ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ
ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Τό θέµα τῆς ἀθεΐας κάποιου κράτους εἶναι τεράστιο, καί ἀκόµα µεγαλύτερες εἶναι οἱ εὐθύνες ὅσων ἐπιτρέπουν ἤ ἀκόµα χειρότερο συµβάλλουν στό νά µεταβληθῆ ἕνα κράτος σέ ἄθεο.
Μέσα σέ λίγες γραµµές δέν φιλοδοξοῦµε καί δέν µποροῦµε νά ἐξαντλήσουµε αὐτό τό θέµα, ἀλλά θέλουµε νά δώσουµε ἕνα ἔναυσµα γιά σκέψεις, προβληµατισµό καί συζήτηση τοῦ θέµατος αὐτοῦ.
Ὁ ἄνθρωπος, πλασµένος ἀπό τόν Θεόν, κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁµοίωσιν, εἶναι φυσικό νά ἀτενίζη τόν Δηµιουργό του, γιά νά Τόν εὐχαριστῆ καί νά Τόν δοξολογῆ. Ἄρα ὁ ἄνθρωπος εἶναι φύσει θρησκευόµενος. Τί συνέβη καί ἐπεκράτησε µέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου ὅλο καί περισσότερο τό παρά φύσιν, δηλ. τό νά διασπάση ὁ ἄνθρωπος τήν ἑνότητα καί νά πάρη διαζύγιο µέ τόν Θεό;
Τό παρά φύσιν ἀδύνατον νά µή εἶναι καί παράλογο. Ὁ παραλογισµός τοῦ ἀνθρώπου σαφῶς καί δέν ἦρθε τυχαῖα, οὔτε συντηρεῖται µέσα του, ὁδηγῶντας τόν ἄνθρωπο στήν ἀποµόνωση καί αὐτονόµιση.
Παρά φύσιν, παύει ὁ ἄνθρωπός νά ὑπάρχη, δηλ. νά ζῆ κάτω ἀπό τόν δηµιουργό καί συντηρητή του καί τίς ὁδηγίες Ἐκείνου, καί θέλει σάν τόν ἑωσφόρο νά ἄρχη. Ἀποτέλεσµα αὐτῆς τῆς ἀρχοµανίας εἶναι ἡ ἀθεΐα ἤ ἡ κακῶς ἐννοουµένη θεοκρατία, δύο ἄκρα, τά ὁποῖα ἐν τούτοις µποροῦν νά συνυπάρχουν, ἐπειδή ἐξυπηρετοῦν τόν αὐτοανακηρυχθέντα κοσµοκράτορα.
Τῶν πολιτικῶν ἐξελίξεων συνήθως προηγοῦνται οἱ θρησκευτικές-ἐκκλησιαστικές, οἱ ὁποῖες λόγῳ τῆς ἐπιρροῆς στόν λαό ἑτοιµάζουν τό ἔδαφος. Προτοῦ ἡ κρατική ἐξουσία ἐπιβάλλει ὁποιοδήποτε µέτρο εἰς βάρος µιᾶς θρησκείας, προσπαθεῖ νά συνεργασθῆ µέ τούς ἡγέτες της, ὥστε ἡ ἀλλοίωση νά προέλθη ἐκ τῶν ἔσω καί νά µή βαρύνη τήν κρατική ἐξουσία, ἰδίως στό ξεκίνηµά της. Καί αὐτή ἡ µέθοδος στοχεύει ἰδιαίτερα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὅπως βλέπουµε σέ πολλά παραδείγµατα, µέ τά πλέον πρόσφατα τῶν Σκοπίων, τῆς Συρίας καί τῆς Οὐκρανίας.
Τήν τακτική αὐτή φανέρωσε ἀπροκάλυπτα ὁ Ἐνβέρ Χότζα τῆς κοµµουνιστικῆς Ἀλβανίας. Ἔγραψε τόν Δεκέµβριο τοῦ 1963, ἄρα 4 χρόνια πρίν ἀπό τήν ἐπίσηµη διακήρυξη τοῦ ἀθέου κράτους: «Νοµίζω ὅτι ὁ βασικός κίνδυνος, τόν ὁποῖον πρέπει νά ἀποτρέψουµε, εἶναι εἰς πρώτην γραµµήν ἡ ὑπόθεσις τῆς Ὀρθόδοξης Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας. Συνεχῶς πρέπει νά κάνουµε προσπάθειες γιά νά τήν ἀηδιάσουν οἱ ἄνθρωποι εἰς τρόπον ὥστε νά ἀποφεύγουν τήν ἐκκλησία. Καθῆκον µας δηλαδή εἶναι, ὅταν σηµαίνει ἡ καµπάνα τῆς ἐκκλησίας, οἱ ἄνθρωποι µέ κανένα τρόπο νά µή πηγαίνουν ἐκεῖ. Ὅπου ὑπάρχει δυνατότητα οἱ ἐκκλησίες νά κατεδαφισθοῦν, ὄχι φυσικά, ὅπως στίς ἐκστρατεῖες, ἀλλά ἀναλόγως πρός τάς ἐµφανιζοµένας περιπτώσεις. Ὀρθόν καί πρέπον εἶναι νά γίνονται συνεχῶς προσπάθειες, ὥστε ἀπό διοικητικῆς πλευρᾶς νά µή χορηγῆται καµιά ἀπολύτως ὑλική βοήθεια πρός τήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική Ἐκκλησία γιά τήν ἀνάπτυξη τῆς ἰδεολογίας της. Κατά διαφόρους τρόπους καί µεθόδους νά ἀπαγορευθῆ ἡ ἔκδοσι θρησκευτικῶν βιβλίων, νά ἀπαγορευθῆ τό χτύπηµα τῶν καµπανῶν τῶν ἐκκλησιῶν, νά µή γίνονται θρησκευτικά µαθήµατα κ.λ.π. Οὕτω πώς, θά ἔλθη ἡ ὥρα ὅπου ἡ Ἐκκλησία θά χρεωκοπήση τελείως. Πρέπει νά γνωρίζουµε ὅτι οἱ ἐκκλησιαζόµενοι ἄνθρωποι ἀποτελοῦν τήν δύναµι τοῦ ἐχθροῦ. Οὕτω γίνεται εἰς ἡµᾶς γνωστόν πόσες εἶναι οἱ δυνάµεις πού πρέπει νά ἀντιµετωπίσουµε»1.
Νά, τά προτεινόµενα µέτρα τοῦ Χότζα! Σέ τί διαφέρουν ἀπό αὐτά πού ἔχουν δροµολογηθῆ τελευταίως στήν Πατρίδα µας; Ὁ ὑπό συζήτησιν χωρισµός Ἐκκλησίας καί κράτους ποῦ ἀποσκοπεῖ ἄν ὄχι στήν οἰκονοµική ἐξαθλίωση της καί στή φίµωση τοῦ λόγου της; Οἱ προτροπές κάποιων Ἐπισκόπων γιά τόν χωρισµό τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τήν Πολιτεία ποιόν διευκολύνουν ἄν ὄχι τούς πολιτικούς; Οἱ συστάσεις ἐκ µέρους καί ἐκκλησιαστικῶν παραγόντων γιά τήν περιορισµένη χρήση τῆς καµπάνας καί γιά τήν ἐπίσης περιορισµένη προβολή θρησκευτικῶν ὁµιλιῶν καί συνεντεύξεων στά σύγχρονα Μέσα Ἐνηµέρωσης καί Ἐπικοινωνίας δέν στοχεύουν στήν ἀποξένωση τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τόν πιστό λαό;
Ἄν συνεχίσουµε τόν κατήφορο µέ τήν ἴδια ταχύτητα ἤ µέ ἀκόµη µεγαλύτερη, σύντοµα θά γίνουµε Ἀλβανία τῶν δεκαετιῶν πρό τοῦ 90, καί τότε οἱ Εὐρωπαῖοι ἄσπονδοι "φίλοι" µας θά µᾶς ἔχουν σέ µεγάλη ἐκτίµηση!
Τελικά, τί θέλουµε νά γίνη ἡ πατρίδα µας: Ἀλβανία χωρίς Χριστό καί χωρίς χρυσό, Εὐρώπη χωρίς Χριστό ἀλλά µέ χρυσό, ἤ Ἑλλάδα µέ Χριστό καί τήν Εὐλογία πού πάντοτε πλουτίζει τούς κατόχους της µέ τό πλῆθος τῶν ὑλικῶν καί πνευµατικῶν ἀγαθῶν;
π. Γεώργιος Χάας
«ΕΝΟΡΙΑΚΗΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 150
Φεβρουάριος 2015
- Πρωτ. Ἐλευθέριος Καρακίτσιος, Ὀρθόδοξοι ἱερεῖς καί διάκονοι πού ἐπέζησαν τοῦ ἀθέου καθεστῶτος στήν Ἀλβανία (1945-1990), Θεσσαλονίκη 2001, σελ. 275-276