ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Ἐφ’ ὅσον ἐπλανήθησαν πρός στιγµήν καί οἱ ἐκλεκτοί

ΑΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΦΛΕΡΤ ΜΕ ΤΗΝ ΔΥΣΗ

Στό προπερασµένο τεῦχος ἀσχοληθήκαµε µέ τήν θεωρία τοῦ Λουθή­ρου καί κάποιες προσπάθειες ἀναθεώρησής της ἐκ µέρους τῆς Εὐαγ­γελικῆς ἐκκλησίας τῆς Γερµανίας. Ναί µέν ἦταν ὁ Λούθηρος ὁ πρῶτος πού προσπάθησε νά θεµελιώση µιά κατ’ εὐθεῖαν ἀπό τόν Θεόν δοσµένη κοσµική ἐξουσία θεολογικά, δέν ἦταν ὅµως ὁ πρῶτος πού τήν πίστεψε.

Ἀντιθέτως παρατηρεῖται µιά διαχρονική συνέχεια ἀπό τήν ἐµφάνιση τῶν Γερµανικῶν φυλῶν καί τήν ἔµπρακτη ἀνάµιξή τους στό ἱστορικό γίγνεσθαι. Παρατηρεῖται µιά δίψα γιά ἐξουσία, ἡ ὁποία ὡς ὁδοστρωτήρας καταπλακώνει τά πάντα χωρίς νά ὑπολογίση οὔτε ἀνθρώπινες ζωές, οὔτε θρησκεία, οὔτε πολιτισµό. Ὅλη ἀυτή ἡ ἱστορική διαδροµή καταλήγει τελικά σέ θεωρίες περί ἀρείας φυλῆς, περί ὑπερανθρώπου καί ἄλλων παροµοίων. Γι’ αὐτό οὔτε ὁ προτεσταντισµός οὔτε ἡ ἀθεΐα δέν µποροῦσε νά ἀναπτυχθῆ ἀλλοῦ, παρά στήν Γερµανία.

Ἐξ’ ἀρχῆς ἡ ἀντιεκκλησιαστική στάση βασίζεται σέ πολιτικές σκοπι­µότητες, διότι ὅπου δέν ὑπάρχει ἐθνική συνείδηση, πρέπει νά καλλιεργηθῆ ἐθνικισµός. Τή θέση τοῦ θετικοῦ αἰσθήµατος τῆς ἀγάπης γιά τήν πατρίδα παίρνει τό ἀρνητικό αἴσθηµα τοῦ µίσους τοῦ ἄλλου. Γιά νά µπορέση νά ἐπιτευχθῆ αὐτός ὁ στόχος, πρέπει νά καλλιεργηθῆ ἕνα αἴσθηµα ὑπεροχῆς, τό ὁποῖο πάλι προϋποθέτει τή διαφορετικότητα καί κατωτερότητα τῶν ἄλλων.

ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ “ΧΑΜΕΝΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ” ΚΑΙ Η ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΗ ΒΛΑΚΕΙΑ

ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΓΕΝΕΩΝ!

Eἶναι παρατηρηµένο τό γεγονός ὅτι πρίν τίς µεγάλες γιορτές, τά Χριστούγεννα ἤ τό Πάσχα, κάποιος “σοφός” καί “µεγάλος” καί διάσηµος, ὅλο καί θά βγεῖ νά ἀνακοινώσει κάποια νέα “µεγάλη” ἀνακάλυψη πού ὑπόσχεται νά κάνει πάταγο καί νά ἀποδείξει πώς ἡ ζωή τοῦ Χριστοῦ κρύβει κι ἄλλες πτυχές, πού δέν τίς παρουσιάζουν τά Εὐαγγέλια!

