Σίγουρα ἀστειεύεστε, κύριε Φάϊνμαν!

Σίγουρα ἀστειεύεστε, κύριε Φάϊνμαν!

 

Ρίτσαρντ Φάϊνμαν ἦταν Ἀμερικανός φυσικός γνωστός γιά τό ἔργο του στούς τομεῖς τῆς κβαντικῆς μηχανικῆς, τῆς κβαντικῆς ἠλεκτροδυναμικῆς καθώς καί τῆς σωματιδιακῆς φυσικῆς. Γεννήθηκε τό 1918 καί πέθανε τό 1988. Ἦταν καθηγητής θεωρητικῆς φυσικῆς στό Ἰνστιτοῦτο Τεχνολογίας τῆς Καλιφόρνια (Caltech) καί τιμήθηκε μέ τό Νόμπελ Φυσικῆς τό 1965 γιά τήν ἐργασία του στή θεωρία τῆς κβαντικῆς ἠλεκτροδυναμικῆς.

 

Ὁ Φάϊνμαν θεωρεῖται ἕνας ἀπό τούς λαμπρότερους καί πιό σημαντικούς φυσικούς τοῦ 20ου αἰῶνα. Ἀνέπτυξε μιά σειρά ἀπό βασικές ἔννοιες στήν κβαντική μηχανική, συμπεριλαμβανομένων τῶν διαγραμμάτων Feynman, τά ὁποῖα χρησιμοποιοῦνται γιά τήν ἀναπαράσταση καί τόν ὑπολογισμό τῆς συμπεριφορᾶς τῶν ὑποατομικῶν σωματιδίων.

 

Ἦταν ἐπίσης γνωστός γιά τό ἔργο του στό Manhattan Project, τό ὁποῖο ἀνέπτυξε τήν πρώτη ἀτομική βόμβα κατά τή διάρκεια τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, καί γιά τή συμμετοχή του στήν ἐπιτροπή πού διερεύνησε τήν καταστροφή τοῦ διαστημικοῦ λεωφορείου Challenger τό 1986.

Ὅταν τροµοκρατία καί ἐπιδηµία ἀνταλλάσσουν ἰδιότητες, ἀκολουθεῖ ἐµβολιασµός!

Ὅταν τροµοκρατία καί ἐπιδηµία ἀνταλλάσσουν ἰδιότητες,
 ἀκολουθεῖ ἐµβολιασµός!

 

Τί διδασκόµαστε
 ἀπό τίς ἐπιθέσεις µέ ἄνθρακα µετά τήν 11η Σεπτεµβρίου

 

Εἶναι σήµερα εὐρέως γνωστή ἡ στενή συγγένεια τῆς Ἀλ Κάϊντα µέ τόν κορωνοϊό. Ὄχι µόνο γιατί ἀµφότεροι βαπτίσθηκαν σέ κοινή νεοταξίτικη κολυµβήθρα λαµβάνοντας τό ἴδιο ἀκριβῶς ἐκφοβιστικό παρατσούκλι, δηλαδή  τοῦ «ἀόρατου ἐχθροῦ», ἀλλά γιατί, µετά τό τέλος τῆς βάπτισής τους, ξεκίνησε ἕνας ὑβριδικός πόλεµος τῆς Νέας Τάξης Πραγµάτων ἐναντίον τῆς ἀνθρωπότητας, ὁ ὁποῖος διεξήχθη καµουφλαρισµένα:

Τό µέν 2001, προκειµένου νά ἐξολοθρευθεῖ ἡ Ἀλ Κάϊντα καί οἱ συναφεῖς τροµοκρατικές ὀργανώσεις πού ἐξαπλώνονταν σάν ἐπιδηµία, τό δέ 2020 προκειµένου νά ἐξολοθρευθεῖ ἕνας «φονικός ἰός» πού δρᾶ σάν τροµοκράτης.

