Παλαιά Διαθήκη καί Μυθολογία
Πρίν ἀναφερθῶ στό κύριο θέμα, τό ὁποῖο εἶναι ἡ ἐξάρτηση τῆς μυθολογίας ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη, κρίνω χρήσιμο νά ἀναλύσω τήν ἐτυμολογία τῶν λέξεων Μύθου καί Ἱστορίας.
Τό οὐσιαστικό Μῦθος προέρχεται ἀπό τό συνηρημένο ρῆμα μυθολογέω - μυθολογῶ, τό ὁποῖο σημαίνει διηγοῦμαι μύθους, ἐπινοῶ μύθους1 ὁ Δωρικός τῦπος τοῦ ρήματος εἶναι μυθίσδω, μυσίδδω2, ὁ μῦθος εἶναι μέν ἱστορία, περιέχει ψήγματα ἀληθείας ἀλλά ἔχει καί προσμίξεις φανταστικῶν θεωριῶν καί εἰκασιῶν. Ἀντιθέτως τό συνηρημένο ρῆμα ἱστορέω - ἱστορῶ σημαίνει παραθέτω ἱστορικά γεγονότα, ἐξερευνῶ - ἐξετάζω3. Ὠστόσο δέν θά πρέπει νά παραθεωρεῖται καί ἡ σημασία τῆς μελέτης τῆς μυθολογίας τῶν λαῶν γιά τόν ἀπλούστατο λόγο ὅτι ἡ μυθολογία, ὀφείλει τρόπον τινά τήν ὕπαρξή της στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀφοῦ οἱ μῦθοι της ἀποτελοῦν παρηλλαγμένα γεγονότα τά ὁποῖα τά ἔθνη τά προσάρμοσαν στóν δικό τους τρόπο ὑπάρξεως τῆς ἱστορίας τους.
Γιά νά γίνει κατανοητή αὐτή ἡ θέση, ἀναφέρω τό παράδειγμα τῆς κιβωτοῦ τοῦ Νῶε, καί τό πλοῖο τοῦ Οὐτναπιστίμ τῆς Βαβυλωνιακῆς παράδοσης. Ἡ κιβωτός τοῦ Νῶε ἐξερευνήθηκε καί μελετᾶται ἀκόμη καί σήμερα στίς ἡμέρες μας, ἀπό τήν Ἀρχαιολογία ἐνῷ τό πλοῖο τοῦ Οὐτναπιστίμ παρέμεινε ἀνεξερεύνητο γιατί ἀπετέλεσε εἰκασία, ἀστήρικτο θρῦλο. Ἕνα πολύ ἐνδιαφέρον θέμα πού θέλω νά θίξω· σύμφωνα μέ τήν μαρτυρία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης εἶναι οἱ γίγαντες οἱ ὁποῖοι προῆλθαν ἀπό τήν σύζευξη4 τῆς γενεᾶς τοῦ Σήθ μέ τούς ἀνθρώπους τῆς γενεᾶς τοῦ Καϊνάν, ἀπό τήν μίξη αὐτή προῆλθαν οἱ γίγαντες, οἱ ἄνθρωποι οἱ ὀνομαστοί. Ὁ ἐπιθετικός προσδιορισμός προσδίδει σ’ αὐτούς ὄχι μόνο τόν ἐξαιρετικό σωματότυπο ἀλλά καί τά μεγάλα ἔργα πού ἄφησαν πίσω τους, ὅπως εἶναι οἱ πόλεις μέ τά μεγάλα τείχη.
