Μεγάλη Ἑβδομάδα διορθώσεως καί μεταστροφῆς
ΧΑΙΡΕ ΣΦΟΔΡΑ, ΘΥΓΑΤΕΡ ΣΙΩΝ!
Πολλά συγκλονιστικά, μοναδικά καί πολυσήμαντα –παρά τήν ἁπλότητά τους– γεγονότα θά ζήσουμε μέσα στήν Ἐκκλησία μας αὐτό τό μῆνα καί μάλιστα τήν τελευταία ἑβδομάδα τοῦ μηνός.
Οὔτε μία ἁπλῆ φράση τῆς Ἁγίας Γραφῆς δέν στερεῖται τῆς δυνατότητας νά ἀξιοποιηθεῖ καί νά ὁδηγήσει ἀκόμη καί σέ μεταστροφή, ἀλλαγή πορείας τῆς ζωῆς καί διόρθωση βίου κάθε καλοπροαίρετο. Τό ἴδιο –καί πολύ περισσότερο– ἰσχύει γιά τά σωτήρια Γεγονότα, τά ἱστορικῶς ἀποδεδειγµένα συµβάντα, πού πραγματοποιήθηκαν στό Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ μας. Αὐτά, ἐκτός ἀπό τήν σωτήρια διάσταση πού ἔχουν γιά ὅλη τήν ἀνθρωπότητα, προσφέρονται στόν κάθε ἄνθρωπο καί, κυρίως, στόν ἀποδιοργανωμένο καί μπερδεμένο σύγχρονο ἄνθρωπο, γιά νά τοῦ δείξουν τό νόημα τῆς ζωῆς του, νά τόν θρέψουν, νά τόν δυναμώσουν καί νά τόν καταστήσουν πολίτη τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ μας.
Θέλουμε, μέ αὐτή τήν ἀναφορά μας, νά ἐμβαθύνουμε καί ὅσο εἶναι δυνατόν νά συμμετάσχουμε σέ ἕνα ἀπ’ αὐτά τά Γεγονότα. Γιατί αὐτό τό γεγονός, νομίζουμε, ἀποδεικνύει τήν Θεότητα τοῦ Χριστοῦ πρίν ἀπό τό μεγάλο γεγονός πού δέν ἀφήνει κανένα περιθώριο ἀμφισβήτησης αὐτῆς τῆς ἀλήθειας.
Νεκραναστάσεις ἔγιναν στό παρελθόν κι ἄλλες. Ὁ προφήτης Ἠλίας ἀνέστησε τόν υἱό τῆς χήρας στά Σάρεπτα τῆς Σιδωνίας. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος εἶχε ἀναστήσει πρωτύτερα τόν γιό τῆς χήρας στή Ναΐν. Ὁ ἀπόστολος Πέτρος ἀργότερα ἀνάστησε τήν Ταβιθά. Ὅμως, ἀνάσταση νεκροῦ μέ τόσο αὐθεντικό τρόπο δέν μποροῦσε νά πραγματοποιήσει κανείς, παρά μόνο ὁ Θεός: «Κύριε, ἡ φωνή Σου κατέλυσε τοῦ ᾍδου τά βασίλεια».
Ἡ φωνή αὐτή, ἡ φωνή τοῦ Θεοῦ Λόγου ἀντήχησε στόν ᾍδη καί κάλεσε τό φίλο Του. Πρίν ἀπό τήν Παρουσία Του ἐκεῖ, ἀντήχησε ἡ Θεία Φωνή. «Ὁ θάνατος ἐδέθη φωνῇ». Αὐτό τό μεγαλεῖο, αὐτή ἡ αὐθεντία ἀνήκει μόνο στόν Θεό. Καί ἔγινε ὁ ἅγιος Λάζαρος τῆς παλιγγενεσίας, ἀναστημένος ἀπό τόν «Στάχυ τῆς Ζωῆς», τό σωτήριο προοίμιο τῆς Ἀναστάσεως, τῆς Ἀπαρχῆς τῶν κεκοιμημένων.
Αὐτή ἡ ἀνάσταση ἦταν ἡ ἀπόδειξη, ἦταν ἡ καταλυτική καί ἀναμφισβήτητα καθοριστική πράξη πού δέν ἄφηνε περιθώρια σέ κανένα νά ἀμφισβητήσει τό ποιός ἦταν Αὐτός. Ὅτι δέν εἶναι ἕνας ἁπλός ἄνθρωπος. Ὁ ἅγιος Χρυσόστομος ἐξηγεῖ πῶς μέ θαυμαστό τρόπο ἀνέμειξε ὁ Κύριος τήν μεγαλειότητα μέ τήν συγκατάβαση. Δάκρυσε, συνεκινήθη ἀλλά «ἐπιτιμήσας τῷ πάθει» ἐρωτᾶ «ποῦ τεθείκατε αὐτόν;». Ἀπό αὐτό ἀποδεικνύεται ὅτι ὁ Χριστός εἶχε λάβει πραγματικά τήν ἀνθρώπινη φύση.
Τό γεγονός τῆς ἀναστάσεως τοῦ ἁγίου Λαζάρου μᾶς τό περιγράφει μόνο ὁ ἅγιος ἀπόστολος Ἰωάννης. Καί ἦταν ἡ αἰτία νά μαζευτεῖ ὅλο τό πλῆθος γιά νά προϋπαντήσει καί ἐπευφημήσει τόν Χριστό καί νά ἀκουστεῖ αὐτό τό: «Χαῖρε σφόδρα, θύγατερ Σιών!». Τί σημαίνει αὐτό;
Ἐπειδή ὅλοι σχεδόν οἱ βασιλιάδες καί οἱ ἄρχοντες ἦσαν ἄδικοι, πλεονέκτες καί δέν ἐνδιαφέρονταν γιά τό λαό ἀλλά τόν παρέδωσαν στούς
ἐχθρούς του –ὅπως γίνεται καί σήμερα– ἔχε θάρρος, λέει ὁ προφήτης Ζαχαρίας, αὐτός δέν εἶναι ὅμοιός τους, ἀλλά εἶναι πρᾷος, ταπεινός καί ἐπιεικής μέσα στή μεγαλειότητά Του καί αὐτό φαίνεται ἀπό τόν τρόπο πού εἰσῆλθε στήν ἁγία πόλη. Γιατί δέν εἰσῆλθε ἀκολουθούμενος ἀπό στρατό, κάνοντας ἐπίδειξη δύναμης καί ἐξουσίας, ἀλλά πάνω σέ ἕνα γαϊδουράκι. Αὐτό τό ζωάκι, μέσα στήν ἁπλότητά του, κρύβει τά χαρίσματα πού λείπουν ἀπό τόν κόσμο καί τότε καί σήμερα. Εἶναι ἄκακο, ἐργατικό, λιτοδίαιτο, ὑπάκουο, ὑπομονετικό. Ἔτσι, αὐτό τό ταπεινό ζωάκι, μέ τά γλυκά μάτια καί τά μεγάλα, βελούδινα αὐτιά, ἀξιώθηκε νά μεταφέρει τόν Ἀληθινό καί μόνο Μεγάλο Βασιλιά, «εἰς τήν Ἁγίαν Πόλιν, πρό ἕξ ἡμερῶν τοῦ Πάσχα»...
Δημ. Νεαπολίτης
Θεολόγος
ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ 164 – Ἀρ. Τεύχους 164