ΔΥΟ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ
Τήν Κυριακή τῆς Τυρινῆς ἀναγινώσκεται σέ ὅλους τούς ναούς τῆς Πατρίδας µας, πρίν ἀπό τό σπουδαῖο Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσµα, ἕνα ἀπόσπασµα µικρό ἀπό τήν ἐπιστολή τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου πρός τούς Χριστιανούς τῆς Ῥώµης. Ἐάν θά θέλαµε νά τό περιγράψουµε µέ ἁπλά λόγια, θά µπορούσαµε, περίπου, νά τό ἐκφράσουµε ὡς ἑξῆς:
«Ἀδελφοί µου ἀγαπητοί, ἀπό τώρα καί στό ἑξῆς, εἶναι (πολύ) πιό κοντά µας ἡ σωτηρία, δηλαδή ὁ Χριστός, ἀπό ὅτι ἦταν τόν πρῶτο καιρό πού πιστεύσαµε σέ Αὐτόν.Γιατί, ὅσο περνᾶ ὁ καιρός, τόσο περισσότερο πλησιάζουµε πρός Ἐκεῖνον. Ἡ νύχτα τῆς ἄγνοιας ἀποχώρησε ἐνῶ, ἀντίθετα, ἡ λαµπρή ἡµέρα Τῆς Παρουσίας Του ἄρχισε, ἤδη, νά χαράζει!
Γι’ αὐτό καί ἐµεῖς, ὡς σοφοί καί γνῶστες, µήν µένουµε πίσω σέ τίποτε ἀλλά ἄς ἀποβάλουµε κάθε τι πού δέν ἀνήκει, οὔτε προέρχεται ἀπό τό Φῶς ἀλλά µᾶς γυρίζει πίσω στό σκοτάδι, τίς σκοτεινές πράξεις καί ἄς ντυθοῦµε µέ µεγαλοπρέπεια τά ὅπλα Τοῦ Φωτός, τά ὁποῖα , ἀντίθετα ἀπό τά ἔργα τοῦ σκότους, δέν εἶναι ἁπλές πράξεις ἀλλά πνευµατικά ὅπλα καί ἐργαλεῖα πού µᾶς παρέχει ἡ Ἁγία Ἐκκλησία. Αὐτά ἐπενδύουν τίς ψυχές µας καί τίς καθιστοῦν ἰσχυρές καί φωτεινές.
Καί ἐπειδή πλησιάζουµε πρός τήν ἡµέρα τῆς χαρᾶς Τῆς Ἀναστάσεως Τοῦ Κυρίου, ἁρµόζει καί ἐπιβάλλεται νά περπατοῦµε τήν κάθε ἡµέρα µας µέ εὐπρέπεια, µέ ὑπευθυνότητα καί µέ εὐθύτητα, σάν νά ζοῦµε ὑπό τά βλέµµατα ὅλων ὅσων ζοῦν µέσα στό Φῶς.
Ὄχι µέ θορυβώδεις καί ἔξαλλες διασκεδάσεις, ὄχι µέ διαρκῆ ὕπνο, ἀναπαύσεις καί αἰσχρότητες, ὄχι µέ ἐριστικότητες καί ζήλεια, ἀλλά νά ἔχουµε ὡς Ἔνδυµά µας Τόν Ἴδιο Τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό,πού παρέχει τά πάντα καί γι’ αὐτό νά µήν προνοοῦµε περιττά καί ἐπιπλέον ἀπ’ ὅ,τι χρειάζεται ἡ ἀνθρώπινη φύση µας, δηµιουργῶντας ἐπιβλαβεῖς σέ ἐµᾶς ἐπιθυµίες.
Μᾶς λέει, ἐπίσης, ὅτι, ὅσοι ἀξιωθήκαµε τῶν εὐεργεσιῶν τῆς Πίστεως, νά δεχόµαστε χωρίς διακρίσεις, κουτσοµπολιά καί περιέργειες καί αὐτούς πού προσέρχονται χωρίς νά γνωρίζουν καί εἶναι ἀσθενεῖς ἀκόµα στίς διδασκαλίες τῆς Πίστεώς µας.»
