ΜΑΣΩΝΙΑ-ΘΕΟΛΟΓΙΑ-ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Μιά ἀπάντηση σέ ἕνα Σχόλιο
Ἐδιάβασα κάπως ἀργοπορημένα τό σχόλιο τοῦ μαχητικοῦ ἀγωνιστοῦ κ. Μανώλη Μ. Μηλιαράκη (στό ἑξῆς κ. Μ.Μ.Μ.) στήν «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ» τῆς 20ης Ὀκτωβρίου 2016 γιά τό ἄρθρο μου «ΜΑΣΩΝΙΚΗ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΒΟΥΛΗΣ», πού εἶχε δημοσιευθεῖ ὡς βασικό ἄρθρο στόν «ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΤΥΠΟΝ» τῆς 30ης Σεπτεμβρίου 2016 καί στήν «ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» τοῦ Ὀκτωβρίου 2016.
Ἀπαντῶ μέσῳ τοῦ «ΟΡΘ. ΤΥΠΟΥ» καί ὄχι μέσῳ τῆς «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ» γιά δύο λόγους:
Πρῶτον, ἐπειδή ἐδιάβασαν τό ἄρθρο μου οἱ ἀναγνῶστες τοῦ «Ο.Τ.» καί ὡς ἐκ τούτου εἶναι εἰς θέσιν νά ἀξιολογήσουν καί τό ἐπικριτικό σχόλιο τοῦ κ. Μ.Μ.Μ. ἀλλά καί τήν δική μου ἀπάντηση. Καί, δεύτερον, γιατί ἡ ἐπίκριση βασικῶν ἄρθρων τοῦ «Ο.Τ.» δέν περιορίζει τήν μομφή καί τήν εὐθύνη στό πρόσωπο τοῦ συντάκτου τους –καί ἐν προκειμένῳ στό πρόσωπο μου– ἀλλά τήν ἐπεκτείνει καί στήν Συντακτική Ἐπιτροπή τῆς Ἐφημερίδος.
Μέ κατηγορεῖ ὁ ἀγαπητός κ. Μ.Μ.Μ. ὅτι ὑπέπεσα σέ «βαρύ ὀλίσθημα» μέ τό ὡς ἄνω ἄρθρο μου μέ τό νά ἐμφανίζομαι σ’ αὐτό (βεβαίως κατά τήν ἄποψή του) «ἐμμέσως πλήν σαφῶς, ὡς ἐκεῖνος πού “μέ κάθε τρόπο ἀπό τό 2007 φωνάζω γιά τόν ρόλο τῆς Μασωνίας καί οἱ κληρικοί καί οἱ χριστιανοί μας δέν ἐννοοῦν νά καταλάβουν!”». Καί, συμπληρώνει: «Ὥστε ἀπό τό 2007 ἄρχισε ὁ ἀντιμασωνικός ἀγώνας καί τό ξεσκέπασμα τοῦ Τεκτονισμοῦ! Ἡ ἀπόφαση τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας μας τοῦ 1933, τά συγγράμματα τοῦ Παναγιώτη Τρεμπέλα, τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωρόπουλου, τοῦ π. Χαραλάμπους Βασιλόπουλου, τοῦ π. Αὐγουστίνου Καντιώτη καί φυσικά τοῦ Νικολάου Ψαρουδάκη κυκλοφόρησαν μετά τό 2007 πατέρα Βασίλειε; Γιατί αὐτή ἡ ἐκκωφαντική σιωπή;».
Ἄς δοῦμε, ὅμως καί τό ἄρθρο μου γιά νά διαπιστώσουμε ὅτι ὁ καλός ἐπικριτής μου παρερμήνευσε τά σαφῆ καί μή ἐπιδεχόμενα παρερμηνείας λόγια μου. Δέν ἔγραψα ὅτι ἀπό τό 2007 ἄρχισε ἀπό ἐμένα ὁ ἀντιμασωνικός ἀγώνας, οὔτε ὅτι εἶμαι ὁ μόνος πού φωνάζω ἀπό τότε γιά τόν ρόλο τῆς Μασωνίας στήν Ἐκκλησιαστική καί στήν Πολιτική ζωή! Ἤμουν σαφής ὡς πρός τήν ἐπισήμανση τοῦ ἔτους 2007 καί τοῦ λόγου γιά τόν ὁποῖο «ἐμεῖς φωνάζουμε μέ κάθε τρόπο». Παραθέτω αὐτούσια τά γραφέντα στό ἄρθρο μου:
«Οἱ Μασῶνοι κατάλαβαν πολύ νωρίς –ἀπό τό 1902(!)– αὐτό πού ἐµεῖς φωνάζουµε µέ κάθε τρόπο ἀπό τό 2007 καί οἱ Κληρικοί καί οἱ Χριστιανοί µας ἀκόμη δέν ἐννοοῦν νά τό καταλάβουν. Ὅτι, δηλαδή, ἡ ζωή καί τό ἦθος πού ἐπιβάλλουν οἱ πολιτικοί εἶναι αὐτά πού θά κυριαρχήσουν στή ζωή καί στήν ψυχή τῆς πλειοψηφίας τοῦ λαοῦ, καθ’ ὅσον ἡ καθηµερινή κοινωνική καί ἐπαγγελµατική ζωή καί τά “ἰδανικά” πού διαµορφώνονται ἀπό τήν πολιτική, εἶναι αὐτά πού θά ὑπερισχύσουν στήν τελική διαµόρφωση τῆς προσωπικότητος τῶν περισσοτέρων ἀνθρώπων, ἀφοῦ εἶναι λίγοι οἱ ἄνθρωποι πού ἔχουν τόσο στέρεες πνευματικές βάσεις ὥστε νά μήν ἐπηρεάζονται ἀπό τίς συνθῆκες τοῦ περιβάλλοντός τους.
Ἐµεῖς οἱ ὑποτιθέμενοι χριστιανοί ἀποκοιµηθήκαµε, ἐνῶ οἱ Μασῶνοι ἀγρυπνοῦσαν. Ἀφοῦ οἱ ἄνθρωποί τους δολοφόνησαν τόν Καποδίστρια, πού προέταξε τήν Χριστιανική Πίστη καί διαπότισε µέ Αὐτήν τήν Πολιτική του, φρόντισαν ἐγκαίρως ὥστε νά µήν παρουσιασθῆ ξανά στό πολιτικό προσκήνιο ἄνθρωπος ἀληθινά καί βαθειά θρησκευόµενος».
Ἐν συνεχείᾳ, γιά νά ἐξηγήσω τά γραφόμενά μου, παρέθεσα τήν ὑπ’ ἀριθ. 1473/11-12-1902 Μασωνική Ἐγκύκλιο, μέ τήν ὁποία καλοῦσε τό Ὕπατο Μασωνικό Συμβούλιο τούς ἁπανταχοῦ τῆς Ἑλλάδος Μασώνους νά ψηφίσουν στίς Ἐθνικές Ἐκλογές μόνο Μασώνους! Νά σημειωθῆ δέ, ὅτι ἡ Ἐγκύκλιος αὐτή μέχρι τῆς παραθέσεώς της στό ἄρθρο μου δέν εἶχε ἰδεῖ τό φῶς τῆς δημοσιότητος! Καί συμπλήρωσα, ὥστε νά γίνη ἀπολύτως κατανοητό στούς ἀναγνῶστες, αὐτό πού τονίζω μέ ἰδιαίτερη ἔμφαση ἀπό τοῦ ἔτους 2007:
«Οἱ Μασῶνοι ἐννόησαν τήν σοβαρότητα καί τήν ὠφέλεια τοῦ νά δοθῆ ἐντολή νά ψηφίζουν οἱ µασῶνοι ψηφοφόροι µασώνους ὑποψηφίους καί, µάλιστα, ὄχι ὁποιουσδήποτε µασώνους ἀλλά ἐκείνους “οἵτινες ἔµειναν πιστοί εἰς τό µασωνικόν Σῶµα” καί, ἐν συνεχείᾳ νά προσπαθήσουν νά ἐπηρεάζουν καί τούς «βεβήλους», ὅπως ἀποκαλοῦν ὅλους ἐµᾶς πού δέν εἴµαστε µασῶνοι!
