Ἄν σιωπήσουν οἱ Ἱερεῖς μας θά ἀφανιστεῖ ἡ Ἑλλάδα
Δέν µᾶς ἀπογοήτευσαν οἱ κυβερνῶντες.. Αὐτούς τούς ἔχουµε πάρει πιά ἀπόφαση! Δέν τούς ἐνδιαφέρει ὁ λαός, ἄς λένε πώς ὅ,τι κάνουν τό κάνουν γιά τό καλό τοῦ λαοῦ καί τήν ἀνάπτυξη τῆς Πατρίδος µας! Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι µᾶς ἔχουν “γραµµένους στά παλαιότερα τῶν ὑποδηµάτων τους”, κι ἐµᾶς καί τήν Πατρίδα µας, καί τίς Παραδόσεις µας, ἐνῶ τό µόνο, πού τούς ἐνδιαφέρει, εἶναι νά προλάβουν νά ἐκτελέσουν ὅσες περισσότερες ἐντολές τῶν ξένων ἀφεντικῶν τους µποροῦν, µέ τό ἀζηµίωτο φυσικά! Δέν δίνουν πεντάρα γιά τό λαό, τό ἔχουν ἀποδείξει ὅλοι ἀνεξαιρέτως, πού ἐναλλάσσονται στήν ἐξουσία, ἔχουν τό πρόγραµµά τους, τίς φιλοδοξίες τους, τά σχέδιά τους καί ἀναλόγως πορεύονται.
Αὐτό ὅµως, πού ἀπογοήτευσε τό πανελλήνιο ἦταν ἡ συγκαταβατική στήν Πολιτεία στάση πολλῶν Ἱεραρχῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Καί δέν εἶναι µόνο ὅτι βιώσαµε γιά πρώτη φορά στήν Ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος τό κλείσιµο τῶν ἐκκλησιῶν µέ τήν συγκατάθεση τῶν ἐκκλησιαστικῶν προσώπων. Εἶναι ὅτι ἀποκαλύφθηκε ἡ ὀρφάνια µας ὡς χριστιανῶν!
Φέτος τό Πάσχα νιώσαµε περισσότερο ἀπό ποτέ ὀρφανοί! Ὄχι γιατί δέν ἔχουµε Κληρικούς. Δόξα τῷ Θεῶ, πού, παρά τήν ἀναξιότητά µας ὡς χριστιανοί, ἔχουµε ἀκόµη Κληρικούς, Ἱεράρχες καί Πρεσβυτέρους, πού εἶναι µαχητές, εἶναι πνευµατικοί ἡγέτες, πού θυσιάζονται γιά τό λαό τοῦ Θεοῦ. Ὅµως, ἐάν ἡ Ἐκκλησία ὡς Διοίκηση εἶχε ὑψώσει ἀνάστηµα καί εἶχε ἀπαγορεύσει στούς πολιτικούς ἄρχοντες νά ὁρίζουν τά τοῦ Οἴκου της, κανείς πολιτικός δέν θά εἶχε τολµήσει νά κλείσει τούς Ναούς ἤ νά διώξει Κληρικό ἤ Χριστιανό.
Τούς πολιτικούς τούς ξέρουµε. Τούς ἔχουµε πάρει ἀπόφαση, ὅ,τι καί νά κάνουν πιά τό περιµένουµε. Τίς ἀρρώστιες τίς ἔκαναν ὑγεία, τίς διαστροφές ἐλευθερία λόγου, τούς φόνους δικαίωµα στή δική µου ζωή, τά κακουργήµατα πταίσµατα… Ἀποδεικνύουν κάθε µέρα ὅτι τό µόνο πού τούς ἐνδιαφέρει εἶναι ἡ καριέρα τους καί τό πῶς θά γεµίσουν οἱ τσέπες τους. Πόση ὅµως, θλίψη καί ἀπογοήτευση νιώσαµε ὅλοι βλέποντας τούς Ἱερεῖς µας νά διώκονται χωρίς ἐπίσηµη ὑποστήριξη.