α΄. Οἱ Γίγαντες στήν Π. Διαθήκη
Ἡ λέξη γίγας στήν Παλαιά Διαθήκη ἀποδίδεται ἀπό τό οὐσιαστικό ″Nephil″ πού σημαίνει τόν ἰσχυρό, τόν γιγαντόσωμο, τόν καταπιεστῆ τόν τύραννο. Ἀναφέρεται 3 φορές, μία στήν Γένεση ″οἱ δὲ γίγαντες ἦσαν ἐπί ταῖς ἐκείναις· καί μετ’ ἐκεῖνο, ὡς ἄν εἰσεπορεύοντο οἱ υἱοί τοῦ Θεοῦ πρός τάς θυγατέρας τῶν ἀνθρώπων καί ἐγεννῶσαν ἑαυτοῖς· ἐκεῖνοι ἦσαν οἱ γίγαντες οἱ ἀπ’ αἰῶνος, οἱ ἄνθρωποι οἱ ὀνομαστοί″. 5
Στό βιβλίο τῶν Ἀριθμῶν οἱ κατάσκοποι τοῦ Μωϋσέως ἐξόγκωσαν καί μεγιστοποίησαν ὅσα εἶδαν στήν γῆ Χαναάν καί ἀνέφεραν ὅ,τι ἡ χώρα αὐτή κατατρώει τούς κατοίκους της καί ὅτι ὁ λαός ἀποτελεῖται ἀπό γιγαντόσωμους ἀνθρώπους, ″καὶ ἐξήνεγκαν ἔκστασιν τῆς γῆς, ἣν κατεσκέψαντο αὐτὴν πρὸς τοὺς υἱοὺς Ἰσραήλ, λέγοντες· τὴν γῆν, ἣν παρήλθομεν αὐτὴν κατασκέψασθαι, γῆ κατέσθουσα τοὺς κατοικοῦντας ἐπ’ αὐτῆς ἐστι· καὶ πᾶς ὁ λαός, ὃν ἑωράκαμεν ἐν αὐτῇ, ἄνδρες ὑπερμήκεις· (34) καὶ ἐκεῖ ἑωράκαμεν τοὺς γίγαντας καὶ ἦμεν ἐνώπιον αὐτῶν ὡσεὶ ἀκρίδες, ἀλλὰ καὶ οὕτως ἦμεν ἐνώπιον αὐτῶν.″6
Τό βιβλίο τοῦ Δευτερονομίου συγκαταλέγει τούς Ὀμμίν, οἱ ὁποῖοι ἐγκαταστάθηκαν πρῶτοι στήν ἔρημο Μωάβ, ἔγιναν μέγα ἔθνος καί ἀπέκτησαν ἰσχύ ὅπως οἱ Ἐνωκίμ, μέ τό γένος τῶν γίγαντων. Οἱ γίγαντες καλοῦνται δέ καί Ραφαΐν ἤ Ραφαΐτες. ″οἱ Ὀμμὶν πρότεροι ἐνεκάθηντο ἐπ’ αὐτῆς ἔθνος μέγα καὶ πολὺ καὶ ἰσχύοντες, ὥσπερ οἱ Ἐνακίμ· Ραφαΐν λογισθήσονται καὶ οὗτοι ὥσπερ καὶ οἱ Ἐνακίμ, καὶ οἱ Μωαβῖται ἐπονομάζουσιν αὐτοὺς Ὀμμίν.″7
Πρίν τήν ἐποχή τοῦ κατακλυσμοῦ τό ἀνθρώπινο γένος εἶχε μεγάλο προσδόκιμο ὅριο ζωῆς. Ἔτσι ὁ Ἀδάμ ἔζησε 930 ἔτη, ὁ Σήθ 912 ἔτη, ὁ Ἐνώς 905, ὁ Καϊνάν 910 ἔτη, ὁ Μαλελεήλ 895, ὁ Ἰάρεδ 962, ὁ Ἐνώχ 365, ὁ Μαθουσάλας 969 καί ὁ Λάμεχ 777 ἔτη.
Ἐξ αἰτίας ὅμως τῆς σαρκολατρείας καί τῆς ἐπιμειξίας ὁ Θεός ἡλλάτωσε8 σέ 120 ἔτη τό προσδόκιμο αὐτό τῆς ζωῆς. Μετά τό πέρας τοῦ κατακλυσμοῦ ἡ δράση τῶν γιγάντων ἐντοπίζονται στήν Βασάν ἡ ὁποία ἀποκαλεῖται ″γῆ γιγάντων″, τήν ὁποῖα κατέλαβαν οἱ Ἰσραηλῖτες μετά τήν νίκη τους ἐπί τοῦ βασιλέως τῶν Ἀμορριτῶν πού εἶχε τήν ἕδρα του στήν Ἐσεβών καί τόν Ὤγ τόν βασιλέα τῆς Βασάν πού ἔμενε στήν Ἀσταρώθ καί στήν Ἐδραΐν: “μετὰ τὸ πατάξαι Σηὼν βασιλέα Ἀμορραίων τὸν κατοικήσαντα ἐν Ἐσεβὼν καὶ τὸν Ὢγ βασιλέα τῆς Βασὰν τὸν κατοικήσαντα ἐν Ἀσταρὼθ καὶ ἐν Ἐδραΐν, (5) ἐν τῷ πέραν τοῦ Ἰορδάνου ἐν γῇ Μωάβ, ἤρξατο Μωϋσῆς διασαφῆσαι τὸν νόμον τοῦτον λέγων·”.9
