ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

ΕΠΙΣΤΟΛΗ 8η

Ἀρχιμ. Ἱερόθεος Ἀργύρης

          Ἱεροκῆρυξ

ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΔΕΛΦΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΕΙΣ ΑΓΑΠΗΤΟ Π. ΤΕΛΕΒΑΝΤΟ  (η΄)

 

Θέμα:  ΧΑΡΗΚΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΙ

ΕΚ ΤΟΥ «ΣΥΜΜΑΧΙΚΟΥ ΝΥΜΦΩΝΟΣ»

                                                                                                                                Ἀθῆναι 6-7-2017

 

Φίλτατε καί ἀγαπητέ μου ἀδελφέ Παναγιώτη·

Χαῖρε γιά τήν χαρά πού μοῦ προσέφερες!

 

Μέ χαρά καί εὐχαριστίες γιά τήν ἀποκάλυψι

 

Κατά πρῶτον, ἰδιαίτερα εὐχαριστῶ σε γιά τήν δωρεάν προβολή καί διαφήμησι τῆς “ἐμῆς βραχύτητος”.

Μέ ἀφορμή τήν ἱστολογική ἀνάρτησί σου «Ἡ ἀχαριστία τοῦ π. Ἱεροθέου Ἀργύρη», τῆς 29-6-17, θά ἤθελα νά σοῦ ἐκφράσω τήν ἰδιαιτέρα χαρά μου, τίς εὐχαριστίες καθώς καί τόν ἄκρατο ἐνθουσιασμό μου γιά τό συγκεκριμένο κείμενο. Ἔγραψα γιά τά ΜΕΓΑΛΑ ΠΥΡΙΝΑ ΕΡΓΑ τοῦ Γέροντος Ἐπιφανίου, πού καί μόνον ἡ ἀνάμνησίς τους φουντώνει «πυρκαγιές».

Ναί, μάλιστα, δέν ἀστειεύομαι καθόλου. Ἁπλά χαίρομαι καί πραγματικά ἀπολαμβάνω τήν ἔκρυθμη ἀντίδρασί σου, γιά το δημοσιευθέν κείμενο τήν 9-6-17, στήν Ἐφημερίδα “Ὀρθόδοξος Τύπος”,  μέ θέμα «Πνευματικά τά αἴτια τῆς Διχοτομήσεως τῆς Κύπρου». Ἐκεῖ καταχωροῦνται ἁπλές σκέψεις καί τεκμηριώνεται, ὅτι δύο ἦσαν τά πνευματικά «Ἱεροσυνοδικά», Ἀντικανονικά καί Ἐθνοκαταστρεπτικά αἴτια τῆς Κυπριακῆς Τραγωδίας. Τό πρῶτο, ἡ λεγομένη “Μείζων καί Ὑπερτελής Σύνοδος”, τοῦ Μακαρίου, μέ τήν ὁποία καθήρεσε τήν Κανονική Ἱερά Σύνοδο τῆς Κύπρου τόν Ἰούλιο τοῦ  1973.  Καί τό δεύτερο, ἡ ἀντικανονική καί ἄδικος λεγομένη “Ἱεροσυνοδική” ἐκδίωξις Δώδεκα ἐναρέτων Μητροπολιτῶν τόν Ἰούλιο τοῦ 1974, στήν Ἑλλάδα, μόλις πέντε μέρες πρίν ἀπό τήν φρικτή Τουρκική εἰσβολή στήν Κύπρο.

Ὅποιοι ἀδελφοί ἐπιθυμοῦν νά καταρρίψουν τά τεθέντα ἐπιχειρήματα ἄς τό πράξουν. Εὐχαρίστως θά ἀποδεχθῶ τίς ὑποδείξεις καί τίς ἀποδείξεις τους.

Σημειώνω ὅτι, δέν ἔχεις ἀπαντήσει στίς ἑπτά προηγούμενες ἐπιστολές[i].

 

Ἀποκαλύπτεις ἐναργέστατα τήν ἀντίδρασι μερικῶν παραγόντων

 Γιά νά γίνω πιό σαφής, ἀναφέρω ὅτι ἀπήλαυσα τό δημοσίευμα σου καρδικά, διότι σέ αὐτό ἀποκαλύπτεται ἐναργέστατα ἡ ὄψιμη ἀντίδρασις μερικῶν παραγόντων γιά τήν ἀλήθεια τῆς καταστρεπτικῆς “Διπλῆς Ἱεροσυνοδικῆς Ἐκτροπῆς” στήν Μητροπολιτική Ἑλλάδα καί στήν δοκιμαζομένη Κύπρο. Εἰδικότερα διαφαίνεται ὅτι προέκυψε:

Αἰφνιδιασμός: Ἀπό τήν ἁπλῆ καί μόνο ἀνάγνωση τοῦ κειμένου διαπιστώνει κανείς ὅτι ὑπάρχει ἕνας ἔντονος αἰφνιδιασμός ἀπό πολλούς ἀδελφούς.

• Φαίνεται ὅτι ἀκοῦνε γιά πρώτη φορά τήν ἀληθινή ἀλήθεια.
• Δικαίως αἰφνιδιάζονται, διότι ἔπεσαν θύματα τοῦ ψεύδους καί τῆς προπαγάνδας τῆς “Μακαριακῆς Ἐξουσίας”, καί τῆς ὑπνωτικῆς ψευδολογίας τῶν “Μοιχεπιβατῶν” στήν Ἑλλάδα.

Ἀντίδρασις: Καταγράφεται  μεγάλη ἀντίδρασις ἀπό ἐκείνους πού, συνειδητά καί γιά λόγους συμφέροντος εἶναι ὑπέρμαχοι τῆς “Διπλῆς Ἱεροσυνοδικῆς Ἐκτροπῆς”.

• Ἀντίδρασις ἀπό πρόσωπα πού τρυγοῦν δόξες, τιμές καί ἀξιώματα πάνω στά ἐρείπια τῆς περισφυγγομένης καί σήμερα Πατρίδος.

Πολεμική: Συνειδητοποίησα τήν μετά μένους πολεμική ἀπό ἐκείνους πού ὑπῆρξαν συνένοχοι, συνοδοιπόροι καί συνεργάτες τῶν πρωτεργατῶν τῆς “Διπλῆς Ἱεροσυνοδικῆς Ἐκτροπῆς”.

