ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

«Ἰδού ἀναβαίνωμεν...»

EE176 pKallianiou

«Ἰδού ἀναβαίνωμεν...»

(Μικρά εἰσαγωγικά στή Μεγάλη Ἑβδομάδα)

“Δέν ὑπάρχει κανένα ἱστορικό γεγονός καί κανένα ἔγκλημα πιό ἀπάνθρωπο, ἀπ᾿ αὐτό πού ὁ Θεάνθρωπος Χριστός ἔζησε καί ὑπέφερε πάνω στό Γολγοθᾶ, καί πού κάθε χρόνο οἱ Χριστιανοί γιορτάζουμε τή Μεγάλην Ἑβδομάδα”. Καί πράγματι, ἄν προσέξουμε τά ὅσα διαδραματίζονται τή Μεγάλη Ἑβδομάδα, τότε ἀσφαλῶς θά κατανοήσουμε πλήρως τόν λόγο τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου πού ἀναφέρει ὅτι “αὐτή, ἡ Μ. Ἐβδομάδα δηλαδή, βασιλικῶς ὑπερέχει τάς ἄλλας ἑβδομάδας τοῦ ἑνιαυτοῦ” Γιατί “ὄντως φοβερά αὐτῆς τῆς Ἑβδομάδος τά Μυστήρια! Ὅλη ἡ ποίηση τοῦ Χριστιανισμοῦ καί ὅλη ἡ δόξα τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀπό αὐτή τήν ἑβδομάδα πηγάζουν”
Πολύ συνοπτικά καί μέ τή βοήθεια τῶν Ἱ. Συναξαρίων δίνω ἕνα χάρτη τῆς πνευματικῆς γεωγραφίας τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος.
Ἀρχίζοντας ἀπό τήν Κυριακή τῶν Βαΐων, πού ἄν καί δέν ἀνήκει στόν κύκλο τῶν ἱερῶν ἡμερῶν τῆς Μ. Ἑβδομάδος, ἐν τούτοις εἶναι ἡ θύρα πού μᾶς εἰσάγει σ᾿ αὐτήν, βλέπουμε ν᾿ ἀναφέρουν οἱ Συναξαριστές “Εἰς τή ἔκτην ταύτην Κυριακήν τῆς Ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, τήν περιφανῆ καί ὑπέρλαμπρον ἑορτήν τῶν Βαΐων πανηγυρίζομεν...”

Θρησκευτικά πάθη σέ µιά ἄθεη ἐποχή!

EE176 NVoloydaki

Θρησκευτικά πάθη σέ µιά ἄθεη ἐποχή!

