ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Τά φοβερά μυστικά τῆς Μεγάλης Συνωμοσίας ἡ ὁποία «δίκην τεραστίου ὀκτάποδος περιπτύσσει καί συνέχει τήν γῆν»

Μόνο μέ ντοκουμέντα!

 

Τά φοβερά μυστικά τῆς Μεγάλης Συνωμοσίας ἡ ὁποία

«δίκην τεραστίου ὀκτάποδος περιπτύσσει καί συνέχει τήν γῆν1»

 

Δέν ὑπάρχει – τώρα πιά – καιρός γιά χάσιμο, πρέπει νά ξαναλεχθοῦν τά πράγματα μέ τ’ ὄνομά τους, οἱ δέ ἐπίσκοποι καί ποιμένες μας νά ἀναλάβουν μέ θάρρος τίς σχετικές, μεγάλες εὐθῦνες τους. Ὁ «βαρούχειος ὕπνος» μερικῶν ἐξ αὐτῶν ἄς σταματήσει, διότι ὅσο καί ἄν ὑποχωρητικά συμβιβάζονται πρός τούς Καίσαρες πού συχνά νομοθετοῦν ἐναντίον τῶν θεσμίων τῆς Ἐκκλησίας μας, θά ἔλθει καιρός πού ἴσως ἐξωσθοῦν καί ἀπό αὐτά τά «ἐπισκοπικά μέγαρά» τους. Ἀπό τούς ἴδιους τούς Καίσαρες θά ἐξωσθοῦν!...

- Τί εἶναι «Συνωμοσία»;

Συνωμοσία εἶναι –κατά τά λεξικά2– ὁ συνορκισμός μερικῶν προσώπων γιά τήν ἐπίτευξη ἀνατρεπτικῶν στόχων. Ἐννοεῖται ὁ κρυφός, ὁ μυστικός συνορκισμός αὐτῶν …

Κύριος κορμός τῆς ἐν λόγῳ Συνωμοσίας εἶναι –παλαιόθεν– ὁ Τεκτονισμός, ἡ Μασονία, μέ τίς πολλές αὐτῆς  Ὀργανώσεις3. Οἱ πηγές ὡστόσο αὐτῆς τῆς Συνωμοσίας εἶναι βαθύτερες καί πολύ σκοτεινές4.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ καί ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΣΕ ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΙΑ

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ καί ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
 ΣΕ ΑΝΙΣΟΡΡΟΠΙΑ

 

Κρίσιµα σηµεῖα πού σχετίζονται

µέ τή Δηµοκρατία καί τόν Καπιταλισµό

 

Ἀναγνωρίζοντας ὅτι ἡ Δηµοκρατία καί ὁ Καπιταλισµός εἶναι συστήµατα πού διέπουν τή συµπεριφορά τῶν ἀνθρώπων καί ἔχουν ἐπηρεάσει τή σχέση µεταξύ τῶν κοινωνιῶν, αὐτό τό ἄρθρο θά ἐπανεξετάσει συστηµικά καί στοιχειώδη σηµεῖα τῶν προαναφερθέντων συστηµάτων. Ἡ δηµοκρατία ἔχει ἔµµεση ἐπίδραση στήν οἰκονοµική ἀνάπτυξη. Γιά παράδειγµα, µεγαλύτερες πολιτικές ἐλευθερίες συµβάλλουν σέ ὑψηλότερο ΑΕΠ καί αὐξηµένες ἐπενδύσεις. Ἕνα δηµοκρατικό πολιτικό σύστηµα «δυνητικά» µπορεῖ νά ἔχει θετικά ἀποτελέσµατα στήν οἰκονοµική ἀνάπτυξη, ἐάν καί µόνο ἐάν, οἱ ἄνθρωποι ἔχουν πλήρη ἐνηµέρωση τοῦ οἰκονοµικοῦ τους περιβάλλοντος καί ἡ συµπεριφορά τους εἶναι ὀρθολογική.

