ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ

    Τό Ἱστολόγιο τοῦ Ναοῦ μας δημοσιεύει τίς ἐπιστολές τοῦ π. Ἱεροθέου Ἀργύρη πρός τήν κ. Ἑλένη Λωρίτου, καθ' ὅτι τό Ἱστολόγιο τοῦ κ. Π. Τελεβάντου, πού δημοσίευσε τίς ἐπικριτικές ἐπιστολές τῆς κ. Λωρίτου, ἀρνήθηκε νά ἀναρτήση τίς ἀπαντήσεις  τοῦ π. Ἱεροθέου. 

   Ἡ δημοσίευσή τους στό Ἱστολόγιό μας γίνεται  καί γιά τόν ἀνωτέρω λόγο ἀλλά καί διότι οἱ ἐπιστολές καί οἱ ἀπαντήσεις σ'αὐτές ἀναφέρονται καί σέ Κληρικούς τοῦ Ναοῦ μας.  ΔΕΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ  ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΗ ΔΙΑΛΟΓΟΣ. Ὁ διάλογος -ἄν, βεβαίως οἱ συνομιλητές τό ἐπιθυμοῦν- δεοντολογικά πρέπει νά γίνη ΜΟΝΟ στό Ἱστολόγιο τοῦ κ. Π. Τελεβάντου. 

 

Ἀρχιμ. Ἱερόθεος Ἀργύρης

        Ἱεροκῆρυξ

ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΕΙΣ   ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ  ΔΙΠΛΗ  ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Κας ΕΛΕΝΗΣ  ΛΩΡΙΤΟΥ

Θέμα:  Παποκαισαρισμός”. Τό Σχίσμα προσκρούει στον Χριστό

 

                                                                                                                              Ἀθῆναι 8-7-2017

Ἐρίτιμε κ. Λωρίτου·

Σᾶς εὐχαριστῶ πολύ γιά τήν εὐγενῆ διπλῆ ἐπιστολή[i] σας, τῆς 8-7-2017.

Πραγματικά, οἱ πνευματικές ἀναμνήσεις εἶναι πάντοτε ἀγαθές καί ὠφέλιμες. Ἀνοίγουν δρόμους, ὅταν γίνωνται μέ ταπείνωσι, ἀγάπη Χριστοῦ καί ἐν Ἀληθεία.

 

Ἀπαντήσατε στήν Ἐπιστολή μου,

ἐνῶ ὁ Π. Τελεβάντος σιωπᾶ σέ ὀκτώ ἐπιστολές μου

 Κατ’ ἀρχάς σᾶς ἐνημερώνω ὅτι ἀπαντῶ  σέ ὅλες τίς ἐπιστολές πού μέ ἀφοροῦν, ἐάν βεβαίως ἔχω τήν δυνατότητα, καί ἐφόσον εἶναι πρός οἰκοδομήν.

Σᾶς έχω ἤδη ἀποστείλει μία ἐπιστολή, σχετική μέ τήν ἀνάρτησί σας, της οποίας ἔτυχον τῆς εὐγενοῦς ἀπαντήσεώς σας.

Ἀντιθέτως, σε ὀκτώ  (8) λεπτομερεῖς καί σαφεῖς  ἐπιστολές πρός τόν ἀγαπητό καί φίλτατο ἀδελφό Παν. Τελεβάντο,  δεν  ἔτυχα οὐδεμίας ἀπαντήσεως καί τοῦ ἐπεσήμανα ὅτι, δέν τίς κοινοποιῶ -δημοσιοποιῶ ἀκόμη,  “ΑΧΡΙ ΚΑΙΡΟΥ”.

Στήν τελευταία (8^η ) τοῦ ἀνέφερα ὅτι, θά λάβουν γνῶσι ὅσοι ἀπό τούς Πνευματιούς  Ἀδελφούς καί Πατέρες, τό ἐπιθυμοῦν. Προσέτι, δεόντως θά δημοσιοποιηθοῦν, σύν Θεῶ. Αὐτό γιά τήν ἆρσι τῶν σκανδαλισμῶν καί πρός πνευματική ὠφέλεια τῶν ἐνδιαφερομένων γιά τήν Εἰρήνη καί τήν Πίστι.

Διευκρινίζω ὅτι, ἡ δημοσιοποίησις δέν ἀποτελεῖ παράβασι ἀπορρήτου, καθότι, μπορεῖ μέν οἱ ἀπαντητικές ἐπιστολές νά χαρακτηρίζονται ἀπό τόν ἀποστολέα (δηλαδή ἐμένα) ὡς προσωπικές, πλήν ὅμως ἀποτελοῦν ἀπάντησι εἰς δημοσίως ἀναρτηθέντα κείμενα στό διαδίκτυο ἐναντίον μου και δεν ἐμπεριέχουν οὐδέν ἰδιωτικόν προσωπικόν στοιχεῖον. Κατά συνέπειαν, δύνανται ἄν ὄχι  ἐπιβάλλεται νά κοινοποιηθοῦν, ὡς ἀπαντήσεις ἀμύνης εἰς δημοσίως παρατεθέντα.

