ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Κατά πνεῦμα συγγενεῖς τοῦ «Φαναρίου»

οἱ μηχανορράφοι τοῦ περιεχομένου τῶν Θρησκευτικῶν!

Οἰκουμενιστικό τό ὑπόβαθρο
τῶν νέων Προγραμμάτων Σπουδῶν στά Θρησκευτικά

Ἀπό τήν ἀρχή τῆς σχολικῆς χρονιᾶς, τήν ὁποία διανύουμε, ὑπάρχει ἕνας εὐρύτερος προβληματισμός γύρω ἀπό τά νέα Προγράμματα Σπουδῶν (ΠΣ) στό Μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν (ΜτΘ) τόσο στήν πρωτοβάθμια ἐκπαίδευση, δηλ. τό Δημοτικό, ὅσο καί στήν δευτεροβάθμια ἐκπαίδευση, δηλ. τό Γυμνάσιο καί τό Λύκειο. Ὁ προβληματισμός αὐτός δέν ξεκίνησε μέ τήν φετινή σχολική χρονιά, ἀλλά περίπου ἀπό τό 2010 μέ τήν ξαφνική ἐντολή γιά τήν ἐκπόνηση νέων ΠΣ στό Δημοτικό καί τό Γυμνάσιο ἀπό τήν τότε Ὑπουργό Παιδείας κ. Διαμαντοπούλου. Ξαφνική ἦταν ἡ ἐντολή, ἐπειδή προηγουμένως δέν ὑπῆρξε καθόλου διάλογος πρός τήν κατεύθυνση αὐτή, οὔτε μέ τήν Ἐκκλησία, οὔτε μέ τήν Πανελλήνια Ἕνωση Θεολόγων (ΠΕΘ), ἡ ὁποία τότε ἦταν ἡ μοναδική Ἕνωση Θεολόγων. Οἱ καχύποπτοι καί ὑποψιασμένοι στά Ἑλληνικά ἐκπαιδευτικά δεδομένα καί στή δῆθεν «δημοκρατικότητα», στήν πραγματικότητα ὅμως ἀθλιότητα, μέ τήν ὁποία ἐπιχειρεῖται ἡ ἀλλοίωση τῆς θρησκευτικῆς ταυτότητας τοῦ λαοῦ, θά μποροῦσαν ἴσως νά περιμένουν μιά τέτοια ξαφνική κίνηση. Διότι τό 2008 χωρίς κανένα λόγο, χωρίς νά ὑπάρχουν ἀλλαγές στή σχετική νομο­θεσία, ἐκδόθηκαν τρεῖς ἐγκύκλιοι ἐν μέσῳ θέρους πού ὤθησαν τούς Ὀρθόδοξους μαθητές νά ζητήσουν ἀπαλλαγή ἀπό τό ΜτΘ. Προοδευτικά ξέσπασε ἕνα ὁλόκληρο κῦμα ἀπαλλαγῶν. Καταγράφουμε αὐτή τήν πρώτη μεγάλη ἀθλιότητα τῆς τότε δεξιᾶς ἡγεσίας τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας μέ τήν πρόφαση τῆς δημοκρατικότητας, τοῦ σεβασμοῦ τῆς ἐλευθερίας τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης τοῦ πολίτη.

ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΟΙ «ΕΜΦΥΛΕΣ/ΕΚΦΥΛΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ» ΚΑΙ  Η ΣΧΟΛΙΚΗ  ΔΙΑΦΘΟΡΑ!

 Παραµένει ἄγνωστο τό τί ἀκόµη πρέπει νά µᾶς κάνουν οἱ Κυβερνῶντες γιά νά ἐξεγερθοῦµε σύσσωµοι ὡς Ἔθνος ἐναντίον ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς Βουλῆς, ἡ ὁποία, ἐκτελοῦσα τίς προσταγές τῆς Διεθνοῦς διαστροφῆς, ἐπιδιώκει –µαζί µέ τήν οἰκονοµική ἐξαθλίωση– καί τήν ἀποκτήνωση τοῦ λαοῦ µας, ἀφοῦ ἡ ἀποκτήνωση, παραλύει κάθε ἀντίσταση τοῦ ἀνθρώπου.

