Τό βιβλίο εἶναι ἐξαιρετικά ἐνδιαφέρον, διότι κάνει γνωστή σέ περισσότερους ἀδελφούς μας, μιά ἅγια μορφή, πού μέ τό πέρασμά του ἀπό τόν μάταιο τοῦτο κόσμο μεγαλούργησε καί ἦταν ἕνας ἀνυπέρβλητος πνευματικός ἡγέτης, πού καθοδήγησε μέ τήν εὐλογία τοῦ Χριστοῦ μας, πολλά πνευματικά του τέκνα.
Οἱ φίλοι εἶναι γιά πάντα!
«Χειρότερο ἀπό τό νά µήν ἔχεις φίλους,
εἶναι τό νά νοµίζεις ὅτι ἔχεις!...»
«Ἔκανα πολλούς φίλους αὐτό τό καλοκαίρι στό χωριό», συνηθίζουν νά λένε τά παιδιά, ἐπιστρέφοντας ἀπό τίς καλοκαιρινές τους διακοπές. Καί ἄλλα χαίρονται, πού θά ἀνοίξει σέ λίγο τό σχολεῖο καί θά συναντηθοῦν ξανά µέ τούς φίλους τους. Μεγάλη ἀνάγκη τῶν παιδιῶν νά ἔχουν φίλους! Καί θεωροῦν φίλο κάθε ἄλλο παιδί πού τά πλησιάζει γιά νά παίξουν, ἤ τά συντροφεύει στό νά ἀντιµετωπίσουν µαζί τίς χαρές ἀλλά καί τίς δυσκολίες τοῦ σχολείου, ἤ, ἁπλᾶ θέλει νά κάνουν παρέα ὥστε νά µήν εἶναι µόνα τους. Κανένα παιδί δέν θέλει τήν µοναξιά. Ὅλα ἀναζητοῦν µιά παρέα νά ἐνταχθοῦν. Μεγάλη ἡ ἀνάγκη ὅλων τῶν ἀνθρώπων νά ἀποκτοῦν φίλους. Τραγούδια, ποιήµατα, ρητά… τόνοι µελάνης ἔχουν χυθεῖ γιά νά ὑµνηθεῖ ἡ φιλία. Μέχρι καί «παγκόσµια ἡµέρα φιλίας» καθιερώθηκε τό 2011, ἀπό τήν Γενική Συνέλευση τοῦ ΟΗΕ, ἡ 30η Ἰουλίου κάθε ἔτους. Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν ἀνάγκη τούς φίλους καί ἡ ἀνθρωπότητα χρειάζεται µιά εἰδική ἡµέρα γιά νά τό θυµᾶται. Εἶναι τιµητικό, ἄραγε, νά χρειάζεται εἰδική ἡµέρα ἑορτασµοῦ τῆς φιλίας, ἤ µήπως αὐτό δηλώνει ὅτι οἱ φίλοι χάνονται γι’αὐτό πρέπει νά τούς θυµόµαστε;
Ποιός εἶναι τελικά ὁ φίλος;
Ἀπό τήν µικρή του ἡλικία ὁ ἄνθρωπος ἀποκαλεῖ φίλο τόν ἀδελφό του, τόν συµµαθητή του, τό παιδάκι πού τόν συντροφεύει στό παιχνίδι κι ἄς τό γνώρισε µόλις ἐκεῖνο τό ἀπόγευµα στήν παιδική χαρά, ἤ στήν παραλία! Ὅσο µεγαλώνει ὅµως, ἀρχίζει νά ζητάει κάτι περισσότερο ἀπό ἕνα σύντροφο στό παιχνίδι. Ἀρχίζει νά ζητάει ἕναν -ἤ καί περισσότερους- συνωµότες, αὐτούς πού θά ξέρουν νά κρατοῦν µυστικά, νά λένε ψέµµατα στούς γονεῖς µας, νά καλύπτουν τίς ἀτασθαλίες.
