ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Τὰ ἄλλα γενέθλια...

( Ἤ, ἑορτάζοντας τὴν 33η ἐπέτειο

τῆς εἰσόδου σου στὸν Κλῆρο)

Κάθε φορὰ ποὺ θ᾿ἀνατείλει ἡ 18η Νοεμβρίου, μιὰ περίεργη νοσταλγία, ἀλλὰ κι ἕνα σφίξιμο ἀνεβαίνουν ἀπό τὰ βαθύτερα τὰ θεμέλια τοῦ εἶναι σου καὶ συλλαβίζουν, μαζὶ μὲ τὰ ὅσα εὐχετή­ρια, στιγμὲς περιούσιες καὶὁριακές. Αὐτὲς τῆς χειροτονίας σου καὶ φυσικὰ τῶν πρώτων σου βηματισμῶν στὸ Χορὸ καὶ τὸ Χῶρο τῆς Ἱερωσύνης. Στιγμὲς καὶὧρες ποὺ σήμερα, ἐπετειακὰ, τὶς τιμᾶς ὡς ἄλλα γενέθλια. Γενέθλια ποὺ μνημειώνουν ἕνα καὶ μόνο γεγονός: τοῦ εἰσοδικοῦ στὴν Ἱερωσύνη. Κι ἀσφαλῶς δὲν εἶναι καὶ λίγο αὐτό...

Ἄν ἡ Νοσταλγία, λοιπόν, τοῦτες τὶς στιγμὲς κλωθογυρίζει μέσα σου μὲ ρυθμοὺς καὶ ἤχους παλιούς, ὡστόσο γνώριμους, αὐτὸ γίνεται, ἐπειδὴ τὰ Πρόσωπα καὶ τὰ γεγονότα ποὺ τὰ σφράγισαν φίλοι, γνωστοί, ἐπίτροποι, ἱεροψάλτες, ἱερόπαιδες, ἀλλὰ καὶ συλλειτουργοί, ὁ Ἐπίσκοπος ποὺ σοῦ “φί­λε­ψε” τὸ μέγιστο αὐτὸ διακόνημα, συνυπάρχουν. Μόνο ποὺ πολλοὶ ἀπ᾿ αὐτοὺς ἔχουν ἀναχωρήσει γιὰ τὴ Χώρα τῶν Ζώντων. Καὶ τοῦτες τὶς ὧρες τοὺς ἀναθυμᾶσαι μὲ εὐγνωμοσύνη καὶ μές ἀπ᾿ τὸ σύθαμπο, ποὺ οἱ φωτεινὲς αὐτὲς στιγμὲς ἐμφανίζουν, τοὺς ἀνακαλεῖς. Νὰ συμπορευτεῖτε, ὅπως κάποτε, σὲ πανηγύρεις, ἑορτὲς, προσπάθειες εὐπρεπισμοῦ τοῦ ναοῦ. Κι ἐπειδὴ τοῦτο εἶναι ἀδύνατο καταθέτεις, μὲ τὸ κερὶ ποὺ ἀνάβεις γιὰ τὶς ὡραῖες τους ψυχές, τὸν ἱκέσιο λόγο σου, ὅπως εἶναι ἀναπαυμένοι πάντοτε.

ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΔΙΚΑΙΟ

Μιά ἀπόπειρα ἀντιπαραβολῆς

Εἰσαγωγικά:

Σύµφωνα µέ τήν εὐρέως διαδεδοµένη στίς ἡµέρες µας, ἀλλά καί ἀρκετά ἀσαφῆ καί ἀκαθόριστη, ἰδέα, ἡ ἐποχή τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας ἦταν –τάχα– µιά ἐποχή «ἀπολυταρχίας», «θεοκρατίας» καί «σκοταδισµοῦ»(!), στήν ὁποία –ὅπως συκοφαντικά ὑποστηρίζουν– ἀπουσίαζε ὁ σεβασµός στά ἀνθρώπινα δικαιώµατα, γιατί δῆθεν, τά τελευταῖα, ἀποτελοῦν σύγχρονες κατακτήσεις τῶν Νεωτέρων Χρόνων!

Ὅµως, ἡ ἐν λόγῳ ἰδέα–συκοφαντία προβάλλεται, χωρίς νά λαµβάνονται ὑπ’ ὄψη καί νά ἀξιολογοῦνται δεόντως συγκεκριµένα τεκµήρια, τά ὁποῖα τουλάχιστον δείχνουν ὅτι πολλές ἀπό τίς πραγµατικές κατακτήσεις στό ζήτηµα τῆς προστασίας τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωµάτων ἐπιτεύχθηκαν πολύ παλαιότερα ἀπό ὅσο εἶναι κοινῶς γνωστό. Δέν θά ἦταν ἄλλωστε λογικό νά θεωρεῖται ὅτι οἱ ἄνθρωποι τῶν παλαιότερων ἐποχῶν, ἄν καί µοιράζονταν µέ µᾶς τήν αὐτή ἀνθρώπινη φύση, εἶχαν κάποια ἰδιαίτερη καί ἀνεξήγητη προδιάθεση στό νά ὑποτάσσονται στήν κρατική ἐξουσία καί νά ἀποδέχονται τυφλά καί ἀδιαµαρτύρητα τίς ἐνδεχόµενες ἰδιότροπες αὐθαιρεσίες της. Ἤ ὅτι ἡ µέριµνα γιά τήν κοινωνική δικαιοσύνη καί τήν ἴση κατανοµή τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν µονοπωλήθηκε ἀπό τούς ἀνθρώπους τῶν Νεωτέρων Χρόνων, ἐνῶ, σηµειωτέον, ἡ ἰδεολογία τους θεµελιώθηκε σέ φιλοσοφικές θεωρίες, ὅπως ἐκεῖνες τοῦ Χόµπς ἤ τοῦ Λόκ, πού ἐκκινοῦν ἀπό τήν ἀρχή τῆς προστασίας τοῦ στενοῦ ἀτοµικοῦ συµφέροντος, δηλαδή τοῦ ἀτόµου µέ τό «we-less I» (=τό Ἐγώ χωρίς τό ἐµεῖς) ἤ τό «sovereign I» (=τό Ἐγώ ἡγεµόνας, ἐπικυρίαρχος), ὅπως ἀναγνωρίζουν σύγχρονοι κοινωνιολόγοι, ἐνῶ, ἀντίθετα, ρητό καί διακηρυγµένο θεµέλιο καί προγραµµατικά «ἀνώτερη βαθµίδα δικαιοδοσίας» τῆς βυζαντινῆς ἰδεολογίας ἦταν ἡ Χριστιανική πίστη, τό διά τοῦ Σταυροῦ πολίτευµα.

Ὁ ὁλοκληρωτισμός

τοῦ δυτικοευρωπαϊκοῦ «πολιτισμοῦ»

Ἡ καύση τῶν μάγων καί τῶν μαγισσῶν στήν Εὐρώπη θεωρεῖται σήμερα ἀπό εἰδήμονες ὡς μιά ἀπό τίς πιό τραγικές στιγμές καί ἀπό τά μεγαλύτερα ἐγκλήματα τῆς Εὐρωπαϊκῆς ἱστορίας. Πρόκειται γιά φαινόμενο κυρίως στήν δυτική καί κεντρική Εὐρώπη πού διήρκεσε ἀπό τόν 15ο μέχρι τόν 18ο αἰῶνα μέ ἔξαρση τόν 16ο καί 17ο αἰῶνα. Ἡ τελευταία καύση μάγισσας στήν Γερμανία ἔγινε τό 1775. Σύμφωνα μέ πολλές ἐκτιμήσεις οἱ θάνατοι ἐξαιτίας αὐτῶν τῶν καύσεων, τοποθετοῦνται ἀμέσως μετά ἀπό ἐκείνους πού ὀφείλονται σέ πολέμους καί γενοκτονίες. Ὡστόσο οἱ ἐκτιμήσεις ὡς πρός τούς θανάτους αὐτούς παρουσιάζουν μιά πολύ μεγάλη ἀπόκλιση, φθάνοντας ἀπό 40.000 μέχρι καί τόν ἐντελῶς φανταστικό ἀριθμό τῶν 9 ἑκατομμυρίων. Οἱ εἰδικοί σήμερα μέ βάση δικαστικά ἔγγραφα καί μαρτυρίες πού ἔχουν διασωθεῖ ἀνεβάζουν τά θύματα μέχρι τό πολύ 200.000 σέ ὅλη τήν Εὐρώπη. Ὅσοι μιλᾶνε γιά ἑκατομμύρια θυμάτων, ὑποστηρίζουν ὅτι ὁ ἀριθμός τῶν δικαστικῶν ἐγγράφων καί μαρτυριῶν εἶναι ἀπειροελάχιστος μπροστά στό ἀληθινό ἀριθμό τῶν θυμάτων. Ὁπωσδήποτε θά ἔχει μεγάλο ἐνδιαφέρον τό τελικό ἀποτέλεσμα πού θά προκύψει ἀπό μιά κεντρική τράπεζα πληροφοριῶν πού καταρτίζεται ἀπό τό 2012 καί ἔχει στόχο νά συγκεντρώσει ὅλες τίς ὑφιστάμενες πληροφορίες γιά δίκες μάγων καί μαγισσῶν καί τά θύματα πού προέκυψαν ἀπό αὐτές τίς δίκες στήν παπική καί προτεσταντική Εὐρώπη. Τά ἀποτελέσματα θά εἶναι ἕτοιμα τό 2018.