Η σημερινή (25/8/2014) Κυριακή μας έδωσε τροφή για σκέψη. Ο απόστολος Παύλος λέει στους Κορινθίους (Α΄ Κορ. γ΄, 9-17) ότι αυτός, με τη χάρη και τη σοφία που του δόθηκε, τους έβαλε τα θεμέλια και, τώρα πια, εναπόκειται σε αυτούς το τί θα οικοδομήσουν πάνω σε αυτά, ανάλογα με τις δυνατότητές τους ο καθένας: άλλος χρυσό, άλλος πολύτιμους λίθους, άλλος άργυρο, άλλος άχυρα ή καλάμια. Αλλά τελικά, το έργο του καθενός θα το δοκιμάσει το πυρ της Θεότητος και τότε θα φανεί η αξία του.
Από την άλλη, βλέπουμε στο Ευαγγέλιο (Μτθ. ιδ΄, 22-34) τον απόστολο Πέτρο, την πέτρα της πίστεως, ενώ περπατάει πάνω στα κύματα και πηγαίνει να συναντήσει τον Χριστό, για μια στιγμή, να δειλιάζει, να φοβάται τα κύματα.
Δεν πρέπει όλοι μας να δούμε τον εαυτό μας σήμερα; Δεν έβαλαν οι πατέρες μας τα θεμέλια, και για εμάς; Τί χτίζουμε πάνω σε αυτά; Αντέχουν τα έργα μας τη δοκιμασία του πυρός της Θεότητας;
Αντέχουμε εμείς τη θάλασσα και τα κύματα των καταιγίδων της ζωής μας; Εμπιστευόμαστε το Θεό, ή εμπιστευόμαστε το μυαλό μας και ό, τι μας λέει;
Αν κοιτάξουμε προσεκτικά θα δούμε εμφανώς τον εαυτό μας μέσα στο Αποστολικό και στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας. Οι πατέρες μας, αδιαμφισβήτητα, έβαλαν τα θεμέλια και για μας. Τον ίδιο τον Χριστό μας έβαλαν θεμέλιο, ίδιο και απαράλλακτο με Εκείνον που έβαλε ως θεμέλιο ο απόστολος Παύλος στους Κορινθίους. Δεν συνειδητοποιούμε όμως ότι πάνω στα θεμέλια που μας έβαλαν οι πατέρες μας εμείς χτίζουμε έργα που δεν είναι ανθεκτικά όπως ο χρυσός, οι πολύτιμοι λίθοι ή ο άργυρος. Όλα αυτά τα πολύτιμα στις υψηλές θερμοκρασίες της φωτιάς σμιλεύονται και μπορούν να γίνουν όμορφα και να αυξήσουν με αυτό τον τρόπο την αξία τους. Τα έργα τα δικά μας είναι σαν τα καλάμια και τα άχυρα, ό, τι πρέπει για να τα καύσει το πυρ και ούτε η στάχτη τους να μην μείνει! Τα έργα μας είναι γεμάτα εμπάθεια, αποσκοπούν στην ικανοποίηση των επιθυμιών και των φιλοδοξιών μας. Κι ακόμα χειρότερα, είδαμε ότι τα έργα των πατέρων μας ήταν από καθαρό χρυσάφι και φανταστήκαμε ότι και τα δικά μας έργα είναι πολύτιμα! Όμως τα έργα μας είναι φτωχά. Τους λείπει αυτή η φυσικότητα, η χαρά και η ζωή που είχαν οι πατέρες μας σε ό, τι κι αν έκαναν. Κι αυτό δεν θέλουμε να το δούμε γιατί νομίζουμε ότι θα θιχτεί η προσωπικότητα μας, ενώ αυτή ίσα ίσα η συνειδητοποίηση είναι που θα επιτρέψει στον Θεό να την καλλιεργήσει. Ξεχνούμε ότι η διόρθωση της προσωπικότητας μας είναι ουσιαστικά το έργο μας και τότε όλα τα υπόλοιπα εξωτερικά έργα, που τόση σημασία τους δίνουμε, θα προκύψουν αβίαστα και κατά Θεόν. Γι’ αυτό οι πατέρες μας επέμεναν τόσο στη «δόμηση της προσωπικότητας μας» γιατί χωρίς αυτήν δεν θα μπορέσουμε να σταθούμε ενώπιον του Θεού.
Επειδή, λοιπόν, είμαστε τέτοιοι άνθρωποι και τέτοια είναι τα έργα μας πολύ ταλαιπωρούμαστε! Η θάλασσα και τα κύματα των καταιγίδων της ζωής μας πολύ μας τρομάζουν και μας καταβάλλουν. Δεν εμπιστευόμαστε τον Θεό. Δεν παίρνουμε στα σοβαρά τις οδηγίες Του, που παραλάβαμε δια των πατέρων μας, δεν θεωρούμε απαραίτητο να τις τηρήσουμε επακριβώς και θεωρούμε απαραίτητο να προσθέτουμε και τις δικές μας σκέψεις. Κι έτσι, εμπιστευόμενοι μόνο το μυαλό μας, με το πρώτο κύμα βουλιάζουμε, φωνάζουμε «Κύριε ελέησον» και Εκείνος πάντα μας ελεεί αλλά μέχρι πότε;
Το κακό με μας δεν είναι μόνο ότι ως άνθρωποι φοβόμαστε μπροστά στις δυσκολίες. Το χειρότερο από όλα είναι ότι μέσα μας έχουμε καρδιά πέτρινη. Δεν μπορούμε να πούμε στον Χριστό ότι: «Κύριε, βλέπεις ότι φοβάμαι πολύ, ότι φέρομαι όπως οι άπιστοι οι μη έχοντες ελπίδα, έχω τα χάλια μου αλλά Εσένα θέλω γιατί κάτι καλύτερο δεν υπάρχει από Εσένα. Κουράστηκα να σκέφτομαι, να υπολογίζω, να επιδιώκω να κερδίσω την μάταιη εύνοια των ανθρώπων και να χάνω εσένα. Κουράστηκα να ξεκινάω έργα που Εσύ ποτέ δεν μου ζήτησες να ξεκινήσω και που τελικά μπροστά Σου είναι καλάμια και άχυρα. Δεν θέλω άλλο να με καις, γιατί έμαθα από τους πατέρες μου ότι είσαι «πυρ καταναλίσκον» για μένα ενώ για αυτούς που Σε αγαπούν είσαι πυρ που τους φωτίζει και τους ζεσταίνει. Λυπήσου με και μην με εγκαταλείπεις!».
Δι’ ευχών των αγίων πατέρων ημών «μὴ δὴ καταφλέξης με μὴ πλαστουργέ μου. […] Φλέξον δ᾽ ἀκάνθας, τῶν ὅλων μου πταισμάτων», φλέξον τα αγκάθια των αυτοσχεδιασμών μου και των ανόητων φαντασιών μου!
π. Γερασίμου Βουρνά
Ιεροδιακόνου
Κυριακή 25/8/2024