ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Το δικαίωμα της ζωής προστατεύεται

Ἐδῶ ἔχει καταντήσει ἡ Νοµοθεσία µας:

 

ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΤΑΙ

ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΕΥΕΤΑΙ

ΤΟ ΝΟΜΙΚΟ “ΔΙΚΑΙΩΜΑ” ΤΗΣ ΕΚΤΡΩΣΕΩΣ!

Σὲ προηγούµενο ἄρθρο τοῦ περιοδικοῦ ἀναλύσαµε τὸ δίκαιο ποὺ ἰσχύει γιὰ τὴν ἄµβλωση σὲ συνάρτηση µὲ τὰ δικαιώµατα τοῦ κυοφορούµενου ἐµβρύου. Ἐκτέθηκε στὸ ἄρθρο ἐκεῖνο, ὅτι κατὰ κανόνα ἡ ἄµβλωση ἀπαγορεύεται καὶ τιµωρεῖται µὲ τὶς ποινὲς ποὺ προβλέπει τὸ ἄρθρο 304 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα. Κατ’ ἐξαίρεση δὲν θεωρεῖται ἄδικη ἡ τεχνητὴ διακοπὴ τῆς ἐγκυµοσύνης (ὅπως ὀνοµάζεται στὸν Ποινικὸ Κώδικα κατ’ εὐφηµισµὸν(!) ἡ ἔκτρωση), ὅταν πραγµατοποιεῖται ὑπὸ τὶς προϋποθέσεις τῆς παραγράφου 4 τοῦ ἄρθρου 304 καὶ συντρέχει κάποια ἀπὸ τὶς περιπτώσεις ποὺ προβλέπονται στὴν παράγραφο αὐτή. Μία ἐξ αὐτῶν εἶναι καὶ ἡ καλούµενη εὐγονικὴ ἔνδειξη: Ὅταν δηλαδὴ ἔχουν διαπιστωθεῖ µὲ τὰ σύγχρονα µέσα προγεννητικῆς διάγνωσης ἐνδείξεις σοβαρῆς ἀνωµαλίας τοῦ ἐµβρύου ποὺ ἐπάγονται τὴ γέννηση παθολογικοῦ νεογνοῦ καὶ ἡ ἐγκυµοσύνη δὲν ἔχει διάρκεια περισσότερη ἀπὸ 24 ἑβδοµάδες.

Ὁ προγεννητικὸς ἔλεγχος εἶναι στὶς µέρες µας ἰδιαίτερα διαδεδοµένος. Μέσῳ αὐτοῦ µποροῦν νὰ διαγνωστοῦν ὁρισµένες γενετικὲς παθήσεις ἢ συγγενεῖς ἀνωµαλίες τοῦ ἐµβρύου, ὄχι βέβαια µὲ ἀπόλυτη ἀκρίβεια, ἀλλὰ µὲ ποσοστὸ ἀποτυχίας.

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΝ π. ΕΠΙΦΑΝΙΟΝ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΝ

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΝ

π. ΕΠΙΦΑΝΙΟΝ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΝ

 

Δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορά, ποὺ ὡς µιὰ συντροφιά, ἐνορῖτες τοῦ Ἁγίου Νικολάου Πευκακίων καὶ ἀρκετοὶ φίλοι µας ἀπὸ ἄλλες ἐνορίες, συµµετείχαµε σὲ µιὰ µονοήµερη ἐκδροµή. Πάνω ἀπὸ 12 χρόνια ὀργανώνονται στὴν ἐνορία µας ἐκδροµὲς µὲ προσκυνηµατικὸ χαρακτῆρα, µονοήµερες, πολυήµερες ἢ ἀπογευµατινοὶ περίπατοι. Εἶναι ὅµως ἴσως ἡ πρώτη φορά, ποὺ ἐπιχειροῦµε νὰ ἀποτυπώσουµε στὸ χαρτὶ καὶ νὰ µοιραστοῦµε καὶ µὲ ἄλλους, µὲ ὅλους ἐσᾶς, τὴν χαρὰ ποὺ νιώσαµε καὶ τὶς ἐµπειρίες ποὺ ἀποκοµίσαµε ἀπὸ τὴν ἐκδροµὴ µας αὐτή. Μιὰ εὐκαιρία καὶ γιὰ µᾶς ὅλους ποὺ συµµετείχαµε νὰ ξαναθυµηθοῦµε…

Ἐπιθυµία πολλῶν ἦταν, ἐδῶ καὶ πολὺ καιρό, µιὰ ἐπίσκεψη στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κεχαριτωµένης Θεοτόκου Τροιζῆνος. Στὸ µοναστῆρι αὐτό, ποὺ ἱδρύθηκε τὸ 1976 ἀπὸ τὸν µακαριστὸ γέροντα π. Ἐπιφάνιον Θεοδωρόπουλον καὶ ἀπὸ τὸ 1989 φιλοξενεῖ τὸ «χοϊκὸ σκῆνος του». Ἡ ἐπιθυµία µας αὐτὴ ἄρχισε νὰ γίνεται πραγµατικότητα τὸ πρωῒ τῆς 23ης Μαΐου 2015, ἡµέρα Σάββατο.

Η απουσία Εκκλησιαστικής Μαρτυρίας στη Δυτική Ευρώπη

Ἡ ἀπουσία Ἐκκλησιαστικῆς Μαρτυρίας

στὴ Δυτικὴ Εὐρώπη

 

Συνήθως, ὅταν προσεγγίζει ἕνας Δυτικοευρωπαῖος –μιλῶ ἐδῶ μὲ βάση τὶς ἐμπειρίες μου ἀπὸ τὸν χῶρο τῆς Γερμανίας– τὴν Ὀρθοδοξία, αὐτὴ ἡ προσέγγιση κρύβει δύο κυρίαρχα βιώματα. Τὸ πρῶτο εἶναι ἡ μεγάλη ἔκπληξη καὶ χαρὰ ποὺ γνωρίζει μὲ τὸ βάθος τῆς θεολογίας, μὲ τὴν εἰσδοχὴ στὸ μυστήριο τῆς σωτηρίας καὶ τὴ διείσδυση στὸ ἀπόλυτο βάθος τοῦ χώρου τῆς ψυχῆς του μέσῳ τοῦ λατρευτικοῦ πλούτου τῆς ὑμνολογίας τῆς Ὀρθοδοξίας. Διαισθάνεται, ὅταν ἡ προέλευσή του εἶναι ἀπὸ τὶς χριστιανικὲς παραδόσεις τοῦ Δυτικοῦ κόσμου –δηλ. τὸν Παπισμὸ ἢ τὶς διάφορες παραφυάδες τοῦ Προτεσταντισμοῦ– ὅτι προέρχεται ἀπὸ ἀνθρώπινο κατασκεύασμα καὶ εἰσέρχεται σὲ ἕνα κόσμο ἐντελῶς ἄλλης ὑφῆς, στὸ Θεανθρώπινο σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή, σὲ ἕνα κόσμο χωρὶς ὅρια, χωρὶς τὰ ὅρια τοῦ πεπερασμένου, τοῦ κτιστοῦ, στὴν Κιβωτὸ τῆς σωτηρίας.

Μιλῶ ἀρχικὰ γιὰ μιὰ διαίσθηση, ἡ ὁποία ὅμως προοδευτικά, ἀνάλογα μὲ τὴν πνευματικὴ πορεία τοῦ καθενός, μεταβάλλεται ὅλο καὶ περισσότερο σὲ βεβαιότητα καὶ ἀποκτάει στὶς ἁγιασμένες ψυχὲς τὸν χαρακτῆρα τῆς ἐνδελεχοῦς γνώσεως. Αἰσθάνεται ρῖγος καὶ συναρπάζεται ἀπὸ τὸ μεγαλεῖο τοῦ μυστηρίου τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς σωτηρίας ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως αὐτὸ βιώνεται ἀπὸ τοὺς Ἁγίους καὶ ἐκφράζεται μέσα ἀπὸ τὰ θεόπνευστα λόγια τους στὰ κείμενα τῆς Ὀρθόδοξης λατρείας.