Ἐµεῖς, ὅµως, οἱ Χριστιανοί, δέν ἔχουµε καταλάβει ἀκόµη τήν σοβαρότητα καί τήν ὠφέλεια πού θά προέκυπτε ἄν ὅλοι οἱ Κληρικοί συνιστοῦσαν στούς τακτικά ἐκκλησιαζοµένους νά ψηφίζουν µόνο ἐκείνους πού τεκμηριωμένα εἶναι ἀπολύτως συνεπεῖς µέ τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας µας καί τήν πνευµατική ζωή. Οἱ µασῶνοι κατάλαβαν ἀπό τό 1902 καί εἶπαν ὅτι «ἦλθεν ὁ καιρός νά δοκιµάσωµεν τήν ἰσχύν ἡµῶν», ἐµεῖς οἱ ἐκκλησιαζόμενοι Χριστιανοί, οὔτε σήµερα, τό 2016, µετά ἀπό τέτοιον ἀποχριστιανισµό τῆς Πατρίδος µας καί τέτοιον ἠθικό ξεπεσμό, δέν ἔχουµε συνειδητοποιήσει ὅτι πρέπει νά µετρηθοῦµε καί νά διεκδικήσουµε τήν διακυβέρνηση τῆς Πατρίδος µας ἀπό τούς Ἑλληνόφωνους ξένους καί µασώνους εἰσβολεῖς!».
Τί σχέση ἔχουν, λοιπόν, αὐτά πού φωνάζω ἀπό τό 2007 μέ αὐτά πού ἔχουν γράψει περί τῆς Μασωνίας ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, οἱ σύγχρονοι στύλοι τῆς Ὀρθοδοξίας π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, π. Αὐγουστίνος Καντιώτης καί π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος ἤ ὁ πνευματικός ἀγωνιστής Παναγιώτης Τρεμπέλας ὥστε ἔπρεπε νά μνημονευθοῦν στό ἄρθρο μου; Ἄν ἔγραφα γενικῶς περί τῆς Μασωνίας, βεβαίως καί ἔπρεπε νά μνημονεύσω ὅλους αὐτούς τούς μακαριστούς Πατέρες μας. Τό στίγμα, ὅμως, τοῦ ἄρθρου μου ἦταν κάτι ἐντελῶς καινούργιο, ἤ, τοὐλάχιστον, αὐτό προσπάθησα νά εἶναι: Ἀφ’ ἑνός μέν νά προσκομίση ἀδημοσίευτα στοιχεῖα-ντοκουμέντα πού ἀποδεικνύουν ξεκάθαρα τίς μεθοδεύσεις καί τόν ἀπώτερο σκοπό τῆς Μασωνίας γιά τήν ἐγχώρια ἀλλά καί τήν Παγκόσμια κυριαρχία, πού κατεργάζεται κρυφά καί ὕπουλα μέσῳ τῶν Ἐθνικῶν Ἐκλογῶν, χωρίς κανείς μας νά “παίρνη εἴδηση” καί, ἀφ’ ἑτέρου, νά ἀφυπνίση ὅλους ἐκείνους πού συνεχίζουν νά πιστεύουν ὅτι εἶναι ἀποτελεσματικό γιά τήν διατήρηση ἀκεραίας τῆς Ρωμηοσύνης τό νά ψηφίζουν θρησκευομένους ὑποψηφίους πού ἀνήκουν σέ διάφορα κόμματα franchise Παραρτήματα τῶν κομμάτων τοῦ Ἐξωτερικοῦ. Τρανό παράδειγμα ὁ πολύς Νίκος Ψαρουδάκης, ὁ ὁποῖος τό μόνο πού κατάφερε, παρά τήν ἐξέχουσα καί πληθωρική προσωπικότητά του, ἦταν νά στηρίξη γιά περισσότερα χρόνια στήν ἐξουσία τόν ὀλετῆρα τοῦ Γένους μας Ἀνδρέα Παπανδρέου, ἐφ’ ὅσον αὐτός, μόνο μέ τίς ψήφους τοῦ Ψαρουδάκη κατώρθωσε νά ὑπερισχύση τῆς Ν.Δ. καί νά κυβερνήση στίς τελευταῖες του ἐκλογές!
