ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Τό Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰούδα

Τό Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰούδα

 

Τά Ἀπόκρυφα βιβλία τῆς Καινῆς Διαθήκης.

 

Ἀπόκρυφα στήν ἐκκλησιαστική γραµµατολογία χαρακτηρίζονται τά ψευδεπίγραφα ἐκεῖνα ἔργα πού διαπραγµατεύονται ὅµοια πρός τήν Ἁγία Γραφή θέµατα. Τά ἔργα αὐτά προβάλλουν ἀξιώσεις θεοπνευστίας καί ἴσου κύρους µέ τά βιβλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἀλλά ποτέ δέν ἀναγνωρίσθηκαν ἀπό τήν Ἐκκλησία ὡς θεόπνευστα ἤ ἰσόκυρα πρός τά Ἱερά της βιβλία.

Τά βιβλία αὐτά ἦσαν δηµιουργήµατα αἱρετικῶν συγγραφέων, οἱ ὁποῖοι ἐπεδίωκαν τήν εὐρεία διάδοση τῶν πλανηµένων ἤ φανταστικῶν δοξασιῶν τους. Ἐπειδή οἱ συγγραφεῖς τῶν βιβλίων αὐτῶν γνώριζαν ὅτι ὑπῆρχε ὁ κίνδυνος κανένας νά µήν διαβάσει τά ἔργα τους, ἄν ἀνέφεραν τό ἀληθινό τους ὄνοµα  – πολλοί εἶχαν ἤδη ἐπισηµανθεῖ ὡς αἱρετικοί ἀπό τούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας– προτιµοῦσαν νά χρησιµοποιοῦν ψευδῶς τά ὀνόµατα ἀναγνωρισµένων ἁγίων ἀνδρῶν τῆς Ἁγίας Γραφῆς, κυρίως τά ὀνόµατα τῶν δώδεκα ἀποστόλων τοῦ Κυρίου.

Οἱ µυθώδεις διηγήσεις τους γιά τά ἔργα καί τά θαύµατα τοῦ Κυρίου, κατά τήν παιδική του ἡλικία, πού περιλαµβάνονταν στά ἀπόκρυφα εὐαγγέλια, ἦταν σέ πλήρη ἀντίθεση µέ τή σοβαρότητα καί ἀξιοπρέπεια τῶν Εὐαγγελικῶν διηγήσεων. Τά θαύµατα πού περιγράφονταν ἦσαν ἀντίθετα πρός τό πνεῦµα τοῦ Κυρίου καί ἐπισηµαίνονταν γιά ἱκανοποίηση προσωπικῶν συναισθηµάτων καί πρόκληση ἀκαίρου θαυµασµοῦ πρός τήν παντοδυναµία τοῦ Κυρίου.

Ὁ Μονοθεϊσμός στήν Ἀρχαία Ἑλλάδα

Ὁ Μονοθεϊσμός στήν Ἀρχαία Ἑλλάδα

 

Πολύς λόγος γίνεται γιά τήν ἐπιβολή τοῦ Μονοθεϊσμοῦ καί τοῦ Χριστιανισμοῦ στόν Ἑλλαδικό χῶρο ἰδιαίτερα τήν περίοδο τοῦ Βυζαντίου, τό ὁποῖο διαδέχτηκε τόν Ἑλληνορωμαϊκό κόσμο.

Τήν θέση αὐτήν προβάλλουν ἰδιαιτέρως οἱ λεγόμενοι Παγανιστές ἤ Ἀρχαιολυμπιστές, προκειμένου νά ἀπορρίψουν καί νά βλάψουν σκόπιμα τό Βυζάντιο καί τήν Ὀρθοδοξία: Θέτω λοιπόν τό ἐρώτημα, ποιές εἶναι οἱ πηγές τῆς ὕπαρξης τοῦ Δωδεκάθεου; Ἐάν ὑπῆρχαν αὐτοί οἱ Θεοί, πότε φανερώθηκαν στήν γῆ; Καί σέ ποιούς ἀποκαλύφθηκαν;

