ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

«Πάρε με (ὅτ)αν φτάσεις»!

Ἡ φράση αὐτή πού ἀπό τά ξημερώματα τῆς 1ης Μαρτίου 2023 – μετά τό τραγικό πολύνεκρο δυστύχημα στά Τέμπη τῆς 28ης Φεβρουαρίου 2023 ὥρα 23:21 μ.μ. – κάνει τό γῦρο τοῦ Κόσμου, καθώς ἀναγράφεται στά πανό πού προηγοῦνται στίς πορεῖες, σχηματίζεται μέ τίς τσάντες μαθητῶν καί φοιτητῶν στίς αὐλές τῶν σχολείων καί τῶν Πανεπιστημίων. Μία φράση πού ἀνέκαθεν ἀπευθύνει κάθε μάνα στό παιδί της ἀποχαιρετῶντας το γιά τό ταξίδι καί πού γιά ὅλες αὐτές τίς μητέρες – τά παιδιά τῶν ὁποίων χάθηκαν γιά πάντα, ἀφοῦ μετά τήν μοιραία σύγκρουση τῶν 2 τρένων, τά σώματά τους, ἄν δέν κάηκαν, ἔγιναν μία ἄμορφη μᾶζα μέ τά σίδερα – θά μείνει γιά πάντα ἀνεκπλήρωτο.

Ἀνεκπλήρωτη ὅμως δέν θά μείνει μόνον ἡ προσδοκία τῆς μάνας. Ἀνεκπλήρωτα θά μείνουν τά ὄνειρα τόσων νέων νά τελειώσουν τίς Σπουδές τους καί νά «ἀνοίξουν τά φτερά τους» στόν ἐπαγγελματικό τομέα νά προσφέρουν τίς γνώσεις τους, μέ τήν ὄρεξή τους γιά ἐργασία, μέ τήν φρεσκάδα πού πηγάζει ἀπό τήν Δροσιά τῆς ἡλικίας τους!

Ἀνεκπλήρωτη θά μείνει ἡ προσδοκία γιά ἐπιστροφή γονέων πού βρίσκονταν στό μοιραῖο τρένο, καθώς τό κουδούνι τῆς ἄφιξής τους στό σπίτι δέν θά χτυπήσει ποτέ ξανά καί ἡ ἀγκαλιά τῶν ἀγαπημένων τους πού πάντα καρτεροῦσαν καί καρτεροῦν θά μείνει ἀδειανή γιά πάντα!! Θά νιώθουν, ὅσο περνάει ὁ καιρός, ἔντονη τήν ἀπουσία τους στό πέλαγος πού λέγεται ΖΩΗ! Βαθιά πληγή!

«Μή μείνωμεν ἔξω τοῦ Νυμφῶνος Χριστοῦ»!

«Θεέ μου, πόση σοφία χάρισες στούς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καί συνέθεσαν καί μελοποίησαν τόσο ὡραίους κανόνες γιά νά ἀποδώσουν τά πάθη Σου καί τήν πορεία Σου πρός αὐτά;». Νομίζω ὅτι, καί μόνο τίς ἀκολουθίες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος νά παρακολουθήσει κανείς, μέ προσοχή καί κατάνυξη, θά ἀρκοῦσε νά παραμείνει πιστός ὅλο τόν ὑπόλοιπο χρόνο! Μόνο ἡ ἀνάμνηση ἐκείνων τῶν τρομερῶν γεγονότων θά ἔφτανε νά  πηδαλιουχεῖ ὅλη τή ζωή μας.

Πρίν ἀρκετά χρόνια ἔτυχε νά παρακολουθήσω τόν ὄρθρο τῆς Μεγάλης Δευτέρας στή Μονή Μεγίστης Λαύρας τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί ἀκόμα δέν μπορῶ νά ξεχάσω τό γλυκύτερο «Ἰδού ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα ...» πού ἄκουσα ποτέ, ἔτσι ὅπως τό ἔψαλε ἐκεῖνος ὁ καλικέλαδος μοναχός ψάλτης ἀπό τό στασίδι πού πίσω του ἔχει τήν εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Κουκουζέλη. Τόσο ἐπηρεάσθηκα πού πολλές φορές, ἀσυναίσθητα, μοῦ ἔρχεται νά τό ψάλω χωρίς νά εἶναι ὁ καιρός του.

Ἁγίου Γέροντος  Ἰουστίνου Πόποβιτς

Πασχαλινῆς πνευματικῆς εὐωχίας τό Ἀνάγνωσμα

(Σοφία! Πρόσχωμεν!)

Ὁ νέος Ἅγιος Ὁμολογητής τῆς μαρτυρικῆς καί πολυπαθοῦς Σερβικῆς Ἐκκλησίας, Ἀρχιμανδρίτης Ἰουστῖνος (+1979), μεταξύ τῶν πολλῶν εὔχυμων πνευματικῶν καί ψυχωφελῶν συγγραφῶν του, ἔγραψε καί Λόγο περί Ἀναστάσεως Χριστοῦ.

Μπορεῖ ἴσως τό σύνολον τῶν περί Ἀναστάσεως πατερικῶν κειμένων, μέ «ἀκροθίνιον» τόν Κατηχητικό Λόγο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, νά μήν «ἔχει χρείαν τῶν ἀγαθῶν» ἄλλων νεωτέρων ἐκκλησιαστικῶν συγγραφέων, ὅμως ἐδῶ, προκειμένου περί ἁγιο-Ἰουστίνειου λόγου, ὄντως ἰσχύει τό «σιγησάτω πᾶσα σάρξ βροτεία· καί στήτω μετά φόβου καί τρόμου»· ἤ μᾶλλον, τό ἀντίθετο ἰσχύει· ἄς σκιρτήσει ἀναστάσιμα, «Πάσχα κροτοῦσα αἰώνιον». Πρόκειται δηλαδή, γιά μιά πασχαλινή πνευματική πανδαισία καί εὐωχία, στήν ὁποία ὅλοι μας, «οἱ δαιτυμόνες οἱ μακαριστοί», ἀπολαμβάνουμε «Λόγον ἀγαθόν». Ἄς κάνουμε ὅμως ἕναν νοητό περίπατο στόν Λειμῶνα τοῦ Λόγου τοῦ  Ἱεροῦ Πατρός. Κάτι σάν περίληψη αὐτοῦ· κι ἄς ἀποθαυμάσουμε κάποιες ἰδιάζουσες καί ἐντυπωσιακές – κτυπητές θά λέγαμε– ἐκφράσεις του.

Ἀμέσως μέ τήν ἔναρξη τοῦ Λόγου του, ὁ Ἅγιος Πατήρ μᾶς αἰφνιδιάζει μέ μιά πρωτοφανῆ διατύπωση: «Οἱ ἄνθρωποι κατεδίκασαν τόν Θεόν εἰς θάνατον· ὁ Θεός ὅμως, διά τῆς ἀναστάσεώς Του, «καταδικάζει» τούς ἀνθρώπους εἰς ἀθανασίαν. Διά τά κτυπήματα, τούς ἀνταποδίδει τούς ἐναγκαλισμούς· διά τάς ὕβρεις, τάς εὐλογίας· διά τόν θάνατον, τήν ἀθανασίαν».