Οἱ ἐπιστολές εἶναι, πλήρως τεκμηριωμένες καί δύνασθε, ἐφόσον τό ἐπιθυμεῖτε, νά λάβετε καί ἐσεῖς γνῶσι, ὅταν δημοσιευθοῦν.(Σημ.: Τώρα ἔχουν δημοσιευθεῖ)  Κατά πρῶτον, σᾶς ἐπισυνάπτω μόνον τούς τίτλους τῶν ὀκτώ ἀναπαντήτων ἐπιστολῶν μου πρός Παν. Τελεβάντο. ¹

Ἀπό τά Βιβλία ὡδηγήθημε στό ἐρώτημα περί “Ἀποτειχίσεως”

 Μέ τήν Χάρι τοῦ Κυρίου μας, ἐκυκλοφόρησαν τά δύο πρῶτα ἀπό τά “πονήματά”² μου γιά τόν Γέροντα Ἐπιφάνιο, μετά ἀπό πίεσι καί παρότρυνσι τοῦ σεβαστοῦ π. Βασιλείου Βολουδάκη καί τοῦ ἀγαπητοῦ ἀδελφοῦ Παναγιώτου Τελεβάντου.

Πιθανόν, ἐξ αἰτίας τῶν ἀνωτέρω βιβλίων καί τῆς μακροχρόνου σχέσεώς μου μέ τόν Γέροντα, κάποιος ἐπίλεκτος φίλος μέ ἐρώτησε νά ἐκφράσω τήν ἄποψί μου γιά τό θέμα τῶν “Ἀποτειχίσεων”, πού προέκυψαν ἐσχάτως, μέ τήν ἐπιπρόσθετη παράκλησι νά μεταφέρω καί τίς ἀπόψεις τοῦ Γέροντος Ἐπιφανίου ἐπ’ αὐτοῦ. Μάλιστα κρίθηκε ἐπιβεβλημένο νά καταγραφοῦν οἱ ἐν λόγω ἀπόψεις τοῦ Γέροντος, καθότι, μερικοί “Ἀποτειχισθέντες”, ἀντι-στρέφουν, διαστρέφουν καί διαστρεβλώνουν τίς ἀπόψεις του, σχετικά μέ τήν ΜΗ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙ τῶν Τριῶν δυναμικῶν Μητροπολιτῶν  κατά τό 1970, καί τήν κατηγορηματική καταδίκη τῆς προσχωρήσεως ἑνός Ἡγουμένου στούς “Ζηλωτές”.

Κατ’ ἀνάγκην λοιπόν, καί κατά ὑποχρέωσι, ἐνῶ εἶχα περιορισμένο χρόνο καί τελοῦσα ὑπό ἰδιάζουσες καί δυσμενεῖς συνθῆκες, ὑπηγόρευσα τηλεφωνικῶς ἕνα μικρό κειμενάκι. Αὐτό τό συγκεκριμένο πόνημα, ἐτέθη ὑπ’ ὄψιν τοῦ “Ἐπιτελείου” τῆς Ἐφημερίδος “Ὀρθόδοξος Τύπος”, καί υἱοθετήθη ἡ ἄποψις τοῦ Γράφοντος. Ἔτσι προέκυψε τό δημοσίευμα στήν ἐφημερίδα μέ τίτλο, «ΟΧΙ ΕΙΣ ΤΑΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΙΣ, ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΤΑ “ΑΝΤΙ-ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ”», τῆς 7-4-2017.

Κατ’ αὐτόν τόν τρόπο, εἰσῆλθα στό μάτι τοῦ κυκλῶνα. Διότι, ἐξέφρασα τήν ἄποψι πώς, εἶναι καλύτερα νά πολεμήσουμε τόν ἐχθρό μέσα στό Κάστρο τῆς Ἐκκλησίας καί ὄχι ἔξω ἀπό αὐτό. Ἐδέχθην ἐπιθέσεις φανερές καί ἀφανεῖς. Νά εἶναι καλά ὅλοι οἱ ἀδελφοί.

Δυστυχῶς, διαπιστώνω πώς, πολύ μεγαλύτερες ἐπιθέσεις δέχεται ἡ ἴδια ἡ Ἐφημερίδα “Ο.Τ.”. Γιατί; Διότι, ἐπέλεξε αὐτή τήν ἄποψι καί ὄχι ἐκείνη τῶν “Χ-Ἀποτειχισθέντων”!

Ἐν πάσει περιπτώσει, ὅποιος βούλεται, ἄς καταρρίψη τίς ἀπόψεις αὐτές.

Ὡς Κληρικός, θεωρῶ τά Τείχη τῆς Ἐκκλησίας ἀπό μέσα καί ὄχι ἀπ’ ἔξω καί ἀπό μακριά. Καί τοῦτο ἐπειδή, ὁ ἴδιος ὁ Κύριος τά ἐζωγράφησε στά Χέρια Του:

«Ἰδοὺ ἐπὶ τῶν χειρῶν μου (ὁ Κύριος) ἐζωγράφησά σου τὰ τείχη͵ καὶ ἐνώπιόν μου εἶ διὰ παντός·». (Νά κοίτα (Ἰσραήλ, Ἐκκλησία, Ἑλλάς), ἐγώ μές τίς παλάμες τῶν χεριῶν μου σέ ἐζωγράφισα· τά τείχη σου δέν τ’ ἀφήνω ἀπό τά μάτια μου) (Ἡσ. μθ’ 16).

 

Γιατί δέν ἀναρτήσατε τήν ἀπάντησί μου;

Ὅπως θά διαπιστώσατε, στήν προηγουμένη ἐπιστολή μου, τῆς 20-6-2017, ἀπαντῶ τεκμηριωμένα και μέ συγκεκριμένες παραπομπές. Ὅσα λέγονται ἄνευ σαφοῦς προσδιορισμοῦ, εἶναι φαντασίες ἤ καί συκοφαντίες.

