Από την επίσκεψη των παιδιών του Νεανικού μας Κέντρου στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών το Σάββατο 29-11-2014.Η ξενάγηση έγινε από αρχαιολόγο του Μουσείου.

Με την τέλεση του αγιασμού ξεκίνησε η νέα Κατηχητική Χρονιά (2014-2015) για τους νέους της ενορίας μας. Τον αγιασμό ετέλεσε στίς 10 Οκτωβρίου το απόγευμα, ο Προίστάμενος του Ναού μας πρωτ. Βασίλειος Βολουδάκης. Στην ομιλία του πρός τα παιδιά ετόνισε ότι ο Θεός με τον αγιασμό είναι παρών αναμέσα μας και ευλογεί όχι μόνο τις ψυχές μας, αλλά και τα σώματά μας. Ο Θεός μάλιστα μας καλεί τα σώματά μας να τα κάνουμε Ναό του Αγίου Πνεύματος. Αυτό δεν το επιτυγχάνουν όλοι οι άνθρωποι αλλά κατεξοχήν οι άγιοι όπως για παράδειγμα ο άγιος Πορφύριος που έζησε στην εποχή μας.

Στην συνέχεια ο π.Βασίλειος τόνισε στα παιδιά ότι είναι προνομιούχα διότι έχουν κοντά τους εκλεκτούς κατηχητές και κατηχήτριες που ασχολούνται μαζί τους και με τα προβλήματα τους. Πολλά άλλα παιδιά και ιδιαίτερα στο εξωτερικό δέν έχουν κάποιον άνθρωπο να σταθεί κοντά τους. Ακόμη και οι γονείς τους δεν ευκαιρούν να τους αφιερώσουν λίγο χρόνο. Σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις δεν έχουν κάν Ιερούς Ναούς να εκκλησιασθούν. Πρέπει λοιπόν να εκτιμήσουμε αυτά που έχουμε και να μην τα περιφρονούμε.

Μετά τις ευχές του π. Βασιλείου προς όλους τους συνεργάτες του Νεανικού έργου και προς όλα τα παιδιά ακολούθησε ένα κέρασμα και δόθηκαν δωράκια. Αμέσως μετά έγινε η προβολή του DVDγια τον άγιο Πορφυριο. Με την προβολή αυτή ωφεληθήκαμε όλοι πολύ και αισθανθήκαμε μεγάλη κατάνυξη και χαρά βλέποντας την παρουσία και την ευλογία του Θεού μέσα απο τους αγίους της εποχής μας. Διαπιστώσαμε για άλλη μια φορά οτι ποτέ δεν σταματά η Εκκλησία να βγάζει αγίους ανθρώπους του Θεού που αποτελούν για όλους μας οδοδείκτες και φωτεινούς φάρους. Είθε με τις πρεσβείες του αγίου Νικολάου και του αγίου Πορφυρίου και με τις ευχές όλων των Ιερέων του Ναού μας να έχουμε μια δημιουργική και καρποφόρα χρονιά.

Με ολοήμερη εκδρομή έκλεισε και η φετινή κατηχητική χρονιά για το Νεανικό μας Κέντρο.Στις 21 Ιουνίου 2014 ξεκινήσαμε από νωρις το πρωί, παιδιά και αρκετοί γονείς,για την Βοιωτία.Η εκδρομή μας ξεκίνησε με επίσκεψη στο Μαυσωλείο του Διστόμου,εκεί όπου στις 10 Ιουνίου του 1944 πραγματοποιήθηκε ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα πολέμου. Οι Γερμανοί κατακτητές εκτέλεσαν και σφαγίασαν 218 κατοίκους του Διστόμου,τα ονόματα των οποίων είναι χαραγμένα σε μαρμάρινη πλάκα. Ανάμεσά τους 20 βρέφη, 45 παιδιά και 42 υπερήλικες. Στην συνέχεια σκότωσαν και όλα τα ζωντανά και πυρπόλησαν τα σπίτια του χωριού. Η θηριωδία και η βαρβαρότητα ξεπέρασε κάθε όριο. Και όμως γι’αυτό το έγκλημα δεν καταδικάστηκε κανείς,αφού τα δικαστήρια που έγιναν μετά την λήξη του πολέμου επικαλέστηκαν την «στρατιωτική αναγκαιότητα» και απήλλαξαν τους ενόχους από κάθε ευθύνη.

Μετά το μαρτυρικό Δίστομο ανηφορίσαμε στον καταπράσινο Παρνασσό και αφού απολαύσαμε ένα πανέμορφο τοπίο φθάσαμε στην Ιερά Μονή Ιερουσαλήμ Δαύλειας. Η Ιερά Μονή βρίσκεται στη ανατολική πλευρά του εθνικού δρυμού του Παρνασσού,περιτρυγιρισμένη από ένα πυκνό ελατόδασος.Πρόκειται για Μοναστήρι του 11^ου αιώνα που οφείλει το όνομά του σε ασκητές των Αγίων Τόπων του 10^ου αιώνα που κατέφυγαν στην περιοχή του Παρνασσού λόγω των σκληρών διωγνών των Σαρακηνών. Σε κοντινή απόσταση από την Μονή βρίσκεται ο μικρός ναός της Φανερωμένης,χτισμένος μέσα στο κοίλωμα ενός βράχου,όπου σύμφωνα με την παράδοση βρέθηκε με τρόπο θαυμαστό η εικόνα της Παναγίας. Εδώ και πολλά χρόνια στην Μονή ζει γυναικεία αδελφότητα,με επικεφαλής την φιλόξενη ηγουμένη Χριστοδούλη.