Ἐχθρόφιλοι: Ἀποδεικνύεται τό γεγονός ὅτι, πολλοί πού ἰσχυρίζονται πώς “τιμοῦν”, “σέβονται” καί “ἀγαποῦν” τόν Γέροντα Ἐπιφάνιο, στήν πραγματικότητα διαφωνοῦν στίς βασικές του ἐπιλογές καί ἀποφάσεις.

• Ἀνήκουν δηλαδή στήν κατηγορία των “Ἐχθροφίλων” του στίς ἀρχές καί στίς γραμμές του.

Ἰδιοτελεῖς σύμμαχοι: Κατενόησα τόν ἔντονο προβληματισμό, τήν εἰδική ἀνησυχία, ἀλλά καί τήν ξεχωριστή σύσφιξι σχέσεων μεταξύ τῶν “μοιχεπιβατῶν”, καί τῶν “Ἰδιοτελῶν” τους Φίλων, τῶν συμμάχων τῆς καταφανοῦς συμφεροντολογίας.

• Προφανῶς, γνωρίζουν πολύ καλά πώς ἐπορεύθησαν μέχρι σήμερα καί ἡ πορεία τους αὐτή, ἀφενός ἀντιτίθεται πρός τήν καθαρή διδασκαλία τῶν Πατέρων, καί ἀφετέρου στηλιτεύθηκε με σφοδρότητα ἀπό τόν Γέροντα Ἐπιφάνιο.

Νά, γιατί εὐηρεστήθην τά μέγιστα ἀπό τήν εὔγλωτο, ἀποκαλυπτική καί ἐναργέστατη ἀνάρτησι.

  

Μελετῶντας γιά δεκαετίες καί Περιδιαβαίνοντας τούς αἰῶνες

 Ὀφείλουμε ὅμως, πάντοτε, νά βγάζουμε ἐκτός ἀπό τά εἰδικά καί γενικά συμπεράσματα. Σημαντικά γεγονότα καί αἰτίες μᾶς ἀφυπνίζουν, μᾶς ἀναγκάζουν νά ἀναλογιζώμεθα σέ βάθος χρόνου τά ζητήματα τῆς ζωῆς, τῆς Πίστεως, τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Πατρίδος. Νά περιδιαβαίνουμε ταξιδεύοντας στούς αἰῶνες τῶν Πατερικῶν ἀγώνων. Νά ἐμβαθύνουμε τήν Ἐκκλησιαστική καί Ἑλληνική ἱστορία, πάνω σέ ὅσα ἐζήσαμε ἤ ἠκούσαμε ἤ ἐμελετήσαμε. Παραπέμποντας στό δημοσίευμά[ii] μου γιά τήν “Ἀντι-Εκκλησία” καί γιά τήν “Ἀντι-Ελλάδα”, ἐπεκτείνω τίς σκέψεις μου:

Συμμαχικός Νυμφών:  Μιλῶντας λοιπόν, ἐντελῶς γενικῶς καί διαχρονικῶς, κατανοεῖται ἄριστα, ἡ ἔμπονος ἀλήθεια, ὅτι συχνάκις, ἐγκατελείπεται ἀπό πολλούς ρασοφόρους ἡ “Πιστή Συμμαχία” τῶν ὄντως Εὐσεβῶν Κληρικῶν.

• Καί, δημιουργεῖται ἕνας πραγματικός “Συμμαχικός Ἄξων” ἀπό μία οὐσιαστικά “Ἀνίερο Συμμαχία καί Ἑτερόκλητο Συμμαχία ”.
• Ἀπωτέρα ἐπιδίωξις, μέσω ἀφανῶν και ἀνομολογήτων ἐνεργειῶν, ἡ εἰσβολή τῆς “Ἀνιέρου καί Ἑτεροκλήτου Συμμαχίας” στόν “Συμμαχικό Νυμφῶνα” τῆς ἐξουσίας.
• Προελαύνουν καί παρελεύνουν μπροστά μας, πλῆθος, Προκαθήμενοι, “Ψευδο-Εθνάρχες”, Ἐπίσκοποι καί Ἀρχιμανδρίτες. ... “... ὁ ἀναγινώσκων νοείτω” (Μαρκ. ιγ’ 14).
• Ἀπό ὅσα Ἐκκλησιαστικά Σκάνδαλα ἔρχονται στήν δημοσιότητα τά μισά περίπου εἶναι ἀληθινά, ἀλλά “Κουκουλώνονται”, μέ «Σκέπασμα» τά ὑπόλοιπα μισά, πού μπορεῖ νά εἶναι συκοφαντίες ἤ ἀναπόδεικτα. Ἔτσι τό κακό καταφέρνει νά συνεχίζη νά ὑπάρχη καί νά διαφεύγη τήν τιμωρία καί νά ἐμβαθύνεται στήν κοινωνία.

Ἀλλά στό τέλος, ὅλοι αὐτοί, ὑπερήφανοι, ἀπορρίπτονται καί καταγράφονται στίς μελανές ς σελίδες τῆς ἱστορίας.

 

 Γέροντας Ἐπιφάνιος διατρέχων κίνδυνον

 Ἡ χαρά μου ἐπιτάθηκε ἔτι περισσότερο, καθότι εἰσέπραξα τήν εὐφροσύνη καί τήν καθολική εὐαρέσκεια παλαιῶν πνευματικῶν ἀδελφῶν, πού ὡς μεγαλύτεροι ἔζησαν ἀπό κοντά τά γεγονότα ἐκεῖνα.

Ἀπό τίς πιό ΗΡΩΪΚΕΣ ΠΡΑΞΕΙΣτοῦ Γέροντος Ἐπιφανίου -ἡ πιό θεσπέσια- ἦσαν πράγματι ἐκεῖνες οἱ ἐνέργειές του με τίς ὁποίες κατεδίκασε τήν  “Διπλῆ Ἱεροσυνοδική Ἐκτροπή”.

