτοκαλί, κίτρινο, πράσινο, μπλέ, μπλέ-μώβ καί μώβ (τά χρώματα τῆς ἴριδος.)

Γύρω ἀπό τό φαντασμαγορικό, ὄντως, αὐτό θέαμα ἔχουν ἀναπτυχθεῖ στούς διάφορους λαούς δοξασίες καί μύθοι. ΄Ἕνα ἰρλανδικό παραμύθι, γιά παράδειγμα, μᾶς ἀφηγεῖται, ὅτι στήν βάση τοῦ οὐράνιου τόξου ὑπάρχει ἕνας κρυμμένος θησαυρός, τόν ὁποῖο φυλάει ἕνας νάνος, πού μέ διάφορα τεχνάσματα καί κόλπα, ξεγελᾶ, ὅσους τυχόν ἀνακαλύψουν τήν κρυψώνα καί πλησιάσουν γιά νά πάρουν τόν θησαυρό.

Βανδαλισμοί καί Βαρβαρότης τῶν Τούρκων

κατά τῶν Ἀρμενίων

Οἱ Ἀρμένιοι ἀναμφισβητήτως, ἐπί (2.500) χρόνια ἦσαν κάτοικοι τῆς Ἀνατολίας.

Αἰσχρῶς, λοιπόν, καί ψευδῶς ἰσχυρίζονται οἱ Τοῦρκοι ὅτι αἱ σφαγαί τῶν Ἀρμενίων ἀπό τοῦ ἔτους 1915-1918 ἦσαν ἁπλᾶ διοικητικά μέτρα καί κατά συνέπειαν ὁ θάνατος αὐτῶν ἦτο φυσιολογικός.

Τοῦτο, χωρίς ἴχνος ἐντροπῆς ἰσχυρίσθη, ἐπισήμως, ὁ Ὑπουργός τῶν ἐξωτερικῶν τῆς Τουρκίας Τουρκμέν εἰς Στρασβοῦργον κατά τήν σύνοδον τῶν Ὑπουργῶν τῶν ἐξωτερικῶν τῶν Εὐρωπαϊκῶν χωρῶν, γενομένην τήν 14ην Νοεμβρίου 1981. Ὑπάρχουν ὅμως ἀδιάσειστοι καί συντριπτικαί ἀποδείξεις αἱ ὁποῖαι εὐχερῶς, ἀνατρέπουν τούς ψευδεῖς καί ἀναισχύντως προβαλλομένους ἰσχυρισμούς τῆς ἐπισήμου Τουρκίας.

Ὁ Χίτλερ, ἔχει λεχθῆ ὅτι ἀναφέρει εἰς τό βιβλίον του «Ὁ ἀγών μου», ἐν ὄψει τῆς ἐξοντώσεως τῶν Ἑβραίων, παραδειγματίζεται ἀπό τούς Τούρκους, καί διδάσκεται ἀπό πολλάς μεθόδους τάς ὁποίας μετῆλθον οἱ Τοῦρκοι, ἀπό τοῦ ἔτους 1915-1922, ἐπί τῷ τέλει ἐξοντώσεως τῶν Ἀρμενίων!

Ἕνα ταξίδι, δύο προορισµοί

Ὑπάρχουν τόποι πού λαχταρᾶς νά τούς γνωρίσεις. Μετά τή γνωριµία ἡ λαχτάρα καί ἡ προσδοκία δίνουν τή θέση τους - στήν καλύτερη περίπτωση - σέ µιά γλυκειά ἀνάµνηση. Ὑπάρχουν ὅµως καί ἄλλοι πού, ὅταν τούς γνωρίσεις, λαχταρᾶς νά ἐπανέλθεις νιώθοντας ὅτι ἐπιστρέφεις στόν δικό σου τόπο, στό σπίτι σου. Ἕνας τέτοιος τόπος εἶναι ἡ Ἱ. Μονή τῆς Παναγίας τῆς Προυσιωτίσσης γιά ὅλους ἐµᾶς –ἐνορῖτες καί φίλους τῆς ἐνορίας µας– πού βρεθήκαµε νά ταξιδεύουµε τό µεσηµέρι µιᾶς Παρασκευῆς τοῦὈκτωβρίου µέ προορισµό τό µοναστῆρι αὐτό. Γνώριµο, ἀγαπηµένο προσκύνηµα στά δύσβατα βουνά τῆς Εὐρυτανίας, τά ὁποῖα, “ἀφιλόξενα” µέ τήν πρώτη µατιά, ἡ ἴδια ἡ Παναγία τά διάλεξε πρίν ἀπό πολλούς αἰῶνες γιά νά φιλοξενήσουν τήν εἰκόνα της.