Ἡ ἐποχή µας ἔχει καύχηµά της ὅτι ἔχει σκοτώσει τό Θεό. Ἔχει καύχηµά της ὅτι ἔχει ἐξασφαλίσει τίς στοιχειώδεις ἐλευθερίες καί τά στοιχειώδη δικαιώµατα τοῦ ἀνθρώπου: τό δικαίωµα νά πιστεύει ὅ,τι θέλει, νά ἐργάζεται ἐλεύθερα στό ἐπάγγελµα πού θέλει µέ δίκαιη ἀµοιβή, νά µεγαλώνει τά παιδιά του ὅπως θέλει καί νά τά µορφώνει ἀνάλογα µέ τήν ἀξία τους καί ὄχι ἀνάλογα µέ τίς οἰκονοµικές του δυνατότητες καί, τέλος, τό δικαίωµα νά ἐκφράζει ἐλεύθερα τή γνώµη του γιά ὅλα τά θέµατα καί νά τήν ὑποστηρίζει, χωρίς κανείς νά τόν λογοκρίνει, νά τόν διώκει καί νά τόν φυλακίζει γιά τίς ἀπόψεις του.
Ὁ περιορισµός τῆς ἐλευθερίας ἐκφράσεως συνδέεται µέ σαδιστικά θρησκευτικά καθεστῶτα (θεοκρατικά ὅπως ὀνοµάζονται) ἤ µέ ἀπολυταρχικά καθεστῶτα. Δηλαδή, στή ζυγαριά τῆς «θεοκρατικῆς» καταπίεσης ἐξισώνεται ὁ Δυτικός Ἱεροεξεταστής (πού θέλει νά στερήσει τήν ἐλεύθερη σκέψη ἀπό τόν ἄνθρωπο ὥστε νά τόν ἐλέγχει µέ τό φόβο τῆς φωτιᾶς πού θά ἀναλώσει τό σῶµα του καί τῆς φωτιᾶς τῆς κολάσεως πού θά ἀναλώσει τήν ψυχή του) µέ τόν Ἅγιο τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθοδοξίας πού καταδικάζει τίς αἱρέσεις γιατί αὐτές εἶναι τά ἐµπόδια τῆς γνωριµίας τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Δυτικός κόσµος, ὅταν ὁ Ἱεροεξεταστής κυριαρχοῦσε, ὑποτάχθηκε σέ αὐτόν. Γιατί ἡ ἐπιβολή τῆς ἐξουσίας γοητεύει τόν Δυτικό ἄνθρωπο καί ὁ φόβος ἐπηρεάζει σηµαντικά τήν ψυχοσύνθεσή του. Ἀπόδειξη εἶναι ἡ πρό Χριστοῦ µυθολογία τῶν λαῶν τοῦ βορρᾶ καί οἱ αἱµοδιψεῖς καί σκληροί θεοί του. Αὐτή τήν ψυχολογία µετέφερε καί στή χριστιανική πίστη του ὁ Δυτικός κόσµος καί σέ αὐτήν βοηθήθηκε ἀπό τόν αὐστηρά φεουδαρχικό τρόπο ζωῆς πού ἔχτισε.
Μέ τήν νοοτροπία τοῦ Ἱεροεξεταστῆ ὑπερασπίστηκε ἡ Δύση τή χριστιανική πίστη της καί µέ τήν πολιτική ἀπολυταρχία ξεχύθηκε στήν Ἀνατολή νά τή «σώσει» ἀπό τή µάστιγα τοῦ Ἰσλάµ. Τό ἀποτέλεσµα ἦταν νά ἀποδυναµώσει τήν ἀνατολική ρωµαϊκή αὐτοκρατορία, νά παίξει πρωταρχικό ρόλο στή διάλυσή της, κρατῶντας ταὐτόχρονα µέ κάποιο ἀνεξήγητο τρόπο τό ρόλο τοῦ «σωτήρα» γιά τόν ἑαυτό της καί δίνοντας τό ρόλο τοῦ «κακοῦ» ἀπό τή µιά στούς Ὀρθοδόξους τῆς Ἀνατολῆς καί ἀπό τήν ἄλλη στό Ἰσλάµ πού τούς κατέκτησε.
Ὅταν οἱ Τοῦρκοι ἔχτισαν καί στήριξαν τήν αὐτοκρατορία τους πάνω στό θάνατο τῆς Ἀνατολικῆς Ρωµαϊκῆς αὐτοκρατορίας καί ὁ Δυτικός Ἱεροεξεταστής νικήθηκε καί ἐκδιώχθηκε ἀπό τήν Ἀνατολή, δέν παραιτήθηκε. Στράφηκε στήν πιό µακρινή ἀνατολή, στράφηκε στή νέα ἤπειρο –νέα γιά τόν Εὐρωπαῖο ἄνθρωπο, ἀλλά πολύ παλιά γιά τούς κατοίκους της– κι ἐκεῖ, µέ τό προσωπεῖο τοῦ ἱεραπόστολου συνέχισε τήν πνευµατική καί πολιτική πάλη γιά ἐξουσία καί κυριαρχία.

Ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, καί οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ

EE176 XAlexopouloy

Ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, καί οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ

Διανύοντας τήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή, καί ἀκούγοντας στήν Ἐκκλησία τόσα καί τόσα κείμενα μέσα ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη, δέν μπόρεσα νά μήν ἀναρωτηθῶ, πόσο τελικά ἀπέχουμε ἀπό τό πνεῦμα καί τό ἦθος τῶν ἀνθρώπων τοῦ Θεοῦ καί τελικά καί ἀπό τόν ἴδιο τόν Θεό; Πόσο μεγάλο εἶναι τό χάσμα πού μᾶς χωρίζει ἀπό Αὐτόν; Ἰσχυριζόμαστε, πώς δέν μποροῦμε νά νιώσουμε τόν Θεό, πώς εἶναι κάτι τό ἀόριστο, πώς ἐπειδή δέν τόν βλέπουμε μέ σάρκα καί ὀστᾶ μπροστά μας, δέν μποροῦμε νά Τόν καταλάβουμε, νά ἀντιληφθοῦμε τό ποιός εἶναι καί κατ’ ἐπέκταση νά γνωρίσουμε τό πνεῦμα καί τό ἦθος Του. Δικαιολογοῦμε τήν ἀναπηρία μας, τήν κάνουμε σημαία καί δόγμα καί προτρέπουμε καί ἄλλους νά μᾶς ἀκολουθήσουν σέ αὐτό τό ἀδιέξοδο μονοπάτι. Ὅπως καί ἡ ἀλεποῦ, ἔτσι καί ἐμεῖς, θέλουμε νά κόψουμε τίς οὐρές τῶν ἄλλων ἀνθρώπων γιά νά αἰσθανθοῦμε καλά γιά τήν δική μας κομμένη οὐρά. Καί ὅμως κάποτε, σέ καιρούς ξεχασμένους ἀπό ἐμᾶς, πού μᾶς ἐνδιαφέρει μόνο τό σήμερα, καί τό τώρα, καί δέν ἀνατρέχουμε στό παρελθόν νά μάθουμε, νά καταλάβουμε καί στό τέλος νά ἀλλάξουμε πολλά ἀπό αὐτά πού βιώνουμε, ὑπῆρχαν ἄνθρωποι μέ πνεῦμα καί ἦθος Θεοῦ. Ἄνθρωποι, πάλι ξεχασμένοι ἀπό ἐμᾶς, πεταμένοι στό πηγάδι τῆς λήθης μας, ὄχι ὅμως καί ἀπό τόν Θεό γιατί αὐτούς ὁ Θεός τούς ἀγάπησε πολύ καί ὅπως αὐτοί ἤθελαν νά βρίσκονται συνεχῶς κοντά Του ἔτσι καί Αὐτός θά τούς ἔχει δίπλα του εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἄνθρωποι, πού ἐπειδή ἀγάπησαν βαθιά καί ἀληθινά τόν Θεό, εἶχαν ἄμεση ἐπικοινωνία μαζί Του, καί ἐπειδή ἤθελαν νά βρίσκονται συνεχῶς κοντά Του, ἔτσι καί ὁ Θεός ἦταν δίπλα τους. Γιατί ὅπως δέν ἐπιβάλλει τήν παρουσία Του, ἐκεῖ πού δέν εἶναι ἐπιθυμητός, ἔτσι πλαισιώνει αὐτούς πού Τόν ἀγαποῦν καί Τόν θέλουν κοντά τους, συνοδοιπόρο σέ κάθε στιγμή τῆς ζωῆς τους, τῆς ἐπίγειας καί τῆς ἐπουράνιας.

Palme – Gandhi καί Ἰσκαριώτης, οἱ εἰρηνοποιοί καί ὁ προδότης!

EE176 MVoloydakis 1

Palme – Gandhi καί Ἰσκαριώτης,
οἱ εἰρηνοποιοί καί ὁ προδότης!