Ὁ Ὤγ ἦταν ὁ τελευταῖος βασιλιάς τῶν Ἀμορραίων πού κατοικοῦσε στήν Βασάν, μάλιστα μερικά ἀντικείμενά του, ὅπως ἦταν τό κρεββάτι του, φυλάσσεται στήν ἀκρόπολη τῶν Ἀμμωνιτῶν, τίς διαστάσεις του, ἀναφέρει τό βιβλίο τοῦ Δευτερονομίου “ὅτι πλὴν Ὢγ βασιλεὺς Βασὰν κατελείφθη ἀπὸ τῶν Ραφαΐν· ἰδοὺ ἡ κλίνη αὐτοῦ κλίνη σιδηρᾶ, ἰδοὺ αὕτη ἐν τῇ ἄκρᾳ τῶν υἱῶν Ἀμμάν, ἐννέα πήχεων τὸ μῆκος αὐτῆς καὶ τεσσάρων πήχεων τὸ εὖρος αὐτῆς ἐν πήχει ἀνδρός.” 10
Παράλληλα στό βιβλίο τοῦ Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ ἀναφέρεται ἡ κατάληψη τῶν πόλεων τῆς Νότιας Χαναάν, ὅπου κατοικοῦσαν οἱ γίγαντες Ἐνακίμ (Ἀνακίμ) στήν Χεβρών, στήν Δαβίρ, στήν Ἀναβώθ καί γενικά σέ ὁλόκληρη τήν ὀρεινή περιοχή τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα καί τοῦ Ἰσραήλ “Καὶ ἦλθεν Ἰησοῦς ἐν τῷ καιρῷ ἐκείνῳ καὶ ἐξωλόθρευσε τοὺς Ἐνακὶμ ἐκ τῆς ὀρεινῆς, ἐκ Χεβρὼν καὶ ἐκ Δαβὶρ καὶ ἐξ Ἀναβὼθ καὶ ἐκ παντὸς γένους Ἰσραὴλ καὶ ἐκ παντὸς ὄρους Ἰούδα σὺν ταῖς πόλεσιν αὐτῶν, καὶ ἐξωλόθρευσεν αὐτοὺς Ἰησοῦς. (22) οὐ κατελείφθη τῶν Ἐνακὶμ ἀπὸ τῶν υἱῶν Ἰσραήλ, ἀλλὰ πλὴν ἐν Γάζῃ καὶ ἐν Γὲθ καὶ ἐν Ἀσεδὼθ κατελείφθη.” 11
Τό γεγονός αὐτό μᾶς ἐπιτρέπει νά θεωρήσουμε ὅτι ἡ Χαναάν ἦταν χώρα μέ μεγάλη ἔκταση, περιελάμβανε τίς περιοχές τῆς Νοτιοδυτικῆς Συρίας,12 Οἱ Χαναναῖοι ἦταν Σημιτικά φῦλα τά ὁποῖα στήν Ἀκκαδική γλῶσσα ἀποκαλούνταν Kinakhna, ὀνομασία πού ἑρμηνεύεται ὡς χώρα τῆς πορφύρας, γι’ αὐτό ἀκριβώς τόν λόγο ταυτίζονται μέ τούς Φοίνικες.13
Στήν κατηγορία τῶν γιγαντόσωμων ἀνθρώπων κατατάσσεται καί ὁ Γολιάθ ὁ ὁποῖος περιγράφεται στό βιβλίο τῶν Α΄ Βασιλειῶν: “καὶ ἐξῆλθεν ἀνὴρ δυνατὸς ἐκ τῆς παρατάξεως τῶν ἀλλοφύλων Γολιὰθ ὄνομα αὐτῶν ἐκ Γέθ, ὕψος αὐτοῦ τεσσάρων πήχεων καὶ σπιθαμῆς· (5) καὶ περικεφαλαία ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ, καὶ θώρακα ἁλυσιδωτὸν αὐτὸς ἐνδεδυκώς, καὶ ὁ σταθμὸς τοῦ θώρακος αὐτοῦ πέντε χιλιάδες σίκλων χαλκοῦ καὶ σιδήρου· (6) καὶ κνημῖδες χαλκαῖ ἐπὶ τῶν σκελῶν αὐτοῦ, καὶ ἀσπὶς χαλκῆ ἀνὰ μέσον τῶν ὤμων αὐτοῦ·”14
Ἡ σκηνή αὐτή μέ τόν Γολιάθ παραπέμπει σέ ἀντίστοιχες πολεμικές σκηνές τῆς Ἰλιάδος ὅπου οἱ Τρῶες καί οἱ Ἀχαιοί προκαλοῦσαν ἀλλήλους σέ μονομαχία, “Ἀλέξανδρος θεοειδής, παρδαλέην ὤμοισιν ἔχων καί καμπύλα καί τόξα καί ξῖφος, αὐτάρ δοῦρε δύω κεκορυθμένα χαλκῷ πάλλων Ἀργείων προκαλίζετο πάντας ἀρίστους ἀντίβιον μαχέσασθαι ἐν αἰνῇ δηιοτῆτι”.15
Παρόμοια σκηνή ἔχουμε στό 21ο κεφάλαιο τοῦ Β΄ Βασιλειῶν ὅπου ὁ Ἀβεσσά ἔσπευσε καί γλίτωσε ἀπό βέβαιο θάνατο τόν Δαυΐδ: “Καὶ ἐγενήθη ἔτι πόλεμος τοῖς ἀλλοφύλοις μετὰ Ἰσραήλ. καὶ κατέβη Δαυῒδ καὶ οἱ παῖδες αὐτοῦ μετ’ αὐτοῦ καὶ ἐπολέμησαν μετὰ τῶν ἀλλοφύλων, καὶ ἐξελύθη Δαυΐδ. καὶ Ἰεσβί, ὃς ἦν ἐν τοῖς ἐκγόνοις τοῦ Ραφὰ καὶ ὁ σταθμὸς τοῦ δόρατος αὐτοῦ τριακοσίων σίκλων ὁλκὴ χαλκοῦ καὶ αὐτὸς περιεζωσμένος κορύνην, καὶ διενοεῖτο τοῦ πατάξαι τὸν Δαυΐδ. καὶ ἐβοήθησεν αὐτῷ Ἀβεσσὰ υἱὸς Σαρουΐας καὶ ἐπάταξε τὸν ἀλλόφυλον καὶ ἐθανάτωσεν αὐτόν. τότε ὤμοσαν οἱ ἄνδρες Δαυῒδ λέγοντες· οὐκ ἐξελεύσῃ ἔτι μεθ’ ἡμῶν εἰς πόλεμον καὶ οὐ μὴ σβέσῃς τὸν λύχνον Ἰσραήλ.” 16
Κυρίως ὅμως ἡ παρουσία τῶν γιγάντων ἐντοπίζεται στήν χῶρα τῶν Φιλισταίων ὅπου σημειώνονται 4 πόλεμοι μεταξύ Ἰσραηλιτῶν “καὶ ἐγενήθη μετὰ ταῦτα ἔτι πόλεμος ἐν Γὲθ μετὰ τῶν ἀλλοφύλων. τότε ἐπάταξε Σεβοχὰ ὁ Ἀστατωθὶ τὸν Σὲφ ἐν τοῖς ἐκγόνοις τοῦ Ραφά. (19) καὶ ἐγένετο ὁ πόλεμος ἐν Γὸβ μετὰ τῶν ἀλλοφύλων. καὶ ἐπάταξεν Ἐλεανὰν υἱὸς Ἀριωργὶμ ὁ Βηθλεεμίτης τὸν Γολιὰθ τὸν Γεθθαῖον, καὶ τὸ ξύλον τοῦ δόρατος αὐτοῦ ὡς ἀντίον ὑφαινόντων.” 17
Ἐπιπλέον διαδραματίστηκε ἄλλος πόλεμος στήν Γέθ ὅπου ἔλαβε μέρος ἕνας φαλακρός γίγαντας, ὁ ὁποῖος εἶχε ἐλατωματική σωματική διάπλαση. Ὁ ἄθρωπος αὐτός ἀνῆκε στήν οἰκογένεια τῶν ἀπογόνων τοῦ Ραφαΐν. “καὶ ἐγένετο ἔτι πόλεμος ἐν Γέθ. καὶ ἦν ἀνὴρ μαδών, καὶ οἱ δάκτυλοι τῶν χειρῶν αὐτοῦ καὶ οἱ δάκτυλοι τῶν ποδῶν αὐτοῦ ἓξ καὶ ἕξ, εἰκοσιτέσσαρες ἀριθμῷ, καί γε αὐτὸς ἐτέχθη τῷ Ραφά.” 18
β ΄. Οἱ γίγαντες στήν Ἑλληνική μυθολογία.
Ὡς πρός τήν δημιουργία τοῦ κόσμου καί τῶν Θεῶν στήν μυθολογία ἐπικρατοῦν 2 ἀπόψεις: ἡ πρώτη ἄποψη θεωρεῖ τόν Ὠκεανό ὡς τήν ἀρχή τοῦ παντός· “Καί ἄν ποταμοῖο ῥέε Ὠκεανοῦ, ὅς περ γένεσις πάντευσσι τέτυκται”.19 Ἀντιθέτως ὁ Ἡσίοδος ὁ ποιητής καί γεωργός στό ἔργο του τήν Θεογονία ὑποστηρίζει ὅτι ἀρχή τοῦ σύμπαντος ἦταν τό Χάος, κατόπιν δημιουργήθηκε ἡ πλατύστερνη Γῆ καί τά σκοτεινά Τάρταρα πού τήν στηρίζουν.20 Ἀπό τό Χάος προήλθαν ὁ Ἔρεβος καί ἡ μαύρη Νύκτα, ἀπό τά 2 αὐτά στοιχεῖα γεννήθηκαν ὁ Αἰθέρας καί ἡ Ἡμέρα. Ἡ Γῆ γέννησε τόν ἔναστρο οὐρανό, τά ὄρη καί τήν Θάλασσα. ἐκτός αὐτοῦ ἀπό τό ζεῦγος Οὐρανοῦ καί Θάλασσας προέκυψαν ἕξι Θεοί, οἱ Τιτάνες καί ἕξι Θεές οἱ Τιτανίδες, τρεῖς Κύκλωπες καί τρεῖς Ἑκατόγχειρες.
Οἱ Κύκλωπες ἦταν γιγαντόσωμοι μέ μεγάλη μυϊκή δύναμη, στό μέτωπό τους εἶχαν ἕναν κεντρικό ὀφθαλμό, αὐτοί κατασκεύασαν τόν κεραυνό. ὁ Οὐρανός βλέποντας τήν ἰσχύ τῶν παιδιῶν του τά ἔριξε στά Τάρταρα ἐνῷ τά ὑπόλοιπα τά ἔκρυψε στίς σπηλιές τῆς Γῆς.
Ἡ Γῆ κατασκεύασε ἕνα δρεπάνι μέ τό ὁποῖο ὁπλίστηκε ὁ Κρόνος καί τραυμάτισε τόν πατέρα του τόν Οὐρανό, τόν καθαίρεσε καί βασίλευσε μέ τούς ὑπόλοιπους Τιτάνες. Παιδιά τοῦ Κρόνου ἦταν ὁ Πλούτων, ὁ Ποσειδώνας, ὁ Δίας, ἡ Ἑστία, ἡ Δήμητρα καί ἡ Ἥρα.
Ὁ Κρόνος φοβούμενος μήπως ἀνατραπεῖ ἀπό τά παιδιά του, τά κατάπινε ἀπό τήν στιγμή πού ἔρχονταν στόν κόσμο, ἡ Ρέα ἡ μητέρα τοῦ Δία ἔσωσε τόν Δία ἀντικαθιστῶντας ἀντί αὐτοῦ μιά σπαργανωμένη πέτρα.
Ὁ Δίας ὅταν ἐνηλικιώθηκε κατάφερε νά βγάλει τά παιδιά ἀπό τήν κοιλιά τοῦ Κρόνου, ἔπεισε τά ἀδέλφιά του νά διεξάγουν πόλεμο ἐναντίον τῶν Τιτάνων, ὁρμητήριο τῶν Τιτάνων ἦταν τό ὄρος Ὄρθρυς, ἐνῷ τῶν Ἑκατόγχειρων καί τῶν Κυκλώπων ἦταν τό ὄρος Ὄλυμπος.
Ἡ διάρκεια τοῦ πολέμου ἦταν 10 ἔτη, μέ νικητές τήν παράταξη τοῦ Δία καί τῶν Ἑκατόγχειρων, οἱ ἡττημένοι Τιτάνες ἐξορίστηκαν ὁριστικά στά Τάρταρα.
γ ΄. Οἱ Γίγαντες στήν Παγκόσμιο Μυθολογία.
Πηγές γιά τήν παγκόσμιο μυθολογία ἀποτελεῖ τό βιβλίο τοῦ συγγραφέως Levis Spence21 ὅπου ἀναφέρονται οἱ μύθοι τῶν Iroquois. Στούς μύθους αὐτούς ἀναφέρονται ὁρισμένοι ἡμι-ιστορικοί ἥρωες, γεννήθηκαν ἀπό τήν Θεά Hi’ num, κύρια Θεότητα τοῦ Θεοῦ τῶν κεραυνῶν, ὁ ὁποῖος μαζί μέ τόν ἀδελφό του, τόν Δυτικό Ἄνεμο ἐξάλειψαν μία ἀπό τίς φυλές τῶν γιγάντων.
Ὁ Θεός τῶν Μάγια Carnakan εἶναι υἱός γιγάντων, οἱ ἀρχαῖοι Μεξικανοί προσδιόριζαν τούς γίγαντες μέ τήν ὀνομασία ″Quinametzim″, μάλιστα τοποθετούσαν αὐτούς σέ μακρινό χρονικό ὅριο καί τούς παρουσίαζαν ὡς πολέμιους τῶν ἀνθρώπων.
Ἕνας Ἑλληνοβρετανικός μύθος ἀναφέρει ὅτι ἡ Θεά Ἄρτεμις παρότρυνε τόν θνητό Brut μαζί μέ μία μικρή ὁμάδα ἐξόριστων Τρώων νά ἱδρύσουν τήν Βρετανία, ἡ ὁποία μέχρι πρότινος ὀνομάζοταν Ἀλβιών καί κατοικοῦνταν ἀπό μιά φυλή γιγάντων.
Ἀρχαιολογική σκαπάνη βεβαιώνει τήν ὕπαρξη γιγάντων
στόν Ἑλλαδικό χῶρο.
Τήν ὕπαρξη τῶν γιγάντων πιστοποιοῦν καί οἱ ἀρχαιολογικές ἀνασκαφές πού πραγματοποιήθηκαν στήν Ἑλληνική ἐπικράτεια. Πρῶτος ὁ ἀρχαιολόγος Εric Sleman ἀνέσυρε στίς Μυκῆνες σκελετούς τῆς Ὁμηρικῆς περιόδου ὕψους 2,05 ἕως 2,25 μέτρων. Ἡ ἀνασκαφή αὐτή, πιστοποιεῖται ἀπό ἕνα ἄλλο γεγονός αὐτό τῶν Κυκλώπειων τειχῶν τῆς πόλεως τῶν Μυκηνῶν, ἔργο γιά τό ὁποῖο ἀπαιτοῦντο ἰδιαίτερα σωματικά προσόντα προκειμένου νά ὁλοκληρωθεῖ σέ ἔκταση ἕνα τόσο σημαντικό ἔργο.
Πράγματι στίς ἀνασκαφές πού ἔγιναν στήν Ἀρχαία Πρόσυμνα τῆς Ἀργολίδος, σέ παρακείμενο νεκροταφεῖο βρέθηκαν ἀνθρώπινοι σκελετοί 5-6 μέτρων.
Ἡ ἐφημερίδα Ἐμπρός ἀναφέρθηκε μέ δημοσίευμά της στήν ὕπαρξη τῶν γιγαντιαίων σκελετῶν σέ κάποιο χωριό τῆς Μεσσηνίας. Τό κείμενο πού παρατίθεται εἶναι τό ἑξῆς: ἐκ θετικῆς καί λίαν ἀξιοπίστου πηγῆς ἀνακοινοῦται ἡμῖν, ὅτι ἐν τινί χωρίῳ τῆς Μεσσηνίας ἀνευρέθησαν πρό τινος ἀνασκαπτομένου ἀγροῦ τινός, δύο γιγάντιοι σκελετοί ἀνθρώπων μήκους 3 μέτρων καί ἡμίσεως περίπου μέτρων.
Ὁ κάτοχος αὐτῶν κατόρθωσε νά τούς μεταφέρει λάθρα εἰς Καλάμας, ὅπου καί τούς φυλάττει, καραδοκῶν τήν εὐκαιρία ὅπως τούς ἐξαγάγει εἰς τό ἐξωτερικόν.22
Στόν Φενεό τῆς Πελοποννήσου, στόν νομό Κορινθίας γηγενεῖς κάτοικοι ἐντόπισαν τάφους μέ γιγαντιαίους σκελετούς, οἱ ὁποῖοι γιά ἄγνωστο λόγο συλήθηκαν καί τό περιεχόμενό τους ἐκλάπη.
Στήν Μεγαλόπολη Ἀρκαδίας συνεργεῖο τῆς ΔΕΗ ἐντοπίζει τάφους μέ γιγαντιαίους σκελετούς. Πολλοί ἀπέδωσαν τούς σκελετούς αὐτούς σέ σκελετούς ζώων τῆς Προϊστορικῆς ἐποχῆς, χωρίς νά μποροῦν νά τό στοιχειοθετήσουν.
