Η ΦΑΝΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ
Μέσα στὸ μήνα Ἰούνιο γιορτάζεται φέτος τὸ γεγονὸς τῆς Φανερώσεως Τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ μας, τῆς ἐνδυναμώσεως ὅλων τῶν πιστῶν καὶ τῆς ὑλοποιήσεως ὅλων ὅσων ὁ Θυσιασθείς ὑπὲρ τοῦ κόσμου εἶπε καὶ ἔπραξε σὲ ὁλόκληρη τὴν ἐπίγεια ζωή Του. Ἀναφερόμαστε στὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς.
Αὐτὸς ποὺ φανερώθηκε εἶναι ὁ Ἅγιος Τριαδικὸς Θεός μας, ὁ Κύριος καὶ ὁ Θεὸς ὁ Παντοκράτωρ, ὁ Ἦν καὶ ὁ Ὢν καὶ ὁ Ἐρχόμενος.
Εἶναι Ἕνας ὁ Θεὸς ἀλλὰ ἔχει Τρία Πρόσωπα. Καὶ στὸ κάθε Πρόσωπο ὑπάρχουν ὅλα τὰ Πρόσωπα, χωρὶς σύγχυση («ἀσυγχύτως»), χωρὶς διαίρεση («ἀδιαιρέτως») σὲ ἀπόλυτη ἑνότητα.
Αὐτὴ τὴν ἑνότητα πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ τὴν ἀποκτήσουμε ὅλοι οἱ πιστοὶ διότι γι’αὐτὴν ἔγιναν ὅλα τά θαυμαστὰ γεγονότα, πρὶν καὶ μετὰ τὴν Ἐνσάρκωσι τοῦ Χριστοῦ μας.
Εἶναι ἡ ἡμέρα αὐτή, τῆς Πεντηκοστῆς, ἡμέρα ἐνδυναμώσεως καὶ χαρᾶς. Εἶναι ἡμέρα ἐνίσχυσης καὶ βεβαίας ἐλπίδας. Εἶναι ἡμέρα ποὺ ἑνώνονται τὰ παρελθόντα γεγονότα μὲ τὰ παρόντα καὶ τὰ μέλλοντα! Εἶναι ἡμέρα ποὺ γιορτάζουν ὅλοι οἱ χριστιανοί!
Κατ’ αὐτὴ τὴν ἡμέρα ψάλλουμε πανηγυρικά: «Εἴδομεν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ἐλάβομεν Πνεῦμα ἐπουράνιον, εὕρωμεν πίστιν ἀληθῆ, ἀδιαίρετον Τριάδα προσκυνοῦντες».
Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἡ Ἐκκλησία μας τὸ ὀνομάζει καὶ Παράκλητον, ποὺ σημαίνει Παρηγορητής, διότι ἔχουμε ἀνάγκη παρηγορίας καὶ ἐνίσχυσης τώρα ποὺ ὁ Σαρκωθείς Θεός μας δὲν εἶναι σωματικὰ μαζί μας ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἄλλη, «ὁδηγεῖ εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν» κατὰ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ Λόγου. Καὶ ἐπειδὴ Αὐτὸ τὸ Πανάγιο Πνεῦμα γνωρίζει τί πραγματικὰ χρειάζεται ὁ κάθε ἄνθρωπος. Αὐτὸ εἶναι ποὺ ἐμπνέει τὴν ἑνότητα καὶ ἀναδεικνύει τοὺς Ἁγίους.
Ἕνας τέτοιος μεγάλος σύγχρονος ἅγιος, καρπὸς τοῦ Παρακλήτου στὴν ἐποχή μας εἶναι ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος ποὺ γιορτάζει φέτος τὸν ἴδιο μήνα. Ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος ἔζησε στὸ ἔπακρο σὲ ὅλες της τὶς διαστάσεις τὴν ὑπαρξιακὴ ἀγωνία τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου. Γι’ αὐτὸ πρῶτος στὴν ἐποχή του κατάλαβε τὸν ἄνθρωπο, τοῦ ἔδειξε τὴν Λύση, γι’ αὐτὸ τὸν ἀγάπησε.
Μὲ δύο λέξεις σκιαγραφεῖ τὴν ἐποχή μας:
«Εἶναι δύσκολον, πάρα πολὺ δύσκολον, εἰς τὴν στενὴν ἀνθρωπίνην ψυχὴν καὶ εἰς τὸ ἀκόμη στενώτερον ἀνθρώπινον σῶμα, νὰ εἰσδύση ἡ ἄπειρος καὶ αἰωνία ζωή. Οἱ φυλακισμένοι κάτοικοι τῆς γῆς στέκουν μὲ ὑποψία ἐμπρὸς εἰς κάθε τί τὸ ἐπέκεινα.
Φυλακισμένοι εἰς τὴν φυλακὴν τοῦ χρόνου καὶ τοῦ χώρου δὲν ἀντέχουν, ἀπὸ ἀταβισμὸν ἢ ἴσως ἀπὸ ἀδράνειαν, τὸ νὰ εἰσδύση ἐντός των κάτι τὸ ὑπερχρονικὸν καὶ ὑπερτοπικόν, κάτι τὸ ἐπέκεινα καὶ αἰώνιον. Μίαν τοιαύτην εἰσβολὴν τὴν θεωροῦν ὡς ἐπίθεσιν καὶ ἀπαντοῦν μὲ πόλεμον.»
Τὸν εὐγνωμονοῦμε ὄχι μόνο γιὰ τὴν εὐλογία καὶ τὴν ἁγιότητα ποὺ ἐσκόρπισε στὴν ἐποχή μας ἀλλὰ καὶ διότι ἔδειξε αὐτὴ τὴν ἑνότητα ποὺ δίνει ὁ Θεός, ἂν καὶ Σέρβος, εἶχε ξεπεράσει τὰ στενὰ γεωγραφικὰ ὅρια καὶ ἦταν ἑνωμένος μὲ ὅλους τοὺς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς ὀρθοδόξους πιστούς.
Καὶ ἀπὸ αὐτὸ καὶ ἀπὸ ἄλλα φαίνεται ἂν κάποιος ἔχει τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ τὸ ἐὰν ἔχει ἑνότητα μὲ τοὺς ἀδελφούς του.
Ὁ Προφήτης Ἰωὴλ προεῖδε αὐτὴν τὴν μοναδικὴ ἡμέρα, τῆς Πεντηκοστῆς, μὲ τρεῖς ἀπεικονίσεις: Αἷμα, Πῦρ καὶ Ἀτμίδα καπνοῦ.
Αἷμα, τὴν Σάρκωση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.
Πῦρ, τὴν Θεότητα, Τὸν Θεὸ Πατέρα.
Ἀτμίδα δὲ καπνοῦ, τὸ Πανάγιο Πνεῦμα,
«Δι’ οὗ Πατὴρ γνωρίζεται καὶ Υἱὸς δοξάζεται καὶ παρὰ πάντων γινώσκεται μία Σύνταξις, μία Δύναμις, μία προσκύνησις τῆς Ἁγίας Τριάδος».
Αὐτὸς ὁ Τριαδικὸς Θεός μας, ὁ ἮΝ, ὁ ὪΝ καὶ ὁ Ἐρχόμενος νὰ ἐνδυναμώσει, νὰ ἐνισχύσει καὶ νὰ ἐμπνεύσει ὅλους τούς πιστοὺς δούλους Του καὶ τώρα καὶ πάντοτε…
Δημ. Νεαπολίτης
«ΕΝΟΡΙΑΚΗΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 166-167
Ἰούνιος-Ἰούλιος 2016