ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Ζηλεύω τούς Παπικούς!

Χωλαίνει ἡ συνείδηση τῶν ὀρθοδόξων;

Στίς 15 Αὐγούστου 2021 ὁ Ἰταλός Παπικός ἀρχιεπίσκοπος Carlo Maria Viganό, ὁ ὁποῖος εἶναι 80 ἐτῶν, ἔδωσε µία ἀποκαλυπτική συνέντευξη στόν Ἀµερικανό δηµοσιογράφο Robert Moynihan. Ὁ τελευταῖος καλύπτει τά θέµατα τοῦ Βατικανοῦ ἐδῶ καί τριάντα χρόνια. Ὁ Viganό, ἀπό τό 1968 πού ὁρίστηκε ἱερέας καί µέχρι σήµερα, κατεῖχε κυρίως διπλωµατικές θέσεις στούς ρωµαιοκαθολικούς. Τά τελευταῖα χρόνια ὑπηρέτησε ὡς Γενικός Γραµµατέας τῆς κυβέρνησης τῆς πόλεως τοῦ Βατικανοῦ (2009-2011) καί ὡς Ἀποστολικός Νούντσιος τῶν Η.Π.Α. (2011-2016). Ἔγινε πασίγνωστος ἐπειδή ἀποκάλυψε δύο µεγάλα σκάνδαλα τοῦ Βατικανοῦ. Τό ἕνα ἦταν, τό 2012, τό Vatican Leaks σκάνδαλο γιά οἰκονοµική διαφθορά µέσα στό Βατικανό καί τό 2018 ὅπου µέ ἐπιστολή του κατηγόρησε τόν Πάπα Φραγκίσκο καί ἄλλους ἐκκλησιαστικούς ἀρχηγούς γιά συγκάλυψη καταγγελιῶν σεξουαλικῆς κακοποίησης πού εἶχαν γίνει κατά τοῦ πρώην Καρδινάλιου Theodore McCarrick.

 Ἡ ὁµιλία του λοιπόν εἶχε τρεῖς κυρίως ἄξονες, τήν προσωπική του ἄποψη γιά τήν πανδηµία-ἐµβόλιο, τόν Τεκτονισµό καί τήν Νέα Τάξη Πραγµάτων. Παρακάτω, ἐπειδή ἡ ὁµιλία του ἦταν µακροσκελής, ἀναφέρονται µόνο κάποιες ἀπό τίς πιό σηµαντικές ἐπισηµάνσεις του. Ὁ ἀρχιεπίσκοπος, λοιπόν, στή συνέντευξή του ἀνέφερε ὅτι «ἡ λεγόµενη πανδηµία ἔκτακτης ἀνάγκης ἔχει χρησιµοποιηθεῖ ὡς ψεύτικο πρόσχηµα γιά νά ἐπιβληθεῖ ὁ ἐµβολιασµός καί τό πράσινο πάσο σέ πολλά ἔθνη τοῦ κόσµου, µέ ταὐτόχρονο καί συντονισµένο τρόπο. Ταὐτόχρονα οἱ ἐκκλησιαστικές ἀρχές...ὑποστηρίζουν τήν κατάχρηση ἐξουσίας ἀπό αὐτούς, πού κυβερνοῦν τά δηµόσια πράγµατα... καί καταδικάζουν αὐτούς, πού δέν ἀποδέχονται νά ὑποβληθοῦν σέ ἐµβολιασµό µέ πειραµατικό γονιδιακό ὁρό, µέ ἄγνωστες παρενέργειες». Ἐπισηµαίνει ὅτι γιά κάποιον ρωµαιοκαθολικό, ἔχει ἠθικές συνέπειες ὁ ἐµβολιασµός µέ γενετικό ὑλικό ,πού προέρχεται ἀπό ἔµβρυα, πού ἔχουν ἀποβληθεῖ. Ὁ λόγος αὐτός εἶναι «περισσότερο ἀπό ἐπαρκής γιά τήν ἄρνηση τοῦ ἐµβολίου».

Ὄχι Καλένδες! Ὄχι Χειµερινό Ἡλιοστάσιο!

Ὄχι Χρόνια Πολλά  & Καλά!

ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ!  ΔΟΞΑΣΑΤΕ!

