ΤΟ ΣΟΥΗΔΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ
“ΠΟΙΜΑΙΝΕΙ” ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!
Ὅσες περιπέτειες καὶ ἂν περάση ἡ Πατρίδα µας φαίνεται πώς δὲν ἐπαρκοῦν γιὰ νὰ ἐπανεύρη τὸ κυρίαρχο συστατικό της, πού ἦταν πάντοτε ἡ προσκόλλησή της στὴν Ἀλήθεια καὶ ὄχι ἡ προσκόλληση σὲ ὑπεροπλίες καὶ οἰκονοµικὰ µεγέθη.
Ἀκόµη καὶ στὰ ἀρχαῖα χρόνια, τότε πού ἡ Ἑλλάδα δὲν κατεῖχε τὴν Ἀπόλυτη Ἀλήθεια, τὸν Σαρκωθέντα Θεόν, ἀλλὰ εἶχε µόνο τὴν πληρέστερη ἀλήθεια ἀπὸ ὅλα τά εἰδωλολατρικὰ ἔθνη, ἀκόµη καὶ τότε εἶχε τὴν λεβεντιὰ νὰ µή σκιάζεται ἀπὸ τὰ πλούτη καὶ τὴν στρατιωτικὴ ὑπεροχὴ τοῦ “πλανητάρχη” τῆς ἀρχαιότητος Πέρση, ἀλλὰ νὰ πιστεύη καὶ νὰ διακηρύττη τὸ «πᾶς µή Ἕλλην, βάρβαρος» καὶ νὰ θυσιάζεται χωρὶς νὰ λογαριάζη τὶς συνέπειες.
Σήμερα τά πράγματα ἔχουν ἀντιστραφεῖ. Φθάσαμε νά πιστεύουμε ὅτι “πᾶς Ἕλλην βάρβαρος”(!) καί γι’ αὐτό σπεύδουμε νά ἐπενδυθοῦμε μέ ξενικά μοντέλα δημόσιας καί ἰδιωτικῆς ζωῆς γιά νά ἀποτινάξουμε το ὄνειδος τοῦ ... Ἑλληνικοῦ ἐπαρχιωτισμοῦ! Ἀκόμη καί ὁ Πατριάρχης μας, ἐπηρεασμένος βαθειά ἀπό τήν Ποιμαντική τῶν Πολιτικῶν, μιλῶντας πρό ἐτῶν ἐναντίον ἐκείνων πού ἀγωνίζονται γιά νά μὴν ἀλλοιωθῆ ἡ Ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας μας, τούς εἰρωνεύθηκε λέγοντας ὅτι πάσχουν ἀπό Ἐκκλησιαστικό ἐπαρχιωτισμό!
Τόσο βαθειά ἔχει εἰσχωρήσει ἡ ἐκθεμελιωτική τοῦ Γένους μας ἀσθένεια. Ἀκόμη καί μέσα στο μεδοῦλι τῆς ζωτικῆς ὑποστάσεως τοῦ λαοῦ μας ἔχει ἐγκατασπαρεῖ ὁ φυλετικός κομπλεξισμός καί ἔτσι, ἀπό λαός–Φῶς τοῦ κόσμου, γίναμε οἱ κομπάρσοι καί τά δουλικά ἐκτελεστικά ὄργανα τῆς Σουηδιόμορφης Εὐρώπης!
Ἔχουμε, λοιπόν, ὑπέρ ποτε ἄλλοτε σήμερα τήν ἀνάγκη τοῦ θεοφωτίστου Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς, αὐτοῦ τοῦ ἀνατόμου τῆς Εὐρωπαϊκῆς νόσου, γιά νά φωτίση μέ περισσότερες λεπτομέρειες τὴν κατάσταση τῆς ἐποχῆς μας ἀλλά, δυστυχῶς, δέν βρίσκεται σωματικά πλέον κοντά μας.