Πνευματικός ἀδελφός μοῦ ἀπεκάλυψε τά λόγια τοῦ Γέροντος Ἐπιφανίου: «Ἐκεῖνες τίς νύκτες, τῆς δημοσιοποιήσεως τῶν κειμένων μου, δέν ἐγνώριζα τί θά ξημερώση. Ὑπῆρχε τό ἐνδεχόμενο νά συλληφθῶ καί νά ὁδηγηθῶ στά κρατητήρια καί στίς ἀνακρίσεις». «Ὁ κίνδυνος ἦτο ἄμεσος καί ὁρατός», ἔλεγε, διότι βρισκόμαστε ὑπό τό Στρατιωτικό Καθεστώς τῆς Ἑπταετίας» .

Ὅσοι ἀγνοοῦν τό μέγεθος τοῦ ἡρωϊσμοῦ, ἄς προβοῦν σέ ἀνάλογες πράξεις ἀνδρείας ἀπό αὐτές, καί τότε μόνον ἄς κατηγοροῦν τόν Γέροντα Ἐπιφάνιο.

  

Δέν ἔληξε ἡ εἰσβολή, γιατί δέν ὑπῆρξε μετάνοια

 Δέν ἰσχυρίζομαι ὅτι ἔχω κανένα χάρισμα νά γνωρίζω τίς Βουλές τοῦ Θεοῦ. Αὐτό τό κατέχουν μόνον μερικοί Ἅγιοι καί Θεοφόροι Πατέρες μας.

Ὅμως προσπαθῶ νά κάνω λογικούς συλλογισμούς καί συνειρμούς μέ πνευματικά κριτήρια καί Εὐαγγελικές εὐαισθησίες.

Ἐρώτησαν τόν προφήτη Ἱερεμία, πόσα χρόνια θά κρατήση ἡ Βαβυλωνιακή αἰχμαλωσία τοῦ Ἰσραήλ. Οἱ ψευδοπροφῆτες ἔλεγον ὅτι θά κρατήση μόνον δύο ἔτη. Ἀλλά, ὁ ἀληθινός Προφήτης τοῦ Ἀληθινοῦ Θεοῦ, ἀπεκρίθη ὅτι, θά κρατήση ὅσα χρόνια διήρκεσαν οἱ ἀπιστίες καί ἀνομίες τοῦ Ἰσραήλ. Δηλαδή ἑβδομήντα (70), ἀκριβῶς ἔτη καί ἀφοῦ πρῶτα ὁ λαός τοῦ Θεοῦ θά ἔχη μετανοήσει.

Παρῆλθον ἤδη σαράντα τρία (43)  ἔτη ἔτη ἀπό τήν Κυπριακή Τραγωδία. Κάθε μήνα καί κάθε ἑξάμηνο “λύεται τό Κυπριακό”, ἀλλά ποτέ αὐτό δέν συμβαίνει. Καί δέν πρόκειται νά πραγματοποιηθῆ, κατά τήν ταπεινή πνευματική μου ἄποψι, ἐάν δέν ὑπάρξη μετάνοια τῶν ἐνόχων προδοτῶν καί ἀποκατάστασις τῶν Ἐκκλησιαστικῶν ἐγκλημάτων τοῦ 1973 καί 1974 στήν Κύπρο καί στήν Ἑλλάδα. Ἀπαιτεῖται ἀναγνώρισις τῶν ἐγκλημάτων πού ἔγιναν στό Ὄνομα τοῦ Θεοῦ καί μετάνοια τῶν ἐνόχων, ἤ τῶν διαδόχων τους.

Καλές οἱ Πατριωτικές Διακηρύξεις καί κορῶνες μερικῶν παραγόντων τῆς Κύπρου, μάλιστα μεγαλοσχήμων Κληρικῶν, ἀλλά δέν ἔχουν κανένα ἀποτέλεσμα, ἕως ὅτου νά φωνάξουν τό «ἡμάρτομεν καί ἀποκαθιστοῦμε τό τραυματισθέν Κανονικόν Δίκαιον».

Βέβαια, ὅπως ἐτόνισα στό δημοσίευμα, οἱ Μητροπολίτες τῆς Κανονικῆς Συνόδου τῆς Κύπρου ἀποκατέστησαν καί ἀνεγνώρισαν τήν συνέχεια καί ἑνότητα τῆς Κυπριακῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά, φαίνεται ὅτι ὁ Κύριος ἀναμένει καί τήν μετάνοια τῶν ἐνόχων καί τῶν συνενόχων στήν Κύπρο καί στήν Ἑλλάδα.

  

Περί φιλοδοξιῶν τῶν κληρικῶν

 Γράφεις: «Σε παρακαλώ να ανατρέξεις στο βιβλίο του Γέροντα Επιφάνιου Θεοδωρόπουλου, “Άρθρα, Μελέται, Επιστολαί”, Τόμος Α΄, Εν Αθήναις 1986, σσ. 338-340 για να δεις τι λέγει γι’ αυτούς που ορέγονται επισκοπής».

Σοῦ ἀπαντῶ λοιπόν ὅτι, καλῶς γνωρίζω καί ἐφαρμόζω κατά ἀκρίβεια τά λεγόμενα καί γραφόμενα τοῦ Γέροντος, τῶν Ἁγίων Πατέρων καί τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου.

Ἤδη στήν (στ’) ἐπιστολή μου[iii], σοῦ ὑπενθύμισα τίς ρήσεις τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου.[iv] Προσθέτω καί τά Γραφικά ἐντάλματα τοῦ Κυρίου, πού μέ τήν Χάρι Του προσπαθῶ νά ἐφαρμόζω:

 «Οὐ τοῦ θέλοντος οὐδὲ τοῦ τρέχοντος͵ ἀλλὰ τοῦ ἐλεοῦντος Θεοῦ» (Ρωμ. θ’ 16), Καί,

  «Καὶ οὐχ ἑαυτῷ τις λαμβάνει τὴν τιμήν͵ ἀλλὰ καλούμενος ὑπὸ τοῦ Θεοῦ͵ καθώσπερ καὶ Ἀαρών» (Ἑβρ. ε’ 4)

Πέραν τούτου, οἱ ἀδελφοί δικαίως θά σέ ἐρωτήσουν, πόθεν κατέχεις τό πρᾶγμα; Μήπως κάποιος πού γνωρίζει τόν Κληρικό συνεζήτησε μαζί του, ἐπληροφορήθη, τούς καρδιακούς πόθους καί σοῦ τούς ἀνεκοίνωσε;  Ποῖος εἶναι ὁ πληροφορήσας σε; Οὐδείς, διότι αὐτά πού γράφεις εἶναι ἀνυπόστατες, ἀχαλίνωτες καί ἀτεκμηρίωτες φαντασιώσεις.

