Ο αρνούμενος τους Πατέρες της Εκκλησίας δεν θα βρει ποτέ την Χαρά του!

Στον Συναξαριστή του, ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης σημειώνει ότι το όνομα του μηνός Νοεμβρίου προέρχεται από το λατινικό “novem” που σημαίνει τον αριθμό εννέα. Ο Νοέμβριος είναι ο ένατος κατά σειρά μήνας ξεκινώντας από τον Μάρτιο κατά τον οποίο σύμφωνα με την Παράδοση, ο Θεός εποίησε τον κόσμο.[1]

Σήμερα, εννέα μήνες και μερικές χιλιάδες χρόνια από την πρώτη Άνοιξη κατά την οποία, θείῳ προστάγματι, άνθησε ο κόσμος από το τίποτα, βρισκόμαστε πολύ μακριά από την κατάσταση του κόσμου πριν την παρακοή μας και την πτώση. Από τότε, επιλέξαμε και επιμένουμε στην κατάσταση της πτώσης και από τότε, εμείς και μαζί μας ο κόσμος, βαδίζουμε από πτώση σε πτώση.

ΟΧΙ ΚΟΙΝΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΠΑΣΧΑ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΑΙ ΠΑΠΙΚΩΝ!

Μόνον μὲ τὴν ἐπιστροφὴν εἰς τὴν ἀλήθειαν τῆς κοινῆς παραδόσεως τῶν 7 Οἰκουμενικῶν Συνόδων ὁ κοινὸς ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα

Τὸ Φανάρι εἶναι πρόθυμον νὰ ἐγκαταλείψη τὴν ὄντως ἀληθινὴν πίστιν τῶν Ὀρθοδόξων καὶ νὰ τὴν ἀντικαταστήση μὲ τοὺς μύθους τῶν Λατίνων, ὥστε νὰ ἔχη κάτι κοινὸν νὰ ἑορτάση μετ’ αὐτῶν;

 

 Γράφει ὁ κ. Λέων Μπράνγκ, Δρ. Θεολογίας

 

 Ἡ πρόσφατη Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἀπὸ τῆς 1ης μέχρι καὶ τῆς 3ης Σεπτεμβρίου 2024 ἀναφέρθηκε μεταξὺ τῶν ἄλλων στὸν προγραμματισμένο γιὰ τὰ τέλη Μαΐου 2025 ἑορτασμὸ τῶν 1700 ἐτῶν ἀπὸ τὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τῆς Νικαίας παρουσίᾳ τοῦ Πάπα Φραγκίσκου. Καὶ ἐφόσον οἱ θεοφόροι Πατέρες αὐτῆς τῆς Συνόδου ἀσχολήθηκαν καὶ μὲ τὸ ζήτημα τῆς ρύθμισης τῆς ἡμερομηνίας ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα, ἡ ἀνακοίνωση τῆς Πατριαρχικῆς Συνόδου ὑπογραμμίζει τὰ ἑξῆς: «Ἐν τῷ πνεύματι τούτῳ, ἐκφράζεται ὁμοθυμαδὸν ἡ εὐχὴ ὁ κοινὸς ἑορτασμὸς τοῦ Πάσχα κατὰ τὸ ἑπόμενον ἔτος ὑπὸ τῆς Ἀνατολικῆς καὶ Δυτικῆς Χριστιανοσύνης, νὰ μὴ ἀποτελέση μίαν εὐτυχῆ ἁπλῶς σύμπτωσιν, ἀλλὰ τὴν ἀπαρχὴν τῆς καθιερώσεως κοινῆς ἡμερομηνίας διὰ τὸν ἑορτασμὸν του κατ’ ἔτος, συμφώνως πρὸς τὸ Πασχάλιον τῆς καθ’ ἡμᾶς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας». Αὐτὴ ἡ εὐχὴ γιὰ ἕνα κοινὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα ἀπὸ τὸ 2025 καὶ στὸ ἑξῆς μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Ρωμαιοκαθολικῶν δημιούργησε μία μεγάλη ἀναστάτωση σὲ πολλοὺς πιστούς, ὅπως φαίνεται ἀπὸ πάμπολλες ἀναφορὲς σὲ συζητήσεις καὶ ἄρθρα μὲ τὸ θέμα αὐτό. 

