ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Καλύτερα…γαϊδουράκι λοιπόν!

Ὅσο πλησιάζουν οἱ μέρες τῶν Χριστουγέννων, ἡ «φίλη» μας ἡ τηλεόραση δέν μᾶς ξεχνάει καθόλου.

Μέ τήν μέθοδο μαστίγιο-καρότο προσπαθεῖ ὅσο μπορεῖ ἀπό τήν μία νά μᾶς προβάλει εἰδήσεις πού ἀμαυρώνουν τήν ψυχή καί ἀπό τήν ἄλλη, ἄλλες πού ἀγαλλιάζουν τό σῶμα.

Σκηνές οἰκογενειακῆς βίας λεκτικῆς, σωματικῆς καί πάσης ἄλλης μορφῆς βίας-παιδοφιλίας (γιά τέρψη ὀφθαλμῶν;) σέ ὅλες τίς εἰδήσεις καί τά κανάλια σέ συνδυασμό μέ φόνους-ἐγκλήματα νά παίζουν ἀπό τό πρωΐ μέχρι τό βράδυ λές καί τά νέα ἔχουν γίνει ἕνα ἀστυνομικό δελτίο τύπου!

Ἀπό τήν ἄλλη μεταδίδουν ὅτι θά αὐξηθοῦν οἱ συντάξεις καί οἱ μισθοί, θά μεγαλώσει τό καλάθι τοῦ νοικοκυριοῦ ἀπό 51 σέ 61 ἤ 81 προϊόντα, θά ἐπεκταθεῖ τό ὡράριο καταστημάτων γιά νά μποροῦμε νά ἀγοράσουμε καί ἄλλα ἀγαθά, νά καταναλώσουμε καί ἄλλα ὑλικά  καί νά ξεχάσουμε τά πνευματικά γιά τά ὁποῖα οὐδείς λόγος βέβαια γίνεται.

Ὁ μεγάλος χαμένος!

Tά δύο τελευταῖα χρόνια, πού ὅλος ὁ κόσμος βιώνει ὅλα αὐτά τά ὑπέροχα γεγονότα καί τίς καταστάσεις οἱ ὁποῖες σχετίζονται μέ τά μέτρα πού ἐπιβλήθηκαν στή δημόσια ζωή γιά νά νικηθεῖ τό κακό πού ὀνομάστηκε πανδημία ὅλοι χάσαμε πολλά, καί μάλιστα σημαντικά, ἀπό αὐτά πού εἴχαμε μέχρι πρίν.

Μεταξύ αὐτῶν πού ὑπέστησαν ἀπώλειες αὐτή τήν περίοδο δέν ἔλειψε καί ἡ Ἐκκλησία, ὡς θεσμός, καί μάλιστα θά ἔλεγα ὅτι στήν περίπτωσή της ἡ Ἐκκλησία δέχθηκε τεράστιο πλῆγμα, σέ σύγκριση μέ ἄλλους, παρότι θά μποροῦσε νά εἶναι ὁ μεγάλος κερδισμένος, ἐφ’ ὅσον διαπραγματευόταν τή στάση της μέ διαφορετικό τρόπο.

Εἶναι γεγονός πώς ἡ διεισδυτικότητα τῆς Ἐκκλησίας στήν Ἑλληνική κοινωνία συρρικνώνεται ὁλοένα. Ἄν θυμᾶμαι καλά ἡ μέτρηση πού ἀπέδωσε τήν πληροφορία πώς μόνο τό 3-4 % τῶν Ἑλλήνων ἐκκλησιάζεται, ἔχει προκύψει κάποια χρονιά τῆς δεκαετίας τοῦ 1970 (νομίζω τό 1973), πολύ παλιά δηλαδή, καί ἴσως αὐτό τό ποσοστό ὡς τίς μέρες μας ἔχει μικρύνει ἀκόμη περισσότερο. Μαρτυρᾶ γι’ αὐτό ἡ εἰκόνα πού βλέπει κανείς τά Κυριακάτικα πρωϊνά. Τά ἴδια πρόσωπα κάθε φορά καί ὁ ἀριθμός μειούμενος, σταθερά.

ΜΑΣ  ΠΡΟΣΚΑΛΕΙ  Ο  ΘΕΟΣ  ΜΑΣ

Προσκαλεῖ τούς μακράν καί τούς ἐγγύς. Ἔκλινεν οὐρανούς. Ἀπευθύνεται μέ γλῶσσα καί τρόπους πού προσιδιάζουν στίς διάφορες κατηγορίες τῶν παιδιῶν Του. Στούς ἀστρονόμους τῆς Ἀνατολῆς ἡ πρόσκλησή Του πέμπεται ἀπό ἀστέρα: «…ἐν ἡμέραις Ἡρώδου τοῦ βασιλέως ἰδού μάγοι ἀπό ἀνατολῶν παρεγένοντο εἰς Ἱεροσόλυμα λέγοντες ποῦ ἐστιν ὁ τεχθείς βασιλεύς τῶν Ἰουδαίων, εἴδομεν γάρ αὐτοῦ τόν ἀστέρα ἐν τῇ ἀνατολῇ καί ἤλθομεν προσκυνῆσαι αὐτόν» (Ματθ. β΄1-2).

Δέν ἦσαν Ἰουδαῖοι. Ἦσαν ἄνθρωποι πού ἔφεραν τήν πνοή Του. Καί τό σῶμα τους δημιούργημά Του καί ἡ πνευματική τους διάσταση πνοή Του. Αὐτή ἡ πνευματική τους συγγένεια τούς ἥλκυε πρός τόν Τεχθέντα στή Βηθλεέμ, τόν σαρκωθέντα Λόγον. Δέν ἦταν τῶν Ἰουδαίων μόνον βασιλέας, ἀλλά καί δικός τους, τῶν καρδιῶν τους, ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Ὑποβλήθηκαν σέ κόπους μακρυνοῦ ταξειδιοῦ καί προσέφεραν τά δῶρα τους στό Παιδίον πού εἶχε τρεῖς ἰδιότητες: Ἀνθρώπου, Βασιλέως καί Ἱερέως. Δέν ἐγνώριζαν ὅτι ἦταν Θεάνθρωπος.

Ὁ Ἡρώδης δέν ἦταν ἄξιος νά λάβει τήν πρόσκληση. «Ἀκούσας δέ Ἡρώδης ὁ βασιλεύς ἐταράχθη…» (Ματθ. β΄ 3). Φοβήθηκε νά μήν χάσει τήν ἐξουσία ἀπό ἕνα παιδί! Ἀποδείχθηκε γελοῖος. Θά ζοῦσε αὐτός ὅταν τό Παιδί αὐτό θά γινόταν εἴκοσι χρόνων καί πλέον καί θά ἀποκτοῦσε ὀπαδούς πού θά ριψοκινδύνευαν ἀγῶνες γιά νά τόν κάνουν βασιλέα; Καί ὑπό τήν Ρωμαϊκή κυριαρχία! «…καί πᾶσα Ἱεροσόλυμα μετ’ αὐτοῦ». Πῶς νά καταλάβουν ὅτι τό Παιδίον ἦλθε νά ἐγκαθιδρύσει τήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ;