Palme – Gandhi καί Ἰσκαριώτης, οἱ εἰρηνοποιοί καί ὁ προδότης!

EE176 MVoloydakis 1

Palme – Gandhi καί Ἰσκαριώτης,
οἱ εἰρηνοποιοί καί ὁ προδότης!

Ἡ Δύση σίγουρα δέν μπορεῖ νά καυχηθεῖ γιά τούς ἡγέτες της. Γιά τήν ἀκρίβεια, ἡ λέξη ἡγέτης θά εἶχε ἐκλείψει –λόγῳ ἀχρησίας– ἀπό τό Δυτικό λεξιλόγιο ἄν δέν ὑπῆρχαν ἐλάχιστες περιπτώσεις, μετρημένες στά δάκτυλα τοῦ ἑνός χεριοῦ, πολιτικῶν πού δικαιοῦνται αὐτόν τόν χαρακτηρισμό.
Ἕνας ἀπό αὐτούς τούς μετρημένους ἡγέτες τῆς Δύσης –ὁ μοναδικός ἴσως στήν σύγχρονη Ἱστορίας της– ἦταν καί ὁ Sven Olof Joachim Palme, πού ἐκτός ἀπό πραγματικός μεταρρυθμιστής τῆς Πατρίδος του ὑπῆρξε εὐγενής καί ἀληθινά φιλάνθρωπος.
Ὁ Palme κατηγορήθηκε πολύ ἀπό τούς πολιτικούς του ἀντιπάλους ὡς φιλοσοβιετικός, κατηγορία ἀνάλογη μέ αὐτή πού προσάπτεται σήμερα στούς ὑπερασπιστές τῆς ἀλήθειας καί στίς φωνές πού ἀρνοῦνται νά συνταχθοῦν μέ τήν Δυτική πολιτική.
Ὅμως, ὁ Σουηδός ἡγέτης ἐννοοῦσε κάθε τί πού ἔλεγε στήν πολιτική του σταδιοδρομία. Ἴσως οἱ περισσότεροι νά γνωρίζετε τήν βαθιά πολιτική φιλία πού τόν συνέδεε μέ τήν Ἰνδή πρωθυπουργό καί ἀγωνίστρια Indira Priyadarshini Gandhi. Αὐτό πού, ὅμως, δέν εἶναι γνωστό στούς περισσότερους, εἶναι ἡ στάση πού κράτησε ὁ Palme ἀπέναντι στίς πυρηνικές δοκιμές τῆς Ἰνδίας τό 1975.
Σέ ἀπόρρητο ἔγγραφο πού καταθέσαμε καί εἶναι στήν διάθεση τῆς διευθύνσεως τοῦ περιοδικοῦ «Ἐνοριακή Εὐλογία», φαίνεται καθαρά πώς ὁ Palme καί ἡ Gandhi εἶχαν πολύ συχνή γραπτή ἐπικοινωνία. Στό θέμα τῶν πυρηνικῶν δοκιμῶν ὁ Σουηδός ἡγέτης κράτησε μία ἡγετική καί ἀμετακίνητη στάση• μέσα ἀπό μία τρισέλιδη ἀπόρρητη ἐπιστολή ἀνάγκασε τήν Gandhi νά ἀναστείλει καί νά τροποποιήσει τό πρόγραμμά της. Ἡ Gandhi ἀπολογούμενη στόν Palme δικαιολογήθηκε πώς οἱ δοκιμές αὐτές εἶχαν ὡς σκοπό τήν εἰρηνική χρήση τῆς πυρηνικῆς ἐνέργειας, γιά νά λάβει τήν πολύ σωστή παρατήρηση ἐκ μέρους τοῦ Σουηδοῦ ἡγέτη: «Τά ὅρια ἀνάμεσα στήν καλή καί στήν κακή χρήση τῆς πυρηνικῆς ἐνέργειας εἶναι τόσο δυσδιάκριτα, πού εἶναι καλύτερα νά ἀποφεύγεται ἡ χρήση της».
Τό πόσο σημαντικό ἦταν γιά τούς Δυτικούς τό περιεχόμενο αὐτῆς τῆς ἀλληλογραφίας μαρτυρεῖται ἀπό τό δεύτερο ἔγγραφο πού καταθέσαμε στήν διεύθυνση τοῦ περιοδικοῦ καί περιλαμβάνει τίς εὐχαριστίες τοῦ Department of State πρός τήν Ἀμερικανική πρεσβεία στό Νέο Δελχί γιά «τήν ὑποκλοπή τῶν γραμμάτων ἀνάμεσα στόν Palme καί στήν Gandhi».