Μήπως ἐσύ προσωπικῶς ἔκανες συζήτησι μέ τόν Κληρικό καί προσήγγισες τά μυστικά τῆς ψυχῆς του; Οὐδέ τοῦτο. Προφανῶς, ὅτι δέν ὑπῆρξε, ἀλλά ἐμφανίζεται ὡς πραγματικότης, μπορεῖ νά χαρακτηρισθῆ ὡς ψεῦδος ἤ καί ὡς κάτι βαρύτερο.

Πρός ἐπίρρωσι τῶν καταγραφομένων ἀπόψεων, παραπέμπω στήν (ζ’) ἐπιστολή[v], ὅπου ἀναφέρεται πόσο ἰσχυρά ἐπολέμησα, μέ τίς μικρές μου δυνάμεις, τήν ἐκτρεπομένη Ἐκκλησιαστική Ἐξουσία[vi].

 

Περί τοῦ ἐν Κύπρω Συνεδρίου, γιά τόν Γέροντα Ἐπιφάνιο

Γράφεις: «... οι άμεσοι διοργανωτές της Ημερίδας κ. Φρίξος Κλεάνθους, π. Θεόδωρος Στυλιανού και κ. Νίκος Νικολαίδης, αλλά και ο Μητροπολίτης Ταμασού και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου; Ότι, όχι απλώς τιμούν τον Γέροντα Επιφάνιο υπερβαλλόντως, αλλά και ότι προσκαλούν την Εκκλησία να τον αγιοκατατάξει».

Στό ἄρθρο μου ἔγραψα ἐπί λέξει[vii], ὅτι ἐπαινοῦμε τήν ὡραία πρωτοβουλία τοῦ Συνεδρίου. Αὐτό ἀναφέρεται στούς ἐκλεκτούς ἀδελφούς π. Θεόδωρο Στυλιανοῦ, Φρίξο Κλεάνθους καί Νικόλαο Νικολαΐδη.

Ἀλλά, ἐρωτῶ μέ εὐγένεια, ἐσύ εἶσαι ὑπερασπιστής τῶν ἔργων τῶν δύο Ἐπισκόπων πού μνημονεύεις ἤ εἶσαι “Ἐχθρόφιλος” κατά περίπτωσι;

  

Οἱ συνειδητοί Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες Χριστιανοί,

δέν εἶναι συνειδητοί “Μακαριακοί”

 Γράφεις: «Ποιοι είναι αυτοί που διοργάνωσαν την Ημερίδα; Όλοι τους ανεξαίρετα είναι φανατικοί Μακαριακοί».  «Ποιος κατέθεσε μέχρι στιγμής δημόσια τέτοια πρόταση από την Εκκλησία της Ελλάδος την οποία διηκόνησε επί δεκαετίες ο π. Επιφάνιος; Ουδείς! Μόνον οι εν Κύπρω φανατικοί Μακαριακοί ιεράρχες, πρεσβύτεροι και λαικοί που διοργάνωσαν την Ημερίδα».

Προφανῶς, δέν ὑπάρχουν “Φανατικοί Μακαριακοί” καί συνάμα φίλοι καί ὑπερασπιστές τοῦ Γέροντος Ἐπιφανίου, ἀφοῦ ἐκεῖνος, ὅταν ἀπέθανε ὁ Μακάριος, προέτεινε, καί ἔγινε δεκτό, ἀπό τή Χριστιανική Ἐφημερίδα “Ὀρθόδοξος Τύπος”, νά ἀναγράψη κάτω ἀπό τήν φωτογραφία τοῦ θανόντος τό περίφημο, “Ἀπέθανε καί ἐτάφη” (Λουκ. ιστ’ 22), ὅπως εἶπε ὁ Κύριος γιά τόν καταδικασθέντα πλούσιο τῆς Παραβολῆς.

Σημειώνουμε, γιά τούς κοσμικοῦ φρονήματος Ἄρχοντες τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Πολιτείας, ὅτι ἰσχύει τό, «Plaudite cives, Plaudite amici, finita est comoedia». (Χειροκροτεῖστε πολίτες, χειροκροτεῖστε φίλοι, ἡ κωμωδία ἐτελείωσε) (Λόγοι Αὐγούστου Καίσαρος κατά τή στιγμή τοῦ θανάτου του).

Στήν Ἐκκλησία δέν ὑπάρχουν ὀπαδοί κανενός παρά μόνον πιστοί τοῦ Κυρίου. Κανενός ἑτέρου. Τό ἀντίθετο κατακεραυνώνει ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν Παῦλος, «... ἕκαστος ὑμῶν λέγει͵ ἐγὼ μέν εἰμι Παύλου͵ ἐγὼ δὲ Ἀπολλώ͵ ἐγὼ δὲ Κηφᾶ͵ ἐγὼ δὲ Χριστοῦ. μεμέρισται ὁ Χριστός; μὴ Παῦλος ἐσταυρώθη ὑπὲρ ὑμῶν͵ ἢ εἰς τὸ ὄνομα Παύλου ἐβαπτίσθητε;» (Α’ Κορ. α’ 12-13).

Μᾶς τό διδάσκει καί ἡ διαμάχη τῶν ὀπαδῶν τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, πού προσωρινῶς ἐχωρίσθησαν σέ “Βασιλεῖτες”, “Γρηγορίτες” καί “Ἰωαννίτες”.

Πολλῶ μᾶλλον, καθ’ ὅσον γιά τόν Μακάριο, οὐδεμία σύγκρισις δύναται νά ὑπάρξη μέ τούς Τρεῖς Ἀποστόλους ἤ μέ τούς Τρεῖς Οἰκουμενικούς Πατέρες.