Ἀντιθέτως στήν Παλαιά Διαθήκη ὁ Θεός, ὁ Ὁποῖος εἶναι ὑπαρκτός καί ὄχι μυθικός ὅπως στήν Ἀρχαία Ἑλληνική καί τήν παγκόσμιο Μυθολογία, παραγγέλλει στόν προφήτη Μωϋσῆ νά γράψει ὅσα ἄκουσε καί εἶδε κατά τήν παράδοση τῆς Νομοδοσίας “καί ἔγραψε Μωϋσῆς πάντα τά ρήματα Κυρίου. Ὀρθρίσας δέ Μωϋσῆς τό πρωΐ ὠκοδόμησε θυσιαστήριον ὑπό τό ὄρος καί δώδεκα λίθους εἰς τάς δώδεκα φυλάς τοῦ Ἰσραήλ·” 1

ΣΑΡΑΝΤΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΗΣΤΕΙΑ

Ὁ Πατριάρχης  Ρουμανίας  Δανιήλ1 μᾶς διδάσκει:

 

ΣΑΡΑΝΤΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΗΣΤΕΙΑ2

 

Δεν νητεύουμε γιά τά μάτια καί τούς ἐπαίνους τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά νηστεύουμε γιά νά πλησιάζουμε ὅλο καί περισσότερο τόν Θεό.

  1. Νηστεία εἶναι ἡ δική μας προσφορά πρός τόν Θεό, μιά θυσία τοῦ ἑαυτοῦ μας πού τήν προσφέρουμε στόν Θεό ὡς εὐγνωμοσύνη καί μέ τήν ἐπιθυμία «παραστῆσαι τά σώματα ἡμῶν θυσίαν ζῶσαν ἁγίαν εὐάρεστον τῷ Θεῷ» («νά προσφέρετε τά σωματά σας ὡς θυσιαστήριο καί θυσία ζωντανή, ἁγία, εὐάρεστη στό Θεό» (Ρω.12,1).
  2. Νηστεύουμε ἐπειδή ἀγαπᾶμε τόν Θεόν περισσότερο ἀπ’ ὅσο ἀγαπᾶμε τά ὑλικά Του δῶρα, πού καταναλώνουμε.
  3. Νηστεία εἶναι θυσία τῆς ἀγάπης τοῦ ἀνθρώπου πρός τόν Θεόν.
  4. Ὅποιος νηστεύει, ἀλλά δέν προσεύχεται, ἐκεῖνος δέν συλλέγει πνευματικό φῶς στήν ψυχή του, ἀλλά ἐκτελεῖ μονάχα κάποια βιολογική καί ψυχολογική ἄσκηση μέ ὑγιεινή ἤ αἰσθητική δικαιολογία.
  5. Ἡ ἀληθινή νηστεία δέν ἀποτελεῖ μονάχα κάποια ἀποχή ἀπό ζωϊκῆς προελεύσεως φαγητά, ἀλλά καί ἐγκράτεια ἀπό ὁποιαδήποτε ὑλική λαιμαργία καί ἐγωϊστική ἐπιθυμία γιά ὁποιαδήποτε κυριαρχία ἐπάνω στούς ἄλλους. Σημαίνει αὐτοσυγκράτηση ἀπό ὁποιαδήποτε σκέψη, ἤ λόγια ἤ πράξεις, πού μειώνουν τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό καί πρός τούς συνανθρώπους.
  6. Ἡ ἀληθινή νηστεία πρέπει νά εἶναι συνδεδεμένη μέ τήν ταπεινοφροσύνη καί μέ τήν χαρά, γιά νά γίνει ἐσωτερική, ψυχική, ἐγκάρδια πράξη προσωπικῆς ἐπικοινωνίας τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό, ὁ Ὁποῖος «βλέπει ἐν τῷ κρυπτῷ» καί θεωρεῖ σιωπηλά τήν ψυχή καί τίς πράξεις τῶν ἀνθρώπων πού πιστεύουν, πού θυσιάζονται καί προσεύχονται καί νηστεύουν.

Τό μέλλον πού ἔρχεται!

Τό μέλλον πού ἔρχεται!

 

Στήν πορεία τῆς Ἱστορίας τοῦ Κόσμου οἱ κοινωνίες ὅλων τῶν ἐποχῶν μετασχηματίζονται διαρκῶς, ἄλλοτε μέ ἥπιο τρόπο καί ἄλλοτε βίαια. Οἱ βίαιες ἀλλαγές προφανῶς προκαλοῦνταν ἀπό γεγονότα πού μᾶλλον θλίψεις καί στεναχώριες ἔφερναν στούς ἀνθρώπους, ἐπειδή, κατά βάση, ἦσαν πόλεμοι καί ἐπαναστάσεις.

Ἐξετάζοντας μόνο τόν περασμένο αἰῶνα ἀρκεῖ νά ἑστιάσουμε στίς ἀλλαγές, πού ἔφεραν στόν Κόσμο οἱ δύο παγκόσμιοι πόλεμοι καί ἀργότερα ἡ κατάρρευση τοῦ ὑπαρκτοῦ σοσιαλισμοῦ.

Στίς ἡμέρες μας οἱ μετασχηματισμοί συνεχίζονται γιά τίς ἴδιες περίπου αἰτίες, μέ μεγαλύτερη ὅμως ἔνταση καί ταχύτητα. Ἀναλογισθεῖτε μόνο τίς ἀλλαγές πού προκάλεσαν στόν Κόσμο τά γεγονότα, πού συνέβησαν ἀπό τήν 11η Σεπτεμβρίου τοῦ 2001 καί ἔπειτα καί οἱ ἐπαναστάσεις πού ἐξερράγησαν στόν περίγυρό μας, λίγο ἀργότερα, καί πού ὀνομάστηκαν «πολύχρωμες».

Ραγδαῖες οἱ ἀλλαγές ἐξ αἰτίας αὐτῶν τῶν γεγονότων καί οἱ διαστάσεις τους παγκόσμιες. Οἱ κοινωνίες προσαρμόζονται γρήγορα στήν πραγματικότητα πού διαγράφεται ἀμέσως μετά τά συμβάντα πάντοτε, στίς μέρες ὅμως ἀκόμη γρηγορότερα, γιατί τό κυριότερο χαρακτηριστικό ὅλων αὐτῶν τῶν μετασχηματισμῶν εἶναι ἡ ἐπιτακτικότητα μέ τήν ὁποία ἐπιβάλλονται. Θυμηθεῖτε ἁπλᾶ τό σύνθημα πού κυριάρχησε μετά τά τρομοκρατικά χτυπήματα τῆς 11ης Σεπτεμβρίου: «Ἤ εἶστε μαζί μας ἤ μέ τούς τρομοκράτες»!

ΑΔΙΕΞΟΔΑ

ΑΔΙΕΞΟΔΑ

 

Ἤ Τό κακό δουλεύει μεθοδευμένα, παγκοσμιοποιημένα!

 

Τήν τελευταία δεκαετία, ἔχουμε εἰσέλθει στήν ἐποχή τῶν ἀδιεξόδων. Τόσο στή χώρα μας, ὅσο καί στόν κόσμο ὁλόκληρο, βιώνουμε τά ἀδιέξοδα σέ ὅλους τούς τομεῖς τῆς ζωῆς. Ἀδιέξοδα στήν οἰκονομία, στήν ἐργασία, στό περιβάλλον, στήν ὑγεία, στήν κοινωνία κ.ἄ. πολλά. Ὅλο καί πιό συχνά βιώνουμε καταστάσεις, ὅπου ἡ γνωστή φράση –ἐμπρός γκρεμός καί πίσω ρέμα– ἀποτυπώνει μέ τόν πιό εὔγλωττο τρόπο, τό ἀδιέξοδο στό ὁποῖο ἔχουμε περιέλθει.

Οἱ προσπάθειες εὕρεσης λύσεων, σέ ἀτομικό καί οἰκογενειακό ἐπίπεδο, σύντομα ἐξαντλοῦν τά ὅριά τους, σέ ἕνα περιβάλλον γενικευμένου χάους, χωρίς σταθεροποίηση στήν κατιοῦσα πορεία του. Τά νέα καταστροφικά γεγονότα, πού ἔρχονται ἀναπάντεχα, στενεύουν τίς δυνατότητες ἑλιγμῶν καί ἐντάσσουν ὅλο καί μεγαλύτερα τμήματα τοῦ πληθυσμοῦ, σέ κατάσταση πολλαπλῆς κρίσης. Οἱ ἀλεπάλληλες ματαιώσεις, ἐναλλάσουν τήν ὀργή μέ τήν ματαιότητα καί ὁδηγοῦν τούς ἀνθρώπους στήν ἀπογοήτευση καί τήν ἀπελπισία.