ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΡΟ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΜΑΣ ΕΠΕΤΕΙΩΝ
Οἱ Ἐκκλησιαστικὲς καὶ οἱ Ἐθνικὲς ἑορτὲς εἶναι πάντοτε ὁρόσημα καὶ ὁδοδεῖκτες τοῦ παρόντος καὶ τοῦ μέλλοντος. Τῆς παρούσης ζωῆς καὶ τῆς Μελλούσης.
Εἰδικότερα στὸ Ἔθνος μας, οἱ Ἐθνικὲς ἑορτές –ὅπως αὐτή τῆς Ἐθνικῆς Παλιγγενεσίας, πού θά ἑορτάσουμε τήν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, στίς 25 Μαρτίου– συμπίπτουν πάντοτε μὲ μεγάλες ἑορτὲς τῆς Ἐκκλησίας μας γιὰ νὰ τονίζουν σὲ ὅλους μας ὅτι ἡ Ἱστορία μας σ’ αὐτὴ τὴ γῆ εἶναι καὶ τὸ πρόκριμα γιὰ τὴν ζωή μας μετὰ θάνατον, γιὰ τὴν Αἰώνια Ζωή μας! Εἶναι, μάλιστα, χαρακτηριστικό τό γεγονός ὅτι στίς Ἐθνικές Ἐπετείους ἑορτάζουμε τήν ἡμέρα τῆς ἐνάρξεως τοῦ ἐνόπλου ἀγῶνος καί ὄχι τήν ἡμέρα τῆς νικηφόρου ἐκβάσεώς του. Καί τοῦτο, διότι «ἀπό Θεοῦ ἀρχόμεθα», ἀπό τόν Θεό πρέπει νά ἀρχίζουμε, ἀλλά καί γιατί ἡ βαθειά Πίστη μας σέ Ἐκεῖνον μᾶς δίδει τήν σιγουριά καί τήν ἀνάπαυση ὅτι θά ἐπιτρέψη νά μᾶς συμβῆ αὐτό πού μακροπρόθεσμα εἶναι τό πνευματικό μας συμφέρον καί ὄχι τό δικό μας κοντόφθαλμο θέλημα.
Αὐτὴ ἡ συμπόρευση τῆς Θρησκευτικότητός μας μὲ τὴν καθημερινότητά μας ἀπορρέει ἀπὸ τὰ Δόγματα τῆς Πίστεώς μας, ποὺ μᾶς ἐπιτάσσουν νὰ μὴν κάνουμε τίποτα στὴ ζωή μας τὸ ὁποῖο νὰ μὴν ἐκφράζη τὴν ἀκρίβεια τῆς Πίστεώς μας.
Δυστυχῶς, στὶς μέρες μας, αὐτὴ ἡ Ἀλήθεια ἔχει πάψει νὰ σημαίνεται στὴν διάνοια καὶ στὴν καρδιά μας, γιατί ὁ Προτεσταντικὸς τρόπος τῆς ζωῆς τοῦ Νεοέλληνα μᾶς ἔχει ὁδηγήσει νὰ θεωροῦμε ἐντελῶς ἄσχετη μὲ τὴν πνευματικότητά μας τὴν λειτουργία καὶ τὴν συμπεριφορὰ τοῦ Κράτους, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ κοροϊδευόμαστε πὼς ζοῦμε Χριστιανικά, ἐνῶ –λόγῳ τῆς Ἀθεϊστικῆς δομῆς τοῦ συγχρόνου Κράτους μας– ἡ προσωπικὴ καὶ ἡ οἰκογενειακὴ συμπεριφορὰ τῶν περισσοτέρων συμπατριωτῶν μας ἔχει ἀλλοιωθεῖ κάτω ἀπὸ τὴν συντριπτικὴ ἀνισότητα ἐπιρροῆς τῆς ἀθεϊστικῆς νοοτροπίας τοῦ Κράτους, ἔναντι τῆς σχεδὸν ἀφανισμένης Ἐκκλησιαστικῆς διδαχῆς, τὴν ὁποία, μάλιστα, πρέπει νὰ ἐπιζητῆ καὶ νὰ ἐπιλέγη κάθε Πιστὸς καταφεύγοντας μόνο στοὺς Ἱεροὺς Ναούς, ἀφοῦ ἀπὸ ὅλες τὶς ἄλλες πτυχὲς τῆς ζωῆς ἡ διδαχὴ αὐτὴ καὶ ἡ πρακτική της εἶναι ἐξαφανισμένες!
Ὡστόσο, τὸ πραγματικὸ νόημα τῆς ἀσυγχύτου ἀλλὰ καὶ ἀδιαιρέτου συζεύξεως τῶν Ἐκκλησιαστικῶν καὶ τῶν Ἐθνικῶν μας ἑορτῶν ἀγνοεῖται ἀπὸ τὴν πλειοψηφία τῶν Κληρικῶν καὶ τῶν Λαϊκῶν συμπατριωτῶν μας, οἱ ὁποῖοι ἔχουν στεγανοποιήσει τὴν Ἐκκλησιαστικοπνευματικὴ ζωή τους, νομίζοντας ὅτι δὲν κινδυνεύουν οὔτε αὐτοί, οὔτε τὰ παιδιὰ καὶ τὰ ἐγγόνια τους ἀπὸ τὴν ἀθεϊστικὴ ὀσμὴ ποὺ ἀποπνέει τὸ σύγχρονο Ἑλληνικὸ Κράτος, σὰν νὰ ζοῦσαν τὴν καθημερινή τους ζωὴ μέσα σὲ πνευματικὰ ἀποστειρωμένα σκάφανδρα!
Πρόσφατα, μάλιστα, κάποιος Κληρικὸς, μαθητής μου στὴν ἐκκλησιαστική ἐκπαίδευση ἔγραψε ἕνα ἄρθρο μὲ τὸ ὁποῖο –προκειμένου νά στραφῆ ἐναντίον μου– πολεμάει τὴν παραπάνω Δογματικὴ Ἀλήθεια, ἐπιστρατεύοντας ἄσχετα θεολογικὰ καί ἁγιοπατερικά ἀποσπάσματα, ἀρνούμενος ἀκόμη καὶ τὴν Ἀλήθεια ποὺ προκύπτει ἀπὸ τὴν διδαχὴ τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ «Τὸ σχολεῖο ἀνοίγει τὴν Ἐκκλησία»! Αὐτήν τήν Διδαχή, προσήρμοσα στὴν σύγχρονη πραγματικότητα (γιατί στὴν ἐποχὴ τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ δὲν ὑπῆρχαν ἐκλεγόμενοι Πολιτικοί, ἀλλὰ μόνο ὁ Τοῦρκος κατακτητής), γράφοντας: «Ἡ Πολιτική εἴτε ἀνοίγει εἴτε κλείνει τὴν Ἐκκλησία». Καί ὅμως, ἐκεῖνος, σκέπτεται καί γράφει σάν νά μήν ζῆ στόν παρόντα κόσμο καί σάν νά μήν πληροφορήθηκε ποτέ πόσα ἀθεϊστικά καθεστῶτα ἔκλεισαν Ἐκκλησίες, ἤ σάν νά μήν ἔχη τὴν δυνατότητα νά ἀντιληφθῆ τόν πόλεμο πού γίνεται διεθνῶς κατά τῆς Χριστιανικῆς Πίστεως, τοῦ Σταυροῦ καί τῶν Ἐκκλησιαστικῶν συμβόλων καί τήν καθημερινή ὑποτίμηση καί ἀπαξίωση τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας ἀπό τό σύνολο σχεδόν καί τοῦ Πολιτικοῦ κόσμου τῆς Πατρίδος μας! Καί νά συνυπολογίση κανείς ὅτι τό ἀντορθόδοξο καί ἐξωπραγματικό αὐτό ἄρθρο τό ἔχει ἀναρτήσει καί ἱστοσελίδα, πού ἰσχυρίζεται ὅτι ἀγωνίζεται ὑπέρ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί μιᾶς πραγματικά Χριστιανικῆς Ἑλλάδος!
Σέ ἀντίθεση μέ ἐμᾶς τούς ὑποτιθεμένους πιστούς, οἱ ἀθεϊστές καί ἀμοραλιστές πολιτικοί μας ἔχουν καταλάβει αὐτή τήν σύζευξη τῆς Ἐκκλησιαστικῆς πνευματικῆς ζωῆς μέ τήν καθημερινή ζωή τοῦ Κράτους καί τῶν πολιτῶν, πού ἀπορρέει ὡς ἀπαραίτητο ἐπακόλουθο τῆς συνεποῦς Ὀρθοδόξου Πίστεως, καί γι’ αὐτό ἔχουν ἐπιδοθεῖ σέ μιά ἐπίμονη προσπάθεια, ἀρχικά νά ὑποβαθμίσουν καί σταδιακά νά καταργήσουν τίς Ἐθνικές Ἐπετείους, μέ τό προδοτικό ἐπιχείρημα ὅτι τἄχα οἱ ἑορτές αὐτές καλλιεργοῦν τόν ...ἐθνικισμό(!) καί ἐμποδίζουν τήν εἰρηνική συμβίωση στήν πολυπολιτισμική κοινωνία μας! Τό πραγματικό πρόβλημά τους, ὅμως, εἶναι ὁ Χριστός καί ἡ Ἐκκλησία Του. Αὐτούς θέλουν νά ἐξοβελίσουν ἀπό τήν Πατρίδα μας!
