ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΝΙΡΒΑΝΑ
Ἄλλος ἕνας χρόνος ἔφτασε στό τέλος του. Καί µᾶς ἄφησε στά ἴδια γνωστά χάλια πού δέν θά τά περιγράψω, γιατί εἶναι γνωστά σέ ὅλους. Κι ἔτσι, ἑτοιµάσαµε κι ἐµεῖς τή γιορτή µας γιά δεύτερη φορά διαδικτυακά. Νά, πού ἔχει καί τά καλά της ἡ τεχνολογία. Μπορεῖ νά µιλούσαµε µόνοι µας µπροστά σέ µιά κάµερα, ἀλλά τοὐλάχιστον ὑπερβήκαµε τόν περιορισµό τοῦ χώρου -καί τοῦ χρόνου- καί ἐπικοινωνήσαµε µέ ἀνθρώπους σέ ὅλο τόν κόσµο καί, ὅποιος δέν πρόλαβε νά δεῖ τή γιορτή µας, µπορεῖ καί τώρα καί ὅποτε θέλει νά τήν παρακολουθήσει στό You Tube, στό κανάλι τῶν «ἐκδόσεων ΥΠΑΚΟΗ».
Ὅπως κάθε χρόνο, ἔτσι καί φέτος, ἡ χαρά τῆς γιορτῆς µας ἦταν µεγάλη. Γιατί, θυµηθήκαµε πώς, ὅσο κι ἄν ἡ ζωή στόν κόσµο αὐτόν δυσκολεύει µέρα µέ τή µέρα, ὅσο κι ἄν οἱ ἄνθρωποι ἀποµακρύνονται περισσότερο ὁ ἕνας ἀπό τόν ἄλλον, ὅσο κι ἄν ἡ φιλαυτία καί ἡ ἀναλγησία αἰχµαλωτίζουν τόν καθένα µας µέσα στά δεσµά τῆς φυλακῆς τῆς µοναξιᾶς του καί, κάθε χρόνο, τέτοια ἐποχή, τό σκοτάδι φαντάζει ὁλοένα πιό βαθύ καί πιό ἀπαράκλητο, µέσα σέ αὐτήν τήν ὥρα τῆς πιό βαθειᾶς ἀπελπισίας, ἔρχεται ἡ µεγαλύτερη παρηγοριά, ἡ µεγαλύτερη χαρά, ἡ ἀπερίγραπτη εὐφροσύνη: ἡ Γέννηση τοῦ Θεοῦ πού ἔγινε Ἄνθρωπος. Δύο χιλιάδες χρόνια τώρα, καί ἀκόµα δέν ὑπῆρξε καί δέν ὑπάρχει καί δέν θά ὑπάρξει πιό παρήγορο, πιό χαρµόσυνο γεγονός ἀπό αὐτό. Δύο χιλιάδες χρόνια καί κανένας πόλεµος, καµµία ἀνθρώπινη κακία, καµµία ἀνθρώπινη ἀγριότητα δέν θάµπωσε αὐτήν τήν ἀγαλλίαση. Κάθε χρόνος, ὅσο δύσκολος, ὅσο χάλια κι ἄν ἦταν, τελειώνει πάντα µέ τή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ.