Η  ΤΡΑΓΙΚΟΤΗΤΑ

ΤΟΥ  ΝΑ  ΕΙΣΑΙ  ΜΗΔΕΝΙΚΟ!

Ἔχουµε συνηθίσει στήν ἐποχή µας νά λέµε ὅτι ἡ ἀνθρωπότητα ἔχει ἀγγίξει τήν ψηλότερη κορυφή τοῦ παραλογισµοῦ, ὅτι ἡ διαφορά ἀνάµεσα στό κακό καί στό καλό κοντεύει νά ἐξαλειφθεῖ σέ τέτοιο βαθµό ὥστε οἱ ἑπόµενες γενεές ἀνατρέφονται µέ ἕνα ἰσοπεδωτικό ἀµοραλισµό, πού θά ἔχει σάν ἀποτέλεσµα νά ἐξαφανιστεῖ ἀκόµα καί ὁ ἔµφυτος νόµος τῆς συνειδήσεως, ἔχουµε ἀκούσει καί διαβάσει πολλές γραµµές ἀνησυχίας καί σκοτεινῶν προβλέψεων.

 Γι’ αὐτό ὅµως πού δέν ἔχουµε ἀνησυχήσει ἀρκετά, νοµίζω, ἐκτός ἀπό τήν ἄµβλυνση τῆς ἀνθρώπινης συνείδησης εἶναι καί ἡ ἄµβλυνση τῆς ἀξίας –κάθε εἴδους ἀξίας. Αὐτή ἡ “ἀξιολόγηση” τῆς ἀξίας ὑπῆρχε στά πάντα, ξεκινῶντας ἀπό τά νοµίσµατα τῆς κάθε ἐποχῆς ἀπό τήν ἀρχαιότητα µέχρι τόν 17ο αἰῶνα. Ὁ χρυσός ἦταν πού ἔδινε τήν ἀξία στά νοµίσµατα καί µετά τό ἀσῆµι καί ὕστερα ἀκολουθοῦσαν τά ὑπόλοιπα µέταλλα. Ὁ πλοῦτος τῶν ἀνθρώπων σέ χρυσό ἦταν κάτι συµπαγές, ἁπτό, συγκεκριµένο. Μετά ἀκολούθησε ὁ πλοῦτος σέ χαρτιά καί, στίς µέρες µας, ἀκολούθησε ὁ πλοῦτος σέ…. ἀέρα…. Σήµερα εἶσαι πλούσιος, αὔριο βρίσκεσαι στό δρόµο ἄστεγος νά κοιµᾶσαι σέ παγκάκια!

 Τό ἴδιο συµβαίνει µέ τά κοσµήµατα, τά ροῦχα καί, τελικά, µέ τούς ἀνθρώπους. Τά κοσµήµατα ἀπό χρυσά µέ πολύτιµες πέτρες κατασκευάζονται σήµερα ἀπό νοθευµένα µέταλλα, µέ γυαλιά καί φτηνά ὑλικά, µόνο γιά νά ἀστράφτουν καί νά µοιάζουν πολύτιµα, ἐνῶ δέν ἔχουν ἀξία. Τό ἴδιο καί τά ροῦχα. Εὐτελῆ ὑφάσµατα πού παίρνουν µιά ψεύτικη ἀξία ἀπό τό ὄνοµα πού ἔχει ἡ ἐτικέττα.

Καί τό φαινόµενο τῶν ὑλικῶν πραγµάτων, δυστυχῶς, προεκτείνεται καί στήν ἀνθρώπινη ἀξιολόγηση. Ποτέ ἄλλοτε τά ἀξιώµατα πού θεωροῦνται ψηλά στήν κοινωνική ἱεραρχική κλίµακα δέν εἶχαν τόσο ἀκατάλληλους ἀνθρώπους. Φτάνει νά παρατηρήσει κανείς προσεκτικά µιά φωτογραφία τῶν παγκόσµιων ἀρχηγῶν σέ κάποια ἀπό τίς πάµπολλες συσκέψεις κορυφῆς. Εἶναι ἀδύνατο νά µήν ἀπορήσει πῶς εἶναι δυνατόν τόσοι ἐξ ὄψεως ἀπορρίψιµοι ἄνθρωποι νά παίζουν µέ τίς τύχες λαῶν!

 Τό πρόβληµα ὅµως δέν σταµατάει ἐκεῖ. Προχωρεῖ σέ µεγαλύτερο βάθος. Πρίν λίγες µέρες διάβαζα σέ ἔγκυρη εὐρωπαϊκή ἐφηµερίδα, γιά τίς διαστάσεις πού ἔχει πάρει τό φαινόµενο τῶν bloggers. Σάν νά µήν ἔφταναν οἱ νεαρές πού ὀνειρεύονται νά γίνουν διάσηµες δηµιουργῶντας ἕνα blog ὅπου προσφέρουν συµβουλές γιά µακιγιάζ, γιά κοµµωτική, γιά ροῦχα, γιά αἰσθηµατικές ὑποθέσεις, γιά ψυχολογική ὑποστήριξη καί δέν ξέρω κι ἐγώ τί ἄλλο. Τώρα προστέθηκαν σ’ αὐτές καί οἱ µαµάδες µέσης ἡλικίας, πού τά παιδιά τους ἐγκατέλειψαν τήν οἰκογενειακή “φωλιά” εἴτε µόνιµα εἴτε περιστασιακά, κι αὐτές δέν ἔχουν τώρα τί νά κάνουν τήν ὥρα τους καί ἀποφασίζουν νά µοιραστοῦν µέ ὅσους ἐνδιαφέρονται τήν προσωπική τους ζωή, τό γοῦστο τους στά ροῦχα, στή διακόσµηση τῶν σπιτιῶν καί γενικά τή γνώµη τους γιά τούς πάντες καί τά πάντα.

Μέ τήν ἴδια –ἀνύπαρκτη– αὐθεντία τό κάθε µηδενικό αἰσθάνεται ὅτι παίρνει ἀξία ὅταν προσθέτει τό ἀπόλυτο κενό του στή χοάνη πού ὀνοµάζεται internet. Καί µαζεύονται πολλά πολλά µηδενικά πού ἀκολουθεῖ τυφλά τό ἕνα τό ἄλλο καί ἐπιβεβαιώνουν τήν παροιµία: πῶς πᾶνε οἱ στραβοί στόν Ἅδη; Ὁ ἕνας πίσω ἀπό τόν ἄλλο!

 Καί καλά τά µηδενικά πού ναρκισσεύονται καί ἱκανοποιοῦν τόν ἐγωκεντρισµό καί τήν ἐπιδειξιοµανία τους µέ τό νά δηµοσιεύουν σέ κοινή θέα ὅλες τίς ἰδιαίτερες στιγµές τῆς ζωῆς τους, µέ τή δικαιολογία ὅτι κάνουν τούς ἄλλους “µετόχους τῆς χαρᾶς τους”.

Ὑπάρχουν καί τά σκοτεινά µηδενικά, πού κρύβονται πίσω ἀπό τήν κάλυψη αὐτῆς τῆς χοάνης τῶν παγκόσµιων ἀποβλήτων γιά νά ξεσπάσουν τά ἀπωθηµένα τῆς ἀβυσσαλέας κακίας τους. Ἔχοντας ἐξασφαλισµένη τήν ἀτιµωρησία τους, σπιλώνουν, συκοφαντοῦν, ἐκβιάζουν, χωρίς οὔτε ἠθικό, οὔτε νοµικό φραγµό. Ὅσο περνάει ὁ καιρός, ἔχει κανείς τήν ἐντύπωση ὅτι κάποιοι ἀποτυχηµένοι καί θλιβεροί ἄνθρωποι, συντηροῦνται στή ζωή µόνο ἀπό αὐτό τό παραλήρηµα κακίας.

 Τέτοιου εἴδους θλιβερά µηδενικά µπορεῖ, δυστυχῶς, νά εἶναι καί νεαρά παιδιά, πού ἐπιτίθενται ἀνελέητα σέ συµµαθητές ἤ συµφοιτητές τους καί, µάλιστα, τά τελευταῖα χρόνια ἔχουν αὐξηθεῖ πολύ οἱ αὐτοκτονίες Βρετανῶν ἐφήβων ἐξαιτίας τῆς κακίας καί τοῦ κυνηγητοῦ πού ὑφίστανται κάποια εὐαίσθητα καί εὐάλωτα παιδιά ἀπό τούς ἀδίστακτους συναδέλφους τους.

 Στήν “ἰντερνετική” γλώσσα, αὐτά τά ὄντα –γιατί δέν µπορεῖ νά ὀνοµαστοῦν ἄνθρωποι– ὀνοµάζονται trolls καί ἡ συµπεριφορά τους, trolling. Ὁ ἐπικρατέστερος ὁρισµός τῆς συµπεριφορᾶς αὐτῆς εἶναι ὁ ἑξῆς: “Τό νά συµπεριφέρεσαι σάν κάθαρµα στό internet ἁπλᾶ καί µόνο γιατί µπορεῖς. (Συγχωρεῖστε µου τή λέξη κάθαρµα, ἀλλά µετρίασα τή λέξη τοῦ ὁρισµοῦ πού εἶναι πολύ χειρότερη!) Δηλαδή, τυπική συµπεριφορά εἶναι νά ἐξαπολύεις κυνικούς καί σαρκαστικούς χαρακτηρισµούς καί νά καταδιώκεις µέ µανία ἕναν ἀθῶο πού θά βάλεις σηµάδι, γιατί εἶναι τό internet καί, ἐπιτέλους, µπορεῖς νά τό κάνεις ἀτιµώρητα!”

Ἡ λέξη troll προέρχεται ἀπό κάποια τέρατα τῆς Σκανδιναβικῆς µυθολογίας, πού θυµίζουν πολύ τούς ἰντερνετικούς “συγγενεῖς” τους. Αὐτά τά πλάσµατα ἦταν πανάσχηµα, βρώµικα, ὀργισµένα καί ζοῦσαν σέ σκοτεινά µέρη, σέ σπηλιές καί κάτω ἀπό γέφυρες, παραφυλάγοντας νά ἁρπάξουν κάποιον περαστικό γιά νά τόν κατασπαράξουν.

Δυστυχῶς, αὐτά τά τέρατα δέν εἶναι οὔτε τόσο µυθολογικά, οὔτε τόσο µακρινά ὅσο νοµίζουµε. Δέν πρέπει νά ξεχνᾶµε πώς εἶναι ἡ δική µας ἀνοχή πού δίνει σ’ αὐτά τά ὀργισµένα µηδενικά ὑπόσταση, ἀφοῦ τό internet εἶναι ἕνα ἐργαλεῖο πού τό χρησιµοποιοῦµε ὅλοι µας καί, µάλιστα, πολλές φορές χαζεύουµε καί διασκεδάζουµε µέ τήν κακία τῶν trolls, γιατί κατά βάθος µᾶς ἀρέσουν τά κουτσοµπολιά ὅταν, βέβαια, γίνονται σέ βάρος τῶν ἄλλων. Γιατί τό κενό τῆς ἀνθρώπινης φύσης, ἄν δέν γεµίσει µέ τήν παρουσία, τή χαρά, τήν πληρότητα καί τήν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ, θά γεµίσει µέ τή βρωµιά, τήν ἀσχήµια καί τό θυµό τῶν τεράτων. Κι αὐτό θά πρέπει νά τό θυµόµαστε ὅλοι µας!

Γιά σχόλια: ninetta1blogspot.com                                           Νινέττα  Βολουδάκη

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ»   Ἀρ. Τεύχους 178-179

Ἰούνιος - Ἰούλιος 2017