ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Μιά μικρή Πατερική Ἀνθοδέσμη.

«Ἡ τριετίζουσα τῷ σώματι καί πολυετής ἐν τῷ Πνεύματι»

 

«Πάλιν ἑορτή καί πάλιν πανήγυρις. Ἑορτή μεγάλη καί θαυμαστή καί τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων πρόξενος· διότι καί αἱ ἑορταί καί πανηγύρεις τῶν ἄλλων Ἁγίων, ὠφέλιμοι εἶναι καί ἅγιαι, ἀλλά ἡ ἑορτή τῆς Ὑπερευλογημένης ἐνδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας, τῆς ὁποίας τήν ἐν τῷ Ναῷ Εἴσοδον ἑορτάζομεν σήμερον, εἶναι τιμιωτέρα καί θαυμασιωτέρα. Καθόσον οἱ ἄλλοι μέν Ἅγιοι εἶναι καί ὀνομάζονται δοῦλοι Χριστοῦ, ἡ δέ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶναι Μήτηρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί Δέσποινα καί Βασίλισσα τοῦ κόσμου ὅλου».

Μέ τά λόγια αὐτά ἀρχίζει τόν ἐγκωμιαστικό του λόγο εἰς τά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου, ὁ Ὑποδιάκονος Δαμασκηνός ὁ Στουδίτης, ὁ μετέπειτα Ἐπίσκοπος Λητῆς καί Ρεντίνης τῆς Μακεδονίας (+1577). Καί ἀληθῶς, ἡ στροφή τοῦ νοῦ καί τοῦ λόγου μας πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ἄν καί ἁμαρτωλούς, μᾶς καθιστᾶ πνευματικούς καί θεόφρονας, ὅπως τονίζει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς στόν δικό του λόγο, πάλιν εἰς τήν παροῦσαν Ἑορτήν.

«Ὁ Θεός, τά χρόνια μας δέν τά μετράει, ἀλλά τά ζυγίζει», μᾶς εἶχε πεῖ ἕνας πολιός ἁγιορείτης Γέροντας, ὅταν τόν εὐχηθήκαμε γιά τήν ὀνομαστική του ἑορτή καί τόν πολυχρονίσαμε, μέ τό «Εἰς πολλά ἔτη, Δέσποτα», καθότι ἐχρημάτισε καί Ἐπίσκοπος.

ΑΣΥΣΤΟΛΗ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΝ ΤΕΛΕΒΑΝΤΟΝ!

 

Ο ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΘΕΙΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣ ΜΟΥ κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΕΛΕΒΑΝΤΟΣ

 ΜΕ ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΙ ΣΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΜΑΣ!

 

Τοῦ π. Βασιλείου Βολουδάκη

 

Ὁ δεινός συκοφάντης μου καί μέ διπλῆ δικαστική Ἀπόφαση καταδικασθείς σέ 12μηνη φυλάκιση ὡς «κατ’ ἐξακολούθησιν συκοφάντης» μου, Ἀπόφαση ἐπικυρωθεῖσα καί μέ τελεσιδικία τοῦ Ἐφετείου (στό ὁποῖο ὁ συκοφάντης μου κατέφυγε), δέν πτοεῖται, ἀλλά ἐξακολουθεῖ νά μέ συκοφαντῇ καί νά μέ διαβάλλῃ, παρά τήν σοβαρή ἀσθένειά του, ὅπως μᾶς ἀνεκοίνωσε ὁ δικηγόρος του, ἰσχυριζόμενος αὐτήν στό Ἐφετεῖο, ὡς τἄχα ἐλαφρυντικό τοῦ καταδικασθέντος κ. Παναγιώτη Τελεβάντου!

Αὐτή τή φορά ξεπέρασε κάθε ὅριο ἀναισχυντίας καί προκλητικότητος, γράφων ἀπολύτως ψευδῶς καί ἐπί λέξει ὅτι: « Ο των Εξαρχείων Γέρων (σημ.:ἔτσι μέ ἀποκαλεῖ εἰρωνικά) ισχυρίζεται ότι συνάντησε προσωπικά τον Μακαριώτατο και ότι ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος είναι ενήμερος ότι ο προσφιλής Γέρων τον υποστηρίζει. Προσέθεσε, μάλιστα, ότι ο Αρχιεπίσκοπος τηρεί συνετή στάση και το μέτρο για το κλείσιμο των ναών εξαιτίας του κορωνοιού, ενώ αφήνει ελεύθερους ορισμένους κληρικούς -όπως λ.χ. τον σεβαστό Γέροντα π. Βασίλειο Βολουδάκη- να λένε ασύδοτα τα δικά τους»!

Καί προσθέτει τά ἑξῆς φρικτά συμπεράσματα τοῦ μυθιστορήματος, πού ἔπλασε: «Με άλλα λόγια κατηγορείται ο Αρχιεπίσκοπος ως διπλοπρόσωπος, ο οποίος άλλα λέγει στην κυβέρνηση και διακηρύττει δημόσια και αλλα βυσσοδομεί στα παρασκήνια, αφού, σύμφωνα με τον σεπτό Γέροντα Βασίλειο, έδωσε το ασύδοτο στους κληρικούς του να κοπρίζουν τις ενορίες τους, αλλά και το διαδίκτυο, με τις εξωφρενικές και επικίνδυνες συνωμοσιολογίες τους.»!

Πόθεν ἤντλησε τίς πληροφορίες του ὁ κ. Τελεβάντος περί  τῶν ἀνωτέρῳ καί, κυρίως, τά περί τῆς συναντήσεώς μου μέ τόν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπόν μας, τόν ὁποῖο ἔχω νά συναντήσω (ἔστω γιά νά λάβω τήν εὐχή του), πλέον τοῦ ἔτους; Τό μόνο, πού ἀληθεύει εἶναι αὐτό, πού εἶπα καί μέσῳ τῶν διαδικτυακῶν μου ὁμιλιῶν, ὅτι «ὁ Μακαριώτατος γνωρίζει τά ὅσα λέγω (σημ.: ἐφ΄ὅσον δέν εἶναι κρυφά ἀλλά ὅλα εἶναι ἀνηρτημένα στό διαδίκτυο καί δημοσιευμένα στό περιοδικό μας «ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ», τό ὁποῖο ἀποστέλλεται στόν Μακαριώτατον), ἀλλά σέβεται τήν ἀνθρώπινη προσωπικότητα καί τήν ἐλευθερία τοῦ λόγου καί σ’ αὐτό πρέπει νά τόν μιμηθοῦν καί ἄλλοι Ἱερᾶρχες», διότι ἐκ νεότητός του μάχεται τόν φασισμό, ὁποιασδήποτε μορφῆς. Δέν εἶπα, οὔτε ἔγραψα ποτέ ὅτι ὁ Μακαριώτατος ἐγκρίνει ἤ συμφωνεῖ μέ αὐτά πού λέγω ἤ γράφω.

Γιατί δέν μέ φέρει σέ ἀντιπαράθεση μέ τούς πληροφοριοδότες του, ἀλλά πάντοτε κρύβεται, χωρίς ἀποδεικτική ἀξιοπιστία καί στοιχειῶδες χριστιανικό θάρρος; Νά μᾶς φέρῃ ὀνόματα  καί ἐπίθετα τῶν πληροφοριοδοτῶν του, ἄλλως εἶναι γιά ἄλλη μιά φορά δεινός συκοφάντης!

Τί, ἐπί τέλους,  ἐπιδιώκει ὁ συκοφάντης μου κ. Τελεβᾶντος, ἐμπλέκων ἀκόμη  καί τόν Μακαριώτατον στὀ ἄθλιο συκοφαντικό παιχνίδι, πού ἀπό δεκαετίας ἔχει ἀρχίσει ἐναντίον μου, συκοφαντών χωρίς καμμιά ἀπόδειξη τό πρόσωπό μου; Πρός τί ἡ φασιστική ἐπιδιωξή του νά θέλῃ νά ἐξαφανίσῃ,  ὅποιον διαφωνεῖ μαζί του;

Ἡ συμπεριφορά του αὐτή, ὅπως μοῦ εἶπε Νομικός, πού μέ πληροφόρησε γιά τό δημοσίευμα Τελεβάντου (διότι πρό πολλοῦ ἔχω παύσει νά ἀσχολοῦμαι μαζί του) εἶναι νέο σοβαρό Ποινικό ἀδίκημα. Ὡστόσο, κρατῶντας αὐτό, περιορίζομαι στό νά περιμένω τήν Ἀπόφαση καί τοῦ Ἀστικοῦ Δικαστηρίου, τό ὁποῖο ἔχει ἐκδικάσει τήν προσφυγή μου ἀπό τόν Σεπτέμβριο τοῦ 2020 καί σύντομα θά ἀποφανθῇ καί γιά τά περιοριστικά μέτρα καί  γιά τήν χρηματική ἀποζημίωση, πού πρέπει νά καταβάλῃ ὁ κ. Τελεβᾶντος γιά τίς ἐναντίον μου κατ’ ἐξακολούθησιν συκοφαντίες του, Ἀπόφαση ἡ ὁποία εἶναι ἐκτελεστή, παρά τήν ἀμερικανική του ὑπηκοότητα.