Μετά το γεύμα,το παιχνίδι και την ξεκούραση σε χώρο αναψυχής μέσα στο ελατόδασος,επιστρέψαμε στην Μονή όπου τελέσαμε τον Αναστάσιμο Εσπερινό του Σαββάτου,και στην συνέχεια πήραμε τον δρόμο της επιστροφής διαπιστώνοντας για άλλη μιά φορά ότι κάθε γωνιά της Πατρίδας μας είναι ποτισμένη με τα αίματα των προγόνων μας. Οφείλουμε επομένως εμείς οι νεώτεροι να μαθητεύσουμε σ’αυτή την ιστορία και να συνεχίσουμε του αγώνες και τις θυσίες όλων όσων έδωσαν την ζωή τους για να ζούμε σήμερα εμείς ελεύθεροι.

Κατόπιν συνεννοήσεως με την ενορίτισά μας και ξεναγό κ. Αρτέμιδα Σκουμπουρδή είχαμε την ευκαιρία το Σάββατο 1^η Μαρτίου 2014 να ξεναγηθούμε σε κάποια χαρακτηριστικά μέρη της Πλάκας.

Η έναρξη της πορείας μας έγινε στην πλατεία Λυσικράτους όπου διασώζεται και το χορηγικό μνημείο του Λυσικράτους (334 π.Χ.). Με πολύ ενδιαφέρον ακούσαμε για την αρχαία οδό των Τριπόδων που περνούσε από εκεί και ήταν ο αγαπημένος δρόμος των αρχαίων Αθηναίων επειδή σ’ αυτόν έκαναν τους περιπάτους τους κάτω από την σκιά της Ακροπόλεως ανάμεσα σε θαυμαστά έργα της τέχνης που τον πλαισίωναν. Το όνομά της οφείλεται στους χορηγικούς τρίποδες με λέβητες που ήταν στημένοι πάνω σε ναϊσκόμορφες κατασκευές ή κίονες, δεξιά και αριστερά του δρόμου. Ο χορηγικός τρίποδας με λέβητα ήταν το έπαθλο που έπαιρνε ο χορηγός-νικητής των θεατρικών αγώνων. Τότε, έκτιζε ένα μνημείο στην οδό των Τριπόδων και πάνω του έστηνε τον τρίποδα με τον λέβητα που τον συνόδευε, συνήθως επιχρυσωμένο, σε ανάμνηση της νίκης του. Ένα σημαντικό κομμάτι της αρχαίας οδού Τριπόδων, σήμερα συμπίπτει με την ομώνυμη οδό και την πλατεία Λυσικράτους.

Η ξενάγησή μας από την κ. Σκουμπουρδή κατέληξε και ολοκληρώθηκε στον περίφημο παλαιό Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Ραγκαβά στα Αναφιώτικα. Πρόκειται για μια από τις ωραιότερες και πιο αγαπητές ιστορικές Εκκλησίες της Αθήνα. Το όνομα Ραγκαβάς ανήκει σε σημαντική οικογένεια της Κωνσταντινούπολης και της Αθήνας, της οποίας το γνωστότερο μέλος της ήταν ο Αυτοκράτορας του Βυζαντίου Μιχαήλ Α’ ο Ραγκαβέ (811-813 μ.Χ.). Η Εκκλησία χτίστηκε από τον εγγονό του Αυτοκράτορα, Παύλο Ξηροποταμινό, ο οποίος αργότερα ανακηρύχθηκε Άγιος.

Οι ειδικοί χρονολογούν το κτίσμα του Ναού στον 11^ο αιώνα (1040-1050 μ.Χ.) και είναι ένα από τα σημαντικότερα Βυζαντινά μνημεία της πόλης των Αθηνών. Ο ρυθμός του είναι τετρακιόνιος σταυροειδής εγγεγραμμένος με τρούλο.

Στον πρόναο της Εκκλησίας μπορούμε να δούμε μια ιστορική καμπάνα που ήταν η πρώτη που επετράπη να χρησιμοποιηθεί μετά την Επανάσταση του 1821. Ήταν επίσης η πρώτη που σήμανε την απελευθέρωση της Αθήνας από τους Γερμανούς στις 12 Οκτωβρίου του 1944 και κατά την στιγμή της έπαρσης της Ελληνικής σημαίας στην Ακρόπολη.

Κάθε χρόνο στις 25 Μαρτίου γίνεται η δοξολογία στο ναό και στο τέλος χτυπούν την καμπάνα όλοι οι παρευρισκόμενοι, για να ζωντανέψουν με χαρά τις μέρες εκείνες της απελευθέρωσης όπου η ίδια καμπάνα με τους ίδιους αναλλοίωτους ήχους σκόρπισε το μήνυμα της ανάστασης του Γένους έπειτα από 400 χρόνια δουλείας.

Αυτά και άλλα πολλά μάθαμε κατά την ξενάγησή μας στην Πλάκα και είμαστε σίγουροι ότι θα υπάρξει και συνέχεια γιατί πραγματικά είναι πολύ ωραίο να μαθαίνει κανείς την ιστορία και να γνωρίζει τα μνημεία της πόλης στην οποία ζει. Πόσο μάλλον όταν η πόλη αυτή είναι η Αθήνα.