Μᾶς ἔχει ἐπισημάνει, βεβαίως, τό πρόβλημα καί τίς πολιτικο-πνευματικές διαστάσεις του, ἀλλά, ἀπό τῆς κοιμήσεώς του, τό 1979, μέχρι σήμερα, μετά δηλαδή ἀπό 35 χρόνια, ἔχει ἐπιδεινωθεῖ κατά πολύ ο Εὐρωπαϊκός καρκῖνος καί, συνεπῶς, οἱ μεταστάσεις του, πού συνεχῶς ἐξαπλώνονται σέ ὅλους τούς τομεῖς τῆς ἀνθρώπινης δραστηριότητος, ἀπαιτοῦν πνευματική ὅραση καί ἐνισχυμένο πνευματικό ἀνοσοπιητικό σύστημα ἀπό ἐμᾶς τούς συγχρόνους, πού νιώθουμε καθημερινά τὸν Εὐρωπαϊκό θάνατο νά «ἐνεργεῖται ἐν ἡμῖν».
Δυστυχῶς, τό κενό τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου δέν εἶναι, εὔκολο νά ἀναπληρωθῆ –κενό στὴν πολιτική καὶ στὴν πνευματική ὁρατότητα– καί γι’αὐτό, ἀρκούμενοι στά «κλεφτοφάναρα», σὲ ὅ,τι δηλαδή, διαφωτιστικό μπορέσαμε νά “ξεκλέψουμε” ἀπό τὴν πνευματική συναναστροφή μας μέ τοὺς ἁγίους Πατέρες μας καί, μέ τήν ψυχολογία καί τὶς δυνατότητες τοῦ ἀνθρώπου, πού δέν βλέπει ἀπό πουθενά ἀνθρώπινη ἐλπίδα, ἰδίως δέ, ἀπό τόν χῶρο τῶν θρησκευομένων ἀνθρώπων, χαράζουμε τίς γραμμές τοῦ ἄρθρου αὐτοῦ.
Γνωρίζω ὅτι θά μέ παρεξηγήσουν πολλοί, διαβάζοντας αὐτά, καί θά μέ κατηγορήσουν ἀκόμη περισσότεροι, γιατί –κατά τή γνώμη τους– ὑποτιμῶ τούς ἀνθρώπους πού ἀγωνίζονται. Ὡστόσο, αὐτά πού εἶναι πρόθυμοι νά τά χαρακτηρίσουν ἀλαζονεία, θά τά ὀνόμαζαν ταπείνωση, ἄν ἔφερναν στή μνήμη τους τά λόγια τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου: «Τά τῶν φίλων ἄπιστα, τά τῆς Ἐκκλησίας ἀποίµαντα, ὁ πλοῦς ἐν νυκτί, πυρσός οὐδαµοῦ, Χριστός καθεύδει... Μία µοι τῶν κακῶν ἡ λύσις, ὁ θάνατος»! Ἄν ὁ μέγας αὐτός Νοῦς καί «Φωστήρ τῆς Τρισηλίου Θεότητος» αἰσθανόταν στήν ἐποχή του τόσο ἀνήμπορος, χωρίς ἀνθρώπινη ἐλπίδα –ἡ ὁποία ἐποχή του, σημειωτέον, δέν συγκρίνεται οὔτε κατ’ ἐλάχιστον μέ τήν πανουργία τῆς δικῆς μας ἐποχῆς– μέ ποιό, ἄραγε, κουράγιο, ἤ μᾶλλον μέ ποιὰ ἀλαζονεία αἰσιοδοξοῦν αὐτοί πού βλέπουν τήν πορεία τῆς Πατρίδος μας νά βαδίζει καθημερινά ἀπό τό κακό στό χειρότερο, χωρίς να προτείνουν κάτι ἄμεσο καί δραστικό ἀλλά μόνο εὐχές γιά φωτισμό τῶν …ἀθέων;
Ὅταν δέν ἔχουμε στοιχειώδη διάκριση νά κατανοοῦμε σέ ποιά περίσταση ἀντιστοιχοῦν τά λόγια τῶν ἁγίων μας, τά ὁποῖα εἶπαν σέ διαφορετικές χρονικές περιόδους, ἀντιμετωπίζοντας ἄλλες συνθῆκες, ἀλλά ἀπολυτοποιοῦμε ἕνα λόγο τους, ποὺ ἀφορᾶ σὲ συνθῆκες τοῦ παρελθόντος, ξεχνῶντας (σκόπιµα ἢ µυωπικά, ὁ Θεὸς γνωρίζει) τὰ λόγια τους ἐκεῖνα ποὺ µᾶς ὑποδεικνύουν τὸ χρέος τῆς στιγµῆς, τότε ἡ οἰκτρή µας κατάληξη, εἶναι προδιαγεγραµµένη.