Θα αντέξουν τα έργα μας στο αιώνιο πυρ της Θεότητος;

Η σημερινή (25/8/2014) Κυριακή μας έδωσε τροφή για σκέψη. Ο απόστολος Παύλος λέει στους Κορινθίους (Α΄ Κορ. γ΄, 9-17) ότι αυτός, με τη χάρη και τη σοφία που του δόθηκε, τους έβαλε τα θεμέλια και, τώρα πια, εναπόκειται σε αυτούς το τί θα οικοδομήσουν πάνω σε αυτά, ανάλογα με τις δυνατότητές τους ο καθένας: άλλος χρυσό, άλλος πολύτιμους λίθους, άλλος άργυρο, άλλος άχυρα ή καλάμια. Αλλά τελικά, το έργο του καθενός θα το δοκιμάσει το πυρ της Θεότητος και τότε θα φανεί η αξία του.

Από την άλλη, βλέπουμε στο Ευαγγέλιο (Μτθ. ιδ΄, 22-34) τον απόστολο Πέτρο, την πέτρα της πίστεως, ενώ περπατάει πάνω στα κύματα και πηγαίνει να συναντήσει τον Χριστό, για μια στιγμή, να δειλιάζει, να φοβάται τα κύματα.

Θα γνωρίσουμε την Παναγία μας μέσα στο κατακαλόκαιρο;

            Η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου φαντάζει αταίριαστη στη μέση του Αυγούστου όταν όλοι αναζητούμε απεγνωσμένα την ξεκούραση και την διασκέδασή μας. Η Εκκλησία φαίνεται στους πολλούς γραφική που μας καλεί όχι μόνο να εορτάσουμε την Παναγία αλλά και να προετοιμαστούμε επί δεκαπέντε συνεχόμενες μέρες με άλαδη νηστεία, μετοχή στις καθημερινές Παρακλήσεις και στις καθημερινές Θείες Λειτουργίες προς τιμήν Της. Για ποιόν λόγο, όμως, ορίστηκε έτσι η περίοδος αυτή; Το κάλεσμα της Εκκλησίας είναι κάτι παραπάνω από μια οποιαδήποτε πρόσκληση. Είναι ένα κάλεσμα να γνωρίσουμε περισσότερο την Παναγία μας, ιδιαίτερα τώρα το καλοκαίρι όπου όλοι χαλαρώνουμε και “αφηνόμαστε” σε μια “χύμα” καθημερινότητα, γιατί η Εκκλησία, δηλαδή ο Χριστός, γνωρίζει καλά ότι μόνο με αυτόν τον τρόπο αποκτά νόημα η ζωή μας και η ξεκούραση μας γίνεται όντως ξεκούραστη. Γι’ αυτό τον λόγο θα προσπαθήσουμε στις επόμενες γραμμές να προσεγγίσουμε την Παναγία και να την συγκρίνουμε με τους εαυτούς μας.

            Σε κάθε μικρή Παράκληση που τελείται την περίοδο του Δεκαπενταυγούστου, ο Ιερεύς διαβάζει την Ευαγγελική περικοπή που περιγράφει την συνάντηση της Παναγίας με την Ελισάβετ. Εκεί, ακούμε μερικά από τα ελάχιστα λόγια που είπε η Παναγία μας και έχουν καταγραφεί (Λουκ. α΄, 46-49). Μέσα από τα ίδια Της τα λόγια έχουμε την ευκαιρία να δούμε περισσότερο την προσωπικότητά της:

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΑΜΕ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ π. ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ

Την Παρασκευή 14 Ιουνίου 2024, τελέσαμε Θεία Λειτουργία για την εορτή του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, την οποία καθιέρωσε ο μακαριστός προϊστάμενος του Ιερού μας Ναού, π. Βασίλειος Βολουδάκης. Επί τῃ ευκαιρίᾳ της εορτής, αξίζει να μνημονεύσουμε την ιδιαίτερη σχέση που είχε μαζί του ο μακαριστός μας πατέρας. Υπήρξε ένας από τους ελάχιστους Έλληνες που βρέθηκαν στην κηδεία του Αγίου και από τους ακόμα λιγότερους ανθρώπους στον κόσμο που αντιλήφθηκαν άμεσα την αγιότητα του, 31 χρόνια πριν την επίσημη αγιοκατάταξη του!

Τα όσα έγραψε δύο μόλις μέρες μετά την κηδεία του Αγίου Ιουστίνου είναι αποκαλυπτικά:

Μνήμη Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς

Υποκατηγορίες