Ἐπί πλέον, τόν δεσμεύω ἐνώπιον τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος Χριστοῦ μας, γιά τήν ἀμετανοησία του καί τίς φρικτές του συκοφαντίες, ἰδίως στά τῆς Πίστεως καί Ὀρθοδοξίας μου (γιά τήν Ὁποία Πίστη τους, οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας ἀναθεμάτιζαν τούς ἀμετανοήτους συκοφάντες τους) καί θά τοῦ ζητήσω λόγον ἐνώπιον τοῦ Φοβεροῦ καί Φρικτοῦ Βήματος τοῦ Χριστοῦ μας! Ἄς ἀναλογισθῇ, σέ ποιά φρικτή πορεία βαδίζει καί ὅτι τό τέλος ὅλων μας ἐγγύς!

 

                                                                                    π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης

 

 

 

 

 

 

 

 

Ὁ φιλελευθερισµός καί οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας

Ὁ φιλελευθερισµός καί οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας

 

Τόν προηγούµενο µήνα εἴχαµε ἀναφερθεῖ στό ἰδεολογικό ρεῦµα τοῦ φιλελευθερισµοῦ, τό ὁποῖο ἤδη τείνει νά καταστεῖ κυρίαρχο στήν Ἑλλάδα. Αὐτό συµβαίνει µέ ἀρκετή καθυστέρηση, δεδοµένου ὅτι, λόγῳ ἴσως τῆς Ὀρθόδοξης Χριστιανικῆς Πίστης µας, εἴχαµε ὡς πλειοψηφία µιά σαφῆ προτίµηση σέ πολιτικές ἰδέες ἤ οἰκονοµικά συστήµατα, τά ὁποῖα τόνιζαν περισσότερο τήν ἔννοια τῆς κοινωνικῆς ἀλληλεγγύης, εἴτε αὐτά ἀνῆκαν στήν λεγόµενη «κοινωνική δεξιά», εἴτε στήν «ἀριστερά». Ἤδη, ὅµως, φαίνεται ὅτι, µετά τήν κατάρρευση τῶν σοσιαλιστικῶν καθεστώτων καί τή συνακόλουθη διάψευση τῶν σοσιαλιστικῶν ὁραµάτων καί µέ τήν στροφή τῶν νεώτερων γενεῶν πρός τόν ἀγγλοσαξωνικό κόσµο γιά σπουδές ἤ γενικότερα γιά ἄντληση κοσµοθεωριῶν καί στάσεων ζωῆς, ὁ φιλελευθερισµός ἀποκτᾶ ὅλο καί περισσότερο πεπεισµένους θιασῶτες.

Ὁ φιλελευθερισµός εἶναι, βέβαια, ἕνας εὐρύτερος ἰδεολογικός χῶρος µέ πολλές ἐπί µέρους τάσεις καί παραλλαγές, σέ βαθµό πού, ὅπως ἀναγνωρίζουν οἱ εἰδικοί, εἶναι δύσκολο νά δώσει κανείς ἕναν σαφῆ ὁρισµό, πού νά περιλαµβάνει ὅλες αὐτές τίς ἐπιµέρους κατευθύνσεις καί ἀποκλίσεις του. Πάντως, παρουσιάζει ἕνα παράδοξο ὡς ἰδεολογία: αὐτό-παρουσιάζεται ὡς ἡ ἰδανική λύση γιά τά ἀνθρώπινα προβλήµατα, ἀποτελεῖ, δηλαδή, µιά «οὐτοπία» καί ταὐτόχρονα συνδυάζει µέ αὐτή τήν στόχευση µιά «ρεαλιστική» καί ἴσως ἀκόµη καί «κυνική» εἰκόνα γιά τόν ἄνθρωπο. Τοῦτο, διότι γιά τούς φιλελεύθερους αὐτό πού διασφαλίζει περισσότερο ἀπό ὁ,τιδήποτε ἄλλο τήν συνεχῆ καί εὐθύγραµµη πρόοδο πρός τόν ἐπίγειο παράδεισο πού ἐπαγγέλλεται εἶναι ἡ «ἐγωϊστική φύση» τοῦ ἀνθρώπου.