Κλασσικὸ παράδειγµα γιὰ τὸ θέµα µας τῶν πολιτικῶν συνθηκῶν καὶ ἐκτιµήσεων, εἶναι κάποια λόγια τοῦ ἁγιωτάτου π. Παϊσίου, τὰ ὁποῖα διετύπωσε ἐντελῶς διαφορετικὰ σὲ χρονικὲς στιγµὲς ποὺ διέφεραν καὶ γι’ αὐτὸ τὰ λόγια του –ὅπως εἶναι φυσικὸ– εἶναι σηµαντικὰ διαφορετικῶν νοηµάτων: Πρὶν ἀπὸ πάρα πολλὰ χρόνια, στοὺς προσκυνητὰς ποὺ τὸν ρωτοῦσαν γιὰ τὰ πολιτικὰ πράγµατα, τοὺς συνιστοῦσε νὰ ψηφίζουν αὐτοὺς ποὺ εἶναι καλύτεροι καὶ εὐσεβέστεροι, χρησιµοποιῶντας τὸ παράδειγµα τῶν γερῶν καὶ τῶν σάπιων καρυδιῶν, ποὺ ἔχει ἕνα τσουβάλι: «Σέ ἕνα τσουβάλι ὑπάρχουν καὶ γερὰ καὶ σάπια καρύδια, δὲν πετᾶµε, λοιπόν, τὸ τσουβάλι ἀλλά διαλέγουµε τὰ γερά καρύδια»!
Ἀργότερα, λίγο πρὸ τῆς κοιµήσεώς του, ὅταν τὰ πολιτικὰ πράγµατα εἶχαν ἀποδείξει ὅτι ὁ ἀποχριστιανισµὸς τῆς Πατρίδος µας πλησιάζει νὰ ὁλοκληρωθῆ, ἀφοῦ τὸ τσουβάλι τῶν πολιτικῶν εἶχε πλέον µόνο σάπια καρύδια, ἐσάλπισε ὅτι πρέπει νὰ ἀναλάβουν οἱ χριστιανοὶ τὴ διακυβέρνηση τῆς Πατρίδος µας, ὅπως ἔκαµε ὁ Μ. Κωνσταντῖνος:
«Παλιά, ἂν ἕνας εὐλαβὴς ἀσχολεῖτο µὲ τὴν κατάσταση στὸν κόσµο δὲν πρέπει νὰ ἦταν καλά^ ἦταν γιὰ κλείσιµο στὸν Πῦργο. Σήµερα ἀντίθετα, ἂν ἕνας εὐλαβὴς δὲν ἐνδιαφέρεται καὶ δὲν πονάη γιὰ τὴν κατάσταση ποὺ ἐπικράτει στὸν κόσµο, εἶναι γιὰ κλείσιµο στὸν Πῦργο. Γιατί τότε αὐτοὶ ποὺ κυβερνοῦσαν εἶχαν Θεὸ µέσα τους, ἐνῶ σήµερα πολλοὶ ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ κυβερνοῦν δὲν πιστεύουν. Εἶναι πολλοὶ τώρα ἐκεῖνοι ποὺ ἐπιδιώκουν νὰ τὰ διαλύσουν ὅλα, οἰκογένεια, νεολαία, Ἐκκλησία.
Τὸ νὰ ἐνδιαφέρεται κανεὶς τώρα καὶ νὰ ἀνήσυχη γιὰ τὴν κατάσταση στὴν ὁποία βρίσκεται τὸ ἔθνος µας εἶναι ὁµολογία, γιατί ἡ Πολιτεία τὰ βάζει µὲ τὸν θεