ΠΩΣ ΝΑ ΚΕΡΔΙΖΕΙΣ ΤΙΣ ΣΧΕΔΟΝ ΧΑΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ;
Πάντα μοῦ ἄρεσε νά πιάνω κουβέντα μέ τούς ἀνθρώπους τοῦ καφενείου. Διότι οἱ περισσότεροι πού συχνάζουν ἐκεῖ εἶναι ἄνθρωποι μοναχικοί, συνταξιοῦχοι κατά τό πλεῖστον, οἱ ὁποῖοι καταφεύγουν στά καφενεῖα γιά νά βροῦν κάποια συντροφιά, γιά νά ξεφεύγουν ἀπό τούς τέσσερις τοίχους τοῦ σπιτιοῦ καί νά ἀνταλλάξουν δύο κουβέντες. Ὁρισμένοι ἀπό αὐτούς εἶναι «ἁπλούστεροι», πού “μορφώνονται” ἀπό τίς τηλεοράσεις, πού χρόνια ὁλόκληρα δέν διάβαζαν ἴσως ἄλλα βιβλία, παρά τίς ἐφημερίδες τοῦ καφενείου σέ “νεκρές στιγμές”, ὅταν δέν ὑπῆρχαν ἄλλες συντροφιές γιά κουβέντα, ἤ διαβάζουν “κλεφτά” τούς τίτλους τῶν ἐφημερίδων ἔξω ἀπό κάποιο περίπτερο. Ἀρκετοί εἶναι ὅμως καί οἱ μορφωμένοι, συνταξιοῦχοι καθηγητές οἱ παθιασμένοι ἀναγνῶστες, πού ἀναζητοῦν στό καφενεῖο τήν συντροφιά νά ἀνταλλάξουν ἰδέες καί πληροφορίες. Ὑπάρχουν ἐπίσης καί ἐκεῖνοι πού ἁπλῶς πηγαίνουν στά καφενεῖα διότι τούς ἀρέσει ὁ ζεστός καί μερακλίδικος καφές, τά χαρτιά, τό τάβλι καί ἡ ἀτελείωτη κουβέντα. Ἕνας ἀπό τούς τελευταίους ἔτυχε νά εἶμαι ἀρκετές φορές παλαιότερα κι ἐγώ.
Μετά ὅμως ἀπό τίς τελευταῖες οἰκονομικές «ρυθμίσεις» μέ τίς ὁποῖες οἱ κυβερνῶντες βλέπουν τίς συντάξεις μας καί τίς «διαχειρίζονται» γιά μᾶς καί πρίν ἀπό ἐμᾶς καί τά ψίχουλα πού παραμένουν φτάνουν ἴσα ἴσα γιά μερικές μόνο μέρες, τά καφενεῖα –μετά τό μοναδικό καφέ– γίνονται ὅλο καί περισσότερο «αἴθουσες ἀναμονῆς». «Αἴθουσες ἀναμονῆς» διότι ἀρκετοί περιμένουν ἀκόμη μέσα εἴτε γιά νά ζεσταθοῦν, εἴτε νά δοῦν κάποιο γνωστό καί περισσότερο «εὐκατάστατο», γιά νά τοῦ πιάσουν τήν κουβέντα καί νά κεραστοῦν καί κανένα ἄλλο καφεδάκι.
Συµφωνοῦµε ὅτι στήν περίπτωση πού τό παιδί κληρονοµήσει ἀπό ἐµένα καί εἶναι θετικό, θά γίνει ἄµεσα στή µητέρα ὁ σχετικός ὀρός (Rhesuman) (ἀνοσοσφαιρίνη) καί αὐτό ὑπενθυµίζεται ἀρκετές φορές στόν µαιευτήρα κατά τούς µῆνες τῆς κυοφορίας.