Ἡ φιλελεύθερη ἀνθρωπολογία ὑποθέτει, δηλαδή, ὅτι αὐτό πού κινητοποιεῖ τίς δυνάµεις τοῦ ἀνθρώπου καί τόν ὠθεῖ στήν πλήρη αὐτοπραγµάτωση, περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλο κίνητρο, εἶναι ἡ ἐπιδίωξη τοῦ ἀτοµικοῦ του συµφέροντος. Ὁ ἄνθρωπος, ὡς βαθύτατα ἐγωϊστικό ὄν ἐνεργοποιεῖται, µόνο ὅταν τοῦ ἐπιτραπεῖ νά ἐπιδιώξει τούς δικούς του σκοπούς. Διαφορετικά, ὅταν, δηλαδή, τοῦ τεθοῦν ἐµπόδια ἤ τοῦ ἐπιβληθοῦν ἔξωθεν ἄλλοι στόχοι, παραµένει ἀδρανής καί ὑπανάπτυκτος.

ΚΟΥΚΟΥΛΩΜΑΤΑ

ΚΟΥΚΟΥΛΩΜΑΤΑ

 

Τό κουκούλωμα μοιάζει νά εἶναι ἕνα ἀπό τά κυρίαρχα χαρακτηριστικά τῆς ἐποχῆς μας. Πρόκειται μᾶλλον γιά κεντρικό ἄξονα τῆς λεγόμενης πολιτικῆς ὀρθότητας. Ὅλες οἱ διαφορές, οἱ ἀντιπαλότητες, οἱ ἀντιθέσεις, λές καί ἔχουν ἐξαλειφθεῖ. Σάν νά ζοῦμε σέ ἕναν κόσμο κοινωνικῆς εἰρήνης καί ὁμόνοιας.

Μαζί μέ τίς διαφορές τείνει νά ἐξαφανιστεῖ ἡ ἀλληλοστήριξη, ὁ σεβασμός, ὁ δημόσιος λόγος καί ὁ διάλογος. Ἔχουν ὑποσταλεῖ οἱ θέσεις πάνω στίς ὁποῖες ἀναπτύσσονται οἱ ἀντιθέσεις. Ἡ εἰρήνη καί ἡ ὁμόνοια εἶναι θεμιτές καί εὐπρόσδεκτες σέ μιά κοινωνία. Ὅμως κοινωνική εἰρήνη δέν εἶναι νά μήν ὑπάρχουν διαφωνίες καί νά ἔχουμε ἔξαρση τῆς ἐγκληματικότητας.

Αὐτό εἶναι τρόμος, δέν εἶναι εἰρήνη. Στήν πραγματικότητα λουφάζουμε γιά νά ἐπιβιώσουμε, γιατί κουμάντο κάνει ἡ βαρβαρότητα καί ὄχι ἡ εὐγένεια. Σέ αὐτό τό ἀνελεύθερο περιβάλλον, δέν ἀναπτύσσεται ἡ προσωπικότητα, ἀντιθέτως θάβεται καί τό μόνο πού κυκλφορεῖ τελικά ἐλεύθερα, εἶναι τό κακό. Μιλᾶμε συχνά γιά τήν ἐξίσωση τοῦ καλοῦ μέ τό κακό στίς ἡμέρες μας. Ὅμως στήν πραγματικότητα δέν ἔχουμε νά κάνουμε μέ ἐξίσωση, ἀλλά μέ ἐπιβολή τοῦ κακοῦ.  Στό κάτω-κάτω τῆς γραφῆς, τό κακό εἶναι ἐξ ἀρχῆς ὁλοκληρωτικό, δέν ἀνέχεται νά συνυπάρχει καί νά ἐξισορροπεῖται ἀπό τό καλό, ἀλλά ἐπιδιώκει νά τό ἐκτοπίσει, μέ τόν τρόμο καί τήν ἀποχαύνωση.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΝΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΙΚΟΥ ΛΕΥΪΤΗ

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΝΟΣ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΙΚΟΥ ΛΕΥΪΤΗ

 

«Ποιμαντικά Ἀνάλεκτα» εἶναι ὁ τίτλος τοῦ νέου βιβλίου τοῦ Αἰδεσιμολογιωτάτου Πρωτοπρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Καλλιανοῦ, στό ὁποῖο ἔχει ἀποθησαυρίσει κατανυκτικά καί ἀγωνιστικά ἄρθρα του, καρπούς «ἐμβιωμένης Ποιμαντικῆς διαδρομῆς», ὅπως ὁ ἴδιος τά προσδιορίζει, τά ὁποῖα δημοσιεύθηκαν κατά καιρούς σέ περιοδικά, ἀλλά ὡς διάσπαρτα εἶχαν γίνει ἀπρόσιτα.