Ἡ διαπλεκόµενη δοµή µεταξύ Δηµοκρατίας καί Καπιταλισµοῦ ἀπεικονίζεται στήν ἀκόλουθο ρήση πού περιγράφει τή σχέση µεταξύ «ἀποδοτικότητος» καί «ἰσότητος»: «Ἡ δηµοκρατία χρειάζεται ἀποδοτικότητα γιά νά βάλει λίγο ὀρθολογισµό στήν ἰσότητα καί ἡ ἀγορά χρειάζεται ἰσότητα γιά νά βάλει λίγη ἀνθρωπιά στήν ἀποδοτικότητα». Ἡ Δηµοκρατία καί ὁ Καπιταλισµός εἶναι µιά ἀλληλένδετη καί συνυφασµένη θεσµική δοµή πού προσπαθεῖ νά φέρει ἁρµονία στήν ἀποδοτικότητα καί τήν ἰσότητα πού εἶναι ἐγγενῶς σέ σύγκρουση.  Ἡ ἰσότητα προωθεῖται ἀπό τή δηµοκρατία καί ἡ ἀποδοτικότητα προωθεῖται ἀπό τόν καπιταλισµό. Ἔτσι, ἕνα Δηµοκρατικό Πολιτικό σύστηµα πρέπει νά ἐνσωµατώνει τήν ἁρµονική λειτουργία καί τῶν δύο φαινοµενικά ἀντιθετικῶν ἐπιδιώξεων, δηλαδή τῆς Δηµοκρατίας καί τοῦ Καπιταλισµοῦ καί νά ἐπιτυγχάνει ἕνα σχετικό συµβιωτικό βέλτιστο. Τό ἐπίπεδο οἰκονοµικῆς ἀποδοτικότητος ποικίλλει µεταξύ οἰκονοµιῶν, ὀργανισµῶν ἤ ἀνθρώπων. Αὐτή ἡ µεταβλητότητα στήν ἀποδοτικότητα δηµιουργεῖ διαφορετικές ἀνισότητες πού πρέπει νά ἀντιµετωπίζονται µέ σύνεση. Αὐτό τό ἀµερόληπτο καθῆκον ἔχει ἀναλάβει ἡ κυβέρνηση τῆς συγκεκριµένης χώρας τῆς ὁποίας οἱ σκοπιµότητες δέν πρέπει νά ἐπηρεάζονται ἀπό τήν Καπιταλιστική ἐπιδίωξη µεγιστοποίησης τῆς ἀποδοτικότητος.

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΕΝΟΣ ΓΕΛΟΙΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΕΝΟΣ ΓΕΛΟΙΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

 

Τίς ἡμέρες αὐτές παίζεται σέ γνωστό θέατρο τῆς Ἀθήνας τό ἐξαιρετικό ἔργο τοῦ Ἁγίου τῶν Γραμμάτων τῆς Ρωσικῆς Λογοτεχνίας Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι «Τό ὄνειρο ἑνός γελοίου ἀνθρώπου», ὅπου πρωταγωνιστεῖ ὁ γνωστός καί ἐξαιρετικός γιά τό ταλέντο του καί τό ἦθος τοῦ ἠθοποιός Ἄρης Σερβετάλης, μέ ρεσιτάλ ἠθοποιΐας, ὁ ὁποῖος εἶναι γνωστός γιά τήν ἀτράνταχτη πίστη του στό Θεό.

Τό ἔργο πού ἀνέβασε εἶναι γεμάτο πανανθρώπινα μηνύματα, ἔντονους προβληματισμούς καί τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ στήν τραγικότητα τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης.

Ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ στή ζωή μας νοηματοδοτεῖ τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη, δίνει σκοπό, ἔννοια καί σημασία, ἀπομακρύνει τήν τοξικότητα τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων. Ἡ καθημερινή παρουσία τοῦ Χριστοῦ στήν ἐφήμερη καί ἀσήμαντη ζωή μας μετουσιώνει τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη σέ μεγαλεῖο, πληθώρα ὄμορφων στιγμῶν καί νοηματοδότηση.

Πληγώνοντας τόν ἄλλο...

Πληγώνοντας τόν ἄλλο...

ἤ Ἀπαριθμῶντας λάθη τοῦ χτές, ἀλλά καί τοῦ σήμερα

 

