ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

ΓΙΑΤΙ ΞΕΣΤΟΜΙΖΟΥΜΕ ΒΡΩΜΙΚΕΣ ΛΕΞΕΙΣ;

Σκεφτόμουν τίς προάλλες, δέν ὑπάρχουν ὄμορφες λέξεις γιά νά περιγράψουμε ἕναν φίλο, ὅπως ἡ φίλη πού κάνω παρέα, “φίλε” καί ἄλλα;

Δέν εἶναι ἄλλωστε περίεργο νά μήν ὑπάρχουν ὡραῖες λέξεις; Ἀλλά ὄχι, ὑπάρχει μόνο μία. Βγαίνεις ἔξω στό προαύλιο τοῦ σχολείου καί ἀκοῦς αὐτή τή λέξη συνεχῶς:

– Ρέ μ.. ( ἡ λέξη) τί μ...( ἡ λέξη) λές;

Ἄν ἤτανε κάποια ὄμορφη καί πλούσια λέξη, θά σᾶς τήν ἔγραφα μάλιστα μέ πολλή χαρά καί μεγάλα πλατειά γράμματα. Μά ὄχι μόνο δέν εἶναι  ὄμορφη, ἀλλά καί βρώμικη καί δέν θέλω νά σᾶς τήν γράψω γιά νά μήν σᾶς βρωμίσω καί σᾶς χαλάσω τή διάθεση.

«ΝΟΡΑ»

Ἡ παρουσίαση θεατρικῶν ἔργων μᾶς δίνει τήν εὐκαιρία νά καταδυθοῦμε στά κείμενά τους, νά ἀνασύρουμε μαργαριτάρια καί νά τά προσφέρουμε στούς ἀναγνῶστες τῆς ΕΝΟΡΙΑΚΗΣ ΕΥΛΟΓΙΑΣ μέ τά σχόλιά μας. Γράφοντας «μαργαριτάρια», δέν ἐννοοῦμε μόνον ἐνέργειες καί ρήσεις προσώπων ἀξιολογικά ὀρθές καί ἐποικοδομητικές σύμφωνα μέ τήν Πίστη μας, τήν Ἀποκεκαλυμμένη Ἀλήθεια. Ἐννοοῦμε καί λόγους καί ἐνέργειες προσώπων τῶν θεατρικῶν ἔργων ἀξιολογικά ἀρνητικές πού ἐπισημαίνουν τίς συνέπειες τῶν ἐσφαλμένων ἐπιλογῶν μας. Τό θέατρο, καί ὄχι μόνον, πειστικά ἀναπαριστάνει (μίμησις πράξεως κατά τόν Ἀριστοτέλη) φάσεις ἀτομικῆς καί συλλογικῆς ζωῆς μέ θετικά καί ἀρνητικά στοιχεῖα. Λόγοι καί ἐνέργειες φέρουν στήν ἐπιφάνεια, προσφέροντας στήν παρατήρηση καί μελέτη μας, ψυχικές καταστάσεις, συναισθήματα, ἐπιθυμίες, ἰδέες, κριτήρια, ἀντιλήψεις, προθέσεις, κίνητρα, ἐπιδιώξεις, φιλοδοξίες.

Τό ἐνδιαφέρον αὐτό ἔργο τοῦ σπουδαίου Νορβηγοῦ δραματουργοῦ Ἑρρίκου Ἴψεν (1828-1906) παίζεται στό θέατρο ΑΝΕΣΙΣ μέ τόν τίτλο «Τό Κουκλόσπιτο». Τό ἔργο φέρει καί αὐτόν τόν τίτλο.

Στό σπίτι τοῦ Τόρβαλτ καί τῆς Νόρας Χέλμερ παραμονές Χριστουγέννων. Οἱ δύσκολες ἡμέρες πέρασαν. Ἔρχονται καλύτερες ἀπό οἰκονομικῆς ἀπόψεως. Ὁ Τόρβαλτ Χέλμερ, δικηγόρος, πού ἐργαζόταν σέ ὑπουργεῖο, ἀναγκάστηκε νά ἀποχωρήσει γιά λόγους ὑγείας καί νά ζήσει κάποιο διάστημα στήν Ἰταλία μέ τήν οἰκογένειά του. Εἶχε τήν ἐντύπωση ὅτι τά ἔξοδά τους τά εἶχε καλύψει ὁ πατέρας τῆς Νόρας. Στήν πραγματικότητα ἡ Νόρα εἶχε δανειστεῖ ἀπό τόν Κρόγκστατ. Καί ἐπειδή χρειαζόταν ἡ ἐγγύηση τοῦ πατέρα της, ἡ Νόρα πλαστογράφησε τήν ὑπογραφή του στό σχετικό ὁμόλογο, διότι ὁ πατέρας της πέθανε πρίν ὑπογράψει ὡς ἐγγυητής.

Ἄραγε ἔγινε ὁ κόσμος μας καλύτερος;

Κατηφορίζοντας, κάποια ἀπό αὐτές τίς ἡμέρες τήν Λεωφόρο Ἀλεξάνδρας, ὁ κόκκινος σηματοδότης μέ ἀνάγκασε νά σταματήσω στό ὕψος τῆς «Σόνιας», τῆς γνωστῆς καί ἱστορικῆς πλέον καφετέριας, πού ἔδωσε τό ὄνομά της σέ ὅλη ἐκείνη τήν ἀθηναϊκή γειτονιά, ἀλλά ἐδῶ καί καιρό δέν λειτουργεῖ, θῦμα καί αὐτή τῆς κρίσης πού ἔπληξε τήν ἀγορά τά τελευταῖα χρόνια, καί ὄχι μόνον.

Στή διάρκεια τῆς σύντομης ἀναμονῆς μου, μέχρι νά «ἀνάψει τό πράσινο», τό μυαλό μου ἔτρεξε κινηματογραφικά στά χρόνια πού γνώρισα τήν περιοχή τῆς μεγάλης λεωφόρου ἀλλά καί ὅλου τοῦ κέντρου τῆς Πρωτεύουσας μέ τήν τόση ζωντάνια, τούς ἀνθρώπους πού κυκλοφοροῦσαν στήν ἀγορά, τήν κοινωνία πού ἔνοιωθες ὅτι εὐημεροῦσε, τήν σχετική ἄνεση μέ τήν ὁποία ζοῦσαν οἱ περισσότεροι, καί τόν γενικότερο τρόπο ζωῆς τῶν ἀνθρώπων, ὄχι μόνο στήν μεγάλη πόλη ἀλλά καί σέ ὅλη τήν ἐπικράτεια, πού δημιουργοῦσε τήν πεποίθηση ὅτι, ὁ κόσμος πέρναγε καλά.

Καί τό δικαιοῦταν ὁ λαός γιατί δούλεψε σκληρά γιά νά φτάσει σέ τέτοιο ἐπίπεδο. Στερημένος καί κατατρεγμένος μετά ἀπό σαράντα χρόνια πολέμων καί καταστροφῶν ἄρχισε μετά τό 1950 νά ξαναστήνει τή Χώρα του.