Στό δημοσίευμά μας ἀναφέρεται στα ἔργα τοῦ Μακαρίου, σέ σχέσι μέ τά Ἐκκλησιαστικά ζητήματα. Ἄν θά ἔπρεπε νά καταγραφοῦν καί τά Ἐθνικά ζητήματα, τότε, τόμοι δέν θά ἀρκοῦσαν γιά τοῦτο τό ἔργο.

  

Μέ χαροποιοῦν οἱ ἀναιτιολόγητοι ἐμπαθεῖς χαρακτηρισμοί

 Γράφεις: «...εξεπέλυσες κακοήθη και εμπαθέστατη επίθεση εναντίον πάντων και προπαντός εναντίον του Σεβ. Εδέσσης από φθόνο...». «...αντί να γράφεις άρθρα με πέννα εμβαπτισμένη στη χοληδόχο κύστη, εναντίον πνευματικών σου αδελφών...» «...αντί να κοπρίζετε κυριολεκτικά το χώρο της θεολογίας με τις κακοδοξίες που διατυπώνετε στον “Ορθοδοξο Τύπο”».

Ἰδού τά στοιχεῖα πού μέ χαροποιοῦν. Οἱ ἀνωτέρω ἄμετρες και χυδαίες «πεζοδρομιακές»  ἐκφράσεις φανερώνουν πόσο πολύ ἐτάραξε, ἐπόνεσε καί ἐσύγχυσε  μερικούς ἡ ἀλήθεια γιά τά ἔργα τοῦ Γέροντος Ἐπιφανίου. Χάνουν τό μέτρο στά λόγια. Παραθέτουν ἑπταπλῆ συμπυκνωμένη ἀμετροέπεια μέ τον ὀρυμαγδό τῶν αὐθαιρέτων ἀτεκμηριώτων ἐκφράσεων, “Κακοήθεια”, “Ἐπίθεσις”, “Ἐμπάθεια”, “Φθόνος”, “Χολή”, “Κοπρισμός”, “Κακοδοξίες”.

Προφανῶς, οἱ μή Ἐκκλησιαστικές λέξεις, πού ἐντόνως χρησιμοποιοῦνται καταδεικνύουν περίτρανα τήν πραγματική ἀμετανοησία τῶν ἀληθινῶν ἐνόχων καί συνενόχων γιά τή “Διπλῆ Ἱεροσυνοδική Ἐκτροπή”.

Ἐπικαλεῖσαι ἐπίθεσι κατά τοῦ πνευματικοῦ ἀδελφοῦ, ἀλλά τέτοια δέν ὑπάρχει καί γι’ αὐτό δέν παρατίθεται οὐδεμία παραπομπή.

  

Δημοσίευμα π. Βασιλείου Βολουδάκη ὑπέρ τῶν δώδεκα Μητροπολιτῶν

 Σέ παλαιοτέρα ἀνάρτησί σου, μέ τίτλο «Κακοήθης ἐπίθεσις τοῦ π. Ἱεροθέου Ἀργύρη ἐναντίον τοῦ Σεβ. Ἐδέσσης Ἰωήλ», τῆς 22-6-2017, ἐσημείωσες, χωρίς παραπομπές καί τεμήρια ὅτι ὁ Πρωτοπρεσβύτερος π. Βασίλειος Βολουδάκης, διετύπωσε θέσεις ἀντίθετες πρός τά δίκαια τῶν Δώδεκα ἀδίκως ἐκθρονισθέντων Μητροπολιτῶν. Οὐδέν ἀναληθέστερον. Ἀντίθετα ἀπό τήν πραγματική πραγματικότητα!

Μάλιστα, ὑπάρχει ἐπώνυμο δημοσίευμα τοῦ ἐν λόγω ἀγωνιστοῦ Κληρικοῦ, πού καταρρίπτει ἄρδην τά κατά φαντασίαν προβαλλόμενα.

Καί ἰδού ἡ παραπομπή τοῦ δημοσίευματος: «Ἐσφαλμένη ἡ γνωμάτευσις τοῦ Καθηγητοῦ κ. Βλασίου Φειδᾶ», τοῦ Πρεσβυτέρου Βασιλείου Ἐμμ. Βολουδάκη, Ἐφημερίς “Ὀρθόδοξος Τύπος”, 5-4-1991. Ὁ Θαρραλέος καί δυναμικός π. Βασίλειος κατακεραυνώνει μέ καταλυτικό τρόπο καί καταρρίπτει τήν συγκεκριμένη γνωμάτευσι. Ἐπικαλεῖται δέ στά ἀτράντακτα ἐπιχειρήματά του δύο φορές τόν Γέροντα Ἐπιφάνιο («Ἄρθρα, Μελέται, ’Επιστολαί», σελ. 383-393).

Σημειώνουμε ὅτι, εἶναι ὁ μοναδικός Κληρικός, πού μετά ἀπό τήν κοίμησι τοῦ Γέροντος Ἐπιφανίου, ἔγραψε δημοσίως ὑπέρ τῶν Δώδεκα ἐκθρονισθέντων Μητροπολιτῶν (ζῶντος τοῦ χειροτονήστος αὐτόν Ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ), γι’ αὐτό τό λόγο ἐκλήθη ἀπό τόν Μητροπολίτη Κίτρους κ. Ἀγαθόνικο νά μεσολαβήση, μεταξύ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί τοῦ Μητροπολίτου  Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος κυροῦ Νικοδήμου.

  

Μεγάλος πόνος γιά νά καταλάβουν τόν “O.T.”

 Γράφε, γράφε, γράφε. Στήν τελευταία ἀνάρτησί σου, «Ἡ στρατηγηκή τοῦ Σεβαστοῦ π. Βασιλείου Βολουδάκη», τῆς 5-7-2017, συνεχίζεις ἀκάθεκτος. Χαίρομαι.  Ἔτσι θά ἀφαιρέσης κάθε ἀμφιβολία, γιά τό πόσο συγκλονίζουν τούς ἐνόχους τά γραφέντα γιά τήν  “Διπλῆ Ἱεροσυνοδική Ἐκτροπή”.

1. Γράφεις: «Αυτή τη στιγμή ο σεβαστός π. Βασίλειος μας λέγει: Πάρτε τον π. Ιερόθεο Αργύρη και κάντε τον κομμάτια. Ούτως ή άλλως είναι αναλώσιμο είδος. Ο “χρήσιμος ηλίθιος” της παρέας. Κατασπαράξετε τον κ. Τραμπούλη. Αυτός ο δυστυχής μπορεί μόνον να υπογράφει αυτά που του γράφω».