Ὁ ἀγαπητός Παν. Τελεβάντος ἐδημοσίευσε τήν ἐπιστολή σας γιά τό πρόσωπό μου. Ἐπ’ αὐτῆς σᾶς ἀπάντησα, μέ ἐπιστολή μου (τήν ὁποία καί τοῦ κοινοποίησα). Σᾶς ἔγραψα λεπτομερῶς καί εὐπρεπῶς.  Ἐκεῖνον τόν παρεκάλεσα νά τήν ἀναρτήση, ἀφοῦ εἶχε ἀναρτήσει τή δική σας ἐπιστολή. Μέχρι σήμερα δέν ἔχει προβεῖ σε καμία ἐνέργεια. Γιατί ἆραγε δέν τό πράττει; Ἐσεῖς τί νομίζετε; Συμφωνεῖτε στήν ἀπόκρυψι τῆς ἀπαντήσεως;

Τοῦ ἀπέστειλα τό σαφές ἐρώτημα καί τίς παρατηρήσεις ἀναγνωστῶν τῆς ἱστοσελίδας του, ἀλλά δέν τό ἀνήρτησε. Ἰδού:

[Σχόλιον στήν ἀνάρτησι τοῦ Τελεβάντου «Ἐρωτήματα πρός τόν κακόδοξο κληρικό π. Βασίλειον Βολουδάκην» τῆς 6-7-17.

Ἀγαπητέ μου Παναγιώτη. Ἀνήρτησες τήν ἐπιστολή τῆς κ. Ἑ. Λωρίτου στήν Ἱστοσελίδα σου. Σοῦ ἀπέστειλα ἤδη τήν ἀπάντησί μου πρός αὐτήν. Γιατί δέν τήν ἀναρτᾶς;

Ἀρχιμ. Ἱερόθεος Ἀργύρης

Ἱεροκῆρυξ.]

Ἀλλά καί ἐσεῖς προσωπικῶς φέρετε εὐθύνη. Γιατί, Η ΙΔΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΩΣ παρεδώσατε καί ἀναρτήσατε στό ἱστολόγιο τοῦ Παν. Τελεβάντου τήν ἐναντίον μου δική σας ἐπιστολή, πρίν κἄν ἐγώ λάβω γνῶσι, μέσω e-mail πού μοῦ ἀπέστειλαν ἀπό τόν “Ὀρθόδοξο Τύπο”. Προφανῶς ὀφείλετε νά  προβῆτε στή δημοσιοποίησι καί τῆς ἀπαντήσεώς μου τῆς 20-6-2017, μέ Θέμα: Ὑμνῶντας καί ὑποτιμῶντας. Ἐπιβολή γραμμῆς στόν “Ο.Τ.”.

Καί βεβαίως, μή δικαιολογεῖσθε μέ τίς δημοσιεύσεις ἤ μή τῆς Ἐφημερίδος τοῦ “Ο.Τ.”, διότι, σαφῶς, ἐγώ δέν εἶμαι ὁ “O.T.”. Οὔτε, βεβαίως ποτέ καί πουθενά σᾶς προσέβαλα.

 

Οὐδαμοῦ σᾶς προσέβαλα ἤ σᾶς ὑπετίμησα

Σᾶς ἔγραψα στήν πρώτη ἐπιστολή μου, τῆς 20-6-2017, ὅτι, κατά τή γνώμη μου, δέν ὑποχρεοῦται μέ κανένα τρόπο ἡ ἐφημερίς “Ὀρθδόξος Τύπος” νά δημοσιεύση τήν ἐπιστολή σας, διότι, πέραν τῶν ἄλλων καθαρά τεχνικῶν θεμάτων τῶν ἐφημερίδων, ΟΥΔΕΝ γράφω ἐναντίον σας. Νά τί ἔγραψα:

[Εἰς τό δημοσευθέν κείμενό μου μέ τίτλο, «Φιλόδοξοι ξεφουλκοῦν γιά τόν ἔλεγχο τοῦ “Ο.Τ.”», δημοσιευθέν εἰς τόν “Ο.Τ.” τῆς 19-5-2017, οὐδέν ἀναφέρω ἐναντίον σας προσβλητικό ἤ ὑποτιμητικό.

Ἀντιθέτως οἱ ἀναρτήσεις σας, δέν ἐμπεριέχουν καί τόσο εὐγενεῖς ἐκφράσεις, οὔτε καί τόσο τιμητικούς ὅρους. Ἄς εἶναι, δέν πειράζει, καλῶς ἔχει.]

Ὑπενθυμίζω, ὁτιδήποτε ἀνέφερα γιά τό πρόσωπό σας, ἐγράφη συνετῶς καί ἀπαντητικῶς, χωρίς οὐδεμία ἀμυχή ἐναντίον σας. Ἰδού τό συγκεκριμένο τμῆμα τοῦ δημοσιεύματος:

[«Εἰς τό ἱστολόγιο τοῦ ἀδελφοῦ (Π. Τελεβάντου) ἐφιλοξενήθησαν ἐπανειλημμένως κείμενα τῆς κ. Ἑ. Λ., σχετικά μέ τό ἐκ 1800 λέξεων ἄρθρο μου στόν “Ὀρθόδοξο Τύπο” τῆς 7-4-2017.

.......................

α) Τά ἀναρτηθέντα κείμενα (ἐννοεῖται τῆς κ. Ἑ. Λ), περί τοῦ δημοσιεύματος ἐγράφησαν, χωρίς νά ἔχη μελετηθεῖ τό πλῆρες κείμενο.

