ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Η ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΝΟΗΣΗ ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ ΣΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ

Πρόσφατα εἶδα μιά πολύ ἐνδιαφέρουσα παρουσίαση στό διαδίκτυο μέ τίτλο: «Ὁ ἄνθρωπος: Προϊόν τύχης ἤ ἰδιοφυής κατασκευή;». Προέρχεται ἀπό τόν Werner Gitt (βλ. https://www.youtube.com/watch?v=JQsBM3r3mi0), ὁ ὁποῖος, ὡς καθηγητής πληροφορικῆς ἐπί 24 χρόνια (1978-2002), ἦταν διευθυντής τοῦ Φυσικοῦ-Τεχνολογικοῦ Ἰνστιτούτου τῆς Γερμανίας στήν πόλη Braunschweig. Ὁ W. Gitt προσεγγίζει τό ἐρώτημα γιά τήν προέλευση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τήν πλευρά τῆς ἐπιστήμης του, τῆς πληροφορικῆς. Στήν ἀρχή τῆς παρουσίασης ἐκθέτει σύντομα τή θεωρία τοῦ Δαρβίνου γιά τήν ἐξέλιξη τοῦ ἀνθρώπου, ὑπογραμμίζοντας ἐξ ἀρχῆς, ὅτι στόν Δαρβίνο, ἐφ ὅσον ἔζησε στό 19ο αἰῶνα, ἔλειπαν πάρα πολλές ἐπιστημονικές γνώσεις γιά τόν ἄνθρωπο, τίς ὁποῖες διαθέτουμε ἐμεῖς σήμερα. Δέν εἶχε π.χ. καθόλου γνώση τοῦ DNA τοῦ ἀνθρώπου καί γενικά τῆς δομῆς τοῦ ἐγκεφάλου, ὅπως καί τοῦ νευρικοῦ συστήματος. Ἐκθέτοντας ἔπειτα τή βασική θέση τοῦ Δαρβίνου ὅτι ἡ ζωή προῆρθε ἀπό τήν ὕλη, τήν ἀντικρούει μέ βάση τήν πληροφορική. Ἐπίσης ἀντικρούει καί τήν ἄκρως παράλογη θέση περί τοῦ θανάτου στή θεωρία τοῦ Δαρβίνου. Παρά τόν μεγάλο θησαυρό γνώσεων πού διαθέτει ἡ ἐπιστήμη σήμερα γιά τήν ἐξαιρετικά πολύπλοκη κατασκευή καί λειτουργία τοῦ ἀνθρώπου, τή θέση αὐτή ὑπερασπίζονται μετά μανίας πολλοί σύγχρονοι ἐπιστήμονες, οἱ ὁποῖοι φθάνουν στό σημεῖο νά ἰσχυρίζονται ὅτι ὁ θάνατος εἶναι ἡ βασική προϋπόθεση τῆς ζωῆς, ὅτι εἶναι κατά κάποιον τρόπο ἀνακάλυψη τῆς ἐξέλιξης γιά τήν ἐπιτάχυνσή της, ὅτι εἶναι δημιουργός τῆς ζωῆς καί φυσικά καί τό τελευταῖο, ὅτι εἶναι τό ἀπόλυτο τέλος της. Δηλαδή, μιά ἐντελῶς ὑλιστική ἀντίληψη τῆς ζωῆς.

ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΡΟ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΜΑΣ ΕΠΕΤΕΙΩΝ

Οἱ Ἐκκλησιαστικὲς καὶ οἱ Ἐθνικὲς ἑορτὲς εἶναι πάντοτε ὁρόσημα καὶ ὁδοδεῖκτες τοῦ παρόντος καὶ τοῦ μέλλοντος. Τῆς παρούσης ζωῆς καὶ τῆς Μελλούσης.

Εἰδικότερα στὸ Ἔθνος μας, οἱ Ἐθνικὲς ἑορτές –ὅπως αὐτή τῆς Ἐθνικῆς Παλιγγενεσίας, πού θά ἑορτάσουμε τήν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, στίς 25 Μαρτίου– συμπίπτουν πάντοτε μὲ μεγάλες ἑορτὲς τῆς Ἐκκλησίας μας γιὰ νὰ τονίζουν σὲ ὅλους μας ὅτι ἡ Ἱστορία μας σ’ αὐτὴ τὴ γῆ εἶναι καὶ τὸ πρόκριμα γιὰ τὴν ζωή μας μετὰ θάνατον, γιὰ τὴν Αἰώνια Ζωή μας! Εἶναι, μάλιστα, χαρακτηριστικό τό γεγονός ὅτι στίς Ἐθνικές Ἐπετείους ἑορτάζουμε τήν ἡμέρα τῆς ἐνάρξεως τοῦ ἐνόπλου ἀγῶνος καί ὄχι τήν ἡμέρα τῆς νικηφόρου ἐκβάσεώς του. Καί τοῦτο, διότι «ἀπό Θεοῦ ἀρχόμεθα», ἀπό τόν Θεό πρέπει νά ἀρχίζουμε, ἀλλά καί γιατί ἡ βαθειά Πίστη μας σέ Ἐκεῖνον μᾶς δίδει τήν σιγουριά καί τήν ἀνάπαυση ὅτι θά ἐπιτρέψη νά μᾶς συμβῆ αὐτό πού μακροπρόθεσμα εἶναι τό πνευματικό μας συμφέρον καί ὄχι τό δικό μας κοντόφθαλμο θέλημα.

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΑΣ π. ΣΙΜΩΝ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ

ΚΑΙ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΜΑΣ

Στίς 6 Μαρτίου 2016, ἡμέρα Κυριακή θά τελέσουμε στόν Ἱ. Ναό μας τό Μνημόσυνο τοῦ ἁγίου Γέροντός μας π. Σίμωνος Ἀρβανίτη.

Συμπληρώνονται, στίς 4 Μαρτίου, 28 χρόνια ἀπό τῆς Ὁσίας Κοιμήσεώς του καί ἀκόμη δέν ἔχω ἐκπληρώσει τό χρέος τῆς ὑπακοῆς μου νά φέρω εἰς φῶς «ὅσα ἤκουσα καί εἶδα», συμφώνως πρός τήν προτροπή του: «Νά γράφης αὐτά πού θά βλέπης»!

Τά λόγια αὐτά μοῦ τά εἶπε ὅταν ἔλαβε τήν ἀπόφαση νά αὐτοεξορισθῆ γιά κάποιες μέρες ἀπό τό Μοναστήρι του, τόν Ἅγιο Παντελεήμονα Κοκκιναρᾶ Ἀττικῆς, καί νά μεταβῆ στούς πρόποδες τῆς πίσω μεριᾶς τοῦ βουνοῦ, στό ἐκκλησάκι τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ, γιά νά ἀπομονωθῆ, νά νηστέψη παντελῶς καί νά προσευχηθῆ, ὑπέρ τοῦ φωτισμοῦ καί τῆς μετανοίας δύο μοναχῶν του, πού εἶχαν ἐγείρει ἀνταρσία ἐναντίον του!