Εἶσαι πολύ σοφός, ἀφοῦ γνωρίζεις τήν τακτική καί τήν στρατηγική τοῦ π. Βασιλείου Βολουδάκη. Καί φαντάζεσαι ὅτι, ὁ π. Ἱερόθεος Ἀργύρης εἶναι ... γιά “κομμάτια”, “ἀναλώσιμο εἶδος” καί “χρήσιμος ἠλίθιος”. Πόσα πραγματικά ἀγάλλομαι, ἀφοῦ ἀποκαλύπτεις τόν βαθύ πόνο τῶν ἐκτραπέντων ρασοφόρων καί τῶν συνοδοιπορούντων συνενόχων τους, πού ἐπλήγησαν ἀπό τήν καυτή ἀλήθεια.

Καί, ... ὁ θεολόγος κ. Γεώργιος Τραμπούλης, ὁ Ἐκδότης καί Διευθυντής Συντάξεως τοῦ “Ὀρθοδόξου Τύπου”, εἶναι... ὁ “δυστυχής” καί ... ὁ πρός “κατασπάραξι”! Καί αὐτό τό σημεῖο ἀποκαλύπτει ἐναργέστατα τόν κρυφό πόθο καί τό θράσος τῶν ἐνόχων νά ἐπιθυμοῦν νά κατευθύνουν ἤ νά ὠθήσουν τόν “Ὀρθόδοξο Τύπο” πρός τό δικό τους ἀπαράδεκτο, ἐπικίνδυνο καί ὀλισθηρό δρόμο.

Καταδεικνύεται ἐναργέστατα πώς, τό πνευματικό “Σπαθί” τῆς ἀληθείας τῶν δημοσιευμάτων τοῦ “Ὀρθοδόξου Τύπου”, εἶναι ἰσχυρό καί ἀποτελεσματικό. «Ζῶν γὰρ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ ἐνεργὴς καὶ τομώτερος ὑπὲρ πᾶσαν μάχαιραν δίστομον καὶ διϊκνούμενος ἄχρι μερισμοῦ ψυχῆς καὶ πνεύματος͵ ἁρμῶν τε καὶ μυελῶν͵ καὶ κριτικὸς ἐνθυμήσεων καὶ ἐννοιῶν καρδίας·» (Ἑβρ. Δ’ 12)

  

Ἡ πλαστή (ψεύτικη) δικαιοσύνη

                   Ἀγαπητέ μου Παναγιώτη·

 Ἀναφερόμενος στήν “Διπλῆ Ἱεροσυνοδική Ἐκτροπή”, στήν Ἑλλάδα καί στήν Κύπρο τό 1973-74, σημειώνω ὅτι, «ἡ χειρότερη μορφή ἀδικίας, εἶναι ἡ πλαστή (ψευδής) δικαιοσύνη». Καί τό πρᾶγμα καταντᾶ θεομπαιξία, πού προσβάλλει τόν Οὐρανό, ὅταν αὐτή ἡ “Πλαστή” δικαιοσύνη γίνεται “Θείω Δικαίω”, μέ τή μορφή “Συνοδικῶν Διασκέψεων”, ὅπως ἡ “πλαστή” “Σύνοδος Σεραφείμ”, ἡ ἐκθρονήσασα τούς Δώδεκα ἀνεπιλήπτους Μητροπολίτες καί ἡ Ψευδεπίγραφος Μακαριακή, “πλαστή”, λεγομένη “Μείζων καί Ὑπερτελής Σύνοδος”.

Κατακλείοντας τίς σκέψεις μου, καί ἐπειδή ἀνεφέρθην εἰς τήν Κυπριακή Διχοτόμησι, ἐπικαλούμενος τά διαδραματισθέντα εἰς τήν Βαβυλωνιακή αἰχμαλωσία καί τήν ἑβδομηκονταετῆ (70) διάρκειά της ἕως τήν μετάνοια, θά ἐκζητήσω ταπεινῶς, τό «Μέγα ἔλεος» τοῦ Κυρίου, τήν «ἀνεξέταστον σωτηρίαν» καί τήν «ἀπερίεργον σωτηρίαν» γιά τήν ὡραία Πατρίδα μας:

«Ὅπου γὰρ ἔλεος͵ ἐξέτασις οὐκ ἔστιν· ὅπου ἔλεος͵ δικαστήριον οὐ κάθηται·

ὅπου ἔλεος͵ εὐθῦναι οὐκ ἀπαιτοῦνται· ὅπου ἔλεος͵ ἀνεξέταστος ἡ σωτηρία·

ὅπου ἔλεος͵ συγχωρεῖται ἡ ἀπολογία. Ἐλεηθῆναι ζητῶ μόνον.

Τίνος ἕνεκεν ἀπαιτεῖς με εὐθύνας; Ἅπαξ ἔλεον ζητῶ͵ ἀπερίεργον σωτηρίαν.

Ἐλέησόν με͵ ὁ Θεὸς͵ κατὰ τὸ μέγα σου ἔλεος.

Εἶπες μέγα͵ εἰπὲ πόσον; Οὐκ οἶδα· ὅτι μέγα͵ οἶδα· καταμετρῆσαι οὐ δύναμαι͵ καταλαβεῖν οὐκ ἰσχύω.

Οὐκ οἶδα τὴν ποσότητα τοῦ μεγέθους͵

οὐ καταλαμβάνει ἡ διάνοια͵ οὐχ ἑρμηνεύει γλῶσσα. Βλέπω τοῦ ἐλέους τὸν καρπὸν μέγαν.

Εἰ μὴ γὰρ πολὺ ἦν μέγας͵ ὀλίγοι ἂν ἐσώθησαν.

Τοῦτον τὸν ἔλεον καὶ ὁ Υἱὸς αὐτοῦ ἐπιδείκνυται»  (Ἰωάννης Χρυσόστομος).

Μετ’ εὐχῶν καί ἀδελφικῆς

ἐν Χριστῷ ἀγάπης

 π. Ἱερόθεος

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

Ἀγαπητέ μου Παναγιώτη, ἡ παροῦσα ἐπιστολή μου εἶναι ἡ ὀγδόη (η’) πού σοῦ ἀποστέλλω. Δέν ἔτυχον οὐδεμιᾶς ἀποκρίσεως στίς προηγούμενες.

Ἀπό τοῦ νῦν, γιά νά μή σκανδαλίζωνται ψυχές, κατά τό πνευματικό συμφέρον, θά κοινοποιηθοῦν δεόντως εἰς τούς ἀγαπητούς ἀδελφούς, ἐν καιρῶ τῶ δέοντι, καί θά δημοσιοποιηθοῦν καταλλήλως μέ σύνεσι.

 

[i]  1. «Προσωπική ἀδελφική ἐπιστολή εἰς τόν ἀγαπητόν Π. Τελεβάντο (α’)», μέ θέμα: Μασωνία, Δημόσιος Διάλογος, Μασωνική ἀπόδειξις Ἀθηναγόρα, τῆς 19-5-2017.

2. «Προσωπική ἀδελφική ἐπιστολή εἰς τόν ἀγαπητόν Π. Τελεβάντο (β’)», μέ θέμα: Μαχαιρώματα καί εἰρηνοποιοί, τῆς 22-5-2017.
3. «Προσωπική ἀδελφική ἐπιστολή εἰς τόν ἀγαπητόν Π. Τελεβάντο (γ’)», μέ θέμα: Σχισματικοί, διαίρεσις καί πολλαπλασιασμός, τῆς 24-5-2017.
4. «Προσωπική ἀδελφική ἐπιστολή εἰς τόν ἀγαπητόν Π. Τελεβάντο (δ’)», μέ θέμα: Ἀναιρέσεις Ἱστολογικῆς Ἀναρτήσεως, τῆς 29-5-2017.
5. «Προσωπική ἀδελφική ἐπιστολή εἰς τόν ἀγαπητόν Π. Τελεβάντο (ε’)», μέ θέμα: Προσωπικοί ὄχι ἐκκλησιαστικοί οἱ λόγοι τῶν ἐπιθέσεων; τῆς 29-5-2017.
6. «Προσωπική ἀδελφική ἐπιστολή εἰς τόν ἀγαπητόν Π. Τελεβάντο (στ’)», μέ θέμα: Ἀντιτιθέμενες ἐνέργειες τῆς 16-6-2017.
7. «Προσωπική ἀδελφική ἐπιστολή εἰς τόν ἀγαπητόν Π. Τελεβάντο (ζ’) μέ Θέμα: Συνέδριο γιά Γέροντα Ἐπιφάνιο τῆς 23-6-2017.

[ii] «ΟΧΙ ΕΙΣ ΤΑΣ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΙΣ, ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΤΑ “ΑΝΤΙ-ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ”», Ἐφημερίς “Ὀρθόδοξος Τύπος”, 7-4-2017 μέ τίτλο

[iii] «Προσωπική ἀδελφική ἐπιστολή εἰς τόν ἀγαπητόν Π. Τελεβάντο (στ’)», μέ θέμα: Ἀντιτιθέμενες ἐνέργειες τῆς 16-6-2017.

[iv] «Καὶ οὐκ εἶπον (ὁ Κύριος)͵ Ἔκλεξαι͵ ἀλλὰ͵ Ἀνάδειξον τὸν ἐκλεγέντα (ὁμιλεῖ γιά τήν ἐκλογή τοῦ Ἀπ. Ματθίου στή θέσι τοῦ Ἰούδα)͵ φησὶν͵ Ὃν ἐξελέξω·

εἰδότες πάντα προωρίσθαι τῷ Θεῷ. Ἐκ τούτων τῶν δύο ἕνα λαχεῖν τὸν κλῆρον τῆς διακονίας ταύτης καὶ ἀποστολῆς. ῏Ην γὰρ καὶ ἄλλη διακονία. Καὶ ἔδωκαν αὐτοῖς κλήρους.

Οὔπω γὰρ ἑαυτοὺς ἀξίους ἡγοῦντο ἀφ΄ ἑαυτῶν ἐκλέξασθαι· διὸ καὶ αἰτοῦσι διά τινος σημείου μαθεῖν. (Ἰ. Χρυστοστόμου, In Acta apostolorum).

Καί σέ ἄλλο σημεῖο ἐμβαθύνει τά πράγματα περισσότερο:

«Τί οὖν; φησί· πάντας ὁ Θεός χειροτονεῖ, καί τούς ἀναξίους;

Πάντας μέν ὁ Θεός οὐ χειροτονεῖ, διά πάντων δέ αὐτός ἐνεργεῖ,

εἰ καί αὐτοί εἶεν ἀνάξιοι, διά τό σωθῆναι τόν λαόν.

εἰ γάρ δι' ὄνου καί διά Βαλαάμ, διά μιαροῦ ἀνθρώπου,

τοῦ λαοῦ ἕνεκεν ἐλάλησε, πολλῷ μᾶλλον διά τοῦ ἱερέως» (Ἰ. Χρυστοστόμου, In epistulam ii ad Timotheum)

[v] «Προσωπική ἀδελφική ἐπιστολή εἰς τόν ἀγαπητόν Π. Τελεβάντο ( (ζ’) μέ Θέμα: Συνέδριο γιά Γέροντα Ἐπιφάνιο

[vi] Διεφώνισα καί συνεκρούσθην μέ τόν “Ἰσχυρό”

Γράφεις (στήν τήν ἀνάρτησί σου στό Ἱστολόγιο μέ ἡμερομηνία 22-6-17 καί θέμα «Κακοήθης ἐπίθεση τοῦ π. Ἱεροθέου Ἀργύρη ἐναντίον τοῦ Σεβ. Ἐδέσσης Ἰωήλ», ἔχω νά σημειώσω μερικά ζητήματα): «Το ακόμη πιο σοβαρό. Πάτερ μου, εσύ δεν προσκολλήθηκες γλοιωδώς στο περιβάλλον του μ. Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου του μοιχεπιβάτη Δημητριάδος “ίνα δεσποτικής χαράς αξιωθής;»

Ἄν καί δέν μέ ἐκπλήσσεις προβαίνεις, γιά ἄλλη μία φορά, σέ εὐθεῖα προσωπική ἐπίθεσι μέ ἀπαραδέκτους προσβλητικούς χαρακτηρισμούς χωρίς, ὡς συνήθως, νά ἔχης γνῶσι καί ἐντρυφήση ἐπί τοῦ θέματος. Μάθε λοιπόν ὅτι ἡ σύνδεσίς μου μέ τόν μακαριστό Ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο ἄρχισε, ὄχι τό 1998, ὅταν ἐξελέγη Προκαθήμενος τῆς Ἑλλάδος, ἀλλά τό 1994, μία ὁλόκληρο τετραετῆ περίοδο ἐνωρίτερα, ὅταν ἐκεῖνος μοῦ ἐζήτησε “Ἐπιτελική Βοήθεια”.

