ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Ὁ Πατριάρχης  Ρουμανίας  Δανιήλ¹ μᾶς διδάσκει:

ΣΑΡΑΝΤΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΗΣΤΕΙΑ²

Δεν νητεύουμε γιά τά μάτια καί τούς ἐπαίνους τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά νηστεύουμε γιά νά πλησιάζουμε ὅλο καί περισσότερο τόν Θεό.

2. Νηστεία εἶναι ἡ δική μας προσφορά πρός τόν Θεό, μιά θυσία τοῦ ἑαυτοῦ μας πού τήν προσφέρουμε στόν Θεό ὡς εὐγνωμοσύνη καί μέ τήν ἐπιθυμία «παραστῆσαι τά σώματα ἡμῶν θυσίαν ζῶσαν ἁγίαν εὐάρεστον τῷ Θεῷ» («νά προσφέρετε τά σωματά σας ὡς θυσιαστήριο καί θυσία ζωντανή, ἁγία, εὐάρεστη στό Θεό» (Ρω.12,1).
3. Νηστεύουμε ἐπειδή ἀγαπᾶμε τόν Θεόν περισσότερο ἀπ’ ὅσο ἀγαπᾶμε τά ὑλικά Του δῶρα, πού καταναλώνουμε.
4. Νηστεία εἶναι θυσία τῆς ἀγάπης τοῦ ἀνθρώπου πρός τόν Θεόν.
5. Ὅποιος νηστεύει, ἀλλά δέν προσεύχεται, ἐκεῖνος δέν συλλέγει πνευματικό φῶς στήν ψυχή του, ἀλλά ἐκτελεῖ μονάχα κάποια βιολογική καί ψυχολογική ἄσκηση μέ ὑγιεινή ἤ αἰσθητική δικαιολογία.
6. Ἡ ἀληθινή νηστεία δέν ἀποτελεῖ μονάχα κάποια ἀποχή ἀπό ζωϊκῆς προελεύσεως φαγητά, ἀλλά καί ἐγκράτεια ἀπό ὁποιαδήποτε ὑλική λαιμαργία καί ἐγωϊστική ἐπιθυμία γιά ὁποιαδήποτε κυριαρχία ἐπάνω στούς ἄλλους. Σημαίνει αὐτοσυγκράτηση ἀπό ὁποιαδήποτε σκέψη, ἤ λόγια ἤ πράξεις, πού μειώνουν τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό καί πρός τούς συνανθρώπους.
7. Ἡ ἀληθινή νηστεία πρέπει νά εἶναι συνδεδεμένη μέ τήν ταπεινοφροσύνη καί μέ τήν χαρά, γιά νά γίνει ἐσωτερική, ψυχική, ἐγκάρδια πράξη προσωπικῆς ἐπικοινωνίας τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό, ὁ Ὁποῖος «βλέπει ἐν τῷ κρυπτῷ» καί θεωρεῖ σιωπηλά τήν ψυχή καί τίς πράξεις τῶν ἀνθρώπων πού πιστεύουν, πού θυσιάζονται καί προσεύχονται καί νηστεύουν.

Τό μέλλον πού ἔρχεται!

Στήν πορεία τῆς Ἱστορίας τοῦ Κόσμου οἱ κοινωνίες ὅλων τῶν ἐποχῶν μετασχηματίζονται διαρκῶς, ἄλλοτε μέ ἥπιο τρόπο καί ἄλλοτε βίαια. Οἱ βίαιες ἀλλαγές προφανῶς προκαλοῦνταν ἀπό γεγονότα πού μᾶλλον θλίψεις καί στεναχώριες ἔφερναν στούς ἀνθρώπους, ἐπειδή, κατά βάση, ἦσαν πόλεμοι καί ἐπαναστάσεις.

Ἐξετάζοντας μόνο τόν περασμένο αἰῶνα ἀρκεῖ νά ἑστιάσουμε στίς ἀλλαγές, πού ἔφεραν στόν Κόσμο οἱ δύο παγκόσμιοι πόλεμοι καί ἀργότερα ἡ κατάρρευση τοῦ ὑπαρκτοῦ σοσιαλισμοῦ.

Στίς ἡμέρες μας οἱ μετασχηματισμοί συνεχίζονται γιά τίς ἴδιες περίπου αἰτίες, μέ μεγαλύτερη ὅμως ἔνταση καί ταχύτητα. Ἀναλογισθεῖτε μόνο τίς ἀλλαγές πού προκάλεσαν στόν Κόσμο τά γεγονότα, πού συνέβησαν ἀπό τήν 11η Σεπτεμβρίου τοῦ 2001 καί ἔπειτα καί οἱ ἐπαναστάσεις πού ἐξερράγησαν στόν περίγυρό μας, λίγο ἀργότερα, καί πού ὀνομάστηκαν «πολύχρωμες».

Ραγδαῖες οἱ ἀλλαγές ἐξ αἰτίας αὐτῶν τῶν γεγονότων καί οἱ διαστάσεις τους παγκόσμιες. Οἱ κοινωνίες προσαρμόζονται γρήγορα στήν πραγματικότητα πού διαγράφεται ἀμέσως μετά τά συμβάντα πάντοτε, στίς μέρες ὅμως ἀκόμη γρηγορότερα, γιατί τό κυριότερο χαρακτηριστικό ὅλων αὐτῶν τῶν μετασχηματισμῶν εἶναι ἡ ἐπιτακτικότητα μέ τήν ὁποία ἐπιβάλλονται. Θυμηθεῖτε ἁπλᾶ τό σύνθημα πού κυριάρχησε μετά τά τρομοκρατικά χτυπήματα τῆς 11ης Σεπτεμβρίου: «Ἤ εἶστε μαζί μας ἤ μέ τούς τρομοκράτες»!