Ἡ Δύση σίγουρα δέν μπορεῖ νά καυχηθεῖ γιά τούς ἡγέτες της. Γιά τήν ἀκρίβεια, ἡ λέξη ἡγέτης θά εἶχε ἐκλείψει –λόγῳ ἀχρησίας– ἀπό τό Δυτικό λεξιλόγιο ἄν δέν ὑπῆρχαν ἐλάχιστες περιπτώσεις, μετρημένες στά δάκτυλα τοῦ ἑνός χεριοῦ, πολιτικῶν πού δικαιοῦνται αὐτόν τόν χαρακτηρισμό.
Ἕνας ἀπό αὐτούς τούς μετρημένους ἡγέτες τῆς Δύσης –ὁ μοναδικός ἴσως στήν σύγχρονη Ἱστορίας της– ἦταν καί ὁ Sven Olof Joachim Palme, πού ἐκτός ἀπό πραγματικός μεταρρυθμιστής τῆς Πατρίδος του ὑπῆρξε εὐγενής καί ἀληθινά φιλάνθρωπος.
Ὁ Palme κατηγορήθηκε πολύ ἀπό τούς πολιτικούς του ἀντιπάλους ὡς φιλοσοβιετικός, κατηγορία ἀνάλογη μέ αὐτή πού προσάπτεται σήμερα στούς ὑπερασπιστές τῆς ἀλήθειας καί στίς φωνές πού ἀρνοῦνται νά συνταχθοῦν μέ τήν Δυτική πολιτική.
Ὅμως, ὁ Σουηδός ἡγέτης ἐννοοῦσε κάθε τί πού ἔλεγε στήν πολιτική του σταδιοδρομία. Ἴσως οἱ περισσότεροι νά γνωρίζετε τήν βαθιά πολιτική φιλία πού τόν συνέδεε μέ τήν Ἰνδή πρωθυπουργό καί ἀγωνίστρια Indira Priyadarshini Gandhi. Αὐτό πού, ὅμως, δέν εἶναι γνωστό στούς περισσότερους, εἶναι ἡ στάση πού κράτησε ὁ Palme ἀπέναντι στίς πυρηνικές δοκιμές τῆς Ἰνδίας τό 1975.
Σέ ἀπόρρητο ἔγγραφο πού καταθέσαμε καί εἶναι στήν διάθεση τῆς διευθύνσεως τοῦ περιοδικοῦ «Ἐνοριακή Εὐλογία», φαίνεται καθαρά πώς ὁ Palme καί ἡ Gandhi εἶχαν πολύ συχνή γραπτή ἐπικοινωνία. Στό θέμα τῶν πυρηνικῶν δοκιμῶν ὁ Σουηδός ἡγέτης κράτησε μία ἡγετική καί ἀμετακίνητη στάση• μέσα ἀπό μία τρισέλιδη ἀπόρρητη ἐπιστολή ἀνάγκασε τήν Gandhi νά ἀναστείλει καί νά τροποποιήσει τό πρόγραμμά της. Ἡ Gandhi ἀπολογούμενη στόν Palme δικαιολογήθηκε πώς οἱ δοκιμές αὐτές εἶχαν ὡς σκοπό τήν εἰρηνική χρήση τῆς πυρηνικῆς ἐνέργειας, γιά νά λάβει τήν πολύ σωστή παρατήρηση ἐκ μέρους τοῦ Σουηδοῦ ἡγέτη: «Τά ὅρια ἀνάμεσα στήν καλή καί στήν κακή χρήση τῆς πυρηνικῆς ἐνέργειας εἶναι τόσο δυσδιάκριτα, πού εἶναι καλύτερα νά ἀποφεύγεται ἡ χρήση της».
Τό πόσο σημαντικό ἦταν γιά τούς Δυτικούς τό περιεχόμενο αὐτῆς τῆς ἀλληλογραφίας μαρτυρεῖται ἀπό τό δεύτερο ἔγγραφο πού καταθέσαμε στήν διεύθυνση τοῦ περιοδικοῦ καί περιλαμβάνει τίς εὐχαριστίες τοῦ Department of State πρός τήν Ἀμερικανική πρεσβεία στό Νέο Δελχί γιά «τήν ὑποκλοπή τῶν γραμμάτων ἀνάμεσα στόν Palme καί στήν Gandhi».