Τίς ἑορτές πού συμβάλλουν στήν ψυχική, πνευματική καί σωματική μας ὑγεία καί εὐφροσύνη, ἔχουν ἀρχίσει οἱ κρατοῦντες νά ἀντικαθιστοῦν μέ ἀνόητες, ἐπιβλαβεῖς, πολυδάπανες καί ἐπιζήμιες κατ’ εὐφημισμόν ἑορτές. Μᾶς ἔχουν κατακλύσει μὲ κάθε λογῆς ἀνήθικες καί διεστραμμένες ἐπινοήσεις, ἀπό Διονυσιακά καρναβάλια πορνοβοσκῶν, παρελάσεις ὑπερηφάνων ἀνωμάλων, μέχρι ἑορτῶν τοῦ τύπου ...«ἑορτή χρήσεως προφυλακτικῶν»!!! Ἔτσι, τώρα πιά, μέ τήν ἐπικρατοῦσα πολιτική, τήν «γουρουνίσια ὁρατότητα» (γιά νά θυμηθοῦμε λίγο καί τόν Λόρδο Βύρωνα), στό ἑξῆς, ὄχι μόνο οἱ Ἐθνοπνευματικές ἐπέτειοι, ἀλλά καί οἱ γιορτές τῆς Μητέρας καί τοῦ Πατέρα θά θεωροῦνται «κολοκύθια στό πάτερο»!
Καί καλά ἐμεῖς. «Ἄξια ὧν ἐπράξαμε» καί ἐξακολουθοῦμε νά πράττουμε, ἀπολαμβάνουμε. Ποιά ἀπολογία, ὅμως, θά ἔχουμε γιά τήν διαφθορά τῶν παιδιῶν καί τῶν ἐγγονῶν μας, τήν ὁποία παρακολουθοῦμε σάν ψυχικά καί νοητικά παράλυτοι νά ἀνοσιουργεῖται ἀπό τούς πολιτικούς πού ἐμεῖς ἐκλέγουμε καί πληρώνουμε γιά δικούς μας Κυβερνῆτες καί παιδαγωγούς τῶν παιδιῶν μας, χωρίς κἄν νά “παίρνουμε εἴδηση” ὅτι παντοιοτρόπως μᾶς διαφθείρουν; Καί, πῶς θά ἀντικρύσουμε κάποια μέρα, στήν Μέλλουσα Κρίση ὅλους ἐκείνους, Κληρικούς καί λαϊκούς, Ἁγίους καί γενναίους Ἀγωνιστές τοῦ 1821, πού ἔδωσαν τό αἷμα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματός τους γιά νά μᾶς ἀπαλλάξουν ἀπό τήν διακυβέρνηση καί καταπίεση ἀλλοθρήσκων, ὥστε νά ζοῦμε ἀνεμπόδιστα τόν Παράδεισο τῆς Πίστεώς μας; Καί τώρα ἐμεῖς, μέ τήν θέλησή μας, ψηφίζοντας, χειροκροτῶντας καί ἐκλιπαρῶντας γιά “ρουσφέτια” τήν ἀσέβεια, ὁδηγοῦμε τήν Πατρίδα μας σέ χειρότερη ἀπό τήν Τουρκική δουλεία. Τήν ὁδηγοῦμε, στόν ἀλύτρωτο ζυγό τῆς Εὐρωπαϊκῆς ἀπάτης, πού μετά τόν καγχασμό της κατά τοῦ Θεοῦ καί τῶν Ὁδηγιῶν Του –ὅπως ἐκάγχασε κάποτε ὁ ἄφρων καί δυνάστης Ναπολέων στό Καπιτώλιο– δέν περιμένει τίποτε ἄλλο πιά, παρά τό μόνο βέβαιο: ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΒΑΤΕΡΛΩ!!!
π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 163
Μάρτιος 2016