Ἀλλά γιά τόν μακαριστό Νίκο Ψαρουδάκη (μέ τόν ὁποῖον –σημειωτέον– εἶχα τήν εὐκαιρία νά συζητήσω ἐπί μακρόν, μετά τήν πικρά γι’ αὐτόν ἀποπομπή του ἀπό τήν «Χριστιανική Δημοκρατία», στά περιθώρια τῶν δικαστικῶν ἀγώνων τοῦ «Ὀρθ. Τύπου» καί νά διαπιστώσω ἀπό κοντά τήν βαθειά ἀγάπη του γιά τόν Χριστό καί τήν Πατρίδα μας) θέλω νά προσθέσω ὅτι δέν εἶχα καμμιά σκοπιμότητα νά ἀποσιωπήσω τούς ἀγῶνες καί τά κηρύγματά του κατά τῆς Μασωνίας καί τῆς ἐπιρροῆς της στήν πολιτική ζωή τοῦ τόπου μας, ἀλλά ἰσχύει καί γιά ἐκεῖνον, αὐτό πού ἤδη ἔγραψα. Εἶναι διαφορετικό τό ἀπήχημα τοῦ σαλπίσματος τοῦ ἄρθρου μου. Ἐντελῶς εἰδικό καί πέρα ἀπό τά ἐξαίσια κατά τῆς Μασωνίας ἀπηχήματα ἄλλων προγενεστέρων ἤ καί συγχρόνων μου.
Πάντως, ἔχω τήν ἐντύπωση ὅτι ἡ “τραβηγμένη ἀπ’ τά μαλλιά” παρανόηση τοῦ ἄρθρου μου ἔχει ἄλλα, βαθύτερα αἴτια καί ὄχι αὐτό πού ἐπισημάνθηκε στό σχόλιο τῆς «Χριστιανικῆς», γι’ αὐτό, ἐξ ἄλλου ἀπέφυγαν νά τό ἀναρτήσουν τά θρησκευτικά ἱστολόγια, παρ’ ὅτι τό ἄρθρο μου αὐτό περιεῖχε μασωνικά ντοκουμέντα πού γιά πρώτη φορά παρουσίαζαν ἀνάγλυφη τήν σατανική πολιτική μεθόδευση τῆς μασωνίας, μέ τήν ὁποία ἔχει ἁλυσσοδέσει τήν Ἑλληνική Πολιτεία καί τήν κατευθύνει μέσῳ τοῦ Ἐθνικοῦ Κοινοβουλίου στίς ἀντίθεες ἐπιδιώξεις της.
Ἔχω, λοιπόν, τήν ἐντύπωση ὅτι τά βαθύτερα αἴτια συσχετίζονται μέ τήν ἀντιπαράθεση πού μοῦ ἔχει γίνει κατά τό παρελθόν ἀπό ἐκείνους πού δέν συμφωνοῦν μέ τήν θεολογική μου θεώρηση τῆς Πολιτικῆς. Καί δέν συμφωνοῦν μέ τό σάλπισμά μου ὅσοι ἐκ τῶν θρησκευομένων αἰσθάνονται ὅτι κλονίζεται μέσῳ αὐτοῦ τό ἰδεολογικό ὑπόβαθρο τῶν περί Πολιτικῆς ἀπόψεών τους. Αὐτοί διακρίνονται σέ δύο μεγάλες μερίδες: Ἡ μιά μερίδα ὑποστηρίζει τήν δημιουργία καί ὕπαρξη Χριστιανοδημοκρατικῶν κομμάτων, ἀδιαφορῶντας γιά τό ὅτι τό εἶδος αὐτό τῆς πολιτικῆς ἦρθε ἀπό τό Προτεσταντικό περιβάλλον καί δέν ἔχει καμμιά σχέση μέ τήν Πολιτική τῆς Ὀρθοδοξίας. Καί ἡ δεύτερη μερίδα ἀπαρτίζεται ἀπό ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἀρνοῦνται νά ἀναζητήσουν τήν Δογματική τῆς Πίστεώς μας καί τήν ὅλη Θεολογία Της ἐνσαρκουμένη καί στήν καθημερινή μας ζωή καί, ἰδίως, στήν Πολιτική. Μᾶλλον δέ, ὄχι μόνο δέν τήν ἀναζητοῦν ἀλλά καί τήν ἐξορκίζουν ὡς ἀποδιοπομπαία ἐνασχόληση τῶν θρησκευομένων ἀνθρώπων.
Ἔτσι, τήν πρώτη μερίδα ἀπαρτίζουν ἐκεῖνοι πού θέλησαν καί θέλουν νά παρουσιάσουν τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ ὡς ἐναρμονιζόμενο μέ τίς Σοσιαλιστικές ἤ τίς Ἀριστερές ἀπόψεις τῆς συγχρόνου Πολιτικῆς, εἴτε ἐκεῖνοι πού ἐπιλέγουν Δεξιούς ἤ Ἀκροδεξιούς, θεωρῶντάς τους κυματοθραῦστες ἔναντι τῶν ἀθέων Πολιτικῶν. Ὅλοι αὐτοί κοινωνικοποιοῦν τό Εὐαγγέλιο μέ τρόπο ξενόφερτον, μετατρέποντάς Το σέ μιά ἐγκόσμια ἰδεολογία, ἡ ὁποία ἀποπνέει ἕνα πέρα γιά πέρα χωματένιο πολίτευμα!
Τό δικό μου σάλπισμα, τό ὁποῖο πιστεύω ὅτι εἶναι καί σάλπισμα τῶν Ὀρθοδόξων Αἰώνων, ἀπαντᾶ σ’ αὐτήν τήν ἰδεολογία ὅτι τό Εὐαγγέλιο πρέπει νά ἀνυψώση τήν Πολιτική σέ πνευματική Διακονία γιά νά πραγματοποιηθῆ τό Θέλημα τοῦ Θεοῦ ἐπί τῆς γῆς «ὡς ἐν Οὐρανῷ» καί ὄχι νά μετατρέψουμε τό «ἐν Οὐρανῷ» Θέλημα τοῦ Θεοῦ, «ὡς τά ἐπί τῆς γῆς» θελήματά μας! Αὐτό δέν μπορεῖ νά γίνη μέ ἰδεολογήματα καί προτάσεις ξενόφερτες ἀπό τόν παραχαραγμένο Εὐρωπαϊκό χριστιανισμό, οὔτε μέ πολιτικά καί ψευτοψυχολογικά ἐπινοήματα ἀνθρώπων, ἀλλά πρέπει νά εἶναι ἀπόρροια τῶν Δογμάτων τοῦ Οὐρανοῦ!
Ἔχω γράψει πολλά ἐπ’ αὐτοῦ καί προτίθεμαι νά γράψω καί πολλά ἄλλα –ἄν, βεβαίως, ὁ Θεός τό ἐπιτρέψη– προσφέροντας γραπτά καί γεγονότα ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρας μας. Ὡστόσο ἐν προκειμένω –γιά νά μή θεωρηθῆ ὅτι ἀερολογῶ– ἀρκοῦμαι νά ὑπενθυμίσω ὅτι ἡ «Χριστιανική Δημοκρατία», μέ ἐκφραστή της τό ἱδρυτικό μέλος της κ. Ἀθανάσιον Κουρταλίδην ἀντετάχθη στήν Θεολογική Πολιτική μου, ζῶντος τότε τοῦ ἀοιδίμου Πατρός μας, π. Μάρκου Μανώλη, ὁ ὁποῖος καί ἐδημοσίευσε τήν μεταξύ μας ἀντιπαράθεση στόν «Ο. Τ.» (φύλλα 5ης, 13ης καί 20ης Ἰουνίου 2008).
Ἔγραφα τότε, χαρακτηριστικά, μεταξύ τῶν ἄλλων ὅτι οἱ ἐνστερνιζόμενοι τήν γραμμή καί τήν φιλοσοφία τῶν Χριστιανοδημοκρατικῶν κομμάτων «κινήθηκαν στά Προτεσταντικά πρότυπα, ὁραµατιζόµενοι τό Κράτος τοῦ Δυτικοῦ Θεοῦ, ἐπηρεασµένοι ἀπό τά Χριστιανοδηµοκρατικά Κόµµατα τῆς Δύσεως, ἀπό τήν Ἠθική τοῦ Κάντ καί ἀπό τήν αὐθαίρετη ἐπαναστατικότητα τοῦ Μακράκη, καί γι’ αὐτό, ὄχι µόνο δέν κατώρθωσαν νά ἐπανασυνδέσουν τήν πολιτική µέ τήν πνευµατική ζωή, ὅπως τή βίωνε ἀνά τούς αἰῶνες ὁ Ὀρθόδοξος λαός µέχρι τόν µαρτυρικό Καποδίστρια, ἀλλά δηµιούργησαν καί σύγχυση στούς πιστούς, µέ ἀποτέλεσµα νά εἶναι σήµερα ὁ λαός µας ἐπιφυλακτικός, ὅταν ἀκούη ὅτι µιά πολιτική προσπάθεια γίνεται ἀπό χριστιανούς. Πορεύθηκαν σέ µιά κατεύθυνση ἀντίθετη ἀπό τό πνεῦµα τῆς Ἐκκλησίας µας: Ἀντί νά ἐκκλησιοποιήσουν τήν πολιτική, πολιτικοποίησαν τό Εὐαγγέλιο, πιστεύοντες ὅτι µέ αὐτόν τόν τρόπο ζωντανεύουν τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ στή σύγχρονη ἐποχή! Μέ αὐτό τό πνεῦµα ἔφθασαν κάποιοι στό σηµεῖο νά µιλήσουν καί νά γράψουν ἀκόµη καί γιά «Παναγία ....