Πράγµατι, δέν χωρεῖ ἀµφιβολία ὅτι οἱ Νεοταξίτες εἶναι µαέστροι στό νά ἀναποδογυρίζουν σηµασίες καί ἰδιότητες. Ἄς θαυµάσουµε λίγο καλύτερα τήν ἁρµονική ἀντιµετάθεση ἰδιοτήτων πού σκαρφίστηκαν αὐτά τά σατανικά µυαλά µέ διαφορά 19 χρόνων:

Μέχρι νά ἐµφανισθεῖ ἡ πανδηµία τοῦ κορωνοϊοῦ (ὀρθότερα: µέχρι νά τήν ἐµφανίσουν ἐκεῖνοι πού διαχειρίζονται τούς λαούς σάν ἀποικίες µυρµηγκιῶν), ἡ τροµοκρατία παροµοιαζόταν σταθερά µέ µάστιγα, ἐπιδηµία ἤ ἀσθένεια, ἡ ὁποία ἔπρεπε νά καταπολεµηθεῖ πάσῃ θυσίᾳ.

Ἡ µαρτυρία τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς γιά τόν Μητροπολίτη Κιέβου Ἀντώνιο

Ἡ µαρτυρία τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς

γιά τόν Μητροπολίτη Κιέβου Ἀντώνιο

 

«πιτρέψτε µου νά τό ἐξοµολογηθῶ ἐνώπιόν σας: ὁ εὐλογηµένος Μητροπολίτης Ἀντώνιος ὑπῆρξε ὁ πραγµατικός διδάσκαλος τῆς ψυχῆς µου, ὁ ἀληθινός ἐπίσκοπος καί ἐπόπτης τῆς καρδιᾶς µου. Στό πρόσωπό του βρῆκα τόν πολυαγαπηµένο µου πνευµατικό Πατέρα… Τό µόνο γιά τό ὁποῖο εἶµαι ἱκανός εἶναι νά σκύψω κάτω µέ ζέοντα φόβο καί εὐσεβῆ σεβασµό ἐνώπιον τῶν θαυµάτων τῆς χωρίς ὅρια ἀγάπης του γιά τόν Χριστό καί γιά τήν χαριτωµένη ἀγάπη του γιά τόν ἄνθρωπο».

Τούς λόγους αὐτούς ἀπηύθυνε ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς σέ µιά σύναξη πού εἶχε λάβει χώρα στό Βελιγράδι πρός τιµήν τοῦ κοιµηθέντος στίς 10 Αὐγούστου τοῦ 1936 Μητροπολίτη Κιέβου Ἀντωνίου Κραποβίτσκυ (1863-1936), τοῦ πρώτου Ἱεράρχη τῆς Ρωσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Ἐξωτερικοῦ. Ἡ ἐν λόγῳ ὁµιλία δηµοσιεύθηκε τό 1936 στό περιοδικό «Θεολογία» τῆς Θεολογικῆς σχολῆς τοῦ Βελιγραδίου καί πολύ ἀργότερα µεταφράσθηκε στά ἀγγλικά καί δηµοσιεύθηκε τό 1984 στό περιοδικό «Οrthodox life».

Θά ἐπιχειρήσουµε νά παρουσιάσουµε κάποια ἀποσπάσµατα τῆς ὁµιλίας αὐτῆς, διότι εἶναι, κατά τήν ἐκτίµησή µας, πολλαπλά σηµαντική. Πρῶτον διότι µᾶς παρουσιάζει µιά ἀκόµη πτυχή τῆς ζωῆς τοῦ πατρός Ἰουστίνου, ἑνός µεγάλου θεολόγου τοῦ ὁποίου δυστυχῶς τό συγγραφικό ἔργο δέν ἔχει ἀκόµη µεταφρασθεῖ πλήρως στά Ἑλληνικά, ἐνῷ δέν µᾶς εἶναι οὐσιωδῶς γνωστές οἱ ἱστορικές συνθῆκες τῆς ζωῆς τοῦ ἁγίου αὐτοῦ πού ἦρθε σέ ἐπαφή µέ τή σύγχρονη σκέψη καί πράξη στήν πιό ἀκραία (µέχρι σήµερα) καί ἀθεϊστική τους κατάληξη καί θέλησε νά µαρτυρήσει γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἀλήθεια.

«ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ»

«ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ»

 

τραγωδία αὐτή τοῦ Εὐριπίδη (484-406 π.Χ.) δέν ἔχει μέχρι τώρα φιλοξενηθεῖ στήν ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ, διότι ὅλα αὐτά τά χρόνια δέν ἔχει παιχθεῖ σέ κανένα θέατρο τῆς πατρίδος μας.

Ἡ ὑπόθεση τοῦ ἔργου ἐκτυλίσσεται στή Φθία τῆς Θεσσαλίας. Στόν πρόλογο τοῦ ἔργου ἡ Ἀνδρομάχη, χήρα τοῦ Τρωαδίτη ἥρωα Ἕκτορα, ἀναφέρεται στήν ζωή της, στόν φόνο τοῦ ἄντρα της καί τοῦ γιοῦ της Ἀστυάνακτα, στόν ἀναγκαστικό γάμο της μέ τόν Νεοπτόλεμο, γιό τοῦ Ἀχιλλέα. Ἔχει ἀποκτήσει ἕνα ἀγόρι μέ τόν Νεοπτόλεμο. Μιλᾶ ἐπίσης γιά τόν γάμο τοῦ Νεοπτόλεμου μέ τήν Ἑρμιόνη, κόρη τοῦ βασιλέα τῆς Σπάρτης Μενέλαου καί τῆς Ὡραίας Ἑλένης. Ἡ Ἑρμιόνη εἶναι ἄτεκνη. Θεωρεῖ τήν Ἀνδρομάχη αἰτία τῆς ἀτεκνίας της καί θέλει νά σκοτώσει αὐτή καί τό παιδί της. Ὁ Νεοπτόλεμος ἀπουσιάζει στούς Δελφούς. Ἡ Ἀνδρομάχη στέλνει μιά δούλη της στόν Πηλέα, παπποῦ τοῦ Νεοπτόλεμου, γιά βοήθεια.

«ΧΕΡΣΟΝ ΑΒΥΣΣΟΤΟΚΟΝ ΠΕΔΩΝ ΗΛΙΟΣ ΕΠΕΠΟΛΕΥΣΕ ΠΟΤΕ...»

«ΧΕΡΣΟΝ ΑΒΥΣΣΟΤΟΚΟΝ ΠΕΔΩΝ ΗΛΙΟΣ
 ΕΠΕΠΟΛΕΥΣΕ ΠΟΤΕ.
.
.»

 

ἑορτή τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου μας σηματοδοτεῖ τήν πρώτη ἐπίσημη καί ὁλοκληρωτική ἀναγνώριση τοῦ Χριστοῦ μας ἐπί τῆς γῆς ἀπό τόν πολιό ἅγιον Ἱερέα Συμεών, ὁ ὁποῖος ἔλαβε στά ἁγιασμένα χέρια του Τόν τεσσαρακονθήμερον Ἰησοῦν καί τόν ἀνεγνώρισε ὡς Υἱόν τοῦ Θεοῦ, ὡς Ἀληθινόν Θεόν «ἐκ Θεοῦ Ἀληθινοῦ» καί γι’ αὐτό ὠνομάσθηκε «Θεοδόχος»!

Αὐτήν τήν ὑπάντησιν, τήν συνάντηση μέ τόν Σωτῆρα τοῦ κόσμου τήν ἐπόθησε «Συμεών ὁ Ἱερεύς» ὅσο κανείς ἄλλος ἐκ τῶν συγχρόνων του (πλήν, βεβαίως, τῆς Παναγίας) καί γι’ αὐτό εἶχε λάβει μοναδική Θεϊκή διαβεβαίωση «μή ἰδεῖν θάνατον πρίν ἄν ἴδῃ τόν Χριστόν Κυρίου»! (Λουκ.2,26)

Μέ τήν Ὑπάντηση τοῦ Χριστοῦ μας ὁ ἅγιος Συμεών ἔπαθε τήν Θέωση, ἐθεώθη καί «ἐφώνησε στεναγμοῖς ἀλαλήτοις» τό «Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλόν Σου Δέσποτα κατά τό ῥῆμα Σου ἐν εἰρήνῃ· ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τό Σωτήριόν Σου, ὅ ἡτοίμασας κατά πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν Φῶς· εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καί δόξαν λαοῦ Σου Ἰσραήλ». Ἔπαθε τά Θεῖα ὁ ἅγιος Συμεών, δέν τά ἔμαθε ἁπλῶς καί γι’ αὐτό πραγματοποιήθηκε πρῶτα σ’ ἐκεῖνον ἡ διαβεβαίωση τοῦ Χριστοῦ μας, πού ἐξήγγειλε ἀργότερα στούς Μαθητάς Του καί σέ ὅλους μας: «Εἰσί τινές τῶν ὧδε ἐστηκότων, οἵτινες οὐ μή γεύσωνται θανάτου ἕως ἄν ἴδωσι τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει»(Μάρκ. 9,1).