β) Οἱ ἐκφράσεις πού ἐχρησιμοποιήθησαν ἀπέχουν ἀπό τήν χριστιανική εὐγένεια καί τήν δέουσα προσηγορία.

γ) Στήν περίπτωσι πού, φίλοι τινές ἐπιθυμοῦν νά καταγράψουν τίς ἀπόψεις τους καταρρίπτοντας τό ἄρθρο ἄς τό πράξουν. Τότε, ἐφόσον τοῦτο ὠφελεῖ, θά ὑπάρξη κατά τό δυνατόν καί ἀπάντησις. Ὁ καλόβουλος διάλογος τῆς ἀληθείας ὠφελεῖ τούς πάντες».

Προφανῶς, στό κείμενό μου δέν καταγράφω, παρά τήν διαπίστωσι τῆς ἀπουσίας εὐγενείας, τήν ἀπουσία μελέτης τοῦ δημοσιεύματος, καί ..., τήν πρόσκλησι γιά ἀπάντησι ἀπό ὅσους τό ἐπιθυμοῦν. Τίποτε ἄτοπο καί ἀπαράδεκτο.

Κατά συνέπειαν, νομίζω, οὐδεμία ἠθική ὑποχρέωσις ὑπάρχει, ἀπό τήν ἐφημερίδα “Ο.Τ.” νά δημοσιεύση τό κείμενό σας, ὅπως ζητᾶτε στήν ἐπιστολή σας. Βεβαίως, αὐτό ἀφορᾶ τό Ἐπιτελεῖο τοῦ “Ο.Τ.”, πού θά ἀποφασίση ἁρμοδίως.]

Σημειώνω ὅτι, στό δημοσίευμά μου ἀναφέρω τό ὀνομά σας μέ ἀρχικά, ὄχι ὑποτιμῶντας, ἀλλά προστατεύοντας, νομίζω, ἀλλά και προσκαλῶντας, ὅλους ὅσους τό ἐπιθυμοῦν εἰς κατάρριψι τῶν γραφομένων μου.

 

Πόθεν τεκμαίρεται ἡ κακοήθεια;

  Γράφετε (στήν συμπληρωματική β’ ἐπιστολή σας): «... Και δυστυχώς  οι συνεργάτες σας  - δέν ξέρω πώς σας κέρδισαν την εμπιστοσύνη - μας έχουν δείξει πολλά δείγματα κακοήθειας, όχι μόνο ένα που θα μπορούσε να είναι και ένα θέμα απλά οπτικής Δυστυχώς είναι θέμα  κακοήθειας,...»

Δύο φορές γρέφετε τή λέξι “κακοήθεια”. Γνωρίζετε πόσο βαρειά εἶναι; Καί γιατί δέν τήν στηρίζετε μέ ἐπιχειρήματα, μέ γεγονότα μέ περιστατικά; Διότι, ἁπλούστατα δέν εἶναι ἀληθής καί δέν ἰσχύει.

 

Ὁ Μέγας Φώτιος δέν ὑπεστήριζε τόν “Παποκαισαρισμό”

Καί γιά νά γενικεύσουμε κάπως. Ὅταν μία ἀτεκμηρίωτη ἄποψις γίνεται πιστευτή ἀπό μερικούς, τότε λέμε ὅτι αὐτό ἀποτελεῖ ἰδεοληψία. Ἀποτελεῖ μία φανταστική, ἀβάσιμο ἰδέα, χωρίς οὐσιαστική αἰτία καί τεκμηρίωσι. Ἀπό μία τέτοια ἰδεοληψία κατελήφθησαν μερικοί, ἐπαναλαμβάνοντας διαρκῶς ὅτι, ὁ ἐπίλεκτος Πρεσβύτερος π. Βασίλειος Βολουδάκης ὑποστηρίζει τόν Παποκαισαρισμό. Ἤδη ἔχω ἐξηγήσει τό ἄτοπον τῆς συκοφαντίας καί τό ἔχω ἤδη τεκμηριώσει δεόντως στό δημοσίευμά μου, «ΦΙΛΟΔΟΞΟΙ ΞΕΦΟΥΛΚΟΥΝ ΔΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟΝ ΤΟΥ “Ο.Τ.”».