Ἐκεῖνο τόν καιρό, ὑπῆρχε µία συνήθεια στούς Χριστιανούς, ὅσοι θεωροῦσαν τούς ἑαυτούς τους δυνατούς στήν Πίστη, πήγαιναν καί ἔτρωγαν ἀπό τά σφακτά, πού προσκόµιζαν οἱ εἰδωλολάτρες καί τά θυσίαζαν στούς βωµούς τῶν εἰδώλων, γιατί γνώριζαν ὅτι δέν µποροῦν νά βλαφθοῦν ἐφ’ ὅσον µετεῖχαν στό Μυστήριο Τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί ἡ ἀληθινή Πίστη τούς παρεῖχε προστασία καί ἀσφάλεια. Κάποιοι, λοιπόν ἀπό αὐτούς τούς χριστιανούς σιγά σιγά ξεθάρρεψαν καί χλεύαζαν τούς πιστούς πού δέν τό ἔκαναν αὐτό. Σ’ αὐτούς, λοιπόν, ἀναφέρεται ὁ ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος καί τά ὅσα λέει δέν σηµαίνουν, ὅπως κάποιοι ὑποθέτουν, κατάργηση τῆς νηστείας.
«Ἄλλος, δηλαδή, σάν νά λέει, ἀπό ἁπλότητα πιστεύει ὅτι µπορεῖ νά δοκιµάζει ἀπό ὅλα –καί ἀπό τά εἰδωλόθυτα, ὅπως ὀνοµάζονταν αὐτά τά κρέατα– χωρίς φόβο. Ἄλλος, ἀσκῶντας ἐνδεχοµένως καί τόν ἑαυτό του, δοκιµάζει καί τρώει µόνο λαχανικά. Γι’αὐτό ὁ ἕνας νά µήν κατακρίνει τόν ἄλλον.» Αὐτό εἶναι πολύ σηµαντικό γιά τήν περίοδο πού, σύν Θεῷ, θά διανύσουµε.
«Γιατί ὅλοι ἀνήκουµε στόν Θεό. Ὅλοι εἶµαστε δοῦλοι Του ἀχρεῖοι καί ὑπόλογοι, δέν ἔχουµε τό δικαίωµα νά κατακρίνουµε τούς συναγωνιστές καί συνανθρώπους µας. Γιά τόν –ἐπιπλέον– ἁπλούστατο καί πολύ σηµαντικό λόγο ὅτι ὁ µόνος πού παρέχει καί τήν στάση καί τήν δύναµη Εἶναι ὁ χορηγός πάντων, ὁ Θεός, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, πού µπορεῖ καί αὐτόν πού κατακρίνουµε ἐµεῖς νά σώσει ἀλλά καί τόν ὁποιονδήποτε ἄνθρωπο.»
«Νῦν γάρ ἐγγύτερον ἡµῶν ἡ Σωτηρία ἤ ὅτε ἐπιστεύσαµεν. Ἡ νύξ προέκοψεν, ἡ δέ ἡµέρα ἤγγικεν. Ἀποθώµεθα, οὖν, τά ἔργα τοῦ σκότους καί ἐνδυσώµεθα τά ὅπλα τοῦ Φωτός.
Ὡς ἐν ἡµέρᾳ, εὐσχηµόνως περιπατήσωµεν, µή κώµοις καί µέθαις, µή κοίταις καί ἀσελγείαις, µή ἔριδι καί ζήλῳ, ἀλλ’ ἐνδύσασθε Τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν καί τῆς σαρκός πρόνοιαν µή ποιεῖσθε, εἰς ἐπιθυµίας.
Τόν δέ ἀσθενοῦντα τῇ πίστει προσλαµβάνεσθε µή εἰς διακρίσεις διαλογισµῶν. Ὅς µέν πιστεύει φαγεῖν πάντα, ὁ δέ ἀσθενῶν λάχανα ἐσθίει. Ὁ ἐσθίων τόν µή ἐσθίοντα µή ἐξουθενείτω καί ὁ µή ἐσθίων τόν ἐσθίοντα µή κρινέτω· ὁ Θεός γάρ αὐτόν προσελάβετο.
Σύ τίς εἶ, ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην; τῷ ἰδίῳ Κυρίῳ, στήκει ἤ πίπτει. Σταθήσεται δέ. Δυνατός γάρ Ἐστίν ὁ Θεός, στῆσαι αὐτόν.»
Ὅπως καί σέ ἄλλο σηµεῖο τονίζει µέ ἔµφαση:
«Οὐ γάρ ἐστίν ἡ Βασιλεία Τοῦ Θεοῦ βρῶσις καί πόσις ἀλλά δικαιοσύνη καί εἰρήνη καί χαρά ἐν Πνεύµατι Ἁγίῳ!»
Δηµήτρης Νεαπολίτης
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 199
Μάρτιος 2019