Η ΖΩΗ ΤΗΣ ΓΗΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΔΟΘΗΚΕ ΤΥΧΑΙΑ

EE176 DNeapolitis

Η ΖΩΗ ΤΗΣ ΓΗΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΔΟΘΗΚΕ ΤΥΧΑΙΑ

Ἡ ζωή πού ζοῦμε ἐδῶ στή γῆ δέν μᾶς δόθηκε τυχαῖα, οὔτε προέρχεται ἀπό ἀνθρώπινη ἐπιθυμία. Ἐάν προερχόταν ἀπό ἀνθρώπινη ἀποκλειστικά θέληση δέν θά ὑπῆρχε παντοῦ καί πάντοτε περισσότερο δυστυχισμένη ὕπαρξη ἀπό τόν ἄνθρωπο. Ὅσα κι ἄν ἀποκτήσει ὁ ἄνθρωπος σ’ αὐτή τή ζωή, ὅσο καλά καί νά περάσει, ἐάν δέν ἐγκολπωθεῖ καί δέν πιστέψει ἀληθινά στήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, θά παραμείνει μιά δυστυχισμένη καί ἀπελπισμένη ὕπαρξη. Μέ μιά φράση, δέν ἀξίζει ὁ ἄνθρωπος, νά ζεῖ ἐάν δέν συνειδητοποιήσει τί σημαίνει γι’ αὐτόν ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.
Ὅλα τά προβλήματα τῶν ἀνθρώπων, ὅλη ἡ δυστυχία, ὅλες οἱ λύπες, ὅλη ἡ ἀγωνία, ὅλες οἱ στενοχώριες, ὅλοι οἱ θρῆνοι, ὅλοι οἱ στεναγμοί, ὅλα τά δάκρυα καταργοῦνται ἀπό τό γεγονός ὅτι ὁ Χριστός μας, ὁ Ἀληθινός καί μόνος Κύριος, Ἀνέστη!
Καί ὅλη ἡ εὐτυχία τῶν ἀνθρώπων, ὅλη ἡ χαρά, ὅλο τό γέλιο, ὅλη ἡ γαλήνη, ὅλη ἡ εὐφροσύνη, ὅλη ἡ τελειότητα ὀφείλεται στό ὅτι ὁ Χριστός μας, ὁ μόνος Ἀληθινός Θεός καί Δεσπότης, Ἀνέστη τριήμερος!
Πῶς μιά ἁπλή καί ἀσθενής ἀνθρώπινη ὕπαρξη νά συνειδητοποιήσει καί νά ζήσει αὐτήν τήν φοβερή ἀλήθεια! Μόνο μέσα στήν Ἐκκλησία μας αὐτό εἶναι δυνατόν! Ἐκεῖ βρίσκονται οἱ ἅγιοί μας Πατέρες πού ἔζησαν στό ἔπακρο καί μέ τήν θεία τους ἀγάπη ἐξήγησαν καί σέ μᾶς αὐτή τήν μοναδική ἀλήθεια! Ὅλοι οἱ ἅγιοι ζοῦσαν, ἐμπνέονταν καί ὁδηγοῦντο ἀπό αὐτό τό μοναδικό καί ἀνεπανάληπτο καί ζωοποιό γεγονός.
Σέ καμμία θρησκεία, σέ κανέναν ἀπ’ τούς μύθους, ποτέ καί πουθενά σέ ὅλη τήν ἱστορική διαδρομή τῆς ἀνθρωπότητας δέν ὑπῆρξε τέτοιο καί τόσο ἀναμφισβήτητα ἀποδεδειγμένο γεγονός!