Σοσιαλίστρια»! Ἀντί νά ὁδηγήσουν τήν πολιτική ζωή –πού εἶναι ἡ καθηµερινή µας ζωή– στήν πνευµατική ζωή, ὁδήγησαν τήν Ἐκκλησία καί τό Εὐαγγέλιο στόν ἀριστερό κοινωνισµό, κηρύσσοντας πώς τό Εὐαγγέλιο εἶναι ὁ Ἱδρυτής τοῦ Σοσιαλισµοῦ. Αὐτό τό θεωροῦσαν ἱεραποστολή καί ἐπικράτηση τοῦ Εὐαγγελίου! Ἀπό αὐτούς πλανήθηκαν πολλοί καί πλανῶνται ἀκόµη, πιστεύοντες ὅτι τό νά ψηφίζη κανείς ἀριστερά Κόµµατα ἐναρµονίζεται ἀπολύτως µέ τή χριστιανική ζωή!»!
Τήν ἄλλη μερίδα ἀπαρτίζουν ἐκεῖνοι πού ἀρνοῦνται νά ἀναζητήσουν τήν καταγωγή τῆς Πολιτικῆς στή Δογματική τῆς Ἐκκλησίας καί τήν θεωροῦν ὡς τελείως ξένη καί ἄσχετη μέ τίς ἐνασχολήσεις τοῦ Χριστιανοῦ, γιατί, ἐπηρεασμένοι ἀπό τήν κριτική πού δικαίως ἄσκησαν σύγχρονοι Γέροντες σέ Χριστιανοδημοκρατικές πολιτικές προσπάθειες στήν Πατρίδα μας, συγχέουν τά Χριστιανοδημοκρατικά κόμματα (πού πράγματι εἶναι ἀπαράδεκτα) μέ τήν θεολογική Πολιτική, πού ἀπορρέει ὡς τρόπος ζωῆς ἀπό τά δόγματα τῆς Πίστεώς μας.
Μέσα σ’ αὐτήν τήν σύγχυση, ἀναφέρονται στά λόγια τοῦ ἁγίου Πατρός Παϊσίου καί τοῦ ἁγίου Πατρός Πορφυρίου, οἱ ὁποῖοι εἶπαν –καί καλῶς εἶπαν– ὅτι δέν πρέπει νά δημιουργοῦνται Χριστιανικά κόμματα (ἔχοντες οἱ Πατέρες μας ὑπ’ ὄψει τους τήν προϋπάρξασα «Χριστιανική Δημοκρατία», τήν ὁποία ἔψεξαν θεολογικά καί ὁ π. Θεόκλητος Διονυσιάτης καί ὁ π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, ἀφοῦ ἀπό τόν τίτλο της καί μόνο ἐμφανιζόταν ὅτι ἐκφράζει τόν Χριστιανισμό), καί θεώρησαν ὅτι αὐτό σημαίνει πώς ἀπαγορεύεται στούς ἐκκλησιαζομένους Χριστιανούς νά δημιουργήσουν Πολιτική Παράταξη! Ἄλλο, ὅμως, εἶναι ἡ δημιουργία Χριστιανικῶν Κομμάτων καί ἄλλο ἡ δημιουργία Πολιτικῆς Παρατάξεως ἀπαρτιζομένη ἀμιγῶς ἀπό ἐκκλησιαζομένους χριστιανούς, πού ἔχουν πνευματική καθοδήγηση, χωρίς ἡ ὀνομασία τῆς Παρατάξεως νά περιέχη χριστιανικά διακριτικά! Τό πρῶτο, ἐκθέτει τήν Ἐκκλησία καί τόν Χριστιανισμό, τόν ὁποῖο παρουσιάζεται ὅτι μονοπωλεῖ ἤ καί ἁπλῶς ἐκφράζει, ἀφοῦ ἔχει τόν χριστιανισμό ὡς ὀνοματικό προσδιορισμό. Αὐτή ἦταν καί ἡ κριτική τοῦ π. Θεοκλήτου Διονυσιάτου πρός τόν μακαριστό Νικόλαον Ψαρουδάκη, διατυπωμένη σέ βιβλίο τοῦ μακαριστοῦ Διονυσιάτου μοναχοῦ. Τό δεύτερο, ἐκφράζει μόνο τούς συμμετέχοντας στήν Πολιτική Παράταξη καί μόνον αὐτούς, οἱ ὁποῖοι, βεβαίως, καί ὑπόκεινται σέ κριτική ἐάν καί κατά πόσον θά ἐκφράζουν ὅλους τούς ἐκκλησιαζομένους ἤ ὄχι.
Τό περίεργο εἶναι πώς, ἐνῶ ἀναφέρονται στόν ἅγιο Παΐσιον οἱ θεωροῦντες ἀσυμβίβαστη τήν Πολιτική μέ τήν πνευματική ζωή, χρησιμοποιοῦντες, μάλιστα, παρανοημένη τήν ὑπόδειξή του, πού προαναφέραμε, κάνουν πώς δέν καταλαβαίνουν τήν προτροπή του πρός τούς Χριστιανούς νά ἀναμιχθοῦν στήν Πολιτική, ὅταν ἔγραψε πώς «Σήμερα, ἄν ἕνας εὐλαβής δέν ἐνδιαφέρεται καί δέν πονάη γιά τήν κατάσταση πού ἐπικρατεῖ στόν κόσμο, εἶναι γιά κλείσιμο στόν Πύργο. Γιατί τότε αὐτοί πού κυβερνοῦσαν εἶχαν Θεό μέσα τους, ἐνῶ σήμερα πολλοί ἀπ’ αὐτούς πού κυβερνοῦν δέν πιστεύουν. Εἶναι πολλοί τώρα ἐκεῖνοι πού ἐπιδιώκουν νά τά διαλύσουν ὅλα, οἰκογένεια, νεολαία, Ἐκκλησία (Λόγοι Β’, Πνευµατική ἀφύπνιση, σελ. 22-23, Θεσσαλονίκη 2006).»!
Τό ἀκόμη πιό περίεργο εἶναι ὅτι ὅταν ἀνασύραμε πρῶτοι τά λόγια αὐτά τοῦ ἁγίου Παϊσίου στήν Εἰσήγησή μας τό 2009 στό «Στάδιο Εἰρήνης καί Φιλίας», μέ θέμα «Ἐκκλησία καί Πολιτική, ἕνα θέμα Ταμπού ἀλλά Πνευματικό», ἔπεσαν ἀσχολίαστα στό κενό, ἀρκέσθηκαν μόνο κάποιοι νά ἐπιτεθοῦν ἐναντίον μου. Πρίν λίγα χρόνια, κάποιος μνημόνευσε τήν ἀνωτέρῳ φράση τοῦ Πατρός σέ κείμενό του, ἀλλά δέν ἔβγαλε τό συμπέρασμα πού θέλησε νά δώση ὁ ἅγιος Παΐσιος, παρ’ ὅτι ὁ ἅγιος Πατέρας μᾶς ἐξηγεῖ στή συνέχεια τοῦ κειμένου του ὅτι πρέπει νά ἐνδιαφερθοῦμε οἱ χριστιανοί γιά τά Κοινά, ὅπως κάποτε ὁ ἅγιος Κωνσταντῖνος, ἀφοῦ σήμερα οἱ Πολιτικοί στήν πλειοψηφία τους εἶναι ἄθρησκοι καί πολέμιοι τῆς Ἐκκλησίας καί δέν πρέπει νά χρησιμοποιοῦμε σάν πρόσχημα τῆς ἀδιαφορίας μας περί τά κοινά πώς τἄχα εἴμαστε δοσμένοι στήν προσευχή καί τήν πνευματική ζωή!
Πολλά ἔχω λέγειν, ἀλλά, νομίζω, «ἱκανόν ἐστι» ἐπί τοῦ παρόντος.
π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 172
Δεκέμβριος 2016