• Προσθέτω ἐπιγραμματικά ὅτι Παποκαισαρισμός εἶναι, ὅταν, ἕνας Κληρικός γίνη Βασιλιᾶς ἤ Αὐτοκράτωρ κ.τ.λ. ἤ ὅταν ἀσκῆ ἐξουσία ὅπως ὁ Πάπας, πού διακυβερνοῦσε τήν Ἰταλική Χερσόνησο ἐπί ἑξακόσια (600) ἔτη. Ἐπίσης, τό νά λάβη κάποιος ρασοφόρος Πολιτική Ἐξουσία Προέδρου, Βουλευτοῦ κ.ἄ..
• Παποκαισαρισμός ΔΕΝ εἶναι, ὅταν πνευματικά ἤ σαρκικά τέκνα Κληρικοῦ τινός ἐπωμισθοῦν μία ἁρμοδιότητα στήν Χριστιανική Πολιτεία. 
• ΔΕΝ εἶναι Παποκαισαρισμός, ὅταν ὁ Πατριάρχης Πολύευκτος κατηχεῖ καί βαπτίζει τήν Ἁγία Ἰσαπόστολο Βασίλισσα Ὄλγα, ἡ ὁποία κατόπιν, κάνει Χριστιανικό ὁλόκληρο τόν εἰδωλολατρικό Ρωσικό λαό.
• ΔΕΝ εἶναι Παποκαισαρισμός, ὅταν ὁ Μέγας Φώτιος προσφωνεῖ τόν Βασιλέα τῆς Βουλγαρίας, τόν Ἅγιο Μιχαήλ, μὲ λόγια ποὺ φανερώνου ὅλη τὴν πατρικὴ φροντίδα, «περιφανέστατε καὶ ἠγαπημένε υἱὲ ἡμῶν», τόν ὁποῖο ὡδήγησε στό Χριστιανισμό.
• ΔΕΝ ἀσκοῦσαν Παποκαισαρισμό οἱ εἴκοσε ἕξ (26) Βυζαντινοί Αὐτοκράτορες πού ἦσαν Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, οὔτε οἱ ἄλλοι ἐκεῖνοι πού ζοῦσαν καί σάν Μοναχοί, ἀλλά μήτε καί ὅσοι ἁπλῶς ἦσαν εὐσεβεῖς Βασιλεῖς καί Βασίλισσες.
• Οὔτε εἶναι Παποκαισαρισμός, σήμερα ..., ἐάν κάποιος Κληρικός βαπτίση ἤ κατηχήση Διαδόχους Θρόνων τῆς Δύσεως καί τῆς Ἀνατολῆς καί αὐτοί ἀναλάβουν τά Βασίλειά τους. Σταματῶ ἐδῶ μέ περίσκεψι. 
• Ὑπενθυμίζω ὅτι, ἕνα ἀπό τά μνημειακά κείμεντα τοῦ Ἁγίου Φωτίου, πού ἀπηύθυνε πρός τό Πνευματικό του τέκνο, στόν Βασιλέα Ἅγιο Μιχαήλ, μέ τήν εὐκαιρία τῆς Βαπτίσεώς του, τό 864 μ.Χ.,  ἦτο καί τό Παραινετικό Δοκίμιο «Παραινέσεις πρός Ἄρχοντα», μέ τό ὁποῖο συμβουλεύει τόν Ἁγ. Μιχαήλ πῶς νά Κυβερνᾶ. Τοῦ περιγράφει δηλαδή, τό ἰδεῶδες πρότυπο τοῦ Χριστιανοῦ Ἡγεμόνος καί Βασιλέως. Ἀργότερα ὁ Φώτιος ἐπρόκειτο νὰ γράψη ἕνα παρόμοιο κείμενο, ποὺ μὲ τὸν τίτλο «Παραινέσεις» ἀπευθυνόταν πρὸς τὸν Διάδοχο τοῦ Βυζαντινοῦ Θρόνου Λέοντα καὶ ἐξεδόθη μὲ τὸ ὄνομα τοῦ Αὐτοκράτορος Βασιλείου Α'. Γράφει ὁ Μέγας Πατήρ: «Ἄρχοντος ἀρετήν… τό ἐκ φαύλης σπουδαίαν (πόλιν) παρασκευᾶσαι».
• Οἱ παραινέσεις αὐτές τοῦ Μεγάλου Πατρός, «Πατρός Παγκοσμίου» ὄντως, πρός τόν Ἄρχοντα Βουλγαρίας εἶναι στοιχειοθετημένες καί ἐμποτισμένες ἀπό τό Ἑλληνοχριστιανικό πνεῦμα καί βρίσκονται στόν ἀντίποδα τῶν χρησιμοθηρικῶν καί ἀμοραλιστικῶν ἀντιλήψεων περί ἐξουσίας, ὅπως ἐκφράζονται στό περίφημο βιβλίο τοῦ Niccholo Machiavelli (Μακιαβέλλι) «ὁ Ἡγεμών» καί ἐφαρμόστησαν μάλιστα ἐπαυξημένες στή Δύση, κατά μίμηση δέ καί στόν ταλαίπωρο αὐτό Τόπο.
• Ἰδεοληψίες μπορεῖ νά καλλιεργοῦν μερικοί γιά κάποιο λόγο. Ἕτεροι, πού ἀσύστολα καί ἀνερυθρίασστα, ὑποστηρίζουν, ὑπερμαχοῦν ἤ συνεργάζονται μέ Μασωνικά καί Ἀθεϊστικά κόμματα. Πού λιβανίζουν κάποιους Πολιτικούς, πού εἶναι μέλη διαφόρων Παγκοσμίων Μυστικῶν Λεσχῶν.

Δέν ‘Υπάρχουν διαστροφές

Γράφετε (στήν συμπληρωματική β’ ἐπιστολή σας): «... Κανένα άλλοθι στίς διαστροφές του π. Βολουδάκη ...».

Μπορεῖτε νά μοῦ παραθέστε, παρακαλῶ, μία “διαστροφή”, ἀλλά μέ παραπομπή, τεκμηρίωσι καί ἀπόδειξι; Διαφορετικά αὐτό πού γράφετε ὄχι μόνο εἶναι βαρύτατο εἰς βάρος σας ἀλλά κάλλιστα μπορεῖ νά χαρακτηρισθεῖ ὡς ΨΕΥΔΟΣ καί ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ.

Ἀσφαλῶς γνωρίζετε τί θά πῆ “διαστροφή”, καί πόσο μεμπτή ἔκφρασις εἶναι. Μᾶς παραπέμπει ὅμως εὐθέως, στά γεμᾶτα πόνο λόγια τοῦ ἰδίου τοῦ Κυρίου μας: «Ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη͵ ἕως πότε μεθ΄ ὑμῶν ἔσομαι; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν;» (Ματθ. ιζ’ 17).

Ποῦ  διεπιστώσατε τήν ἀναισθησία;

Γράφετε (στήν α’ ἐπιστολή σας): «... Αν νομίζετε οτι αυτό δεν είναι αναισθησία  καί δέν δικαιολογεί τον χαρακτηρισμό μου οτι η εφημερίδα τελεί υπό κατάληψι, τότε  πείτε μου τί είναι! ...»

Ἀπό ποῦ, παρακαλῶ, ἐξάγονται τά συμπεράσματα ὅτι, ὑπάρχει  “ἀναισθησία” τῆς ἐφημερίδος; Ἐπειδή δέν σᾶς δίδει χῶρο γιά νά χρησιμοποιεῖτε “ἀνοίκειες” ἐκφράσεις;

Γιατί “Κατελήφθη”; Ἐπειδή εἶναι ἐλευθέρα καί δέν παραδίδει τά κλειδιά της στούς “Χ-Ἀποτειχισθέντες”;

Προφανῶς, ἔχετε ἄδικο ἀπολύτως. Ὅ,τι κάποιος σκέπτεται, δέν εἶναι ὑποχρεωμένοι οἱ ἄλλοι νά τό υἱοθετήσουν.

  

Δέν ὑπάρχουν μεθοδεύσεις

 Γράφετε (στήν α’ ἐπιστολή σας): «... να αποκαλύπτουμε τις μεθοδεύσεις του σεβαστού π. Βολουδάκη ...».

Αὐτό περιμένω καί ἐγώ. Νά τίς ἀποκαλύψετε, ἀλλά δέν τό κάνετε. Ὄχι νά τίς φαντασθεῖτε, ἤ νά τίς κατασκευάσετε,  ἐκεῖ ὅπου δέν ὑπάρχουν. Βλέπω μόνον συστηματικό ὑβρεολόγιο καί ἀτεκμηρίωτο ἐπίθεσι. Μάλιστα ἐμφανέστατα, καί γι’ αὐτό τό λόγο, ὁ ἀγαπητός Παναγιώτης Τελεβάντος, κατεδικάσθη εἰς ἕνα χρόνο φυλακή, γιά «συκοφαντική δυσφήμησι», δηλαδή γιά ὕβρεις και ψεύδη πού ἐξαπέλυσε, καί δυστυχῶς συνεχίζει τό ἴδιο ἀτόπημα.

Γνωρίζετε μήπως, τί θά πῆ ψευδεῖς ὕβρεις καί συκοφαντίες; Παρακαλῶ πολύ, τό κατανοεῖτε λογικά, τό ζυγίζετει Εὐαγγελικά καί τό σταθμίζετε Ἁγιοπατερικά; Τό βιώνετε ἐσωτερικά καί πνευματικά;

Ἀποδείξεις καί τεκμήρια. Καί  ἰδού ἡ μή δημοσιευομένη

ἀπόδειξις Μασωνίας τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα

Καί νά ἔλθω σέ ἕνα ἄλλο καυτό ζήτημα.

 

• Σέ κάθε συζήτησι ἀπαιτοῦνται λογικές ἀποδείξεις καί τεκμηριωμένα στοιχεῖα.
• Σέ ποιό σημεῖο λοιπόν ὁ π. Βασίλειος Βολουδάκης, ἐκφράζει κακοδοξία καί αἵρεσι, ὅπως διαρκῶς γράφει ὁ Παν. Τελεβάντος; Πουθενά. Γι’ αὐτό τό λόγο δέν κατατίθεται οὐδεμία παραπομπή.
• Σέ ποιό σημεῖο ὁ Γέροντας Ἐπιφάνιος εἶπε ἤ ἔγραψε ὑπέρ τῶν “ἀποτειχισθέντων”; Ἀναμένουμε τεκμήρια.
• Γιατί ὁ ἀγαπητός Παν. Τελεβάντος δέν ἀπαντᾶ καθαρά, περί μασωνίας, μετά ἀπό τήν α’ ἐπιστολή μου, (μέ θέμα: Μασωνία, Δημόσιος Διάλογος, Μασωνική ἀπόδειξις Ἀθηναγόρα, τῆς 19-5-2017), γιά νά κλείση τά στόματα;
• Γιατί δέν δημοσιεύει τήν ἀπόδειξι ἐγγραφῆς τοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρα στήν Μασωνία (δές τε δίπλα τήν ἀπόδειξι αὐτή);
• Μπορεῖτε νά ὑποθέσετε καί νά ἑρμηνεύσετε τό λόγο; Προσωπικῶς ἀδυνατῶ νά τό κατανοήσω.  

 

Γράφε, γράφε, γράφε

 Στό δημοσίευμα τῆς 9-6-17, στήν Ἐφημερίδα “Ὀρθόδοξος Τύπος”,  μέ θέμα «Πνευματικά τά αἴτια τῆς Διχοτομήσεως τῆς Κύπρου», παρέθεσα τά ΜΕΓΑΛΑ ΠΥΡΙΝΑ ΕΡΓΑ τοῦ Γέροντος Ἐπιφανίου γιά τούς “Μοιχεπιβάτες” καί τούς φίλους των καί γιά τήν λεγομένη “Μείζονα καί Ὑπερτελῆ Σύνοδο” τοῦ Μακαρίου.

Ἐπ’ αὐτοῦ ὑπῆρξε ἐπιθετικό δημοσίευμα τοῦ Παν. Τελεβάντου, μέ πεζοδρομιακοῦ τύπου χαρακτηρισμούς εἰς βάρος μου πού, εἰλικρινά, μέ ἐχαροποίησαν ἰδιαίτερα, διότι ἀποκαλύπτουν πόσο πόνεσε σέ μερικούς ἐνόχους τό δημοσίευμα. Γενικῶς, σέ ἀνύποπτο χρόνο, καί σέ ἄσχετα, μέ τίς ἐπιστολές μου, θέματα, μέσω τοῦ ἱστολογίου του, ἐπιτίθεται μανιωδῶς ἐναντίον μου, μέ ἀχαρακτήριστες γιά, τουλάχιστον ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ (ἄν ὄχι ἀδελφό), ἐκφράσεις.

Τοῦ ἀπέστειλα δέ τήν ὀγδόη ἐπιστολή μέ λεπτομερεῖς συλλογισμούς. Τοῦ παρέθεσα ἀποκαλυπτικά τίς ἀφανεῖς καί μυστικές “Ἑτερόκλητες Συμμαχίες”. Οὐδεμία κίνησις παρετηρήθη. Δέν μιλᾶ, δέν ἀπαντᾶ, σιωπᾶ. 

Ἐπί πλέον, γράφει ἀτεκμηρίωτα χρησιμοποιῶντας  ἕνα κομπολόϊ ἀπό ἀνοικείους χαρακτηρισμούς. Τοῦ ἔγραψα λοιπόν, «Γράφε, γράφε, γράφε»... Μόνο θά τοποθετήσω στά τραύματα Σωκρατική πινακίδα μέ τό, “Ὁ Παν. Τελεβάντος ἐποίει”.

Θά ὑπενθυμίσω μόνον μερικά “κοσμητικά ἐπίθετα” γιά τό πρόσωπό μου: “Κοπέλι (!)”, “Πισώπλατος Μαχαιρωτής (!)”, “Βαποράκι (!)”, “Διακινητής Ἀνόμων Προϊόντων (!)”, “Κομμάτι (!)”, “Ἀναλώσιμο εἶδος (!)”, “Χρήσιμος ἠλίθιος (!)”,  “Κακοήθης (!)”, “Ἐπιτιθέμενος (!)”, “Ἐμπαθής (!)”, “Φθονερός (!)”, “μέ Χολή (!)”, “Κοπρίζων (!)”, “Κακόδοξος (!)”,“Κατοικίδιο (!)”. Τόν εὐχαριστῶ ξεχωριστά γιά τήν ὑπέροχη “τιμή”.

Ἀλλά ὁ Κύριος, πάντοτε μᾶς ἐνδυναμώνει καί μᾶς ἐνισχύει: «Οὐαὶ ὅταν ὑμᾶς καλῶς εἴπωσιν πάντες οἱ ἄνθρωποι͵ κατὰ τὰ αὐτὰ γὰρ ἐποίουν τοῖς ψευδοπροφήταις οἱ πατέρες αὐτῶν» (Λουκ. στ’ 26).

Μή ἀπηχεῖτε τίς ἴδιες ἐκφράσεις

Ἀλλά, καί ἐσεῖς προσωπικά, ποιεῖτε συναγωνισμό ἀπομακρύνσεως ἀπό τήν “δέουσα προσηγορία”.  Ἀπηχεῖτε τό ἴδιο ὕφος καί τό ἀνάλογο περιεχόμενο.

Ὑπενθυμίζω τίς ἐνδεικτικές ἐκφράσεις σας: “Ρασποῦτιν (!)”, “Σκυλευτής (!)”, “Τελείως Ἀψυχολόγητος (!)”,  “Ἄτοπος καί Ἀνεδαφικός (!)”, “Πισώπλατος Μαχαιρωτής (!)”,  “Παρασκηνιακός Χειραγωγός (!)”.

Προσέτι, καί στίς προκείμενες δύο ἐπιστολές, παρά τήν ὁμολογουμένως καλή διάθεσι καί ἀγαθή προσπάθεια εὐγενείας, διανθίζετε τό κείμενο βάζοντας στό κάδρο τόν, “Κακοήθη (!)”, “Διεστραμμένο (!)”, “Ἀναίσθητο (!)”,  “Καταληψια (!)” καί “Μεθοδευτή (!)”.

Δέν ἐπικαλοῦμα τόν Γέροντα Ἐπιφάνιο, γιατί αὐτός δέν εὐθύνεται σέ τίποτε γιά τά δικά μας “Ὑπέροχα Νέα Ἤθη”!

Νά μή συγκρουώμθεα μέ τόν Κύριο

Ἐρίτιμε κ. Λωρίτου·

Συγχωρέστε με ἐάν, ἀθελήτως, σᾶς ἐπίκρανα. Δέν δυσκολεύομαι νά τό εἴπω. Δέν “μικρομεγαλίζω”, ἀλλά ἡ “ἐμή βραχύτης” ἀποδέχεται εὐχαρίστως τίς ἀγαθές ὑποδείξεις καί τίς συνετές βελτιώσεις.

Συμπερασματικά ὅμως, ὑπογραμμίζω πώς, τό κάθε ἐπάρατο Σχῖσμα, ἀποτελεῖ διαχωρισμό ἀπό τήν Ἐκκλησία καί ἀπό τόν ἴδιο τόν Χριστό. Καί ..., δυστυχῶς, νομίζω, ἐλπίζω ἐσφαλμένα, μερικοί “Ἀποτειχισθέντες”, “Φλερτάτουν” καί “Προσεγγίζουν” πρός τό ἀπεχθέστατο Σχῖσμα. Μακάρι νά μή συμβῆ κάτι τέτοιο!

