ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΠΟΙΜΗΝ
Μόλις πέρασε τό καλοκαίρι καί ἐπανερχόµαστε ὅλοι στίς ἑστίες µας. Πολλοί ἀπό µας περάσαµε τό καλοκαίρι στό «χωριό», καί εὐτυχῶς, ἐπειδή οἱ περισσότεροι δέν θά µποροῦσαν ἀλλοῦ νά κάνουν διακοπές. Γινόµαστε ὅµως τά τελευταῖα χρόνια ὅλο καί περισσότεροι µάρτυρες ἑνός θλιβεροῦ θεάµατος: κλειστές ἐκκλησίες στά χωριά µας. Ἡ αἰτία; Στίς περισσότερες ἐνορίες ὑπάρχει ἕνας µόνο ἱερέας. Καί – σύµφωνα µέ τίς νέες νοµοθετικές ρυθµίσεις – στήν περίπτωση πού πάρει σύνταξη, δέν ἀντικαθίσταται. Λόγω τῆς προσοµοίωσης τῶν κληρικῶν µέ τούς δηµοσίους ὑπαλλήλους, ἴσχυε ἀρχικά τό γνωστό µέτρο τοῦ µνηµονίου 5:1, δηλ. ἀνά πέντε συνταξιοδοτήσεις µία πρόσληψη. Αὐτή ἡ ρύθµιση τροποποιήθηκε, ἐπειδή κυρίως στίς µικρές Μητροπόλεις δέν ἔφθανε ὁἀριθµός τῶν συνταξιοδοτήσεων στίς πέντε. Ἔτσι ἐπιτρέπεται στίς περισσότερες Μητροπόλεις ἕνας διορισµός ἐφηµερίου τό χρόνο. Λόγω τοῦ γεγονότος, ὅτι µεγάλο µέρος τῶν κληρικῶν, ἰδιαίτερα στήν ἐπαρχία βρίσκεται κοντά στήν ἡλικία συνταξιοδοτήσεως, καταλαβαίνουµε πώς τά ἑπόµενα χρόνια πολλά χωριά θά µείνουν ὀρφανά ἀπό ἱερέα, ἄρα καί ἀπό κάθε πνευµατική διαποίµανση. Ὅλοι ξέρουµε τή σηµασία τοῦ Ἱερέως καί τοῦ Διδασκάλου στήν κοινωνία τοῦ χωριοῦ. Τώρα, µετά τά σχολεῖα κινδυνεύουν νά κλείσουν καί οἱ Ἐκκλησίες, κάτι πού οὔτε οἱ κατά καιρούς ἐχθροί καί κατακτητές τολµοῦσαν νά ἐπιδιώξουν. Καί αὐτό, ἐπειδή ἤξεραν πολύ καλά, ὅτι µέ αὐτόν τόν τρόπο θά ξεσήκωναν τούς χωρικούς.
Οἱ ὀθωµανοί ἔδωσαν στούς κληρικούς δικαστική ἐξουσία, οἱ Βαυαροί στράφηκαν κυρίως ἐναντίον τῶν Ἱ. Μονῶν καί ἅρπαξαν τήν περιουσία τους, θέλοντας ὅµως νά ἐξασφαλίσουν µέ αὐτό τόν τρόπο τήν µισθοδοσία τοῦ ἐφηµεριακοῦ κλήρου. Ὁ ἴδιος ὁ Βαυαρός βασιλεύς Ὄθων διέταξε τήν 29 Ἀπριλίου 1843: «Αἱ διά τά ἐκκλησιαστικά καί τήν δηµοσίαν ἐκπαίδευσιν δαπάναι, ὑστεροῦσαι µέν τοῦ ποσοῦ τῶν ρειθησῶν ἐκκλησιαστικῶν προσόδων θέλουσι ἀναπληροῦσθαι ἀπό τά λοιπά δηµόσια εἰσοδήµατα, οὐδέποτε δέ ἐν περιπτώσει περισσεύµατος τῶν προσόδων αὐτῶν, τοῦ περισσεύµατος τούτου θέλει γενεῖ χρῆσις ἄλλη µή ἀποβλέπουσαν τήν βελτίωσιν τοῦ ἱεροῦ κλήρου καί τήν κοινήν ἐκπαίδευσιν...», ὅπως παραθέτει ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπός µας στό ἐξαιρετικό πόνηµά του µέ τίτλο: «Ἡ ἀπάντηση τῆς Ἐκκλησίας στά µυθεύµατα τοῦ Ἀντικληρικαλιστικοῦ Λαϊκισµοῦ1.