ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Ὁ ἅγιος Δημήτριος:

Ἕνας ἄνθρωπος ποὺ ἀξιοποίησε στὸ ἔπακρο τὴν ἐπίγεια ζωή του

Μία φορὰ ἔρχεται στὴν ὕπαρξη κάθε ἄνθρωπος, χάριτι Θεοῦ, γι’ αὐτὸ ἔχει πολλὴ μεγάλη σημασία καὶ ἀξία τὸ πῶς θὰ ἀξιοποιήσει κανείς, τί θὰ διαλέξει, τὸ πῶς θὰ σταθεῖ σ’ αὐτὴ τὴ ζωή.

Ὅλοι ὅσοι πέτυχαν τὸν προορισμό τους, δηλαδὴ ἀξιοποίησαν τὸ «κατ’ εἰκόνα», τὸ θεοειδὲς τῆς ψυχῆς τους, οἱ ἅγιοι, εἶναι οἱ ζωντανὲς ἀποδείξεις ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἔχει Θεία καταγωγή. Ἔρχεται στὴν ὕπαρξη, χάριτι Θεοῦ, καὶ σ’ Αὐτὸν καλεῖται νὰ ἐπανέλθει, ὅταν ὁλοκληρώσει τὸν κύκλο τῆς ἐπιγείου ζωῆς του ὁλοκληρώνοντας τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἐργασία ποὺ τοῦ εἶχε Ἐκεῖνος ἀναθέσει.

Ἕνας ἄνθρωπος ποὺ ἀξιοποίησε στὸ ἔπακρο τὴν ἐπίγεια ζωή του, εἶναι ὁ ἅγιος Δημήτριος.

Ἀφοῦ ντρεπόµαστε νά εἴµαστε διαφορετικοί

ΠΩΣ ΝΑ ΛΕΜΕ «ΟΧΙ»

            Ἡ ἐπέτειος τῆς 28ης Ὀκτωβρίου µᾶς ὑπενθυµίζει ἀρχαῖα µεγαλεῑα. Μᾶς θυµίζει τούς προγόνους µας, οἱ ὁποῖοι στάθηκαν στό πλάϊ τοῦ κυβερνήτου τους, Ἰωάννη Μεταξᾶ, καί οἱ ὁποῖοι δέν τοῦ ἄφησαν ἄλλη ἐπιλογή παρά νά πεῖ τό ἱστορικό ΟΧΙ στά τελεσίγραφα καί στίς ἀπειλές τῶν πάνοπλων Ἰταλῶν καί Γερµανῶν.

Αὐτή εἶναι ἡ ἱστορική µνήµη, ἡ ὁποία σέ ὑγιεῖς ἀνθρώπους δρᾷ ἐνθαρρυντικά, ἐξασφαλίζει τήν ταυτότητά τους καί τούς ὑποκινεῖ στή µίµηση. Ἀντιθέτως δέ σέ ἀσθενεῖς ἀνθρώπους γίνεται αἰτία καί ἀντικείµενο ντροπῆς.

Καί ὑγιεῖς εἴµαστε ἄν καί ἐφ’ ὅσον δέν εἴµαστε ἐκ τοῦ κόσµου τούτου, ἀλλά ἔχουµε ἀποδεχθεῖ τό κάλεσµα τοῦ Κυρίου: Εἰ ἐκ τοῦ κόσµου ἦτε, ὁ κόσµος ἄν τό ἴδιον ἐφίλει· ὅτι δέ ἐκ τοῦ κόσµου οὐκ ἐστέ, ἀλλ’ ἐγώ ἐξελεξάµην ὑµᾶς ἐκ τοῦ κόσµου, διά τοῦτο µισεῖ ὑµᾶς ὁ κόσµος. (Ἰωαν. ιε΄ 19). Ἐπί πλέον µᾶς διευκρινίζει, ὅτι δικοί Του εἶναι ὅσοι ποιοῦν τό θέληµά Του καί τηροῦν τίς ἐντολές Του: Καί περιβλεψάµενος κύκλῳ τούς περί αὐτόν καθηµένους λέγει· ἴδε ἡ µήτηρ µου καί οἱ ἀδελφοί µου· ὅς γάρ ἄν ποιήσῃ τό θέληµα τοῦ Θεοῦ, οὗτος ἀδελφός µου καί ἀδελφή µου καί µήτηρ ἐστί. (Μάρκ. γ΄   34-35)

Σὲ µιὰ Ρώσικη Ὀρθόδοξη ἐνορία τῆς Κολωνίας συναντιοῦνται ἕνα Κυριακάτικο πρωϊνό τοῦ περσινοῦ καλοκαιριοῦ δύο Ὀρθόδοξοι Γερµανοί. Ἀκολουθεῖ µιὰ δεύτερη συνάντηση γιὰ καλύτερη γνωριµία, ποὺ ἔχει ὡς ἀποτέλεσµα τὸ ξεκίνηµα µιᾶς εἰλικρινοῦς φιλίας ἀλλὰ καὶ τὴν ἔκδοση ἑνὸς βιβλίου. Ὁ ἕνας, ὁ Gregor Fernbach, κάτοικος Γερµανίας, ἔγγαµος καὶ πατέρας πέντε παιδιῶν, διατηρεῖ τὸν ἐκδοτικὸ οἶκο “Hagia Sophia” καὶ ἐκδίδει βιβλία θεολογικοῦ, ἱστορικοῦ, κοινωνικοῦ περιεχοµένου ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση πρὸς καταρτισµὸ τῶν Ὀρθόδοξων γερµανοφώνων συµπολιτῶν του. Ὁ ἄλλος, ὁ Λέων Μπράνγκ, νυµφευµένος ἀπὸ χρό­­­νι­α στὴν Ἑλλάδα, ἐργάζεται ὡς καθηγητὴς Θεολογίας στὴ Μέση Ἐκπαίδευση.

Τὸ βιβλίο, ποὺ προέκυψε ὡς καρπὸς αὐτῆς τῆς γνωριµίας, εἶναι ἡ Γερµανικὴ µετάφραση τοῦ βιβλίου τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου π. Βασιλείου Βολουδάκη: «Ο ΓΑΜΟΣ, ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΦΥΛΩΝ» µέ ὑπότιτλο «Κατάδυση στὴν Ψυχοπαθολογία τῶν δύο φύλων», τῶν ἐκδόσεων «ΘΥΗΠΟΛΟΣ». Γερµανικὸς τίτλος: «DIE EHE» καὶ ὑπότιτλος «UND DIE PSYCHOLOGIE DER BEIDEN CESCHLECHTER».