Καί ..., συνάμα, ἐπιτίθενται στήν ἐφημερίδα “Ὀρθόδοξος Τύπος”, γιατί δέν τούς ἐνισχύει, ἀλλά τάχα, διασπᾶ τόν Ἀντιοικουμενιστικό ἀγῶνα. Καί ..., συγχρόνως, κατηγοροῦν τόν ἐκλεκτό π. Βασίλειο, ἀτεκμηρίωτα γιά αἵρεσι. Καί ..., ἐπιπροσθέτως, στοχοποιοῦν ἐμένα προσωπικῶς. Δέν τό κατανοῶ. Γιατί ..., ἴσως, κρούω ἀφυπνιστικά τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου; 

Συνελόντ’ εἰπεῖν, προσεύχομαι, ὥστε, νά μή προκαλοῦμε Σχίσματα στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Ἀλλά, ἡ Ἀγάπη τοῦ Κυρίου πρέπει νά συντίθεται περίτεχνα μέ τήν Ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας μας.

Διαφορετικά, ἀνακύπτει μία πρωτοφανής “Ὑπερ-Κόλασις”, “Γεέννης Χαλεπωτέρα”, πού εἶναι, κατά τόν Χρυσορρήμονα Πατέρα, ἡ “Πρόσκρουσις μέ τόν Φιλούμενον”, μέ τόν Χριστό καί τήν Ἀλήθειά Του:

«Ἐπειδὴ δὲ ἡμεῖς ἑτέρως͵ διὰ τοῦτο τῇ γεέννῃ καταδικαζόμεθα· ὡς εἴ γε τὸν Χριστὸν ἐφιλοῦμεν͵ ὡς φιλεῖν ἐχρῆν͵ ἔγνωμεν ἂν͵

ὅτι γεέννης χαλεπώτερον τὸ προσκροῦσαι τῷ φιλουμένῳ· ἐπειδὴ δὲ οὐ φιλοῦμεν͵ οὐκ ἴσμεν τῆς κολάσεως ταύτης τὸ μέγεθος.

Καὶ τοῦτό ἐστιν͵ ὃ μάλιστα ὀδύρομαι καὶ θρηνῶ. Καίτοι τί οὐκ ἐποίησεν ὁ Θεὸς͵ ὥστε φιληθῆναι παρ΄ ἡμῶν;

τί δὲ οὐκ ἐμηχανήσατο; τί δὲ παρέλιπεν;» (In epistulam ad Romanos 60.430. Χρυσόστομος).

Μετά τιμῆς

 Ἀρχιμ. Ἱερόθεος Ἀργύρης

Ἱεροκῆρυξ

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

1.

Α) «Προσωπική ἀδελφική ἐπιστολή εἰς τόν ἀγαπητόν Π. Τελεβάντο (α’)», μέ Θέμα: «Μασωνία, Δημόσιος Διάλογος, Μασωνική ἀπόδειξις Ἀθηναγόρα», τῆς 19-5-2017.

Β) «Προσωπική ἀδελφική ἐπιστολή εἰς τόν ἀγαπητόν Π. Τελεβάντο (β’)», μέ Θέμα: «Μαχαιρώματα καί εἰρηνοποιοί», τῆς 22-5-2017.

Γ) «Προσωπική ἀδελφική ἐπιστολή εἰς τόν ἀγαπητόν Π. Τελεβάντο (γ’)», μέ Θέμα: «Σχισματικοί, διαίρεσις καί πολλαπλασιασμός», τῆς 24-5-2017.

Δ) «Προσωπική ἀδελφική ἐπιστολή εἰς τόν ἀγαπητόν Π. Τελεβάντο (δ’)», μέ Θέμα: «Ἀναιρέσεις Ἱστολογικῆς Ἀναρτήσεως», τῆς 29-5-2017.

Ε) «Προσωπική ἀδελφική ἐπιστολή εἰς τόν ἀγαπητόν Π. Τελεβάντο (ε’)», μέ Θέμα: Προσωπικοί ὄχι ἐκκλησιαστικοί οἱ λόγοι τῶν ἐπιθέσεων; τῆς 29-5-2017.

ΣΤ) «Προσωπική ἀδελφική ἐπιστολή εἰς τόν ἀγαπητόν Π. Τελεβάντο (στ’)», μέ Θέμα: Ἀντιτιθέμενες ἐνέργειες τῆς 16-6-2017.

Ζ) «Προσωπική ἀδελφική ἐπιστολή εἰς τόν ἀγαπητόν Π. Τελεβάντο (ζ’) μέ Θέμα: Συνέδριο γιά Γέροντα Ἐπιφάνιο τῆς 23-6-2017.

Η) «Προσωπική ἀδελφική ἐπιστολή εἰς τόν ἀγαπητόν Π. Τελεβάντο (η’) μέ Θέμα: «Χάρηκα την ἀποκαλυπτική ἐπίθεση ἐκ τοῦ συμμαχικοῦ Νυμφῶνος», μέ ἀφορμή τήν ἱστολογική ἀνάρτησί σου «Ἡ ἀχαριστία τοῦ π. Ἱεροθέου Ἀργύρη», τῆς 29-6-17.

2.

Α) «Ὁ Ποιήσας και διδάξας (Ἀρχιμ. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος)», Ἐκδόσεις Ὑπακοή, Ἀθῆναι 2001.

Β) «Μαθητεία στις πηγές τοῦ π. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου»,     Ἐκδόσεις Ὑπακοή, Ἀθῆναι 2009.

                                                                           π. Ἱ.