Στήν Ἐπισκοπή τῆς Εὐβοίας, κατά τήν διάρκεια ἔργων κατασκευῆς δρόμου βρέθηκαν ἀνθρώπινα ὀστᾶ διπλάσιου μεγέθους ἀπό τό κανονικό. Ἀντίστοιχα στήν Πελάνα τῆς Λακωνίας βρέθηκε σκελετός ἀνθρώπινου σώματος μήκους 2,20 μέτρων. Παρόμοιες ἀνασκαφές πραγματοποιήθηκαν σέ διάσπαρτους ἀρχαιολογικούς χώρους τῆς νήσου Ὕδρας, τό (1962). Στήν Γραβιά Παρνασσῖδος σέ 2 λόφους πού περιεῖχαν βασιλικούς τάφους βρέθηκαν σκελετοί ἀνθρώπων κυμαινόμενοι στά 2,35 – 3,25 μέτρα, οἱ ὁποῖοι τάφοι συλήθηκαν τό (1970).
Ἀπό τίς παραπάνω ἀναφορές ὁδηγούμεθα στό συμπέρασμα ὅτι ὅλες οἱ ἀρχαιολογικές ἀνασκαφές ἀποδεικνύουν ὅτι οἱ γίγαντες ἦσαν πραγματικοί ἄνθρωποι καί ὄχι μυθολογικά ὄντα, προϊόν τῆς νοσηρῆς φαντασίας.
Βάσει τοῦ δημοσιεύματος τῆς ἐφημερίδας Ἐμπρός προβάλλει ἕνα ἀναπάντητο ἐρώτημα: Γιατί ἐκλάπησαν οἱ σκελετοί τῆς Μεσσηνίας, τῆς Γραβιάς, τῆς Παρνασσῖδος καί τοῦ Φενεοῦ τῆς Κορινθίας; καί ποιός ὁ σκοπός τῆς ἐνέργειας αὐτῆς;
Νικόλαος Βολουδάκης
Θεολόγος
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 214-215
Ἰούνιος-Ἰούλιος 2020
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
1: Μικρό λεξικό τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς, Γεράσιμος Ἀν. Μαρκαντωνάτος, Θ. Μοσχόπουλος, Ε. Χωραφάς, Ἐκδόσεις Gutenberg, σελίδα 233.
2: Ἐπίτομον Λεξικόν τῆς ἀρχαίας Ἑλληνικῆς γλώσσης, ἐτυμολογικόν–ἐρμηνευτικόν, ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ. Ἐκδόσεις ΚΟΛΛΑΡΟΥ & ΣΙΑ Α.Ε. Σελίδα 536.
3: Μικρό Λεξικό τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς, Γεράσιμος Αν. Μαρκαντωνάτος Θ. Μοσχόπουλος, Ε. Χωραφάς ΕΚΔΟΣΕΙΣ Gutenberg, σελίδα 233.
4: Σύζευξη τό οὐσιαστικό προέρχεται ἀπό τό ρῆμα ζεύγνυμι, μέ τήν προσθήκη της σύνθεσης συ- σχηματίζει τούς ἀρχικούς χρόνους Ζευγνύω- ἐζεύγνυν ἐζεύνγυον-ζεύξω-ἔζευξα-ἐζευγνύμην-ζεύξομαι-ζευχθήσομαι-ἐζευξάμην-ἐζεύχθην-ἔζευμαι-ἐζεύγμην, στήν ἐνεργητική φωνή σημαίνει ἑνώνω μέ δεσμό, ἐνῷ στήν παθητική φωνή σημαίνει ἑνώνομαι μέ δεσμό: Μικρό Λεξικό τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς, Γεράσιμος Αν. Μαρκαντωνάτος Θ. Μοσχόπουλος, Ε. Χωραφάς ΕΚΔΟΣΕΙΣ Gutenberg, σελίδα 164.
5: Γένεσις κεφάλαιον 6 στίχος 4. Ἡ Παλαιά Διαθήκη μετά συντόμου ἑρμηνείας. Π. Τρεμπέλα, ἐκδόσεις Ἀδελφότης θεολόγων ὁ Σωτήρ τόμος 1. Ἀθήνα 2014.
6: Ἀριθμοί, κεφάλαιον ιγ΄ στίχοι 33-34, Ἡ Παλαιά Διαθήκη μετά συντόμου ἑρμηνείας. Π. Τρεμπέλα, ἐκδόσεις Ἀδελφότης θεολόγων ὁ Σωτήρ τόμος 3. Άθήνα 1996.
7: Δευτερονόμιον, κεφάλαιον β΄ στίχοι 10 ἕως 11, σελίδα 242.Ἡ Παλαιά Διαθήκη μετά συντόμου ἑρμηνείας. Π. Τρεμπέλα ἐκδόσεις Ἀδελφότης θεολόγων ὁ Σωτήρ τόμος 3. Ἀθήνα 1996.