Κατ’ αὐτό τό μακρό χρονικό διάστημα, ὁ Μακαριστός Μητροπολίτης τότε Χριστόδουλος, διαβεβαίωνε ὅτι, θά φροντίση γιά τήν “κάθαρσι” καί “ἀναβάθμισι” τῆς Διοικήσεως τῆς Ἐκκλησίας μας, θά ἐπιλύση τό Ἐκκλησιαστικό ζήτημα τῶν ἀδίκως ἐκθρονισθέντων Δώδεκα Μητροπολιτῶν,  θά ἀποκαταστήση τούς ζῶντες ἐξ αὐτῶν, καί θά προαγάγη πολλά ἕτερα σημαντικά Πνευματικά ἔργα στήν Ὀρθοδοξία.

Μετά τήν ἐκλογή του, δυστυχῶς, ἐλησμόνησε ὅλες τίς ὑποσχέσεις του καί τούς σαφεῖς ὅρους τῆς συνεργασίας μας. Διέγραψε τά πάντα καί ἀγνόησε τούς πάντες.

Παρέμεινα γιά μικρό διάστημα κοντά του, διαφωνῶντας οὐσιαστικῶς σέ πληθώρα ζητημάτων, ὑπενθυμίζοντας τά προαναγγελθέντα καί προσπαθῶντας νά τόν πείσω νά ἀκολουθῆ τόν δρόμο πού εἶχε ὑποσχεθεῖ καί χαράξει. Ματαίως. Μάλιστα, προκλητικῶς, μοῦ ἐζητήθη νά “σιωπήσω”, νά “συμβιβασθῶ”, νά “πειθαρχήσω” καί νά “ὑποταχθῶ” στήν ἐξουσία, γιά νά ΚΕΡΔΙΣΩ(!!!)... Ἐγώ ὅμως κατηγορηματικῶς “ἀρνήθηκα” καί προετίμησα νά ´´ΧΑΣΩ´´.

Λόγω ἀρχῶν καί χαρακτῆρος. δέν τούς ἔκανα ὅμως τή χάρι νά τούς ἀδειάσω τή γωνιά, τρεπόμενος εἰς φυγήν, ἀλλά ἀπεφάσισα νά τούς “πολεμῶ”  ἔσωθεν. Αὐτό βέβαια δέ τούς πολυάρεσε, ἀλλά μᾶλον τούς ἐξενεύρισε καί κατέφυγαν στήν μόνη λύσι πού διέθεταν, δηλαδή, στήν ἔκδοσι Συνοδικῆς Ἀποφάσεως (ΔΙΣ) γά τήν μή ἀνανέωσι τῆς θητείας μου στήν Ἱ. Σύνοδο.

Τό γεγονός αὐτό δέν μέ ἀπέτρεψε βέβαια νά συνεχίσω νά ἀγωνίζομα κατά μόνας, μέ τίς λιγοστές δυνάμεις μου, ἐναντίον αὐτοῦ τοῦ σαθροῦ Συστήματος, πλην ὅμως τώρα εἶχα στή “φαρέτρα” μου τήν ἐμπειρία τῆς λειτουργίας τοῦ Συστήματος καί τίς γνώσεις σέ πολλά θέματα πού τούς “ἔκαιγαν”. Καί τά πράγματα διευθετήθησαν ὅπως τά οἰκονόμησε ὁ Κύριος. Ὁ πόλεμος ἐσυνεχίσθη, ἔλαβε διαστάσεις, ἐπολέμησαν ἱκανοί “Ἀξιωματοῦχοι” τῆς Ἑλλάδος. Τό ἀποτέλεσμα ἦτο, νά ἀπομακρυνθοῦν ἀπό τήν Ἐκκλησία ἀρκετοί διαβεβλημένοι Ἐπίσκοποι, ἐνῶ ἕτεροι προβληματικοί Κληρικοί (δέκα τόν ἀριθμό) ἀπώλεσαν γιά πάντα τήν βεβαία ἐπισκοποίησί τους.

Ἀξιοσημείωτον εἶναι ὅτι, ἀκόμη καί τά δύο πιό στενά πρόσωπα τοῦ “Ἰσχυροῦ” ἀνδρός τῆς ἐποχῆς ἀπώλεσαν τόν Θρόνο τους καί κατέληξαν στό σπίτι τους. Καί ὄχι μόνον. Ὁ ἴδιος ὁ Ἰσχυρός, “κλαίγοντας”, μόλις τήν τελευταία στιγμή “διεσώθη”, ἀφοῦ προηγουμένως εἶχε ἀπωλέσει τόν Θρόνο του ἕτερος σημαντικός Προκαθήμενος, συνεργαζόμενος μέ τόν “Ἰσχυρό”.

Τά ἀνωτέρω, συνοπτικῶς καί τηλεγραφικῶς, τεθέντα στοιχεῖα, συνθέτουν ΑΡΑΓΕ τό ἐπαίσχυντο, “προσκολλήθηκες γλοιωδῶς”, πού σημειώνεις;;;  Ἀλλά ... «Γέγονα ἄφρων· ὑμεῖς με ἠναγκάσατε·» (B’ Κορ. ια’ 11).

[vii] «Ὅλοι ἐμεῖς, ἐπαινοῦμε τήν πρωτοβουλία τῶν ἁγνῶν καί πιστῶν ἐμπνευστῶν τοῦ Συνεδρίου. Συγχαίρουμε τά ἀγαθά τους κίνητρα καί τίς προθέσεις τους».

π. Ἱ.