Περπατοῦσα σέ ἕναν δρόµο χαζεύοντας τό πλῆθος καί τίς βιτρίνες. Αὐτό πού µοῦ ἔκανε τή µεγαλύτερη ἐντύπωση ἦταν ὅτι οἱ διαβάτες, ὅταν διασταυρώνονταν, ἀπέφευγαν νά κοιτάξουν ὁ ἕνας τόν ἄλλον καί,  µάλιστα, ἀπέστρεφαν ἐλαφρά τό κεφάλι ἀπό ὅποιον περνοῦσε δίπλα τους, σάν ἡ παρουσία του νά τούς ἦταν ἐνοχλητική. Ἀκόµα κι οἱ καταστηµατάρχες -ἤ οἱ ὑπάλληλοι-ἔρριχναν ἕνα βιαστικό καί δυσαρεστηµένο βλέµµα σέ ὅποιον ὑποψήφιο πελάτη κοντοστεκόταν στό κατώφλι τους, λές καί παρακαλοῦσαν νά µήν µπεῖ µέσα…

   Μιά παρέα νεαρῶν -τρία κορίτσια κι ἕνα ἀγόρι- κατέβαιναν µπουλουκηδόν στό πεζοδρόµιο, ἐπελαύνοντας µέ τέτοια ὁρµή, πού θά τήν ζήλευαν καί οἱ Μύριοι, στήν περίφηµη Κάθοδό τους. (Ἄραγε, ἄν τούς σταµατοῦσα καί τούς ἔλεγα ὅτι µοῦ ἔφεραν στό νοῦ τήν «Κάθοδο τῶν Μυρίων», θά ἤξεραν γιά ποιό πρᾶγµα τούς µιλάω;) Τό ἀγόρι µιλοῦσε στό τηλέφωνο µέ φωνή τόσο δυνατή, πού ἀντηχοῦσε σέ ὅλο τό δρόµο. Ἄν ἦταν καλοκαῖρι, θά µποροῦσε νά πουλάει καρπούζια σέ φορτηγάκι καί οἱ ὑποψήφιοι πελάτες θά τόν ἄκουγαν ἀκόµα καί στό τελευταῖο ρετιρέ, χωρίς νά τοῦ χρειάζεται µεγάφωνο. Εἶχε τόν συνοµιλητή του σέ ἀνοιχτή ἀκρόαση, καί οἱ κοπέλες συµµετεῖχαν στή συζήτηση, χαχανίζοντας ξεκαρδισµένες. Κανόνιζαν νά συναντηθοῦν κάπου, µέ τούς ὑπόλοιπους τῆς παρέας. Κάθε δύο µέ τρεῖς λέξεις στόλιζαν ὁ ἕνας τόν ἄλλον καί ὅλοι ὅλους µέ τέτοια “εὐγενικά χαϊδευτικά”, πού δέν µπορῶ νά σᾶς τά µεταφέρω, γιατί θά µέ κόψει ἡ λογοκρισία. Ἡ φράση µιᾶς κοπέλας, ὅµως, µοῦ ἔµεινε στό µυαλό: “Μήν εἶσαι… (χαϊδευτικό)… ρέ καί χαλάσεις τήν παρέα! Θά µποῦµε σέ γιορτινό mood”(!)

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Ο ΛΟΓΟΣ

Μέσα ἀπό προσωπικά βιώματα καί συναφεῖς  μαρτυρίες

Πρωτοεῖδα τήν ἐκκλησία φωτισμένη μέ ἠλεκτρικό, ὅταν πῆγα στό Βόλο, στό Γυμνάσιο, σέ ἡλικία δώδεκα χρονῶ. Μέχρι τότε ἤξερα μιά ἐκκλησία μισοφωτισμένη ἀπό κεριά καί λαδοκάντηλα, πού στίς συννεφιασμένες μέρες γινόταν ἀκόμα πιό σκοτεινή, ἀλλὰ καὶ ἱεροπρεπής. Τό ζήτημα, ὅμως, εἶναι, πώς ἐκεῖνο τό λιτό, τό εὐλογημένο τό φῶς, δέν τό ματασυνάντησα ἀπό τότε, γιατί ἀκόμα καί σέ κείνη τήν παλιά μας ἐκκλησία εἰσέβαλε ὁ ἠλεκτρισμός καί παραμέρισε ὅ,τι τό σεμνό, τό πλούσια εὐλογημένο, τό εὐκατάνυκτο.

Ἄν ἔγραψα τά παραπάνω, τό ἔκαμα ἐπειδή δέν ἔχω ἄλλο τρόπο νά αἰτιολογήσω, καί παράλληλα νά παρουσιάσω, τό πῶς ἐγώ διδάχτηκα, ποιά εἶναι ἡ Ἐκκλησία, πρίν καταφύγω, ἀργότερα, στίς θεωρίες καί στήν Πατερική διδαχή.