Διακόσια χρόνια ἀπὸ τὴ µάχη τοῦ Βατερλώ

18 ΙΟΥΝΙΟΥ 1815

Διακόσια χρόνια ἀπὸ τὴ µάχη τοῦ Βατερλώ

 

Στὶς 18 Ἰουνίου κλείνουν ἀκριβῶς διακόσια χρόνια ἀπὸ τὴν περίφηµη µάχη ποὺ ἔχει µείνει στὴν Ἱστορία σὰν συνώνυµο τῆς ἧττας, τὴ µάχη τοῦ Βατερλώ.

Γιὰ αὐτὴ τὴ µάχη ἔχουν γραφτεῖ πάρα πολλὰ καὶ ἐξακολουθοῦν νὰ γράφονται, γιατί ὁ συνδυασµὸς προσεκτικῆς καὶ µελετηµένης στρατηγικῆς καὶ ἀπρόβλεπτων παραγόντων, συνθέτουν µιὰ πραγµατικὴ χορογραφία, µιὰ παράσταση µὲ µεθοδικὲς κινήσεις, ἄλλες προµελετηµένες καὶ ἄλλες ὄχι, ὅλες ὅµως δεµένες µεταξύ τους µὲ τὴν ἀδυσώπητη ἁρµονία τοῦ θανάτου. Γιατί ὁ Θάνατος ἦταν σίγουρα ὁ µεγάλος κερδισµένος τῆς µέρας. Τὸ στρατόπεδο τοῦ Ναπολέοντα, µὲ τοὺς 73000 Γάλλους στρατιῶτες, εἶχε ἀπώλειες 41000 ἄνδρες. Ὁ ἀντίπαλός του, ὁ Arthur Wellesley, ὁ γνωστὸς Δούκας τοῦ Wellington, ἀπὸ τοὺς 68000 στρατιῶτες, εἶχε 24000 ἀπώλειες, ἐνῶ, ὁ σύµµαχός του, ὁ Πρῶσσος στρατηγὸς Blücher, ἀπὸ τοὺς 30000 στρατιῶτες του, εἶχε ἀπώλειες 7000. Δηλαδή, συνολικά, 72000 ψυχὲς χαµένες µέσα σὲ µιὰ µέρα!

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟΤΗΤΑ;

Προβληματισμοὶ γιὰ Καλοκαιρινὴ σκέψη

 

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΚΟΤΗΤΑ;

Oἱ περισσότεροι ἄνθρωποι τοῦ καιροῦ μας μιλοῦν καθημερινὰ για τὴν κληρονομικότητα σὰν νὰ εἶναι κάτι πού τὸ γνωρίζουν πολὺ καλά, σὰν νά πρόκειται γιά μιά πραγματικότητα ἀποδεδειγμένη καί, μάλιστα, ἐντελῶς ἐξακριβωμένη, ἀναμφισβήτητα ἀποδεκτὴ ἀλλά, συνάμα, καὶ κυριαρχικὴ καὶ ἀναπόφευκτη!

Μιλοῦν χωρὶς λογικὴ συνεχῶς γιὰ τὴν Κληρονομικότητα ἐπει­δὴ βομβαρδίζονται καθημερινά μέ κατασκευασμένες πληροφορίες γι’ αὐτήν, καί, ὅπως εἶναι φυσικό, τὸ ἀκατάσχετο πλῆθος τῶν πλη­ρο­­φο­ριῶν ἐπιβάλλει στήν πλειοψηφία τῶν ἀνθρώπων μιά ἐπίπλαστη βεβαιότητα, ποὺ τοὺς ἀφαιρεῖ τὴν ἀνάγκη νὰ διερωτηθοῦν, νὰ προ­βλη­ματισθοῦν καὶ νά ἀμφισβητήσουν. Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος πού στερούμεθα ἀληθινῶν ἀπαντήσεων. Μὲ αὐτὴν τὴν πληθώρα τῶν χαλ­κευμένων πληροφοριῶν, μᾶς ἔχουν στερήσει τὴν δυνατότητα νὰ θέ­τουμε ἐρωτήματα!