Δέν εἶναι ἀρκετό τό ὅτι ἔχουν ἀνασυρθεῖ ὅλες οἱ εἰδωλολατρικές συνήθειες γιά νά ἀποδειχθεῖ πώς οἱ χριστιανικές γιορτές δέν εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπό «κλεµµένες» εἰδωλολατρικές γιορτές. Δέν εἶναι ἀρκετό οὔτε καί τό ὅτι –ἰδίως τά Χριστούγεννα– ἔχουν καταντήσει περισσότερο ἐµπορικές καί κοσµικές εὐκαιρίες, παρά περίοδοι περισυλλογῆς καί αὐτοκριτικῆς. Ἡ ἐποχή µας ἔχει πρόβληµα µέ τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ –ἀκριβῶς ὅπως εἶχε καί ἡ ἐποχή Του– καί πρέπει νά Τόν ἀποδείξει ἕνα κοινό ἄνθρωπο, πού ἁπλῶς κατάφερε νά κάνει λίγη περισσότερη φασαρία ἀπό τούς ἄλλους. Καί οἱ αἰῶνες πού πέρασαν, φαίνεται πώς ἔχουν µάθει περισσότερα πράγµατα στούς ἐχθρούς Του, ἀπό τό νά πληρώνουν τούς στρατιῶτες πού φύλαγαν τόν Τάφο γιά νά ποῦν ψέµµατα ὅτι οἱ µαθητές Του ἔκλεψαν τό Σῶµα Του. Τώρα οἱ ἐχθροί Του ἔχουν ἀκαδηµαϊκούς τίτλους καί διασυνδέσεις στό χῶρο τοῦ θεάµατος, τό χῶρο πού κατ’ ἐξοχήν κατευθύνει τήν κοινή γνώµη ὅπου θέλει.

Τόν Κοραησµό νά καταρᾶσθε!

Τό Περιοδικό µας ἀπό ἐτῶν προσπαθεῖ νά φέρη στό φῶς κείµενα Διδασκάλων τοῦ Γένους µας, τά ὁποῖα σκόπιµα τά βύθισαν στό σκοτάδι τῆς ἀγνωσίας ὅλοι ἐκεῖνοι πού ἀγωνίσθηκαν µέ κάθε τρόπο νά ἀλλοιώσουν τό Ὀρθόδοξον «πατροπαράδοτον σέβας» καί νά καταντήσουν τήν Πατρίδα µας ἕνα ἐξαµβλωµατικό παράρτηµα τοῦ σκοτισµένου “Δια­­φωτισµοῦ”, µέ πρωταγωνιστή τόν ὀλέθριο Ἀδαµάντιο Κοραῆ!

Ὁ µετέπειτα πράκτορας τοῦ Ναπολέοντα Κοραής, ἀφοῦ ἀπό νέος, ζῶντας στήν Ὁλλανδία, ἀπέβαλε κάθε ἔνδυ­µα ὀρθοδοξίας ἀπό τήν προσωπική του ζωή, καταργῶντας τόν τα­κτι­κό Κυριακάτικο ἐκκλησιασµό του, τήν νηστεία του, τήν ἐν γένει πνευ­µα­τική του ζωή καί συναναστρεφόµενος κυρίως µέ Προ­τε­στάν­τες, κατέληξε –παρά τήν πολύπλευρη µόρφωσή του– πνευµατικό ναυάγιο καί, ὅπως ἦταν ἀναµενόµενο, ἕνας φυ­σιω­µέ­νος διαφηµιστής τοῦ “Διαφωτισµοῦ”, µέ ἀποτέλεσµα νά καταδικάση ἐπί διακόσια χρόνια –µαζί µέ τούς διαχρονικούς ὁµοϊδεάτες του– τόν Ἑλληνισµό σέ δουλικό καί ἀδιάκριτο µιµητισµό τῆς Δύσεως.

Ὁ Κοραής, κυρίως, εἶναι ἐκεῖνος πού γιά πρώτη φορά στήν µακραίωνα ἱστορία τοῦ Ἑλληνισµοῦ, ἔκαµε τόν Ἕλληνα νά ντρέ­πεται και νά νοιώθει κοµπλεξικός γιά τήν καταγωγή του καί νά ἀλλοιθωρίζη πρός τούς Εὐρω­παί­ους σάν φτωχός συγγενής, ἀγροῖκος καί ἀµαθής! Αὐτή τήν ντροπή δέν κατορθώσαµε σάν Ἔθνος νά τήν ἀποβάλλουµε µέχρι σήµερα.