8: Ἐλασσόω – ττόω (Ἀττικόλεκτο ρῆμα ), ἠλάττωσα - ἠλάττωκα - ἐλαττωθήσομαι - ἠλαττώθην - ἠλάττωμαι ἐδῶ εἶναι τρίτο πρόσωπο ἐνικοῦ ἀριθμοῦ, παρατατικοῦ.
9: Δευτερονόμιον, κεφάλαιον α΄, στίχοι 4-5, σελίδα 235. Ἡ Παλαιά Διαθήκη μετά συντόμου ἑρμηνείας. Π. Τρεμπέλα, ἐκδόσεις Ἀδελφότης θεολόγων ὁ Σωτήρ τόμος 3. Ἀθήνα 1996.
10: Δευτερονόμιον, κεφάλαιον γ΄ στίχος 11, σελίδα 248. Ἡ Παλαιά Διαθήκη μετά συντόμου ἑρμηνείας. Π. Τρεμπέλα, ἐκδόσεις Ἀδελφότης θεολόγων ὁ Σωτήρ τόμος 3. Ἀθήνα 1996.
11: Ἰησοῦς τοῦ Ναυή, Κεφάλαιον ια΄ στίχοι 21 ἕως 23. Ἡ Παλαιά Διαθήκη μετά συντόμου ἑρμηνείας. Τόμος 4ος Παναγιώτου Τρεμπέλα Ἐκδόσεις Θεολόγων ὁ ΣΩΤΗΡ. Ἀθήνα 2005.
12: Εἰσαγωγή στήν Ἱστορία καί Ἀρχαιολογία τῆς Ἐγγύς Ἀνατολῆς, σελίδα 182 Κων/νος Κοπανιάς, Ἑλληνικά Ἀκαδημαϊκά συγγράμματα καί βοηθήματα. Κάλλιπος.
13: Λεξικό τῶν λαῶν τοῦ Ἀρχαίου κόσμου, σελίδα 837. Δημητρίου Ε. Εὐαγγελίδη, Α΄ ἔκδοση 2006, Ἐκδόσεις Κυρομάνος Θεσσαλονίκη.
14: Α΄ Βασιλειῶν Κεφάλαιον ιζ΄ στίχοι 4 ἕως 7, σελίδες 110-111. Ἡ Παλαιά Διαθήκη μετά συντόμου ἑρμηνείας. Π. Τρεμπέλα, ἐκδόσεις Ἀδελφότης θεολόγων ὁ Σωτήρ τόμος 3. Ἀθήνα 2006.
15: Ὁμήρου Ἰλιάδα, ραψωδία Γ΄ στίχοι 16-19, Ἅπαντα τῶν Ἀρχαίων Ἑλλήνων Συγγραφέων. Ἐκδόσεις ΠΑΠΥΡΟΣ.
16: Β΄ Βασιλειῶν, κεφάλαιον κα΄ στῖχος 15-17. Σελίδα 319. Ἡ Παλαιά Διαθήκη μετά συντόμου ἑρμηνείας. Τόμος 5 Ἐκδόσεις Ἀδελφότης Θεολόγων ὁ ΣΩΤΗΡ, Ἀθήνα 2006.
17: Β΄ Βασιλειῶν, κεφάλαιον κα΄ στῖχος 18-19. Σελίδα 319. Ἡ Παλαιά Διαθήκη μετά συντόμου ἑρμηνείας. Τόμος 5 Ἐκδόσεις Ἀδελφότης Θεολόγων ὁ ΣΩΤΗΡ, Ἀθήνα 2006.
18: Β΄Βασιλειῶν, κεφάλαιον κα΄, στῖχος 20, σελίδα 320. Ἡ Παλαιά Διαθήκη μετά συντόμου ἑρμηνείας. Τόμος 5 Ἐκδόσεις Ἀδελφότης Θεολόγων ὁ ΣΩΤΗΡ, Ἀθήνα 2006.
19: Ὀμήρου Ἰλιάδα, ραψωδία Ξ΄ στῖχοι 245-246, σελίδα 598, τόμος 2. Ἅπαντα τῶν Ἀρχαίων Ἑλλήνων συγγραφέων. Ἐκδόσεις ΠΑΠΥΡΟΣ.
20: Κωνσταντίνου Παπαρηγόπουλου, Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, τόμος 1, σελίδα 36. Ἐκδόσεις 4π Α.Ε.
21: ″The myths of the North American Indians ″ Lewis Spence, σελίδα 17.
22: Ἐφημερίδα Ἐμπρός, φύλλο 7ης Αυγούστου 1900, σελίδα 3.