Η ΖΩΗ ΤΗΣ ΓΗΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΔΟΘΗΚΕ ΤΥΧΑΙΑ

EE176 DNeapolitis

Η ΖΩΗ ΤΗΣ ΓΗΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΔΟΘΗΚΕ ΤΥΧΑΙΑ

Ἡ ζωή πού ζοῦμε ἐδῶ στή γῆ δέν μᾶς δόθηκε τυχαῖα, οὔτε προέρχεται ἀπό ἀνθρώπινη ἐπιθυμία. Ἐάν προερχόταν ἀπό ἀνθρώπινη ἀποκλειστικά θέληση δέν θά ὑπῆρχε παντοῦ καί πάντοτε περισσότερο δυστυχισμένη ὕπαρξη ἀπό τόν ἄνθρωπο. Ὅσα κι ἄν ἀποκτήσει ὁ ἄνθρωπος σ’ αὐτή τή ζωή, ὅσο καλά καί νά περάσει, ἐάν δέν ἐγκολπωθεῖ καί δέν πιστέψει ἀληθινά στήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, θά παραμείνει μιά δυστυχισμένη καί ἀπελπισμένη ὕπαρξη. Μέ μιά φράση, δέν ἀξίζει ὁ ἄνθρωπος, νά ζεῖ ἐάν δέν συνειδητοποιήσει τί σημαίνει γι’ αὐτόν ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.
Ὅλα τά προβλήματα τῶν ἀνθρώπων, ὅλη ἡ δυστυχία, ὅλες οἱ λύπες, ὅλη ἡ ἀγωνία, ὅλες οἱ στενοχώριες, ὅλοι οἱ θρῆνοι, ὅλοι οἱ στεναγμοί, ὅλα τά δάκρυα καταργοῦνται ἀπό τό γεγονός ὅτι ὁ Χριστός μας, ὁ Ἀληθινός καί μόνος Κύριος, Ἀνέστη!
Καί ὅλη ἡ εὐτυχία τῶν ἀνθρώπων, ὅλη ἡ χαρά, ὅλο τό γέλιο, ὅλη ἡ γαλήνη, ὅλη ἡ εὐφροσύνη, ὅλη ἡ τελειότητα ὀφείλεται στό ὅτι ὁ Χριστός μας, ὁ μόνος Ἀληθινός Θεός καί Δεσπότης, Ἀνέστη τριήμερος!
Πῶς μιά ἁπλή καί ἀσθενής ἀνθρώπινη ὕπαρξη νά συνειδητοποιήσει καί νά ζήσει αὐτήν τήν φοβερή ἀλήθεια! Μόνο μέσα στήν Ἐκκλησία μας αὐτό εἶναι δυνατόν! Ἐκεῖ βρίσκονται οἱ ἅγιοί μας Πατέρες πού ἔζησαν στό ἔπακρο καί μέ τήν θεία τους ἀγάπη ἐξήγησαν καί σέ μᾶς αὐτή τήν μοναδική ἀλήθεια! Ὅλοι οἱ ἅγιοι ζοῦσαν, ἐμπνέονταν καί ὁδηγοῦντο ἀπό αὐτό τό μοναδικό καί ἀνεπανάληπτο καί ζωοποιό γεγονός.
Σέ καμμία θρησκεία, σέ κανέναν ἀπ’ τούς μύθους, ποτέ καί πουθενά σέ ὅλη τήν ἱστορική διαδρομή τῆς ἀνθρωπότητας δέν ὑπῆρξε τέτοιο καί τόσο ἀναμφισβήτητα ἀποδεδειγμένο γεγονός!

Παρεµβατικὴ πολιτικὴ τοῦ κράτους, ῥύθµιση τῆς ἀγορᾶς, τῆς ἐργασίας καὶ κοινωνικὴ δικαιοσύνη

EE176 Nomomathis

ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΔΙΚΑΙΟ

Μιά ἀπόπειρα ἀντιπαραβολῆς
(ΣΤ΄)

Παρεµβατικὴ πολιτικὴ τοῦ κράτους,
ῥύθµιση τῆς ἀγορᾶς, τῆς ἐργασίας
καὶ κοινωνικὴ δικαιοσύνη

Στό προηγούµενο τεῦχος (τοῦ Μαρτίου 2017) παραθέσαµε τὸ Τυπικὸν τοῦ νοσοκοµείου τῆς Μονῆς Παντοκράτορος στήν Κωνσταντινούπολη, ἐκδεδοµένο ἀπὸ τὸν Ἰωάννη Β’ Κοµνηνό. Ὅµως, ὁ Elias Tuma στό βιβλίο τοῦ µέ τίτλο «Εὐρωπαϊκὴ Οἰκονοµικὴ Ἱστορία ἀπὸ τὸ 10ο αἰῶνα ἕως σήµερα» ἀναφέρει ὅτι τὸ πρῶτο γενικὸ νοσοκοµεῖο ἱδρύθηκε στό Λονδίνο τὸ 1536. Γενικότερα, στό βιβλίο του ἀναφέρεται στήν οἰκονοµικὴ ἱστορία ὄχι µόνο τῶν δυτικῶν Εὐρωπαϊκῶν χωρῶν, ἀλλὰ καὶ τῆς Ῥωσσίας, τῆς Σουηδίας, τῆς Οὐκρανίας, τῆς Πολωνίας, ἀκόµη τῆς Ἰσπανίας καὶ τῆς Ἰταλίας. Ἐπίσης, ἐπεκτείνεται σὲ ἀναφορὲς σὲ ὅλο τὸν κόσµο, στήν Ἀφρική, στή Βόρεια καὶ Νότια Ἀµερική, στήν Κίνα καὶ τὴν Ἰαπωνία, λόγῳ τῶν οἰκονοµικῶν τους σχέσεων µέ τὴν Εὐρώπη. Εἶναι, ὅµως, τόσο πλήρης ἡ ἀπουσία ἀναφορᾶς εἰδικὰ στήν οἰκονοµικὴ καὶ γενικότερα κοινωνικὴ ἱστορία τοῦ Βυζαντίου, ὥστε περιέρχεται κανεὶς σὲ πραγµατικὴ ἀµηχανία, ἀναζητῶντας τὸν λόγο τῆς παράλειψης αὐτῆς. Ἡ ἀναφορὰ στό κατὰ τὰ ἄλλα πολὺ κατατοπιστικὸ αὐτὸ βιβλίο γίνεται, ὄχι γιά νά κάνουµε δίκη προθέσεων, ἀλλὰ γιά νά εἰκονογραφηθεῖ καὶ συνειδητοποιηθεῖ µιά γενικότερη τάση σχεδὸν ὅλων ἀπέναντι στό Βυζάντιο, ἡ ὁποία ἴσως νά ὀφείλεται στή βραχυκυκλωτικὴ ἐπίδραση πού ἀσκεῖ στήν κάπως τυποποιηµένη σύγχρονη σκέψη ὁ χαρακτηρισµὸς τῆς βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας ὡς «θεοκρατικῆς» ἢ «θρησκευτικῆς». Ὁ Γάλλος ἱστορικὸς µεσαιωνολόγος Ζάκ Λέ Γκόφ ἔχει ἐπισηµάνει ὅτι ὁ ὅρος «θρησκεία» δέν ὑπῆρχε κἄν στόν Μεσαίωνα, ἀλλὰ καθιερώθηκε ἀργότερα. Ἡ ἐπισήµανση αὐτὴ εἶναι καίρια, διότι οἱ καινούργιες λέξεις ἄλλοτε φωτίζουν περισσότερο τή σηµασία τῶν πραγµάτων, ἄλλοτε, ὅµως, ὅταν δηλαδὴ εἶναι ἁπλῶς ἄστοχες ἢ τεχνηέντως σκολιές, ἐγκλωβίζουν καὶ ἀκυρώνουν ἢ παροχετεύουν τή λογική σκέψη καὶ συνακολούθως καί τίς πράξεις τῶν ἀνθρώπων. Ἔτσι, ἡ ἀπόδοση τῆς θρησκευτικῆς ταµπέλας στό Βυζάντιο τὸ καθιστᾶ, ἀντανακλαστικά καὶ σχεδὸν ταχυδακτυλουργικά, εἰδικὴ καὶ ἐξωτική, «µή-πραγµατική» περίπτωση, ποὺ ἐνδιαφέρει µόνο τούς κάπως ἐκκεντρικούς ἐκ τῶν ἱστορικῶν ἢ τοὺς ἰδιορρύθµους θρησκευόµενους, παρουσιάζει δὲ τοὺς Βυζαντινοὺς ὡς παραξένους καὶ ἀρνησίκοσµους ἀσκητές πού ἀκολουθοῦν ξερούς καὶ ἐπιπέδους «τύπους», χωρὶς σύνδεση µὲ τὴν παραγωγή, τή διανοµή καὶ τὴν κατανάλωση ἀγαθῶν καὶ ὑπηρεσιῶν, δηλαδή µέ τήν «πραγµατική ζωή» (βλ. καὶ Κατὰ Λουκᾶν 17, 28: «...ἤσθιον, ἔπινον, ἠγόραζον, ἐπώλουν, ἐφύτευον, ᾠκοδόµουν...»). Βέβαια, τὸ πόσο «τυπικὸ» εἶναι ἕνα «Τυπικόν» µέ τὸ ὁποῖο προγραµµατίζεται ἡ καθηµερινὴ στιχολογία τοῦ Ἑξαψάλµου (:«ἐν γῇ ἐρήµῳ καὶ ἀβάτῳ καὶ ἀνύδρῳ», «καὶ ἠκηδίασεν ἐπ’ἐµὲ τὸ πνεῦµά µου, ἐν ἐµοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία µου», «οἱ φίλοι µου καὶ οἱ πλησίον µου ἐξ ἐναντίας µου ἤγγισαν καὶ ἔστησαν», «ἐκύκλωσάν µε ὡσεὶ ὕδωρ ὅλην τὴν ἡµέραν») καὶ ἡ ψαλµωδία εἰρµῶν καὶ τροπαρίων, ὅπως τό: «ἐν ἀβύσσῳ πταισµάτων κυκλούµενος, τὴν ἀνεξιχνίαστον τῆς εὐσπλαγχνίας σου ἐπικαλοῦµαι ἄβυσσον», εἶναι ἕνα ἐρώτηµα πού πρέπει νά γίνει ἀντικείµενο µελέτης, ἐκφεύγει, ὅµως, τοῦ ἀντικειµένου τοῦ παρόντος. Ἤδη, στό παρὸν τεῦχος ἀναφέρουµε κάποιες διατάξεις τοῦ βυζαντινοῦ δικαίου γιά νά φανεῖ ὅτι ὑπῆρχε οἰκονοµικὴ ζωὴ στό Βυζάντιο καὶ ὅτι ὑπῆρχε ῥύθµιση τῆς παραγωγῆς, τῆς διανοµῆς καὶ τῆς κατανάλωσης τῶν ἀγαθῶν καὶ τῶν ὑπηρεσιῶν.

Τί προτείνεται ἀπό τήν σύγχρονη Φυσική, ὡς ἐξήγηση τοῦ σχηματισμοῦ τοῦ Σύμπαντος

EE176 VMakris

ΟΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΟΝΤΩΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ

ΜΕΡΟΣ 3ον
Τί προτείνεται ἀπό τήν σύγχρονη Φυσική,
ὡς ἐξήγηση τοῦ σχηματισμοῦ τοῦ Σύμπαντος

Στό δεύτερο κείμενο σχετικό μέ τήν ἐπιστήμη πού δημοσιεύθηκε στό τεῦχος 175 τῆς «ΕΝΟΡΙΑΚΗΣ ΕΥΛΟΓΙΑΣ» δόθηκε ἰδιαίτερη προσοχή στό πῶς τοποθετοῦνται οἱ πρωτοπόροι καί σκαπανεῖς ἐρευνητές τῆς σύγχρονης Φυσικῆς, ἔναντι τῆς ἐπιστήμης πού σέβεται τόν ἑαυτό της καί ὁριοθετεῖ ἐπακριβῶς τίς ὄντως ἰσχύουσες προϋποθέσεις της. Οἱ θεμελιωτές τῆς Κβαντομηχανικῆς Werner Heisenberg καί Erwin Schrödinger ἀποτύπωσαν τά ὅρια τῆς σύγχρονης Φυσικῆς καί ἀπέδειξαν (ἐπιστημονικά), ὅτι ἡ ἐπιστημονική «πρόοδος» πού ἔχει διανυθεῖ στόν μοντέρνο κόσμο πού ζοῦμε, δέν εἶναι παρά ἐφαρμογή τῶν συμπερασμάτων πού ὑπαγορεύονται ἀπό τούς ὅρους καί τίς προϋποθέσεις πού υἱοθετοῦνται στήν σύγχρονη καί κυρίαρχη ἐπιστήμη. Ὁ Erwin Schrödinger στό βιβλίο του “Science and Humanisme” τονίζει μεταξύ τῶν ἄλλων:
«Καθώς τό βλέμμα τῆς διανοίας μας διεισδύει σέ ὁλοένα πιό ἀπειροελάχιστους χώρους καί χρόνους, ἀνακαλύπτουμε πώς ἡ φύση συμπεριφέρεται ἐντελῶς διαφορετικά ἀπ’ ὅτι παρατηροῦμε στά ὁρατά καί ἁπτᾶ σώματα τοῦ περιβάλλοντός μας, ἔτσι ὥστε κανένα ὑπόδειγμα δημιουργημένο μέ βάση τίς ἐμπειρίες μας ἀπό τόν κόσμο τῶν μεγάλων μεγεθῶν δέν μπορεῖ νά εἶναι “ἀληθινό”».

Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΚΡΑΝΙΟΚΕΝΩΝ ΝΕΑΡΩΝ

EE176 SKargakos 2

Ἐπιστολή γιά τόν βομβαρδισμό τοῦ Παρεκκλησίου μας!

Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΚΡΑΝΙΟΚΕΝΩΝ ΝΕΑΡΩΝ

18-3-2017

Πατέρα Βασίλειε, πολλά τά ἔτη Σας!
Εὐχαριστῶ θερμά γιά τήν τακτική ἀποστολή τῆς «Ενοριακῆς Εὐλογίας». Θαυμάζω τόν ἀγῶνα Σας....... Θά ἤθελα νά Σᾶς ἐπισκεφθῶ γιά νά ἐκφράσω τήν ὀδύνη μου γιά τήν βεβήλωση τήν ὁποία διέπραξαν βαλτοί κρανιόκενοι νεαροί εἰς βάρος τοῦ σεπτοῦ προσκυνήματος τοῦ Ἁγ. Νεκταρίου. Ὁ ναός σας ἦταν κάποτε ἐνορία μου. Τόν ἀγαποῦσα καί τόν ἀγαπῶ. Καί λυπᾶμαι σφόδρα πού ὑπάρχουν βέβηλα χέρια κατευθυνόμενα ἀπό σάπια μυαλά νά πράττουν τέτοια ἔργα μυαρά. Σέ κάποιους κλειστούς θεραπευτικούς θαλάμους, βλέπω παντοῦ εἰκονισματάκια τοῦ Ἁγίου Φανουρίου. Ζητῶ τή χάρη Του πρός ἴαση. Μακάρι ὁ Ἅγιος νά κάνει τό θαῦμα του καί νά θεραπεύσει τήν κακοκεφαλιά πού μᾶς δέρνει. Ἄς σκεφθοῦν καί τήν Ἑλλάδα πού ἄδοξα πεθαίνει. Ὄχι ἀπό ἐχθρούς ἀλλά ἀπό βλαστούς πού γέννησε ἀλλά δέν ἀνέθρεψε αὐτή. Δυστυχῶς, γιά τήν τροφή τῶν παιδιῶν καί τῶν ἐγγονῶν μας προφέρεται ἀντιθρησκευτική καί ἀντεθνική τροφή.
Καιρός εἶναι ὁ Θεός νά βάλει τό χέρι Του, ἀλλά τούτη τή φορά ὑπό μορφή ... γροθιᾶς. Μᾶς χρειάζεται!
Μέ ὅλο τό σεβασμό μου

                                                                                                                       Σαράντος Ἰ. Καργάκος

Υ.Γ. Σᾶς στέλνω κι ἕνα κείμενό μου (βλέπε: Θα δούμε Ανάσταση!)

"ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ", ΤΕΥΧΟΣ 176, ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2017