Ἀφορµή τοῦ ἄρθρου µας αὐτοῦ ἀπετέλεσε ἡ σύγκληση τῆς Ἱεραρχίας µας, πού θά γίνη στίς ἀρχές Μαρτίου καί θά περιλαµβάνη στίς συζητήσεις της καί τό θέµα «Τό µάθηµα τῶν Θρησκευτικῶν», τό ὁποῖο προφανῶς θά ἐξετάση, ὄχι µόνο ὡς πρός τήν διδακτική του, ἀλλά καί ὡς πρός τήν ἐχθρική ἀντιµετώπισή του ἀπό τό Ὑπουργεῖο Παιδείας.

Νέα βοµβιστική ἐπίθεση στόν Ναό µας!

“ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ”  ΤΗΣ  ΝΥΧΤΑΣ!

Τό ξηµέρωµα τῆς 23ης πρός τήν 24η Φεβρουαρίου 2017, ὁ Ναός µας ἔγινε γιά ἄλλη µιά φορά στόχος ἄνανδρης νυχτερινῆς ἐπίθεσης. Κάποιοι ἄγνωστοι ‒ἀφοῦ προφανῶς µελέτησαν καλά τό σύστηµα ἀσφάλειας‒ βρῆκαν τό εὐάλωτο σηµεῖο τοῦ παρεκκλησίου τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου καί ἔβαλαν τρεῖς ἐκρηκτικούς µηχανισµούς µέ γκαζάκια, στοχεύοντας τό Παρεκκλήσιο.

Δέν θέλω νά παραδεχτῶ ὅτι ἡ ἐπίθεση ἔγινε ἀπό ἀναρχικούς, γιατί θέλω νά ἔχω µεγαλύτερη ἐκτίµηση στούς ἀναρχικούς καί στήν ἔστω καί οὐτοπιστική ἐµµονή τους στήν ἄρνηση ἀναγνώρισης κάθε µορφῆς ἐξουσίας. Βέβαια, εἶναι οὐτοπιστική αὐτή ἡ ἄρνηση, γιατί ἡ ἴδια ἡ ὀργάνωση τῶν ὁµάδων τους ‒ἤ ἔστω κάποιων ἀπό τίς ὁµάδες τους‒ ἔχει µιά τόσο στεγανή δόµηση ἱεραρχικῆς ἐξουσίας, πού συναγωνίζεται ἀκόµα καί τίς φασιστικές ὁµάδες.

Παρ’ ὅλα αὐτά, θέλω νά πιστεύω ὅτι ὑπάρχει ἕνας κώδικας τιµῆς στούς ἀνθρώπους πού θεωροῦν τούς ἑαυτούς τους ἀγωνιστές, ὅσο κι ἄν ἀγωνίζονται γιά ἕνα χαµένο σκοπό. Κυρίως ὅµως πιστεύω ὅτι οἱ ἀγωνιστές πρέπει νά ἔχουν τόν ἀνδρισµό νά σταθοῦν ἀπέναντι σέ αὐτόν πού ἀντιστρατεύονται καί νά τοῦ µιλήσουν, ἐξηγῶντας του γιατί τόν ἀντιστρατεύονται καί σέ τί διαφέρουν µεταξύ τους. Τότε, ἴσως ἐκπλαγοῦν, διαπιστώνοντας πώς δέν εἶναι καί τόσο “ἀπέναντι” ὅσο νοµίζουν.

Ὁ Προϊστάµενος τοῦ Ναοῦ µας, µετά τήν καλοκαιρινή νυχτερινή ἐπίθεση, ἀπάντησε στήν ἀνανδρία µέ εὐθύτητα καί ἐντιµότητα καί σεβασµό καί κάλεσε τούς ὑπεύθυνους σέ ἀνοιχτό διάλογο, ὅπου ὁ καθένας θά ὑποστηρίξει ἐλεύθερα τίς ἀπόψεις του. Γιατί ἡ δική µας “ἰδεολογία” ‒πού δέν εἶναι ἰδεολογία ἀλλά Πίστη‒ ἔχει σέ ὑπόληψη τόν ἄνθρωπο, ὅποιος κι ἄν εἶναι, καί κάποιες φορές τόν ἔχει σέ µεγαλύτερη ὑπόληψη ἀπό ὅση ἔχει ὁ ἴδιος τόν ἑαυτό του. Γι’ αὐτό δέν τόν πολεµάει, ἀλλά τόν ἀκούει. Γι’ αὐτό προτιµάει νά βρεῖ τά κοινά σηµεῖα πού ἔχει µέ αὐτόν καί νά γεφυρώσει τά σηµεῖα πού τούς χωρίζουν.