Ὅσο περνοῦν τά χρόνια καί σωρεύονται στήν ψυχή ἀρχειοθετημένα γεγονότα καί ἐνθυμήσεις παλιές, τότε ἀρχίζει ἕνα  σχολαστικό ξεδιάλυμα ὅλων αὐτῶν, ὥστε νὰ ξαναφανοῦν  (γιά ἔσχατη ἴσως φορά) τά περιττά καί ἄχρηστα, ἀλλά καί τά πολύτιμα καί ἀγαπημένα. Καί ἐκεῖ, λοιπόν, στόν ὅλο αὐτό σωρό παρατηρεῖς καί κάποιες στιγμές ἐχθρικῆς ἤ ἄπρεπης συμπεριφορᾶς, κατά τίς ὁποῖες ἄφησες τό στῖγμα σου στήν ψυχή τοῦ ἄλλου πληγώνοντάς τον μέ λόγια καί ἀπανθρωπία κάποτε. Ἰδίως σέ ἡλικίες τρυφερές, τότε δηλαδή, πού ἄνοιγαν οἱ ψυχές νά δεχτοῦν ἡ μιά τήν ἄλλη μέ σκοπό τήν συνεργασία, τή φιλία, τή συνδρομή. Κι ὅμως κάποιες φορές, τὸ νοιώθεις ἀκόμα, εἴτε ἀπό ἐγωϊσμό, εἴτε ἀπό κενοδοξία, εἴτε ἀπό εὐθιξία,  ἡ συμπεριφορά σου δὲν ἦταν εὐπρεπής καί ἔντιμη. Γιατί ἡ ἐπιθετική ταχτική, μέ τό σκεπτικό ὅτι ἐσύ κατέχεις τό δίκιο, τραυμάτισε κάποιες ψυχές. Καὶ μάλιστα ἄφησε πάνω τους τὰ σημάδια μιᾶς ἀγριότητας, πού ὁ θυμός ἐπέτρεψε νά ἐκδηλωθεῖ. Γιά νά περάσουν τά χρόνια καί νά μήν μπορεῖς νά κάμεις τίποτε πιά, ὥστε ν’ ἀνατρέψεις τά πράγματα, ἀφοῦ οἱ τύψεις ὑπάρχουν ( καί ἐνοχλοῦν) ὅπως καί οἱ πληγές... 

ΤΑ ΠΙΟΝΙΑ ΣΤΟ ΣΚΑΚΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΜΙΣΟΣ

ΤΑ ΠΙΟΝΙΑ ΣΤΟ ΣΚΑΚΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΜΙΣΟΣ

 

Ἄν ἕνας δολοφόνος βγεῖ δηµόσια καί καυχηθεῖ ὅτι σκότωσε εἰκοσιπέντε ἀνθρώπους, ἡ µόνη του κατάληξη θά εἶναι να τόν συλλάβουν καί νά τόν δικάσουν καί να τόν κλείσουν ἰσόβια στή φυλακή, ἤ, ἄν ζεῖ σέ χώρα ὅπου ἰσχύει ἡ θανατική ποινή, θά τόν ἐκτελέσουν.

   Ἄν ὅµως εἶναι πρίγκιπας τῆς Ἀγγλίας καί ὀνοµάζεται Χάρι καί βγεῖ δηµόσια νά ὁµολογήσει κυνικά ὅτι δολοφόνησε 25 ἀνθρώπους, τούς ὁποίους ἔβλεπε µέσα ἀπό ἕνα στόχαστρο ἀπό τόν οὐρανό καί τούς θεωροῦσε ἁπλᾶ πιόνια, πού πρέπει νά βγοῦν ἀπό τή σκακιέρα, τόν ὀνοµάζουν ψυχολογικά “εὐαίσθητο” ἄτοµο(!), λόγῳ τῆς σκληρῆς ζωῆς του. Εἶναι πράγµατι τραγική ἡ ζωή, νά πηγαίνεις ἀπό τό ἕνα παλάτι στό ἄλλο καί νά µή σοῦ δίνουν καί τό καλύτερο δωµάτιο! Ἀπολύτως κατανοητό τό βαθύ ψυχολογικό τραῦµα, πού σέ ὁδηγεῖ στήν ἐκτόνωση, τύπου: βάζω σηµάδι τά ἀνθρώπινα πιόνια ἀπό τό ἑλικόπτερό µου καί τά πετάω ἔξω ἀπό τή σκακιέρα!

   Στό χωριό µου αὐτοῦ τοῦ εἴδους τούς ψυχολογικά τραυµατισµένους τούς ἔκλειναν στίς ψυχιατρικές φυλακές, δέν τούς πλήρωναν ἑκατοµµύρια γιά νά ὑπαγορεύουν βιβλία ὅπου νά περιγράφουν τά ἐγκλήµατά τους καί νά δίνουν τό “καλό παράδειγµα” καί στούς ἄλλους ψυχολογικά διαταραγµένους νεαρούς, πού ἔψαχναν τρόπο νά ἐκτονωθοῦν.