Πιστεύαµε ὅτι δέν θά ξαναπερνοῦσε ἡ ἀνθρωπότητα τέτοια κατάντια. Πιστεύαµε ὅτι τά νέφη τῶν Ἁγίων καί τῶν Μαρτύρων καί τῶν Γερόντων, πού γνώρισε ἡ Ἑλλάδα, δέν θά ἄφηναν οὔτε κατά διάνοια τέτοιο πνευµατικό ξεπεσµό! Φανταζόµασταν ὅτι στήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα, πάντα θά ἦταν ἡ Ἐκκλησία Ὑπέρµαχος Στρατηγός τῶν Χριστιανῶν. Κι ὅµως, ἔχουµε τήν µεγάλη ἀτυχία νά ζοῦµε στήν ἐποχή µιᾶς ἀκόµη Σταύρωσης τοῦ Χριστοῦ, σέ σύγχρονη ἐκδοχή, στήν ἐποχή τῆς τεχνολογίας καί τῆς προόδου, ἐν ὀνόµατι τῆς ἀγάπης!
Συνειδητοποιήσαµε ὅτι δέν ἔχουµε πιά ἐλπίδα σέ αὐτόν τόν τόπο, πού λέγεται Ἑλλάδα, νά βιώσουµε τήν πνευµατική µας ζωή ἤρεµα, ὅπως θέλει ὁ Θεός.
Μπροστά µας εἶναι τό Φθινόπωρο. Μᾶς ἀπειλοῦν µέ νέα κλεισίµατα στά σπίτια καί νέα µέτρα γιά τήν “προστασία” µας. Ἄραγε ποιός θά µᾶς προστατεύσει; Ποιός θά µᾶς διασφαλίσει τήν πνευµατική µας ζωή; Ποιός θά βοηθήσει τά παιδιά µας νά ἀνοίξουν τά φτερά τους καί νά ὁραµατιστοῦν τό µέλλον τους; Σέ ποιά Πατρίδα θά τό χτίσουν; Ἡ τελευταία µας ἐλπίδα εἶναι οἱ πιστοί µας Ἱερεῖς, αὐτοί µόνοι, πού βαστάζουν τόν καθηµερινό µας κόπο καί µᾶς καθοδηγοῦν στή ζωή µας. Αὐτοί µόνοι, πού θυσιάζουν τήν ζωή τους γιά τήν δική µας πνευµατική πορεία, πού χωρίς νά ὑπολογίζουν κόπο καί µόχθο νυχθηµερόν µᾶς νουθετοῦν καί µᾶς στηρίζουν. Ἐάν µᾶς στερήσουν αὐτούς τούς Κληρικούς ποῦ θά ἐλπίζουµε; Στά σπίτια µας ὁ καθένας, λατρεύοντας ἕνα δικό µας Θεό; Ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία καί τήν Μυστηριακή Ζωή πῶς θά ἐπιβιώσουµε;
Μήπως ἦρθε ἡ ὥρα ἐµεῖς, ὁ λαός, νά ἀφυπνιστοῦµε καί νά µήν ἀφήσουµε νά µᾶς ζέψουν; Νά πάρουµε τίς ἐκκλησίες µας πίσω! Νά πάρουµε τούς Ἱερεῖς µας πίσω! Νά τούς προστατεύσουµε µέ τήν ζωή µας ἀκόµη, ἄν χρειαστεῖ. Νά µήν ἐπιτρέψουµε ποτέ ξανά νά τούς ἀφαιρεθεῖ ὁ λόγος. Ἄν σιωπήσουν ἐκεῖνοι, εἴµαστε ὡς λαός χαµένοι. Νά εἴµαστε δίπλα τους, ὅπως εἶναι κι ἐκεῖνοι κάθε στιγµή δίπλα µας καί πάσχουν γιά µᾶς καί νά µήν ἐπιτρέψουµε ποτέ νά ξαναζήσουµε τήν τραγική περίοδο τοῦ φετινοῦ Πάσχα!
Μαρίνα Διαµαντῆ
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 214-215
Ἰούνιος-Ἰούλιος 2020