Ὅταν ὁ καθρέφτης τοῦ Θεοῦ στέκει ἀπέναντι...

Ὅταν ὁ καθρέφτης τοῦ Θεοῦ στέκει ἀπέναντι...

 

ἤ, Προσπαθώντας νὰ συντονιστεῖς μὲ τὴν πραγματικότητα,  καθὼς γράφεις…

 

κοῦς τὴν πέννα ποὺ γλυστράει πάνω στὸ λευκὸ χαρτί, ἥσυχα, σιωπηλὰ καὶ μὲ τὸ δικό της τὸ ρυθμό, ρυθμὸ ποὺ ἀφήνει μέσα στὴν ὅλη ἡσυχία μιὰ περίεργη μουσική, μονότονη ἴσως, ὅμως τόσο εὐεργετική. Γιατὶ καθὼς γράφεις νοιώθεις πὼς προσεύχεσαι. Καὶ ὅπως στὴν προσευχὴ κοιτάζεις νὰ λὲς οὐσιώδη καὶ εἰλικρινὴ λόγια, ἔτσι καὶ τώρα. Καθὼς γράφεις νοιώθεις ὅτι ἀντι-γράφεις τὴν ψυχή σου, τὴν καρδιά σου καὶ δὲν θὲς νὰ πεῖς παραπανίσια πράγματα ἤ κενὲς λέξεις γιὰ νὰ ἐντυπωσιάσεις. Πρὸς τί, ἄλλωστε; Εἶναι, βλέπεις, τόσο ὑποκριτικό, δυσχερὲς καὶ θεατρικὸ τὸ κάθε τί ποὺ θὰ πεῖς, θὰ γράψεις, θὰ ἀναφέρεις, ἄν ἀπὸ τὸν πυρήνα του ἀφαιρέσεις τὴν ἀλήθεια, τὴν εἰλικρίνεια, τὴν βεβαιότητα πὼς ἐξομολογεῖσαι γράφοντας. Γι᾿ αὐτὸ καὶ προσπαθεῖς, κάπου-κάπου νὰ στρέψεις τὸ βλέμμα σου πρὸς τὸν καθρέφτη τοῦ Θεοῦ, γιὰ συντονίζεσαι πλήρως μὲ τὸ θέλημά Του. Καὶ κυρίως γιὰ νὰ μπορεῖς νὰ ἔχεις ἥσυχη τὴν συνειδήσή σου, πὼς δὲν εἶπες, δὲν ἔγραψες τίποτε τὸ παραπανίσιο. Γιατὶ ξέρεις, ζεῖς καὶ βιώνεις καθημερινὰ, πὼς πάντα πλησιάζει ἡ ἀπολογία σου ἐπί τοῦ φοβεροῦ Του Βήματος….

«ΑΓΑΠΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΑΓΟΝΟΣ»

«ΑΓΑΠΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΑΓΟΝΟΣ»

 

Δύο εἶναι οἱ κορυφές τοῦ παγκόσμιου θεάτρου: Ἀρχαῖοι Ἕλληνες τραγικοί καί Σαίξπηρ. Κείμενα γιά ὅλες τίς ἀρχαῖες  Ἑλληνικές τραγωδίες ἔχουν δημοσιευθεῖ στήν ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ. Τελευταία ἡ τραγωδία τοῦ Εὐριπίδη «ΕΚΑΒΗ» στό τεῦχος Ἰουνίου-Ἰουλίου 2023.

Κείμενα γιά τά ἀκόλουθα ἔργα τοῦ σπουδαίου Ἄγγλου δραματουργοῦ Οὐίλλιαμ Σαίξπηρ (1564-1616) ἔχουν δημοσιευθεῖ στήν ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ: «ΑΜΛΕΤ», «ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΛΗΡ», «ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ Γ΄», «ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΡΙΧΑΡΔΟΣ Β΄», «ΔΩΔΕΚΑΤΗ ΝΥΧΤΑ», «Ο ΕΜΠΟΡΟΣ ΤΗΣ ΒΕΝΕΤΙΑΣ», «ΜΑΚΒΕΘ», «ΠΕΡΙΚΛΗΣ», «ΡΩΜΑΙΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΕΤΑ» (μυθιστορηματική σύλληψη μέ τόν τίτλο «ΚΑΤΟΠΙΝ ΚΗΔΕΙΑΣ») καί «Η ΤΡΙΚΥΜΙΑ». Φιλοδοξοῦμε νά δημοσιεύσουμε καί γιά τά πιό σημαντικά.

Ἡ ὑπόθεση τοῦ ἔργου «Ἀγάπης Ἀγώνας Ἄγονος» ἐκτυλίσσεται στή Ναβάρρα. Κατά τόν Μεσαίωνα ἡ Ναβάρρα ἦταν ἀνεξάρτητο βασίλειο στήν βόρεια Ἱσπανία καί εἶχε πρωτεύουσα τήν Παμπλόνα. Ὁ βασιλέας της Φερδινάνδος καί τρεῖς φίλοι του οἱ ἄρχοντες Μπιρόν, Λογκαβίλ καί Ντιουμέν ἀποφασίζουν νά ἀφοσιωθοῦν στήν μελέτη καί στήν περισυλλογή ἐπί τρία χρόνια. Φαγητό θά τρῶνε μιά φορά τήν ἡμέρα, μιά ἡμέρα τήν ἑβδομάδα θά περνοῦν χωρίς φαγητό. Θά περιορίσουν τόν ὕπνο σέ τρεῖς ὧρες. Δέν θά ἰδοῦν γυναῖκα. Ὄχι λοῦσα, ἀλλά φιλοσοφία. Βέβαια διασκέδαση θά ὑπάρχει. Ἔχουν δώσει ὅρκο καί ὑπογράφουν σχετική συμφωνία. Ὁ Μπιρόν ἔχει ἐπιφυλάξεις, διατυπώνει ἀντιρρήσεις καί ἐπιχειρήματα, ἀλλά τελικά δέχεται νά ὑπογράψει.

Δεκαπενταύγουστος 2023

Γιά τούς μικρούς μας φίλους

Δεκαπενταύγουστος 2023

 

Ἀγαπητά μας παιδιά, χαίρετε πάντοτε!

σως νά ἔχετε ἀκούσει, ὅτι ὅταν πρωτο-δημιουργήθηκε καί πρωτο-εφευρέθηκε καί ἐμφανίστηκε ὁ κινηματογράφος, ἦταν βέβαια ὄχι μόνο πολύ ἁπλός καί πρωτόγονος, ἀλλ’ ἦταν καί βουβός! Δηλαδή, οἱ ἠθοποιοί δέν μιλοῦσαν· ἔπαιζαν τούς ρόλους τους βουβά, ἀμίλητα, χωρίς λόγια. Ἀργότερα, σιγά-σιγά, ἄρχιζαν νά μπαίνουν κάποιοι «ὑπότιτλοι» στό κάτω μέρος τῆς εἰκόνας, μέ τά στοιχειώδη λόγια πού οἱ ἠθοποιοί - ὑποτίθεται - ἔλεγαν. Καί πολύ ἀργότερα φθάσαμε στήν «ὁμιλοῦσα» ταινία. Λοιπόν, οἱ ἠθοποιοί τοῦ βωβοῦ κινηματογράφου, προσπαθοῦσαν νά ἀναπληρώνουν καί νά ἀντικαθιστοῦν τά ἀνύπαρκτα λόγια, μέ ἔντονες χειρονομίες, κινήσεις καί κυρίως μέ ἐκφράσεις τοῦ προσώπου τους, τέτοιες πού νά ὑποδηλώνουν τήν χαρά τους, τήν λύπη τους, τό θαυμασμό τους, τά παρακάλια τους καί ὅλα τά σχετικά.

Κάποτε λοιπόν, στά σχολικά μας χρόνια, ὅταν ἀκόμα ἐπρόκειτο νά περάσουν δεκαετίες μέχρι νά γεννηθεῖτε, καί πού - εὐτυχῶς - ἡ τηλεόραση, στίς τότε παιδικές ἐκπομπές, ἔδειχνε πολλά πράγματα τῆς προκοπῆς, προβλήθηκε ἡ πρώτη κινηματογραφική ταινία πού εἶχε γυριστεῖ - πολλά χρόνια πρίν καί ἀπό τή δική μας γέννηση – μέ θέμα τήν ζωή τοῦ Χριστοῦ

Δικαιώματα Κληρικῶν καί Μοναχῶν στά Ἐκκλησιαστικά Δικαστήρια

Δικαιώματα Κληρικῶν καί Μοναχῶν
στά Ἐκκλησιαστικά Δικαστήρια

 

Tό σύνολο τῶν κανόνων καί τῶν ἀρχῶν τοῦ Δικαίου, πού ρυθμίζουν συστηματικά τήν Ἐκκλησιαστική πειθαρχία τῶν κληρικῶν καί μοναχῶν σέ μία Ἐκκλησία, ὀνομάζεται Ἐκκλησιαστικό Πειθαρχικό Δίκαιο. Παρά τό γεγονός ὅτι ὑπάρχει πλούσια νομολογία, ἰδιαίτερα τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας, ἡ ἐπιστήμη τοῦ δικαίου δέν ἔχει διατυπώσει μία σαφῆ δογματική θεώρηση τοῦ δικαίου αὐτοῦ.

Ὁ νόμος 5383/1932 «Περί τῶν Ἐκκλησιαστικῶν Δικαστηρίων καί τῆς πρό αὐτῶν διαδικασίας» (ΦΕΚ Α΄ 110), ρυθμίζει πειθαρχικά ζητήματα στήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, μέ ἡμερομηνία οὐσιαστικῆς ἰσχύος του, τήν 1η Ἀπριλίου 1932. Τά ἄρθρα 55 ἕως 72 τοῦ Ν. 4149/1961 «Περί καταστατικοῦ Νόμου τῆς ἐν Κρήτη Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ἄλλων τινῶν διατάξεων» (ΦΕΚ  Α΄ 41) μέ ἰσχύ ἀπό τήν 16 Μαρτίου 1961 περιέχουν πειθαρχικές διατάξεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης. Οἱ Μητροπόλεις τῶν Δωδεκανήσων καί ἡ Ἐξαρχία τῆς Πάτμου διέπονται ἀπό Προεδρικό Διάταγμα, πού ἐκδίδεται δυνάμει τοῦ ἄρθρου 342 τοῦ Ν. 4957/2022 (ΦΕΚ A 141 - 21.07.2022).

Στό παρόν ἄρθρο ἐπιχειρεῖται μία κριτική θεώρηση τῶν ρυθμίσεων τῶν νόμων, καταδεικνύονται οἱ βασικότερες στρεβλώσεις, πού προκαλοῦν οἱ νομικές διατάξεις τους καί προτείνονται λύσεις, πού θά ἐναρμονίζονται μέ τίς ἀπαιτήσεις ἑνός σύγχρονου Κράτους Δικαίου, ὥστε νά ὑπάρχει μία δίκαιη ἰσορροπία ἀνάμεσα στήν ἀνάγκη εὔρυθμης λειτουργίας τῆς ἐκκλησιαστικῆς διοίκησης καί τήν προστασία τῶν θεμελιωδῶν δικαιωμάτων τῶν κληρικῶν καί τῶν μοναχῶν.

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΚΑΙ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΚΑΙ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

 

Θά ἐπαναλάβουμε καί στό τεῦχος αὐτό τά προλογικά, πού ἔχουμε γράψει σέ προηγούμενα τεύχη τοῦ περιοδικοῦ μας,  ὅτι ἀπό τόν σεβαστόν καί ἀγαπητόν μας π. Νεκτάριον Μπουραζερίτην ἐλάβαμε (βλ.τεῦχος ἀρ. 246) Λειτουργικά καί Τελετουργικά ἐρωτήματα, ἄλλα ἀπό αὐτά σύντομα καί ἄλλα μακροσκελῆ. Ἤδη σέ προηγούμενα τεύχη ἀπαντήσαμε σέ 7 ἐρωτήματά του καί στό τεῦχος αὐτό ἐπιχειροῦμε νά ἀπαντήσουμε στά ἑπόμενα τρία (8,9 καί 10).

Ζητῶ καί πάλι τήν  κατανόηση τοῦ π. Νεκταρίου ἀλλά καί ὅλων τῶν ἀναγνωστῶν μας γιά τήν καθυστέρηση ὁλοκληρώσεως ὅλων τῶν ἐρωτημάτων, δεδομένου ὅτι ἀφ’ ἑνός οἱ ὑποχρεώσεις μᾶς ὁδηγοῦν στά τρέχοντα, πού ἀπαιτοῦν ἄμεση διεκπεραίωση, ἀφ’ ἑτέρου δέ, ἡ ἐπικαιρότητα ἀπαιτεῖ καί ἐκείνη τήν προτεραιότητά της. Γράφει ὁ π. Νεκτάριος: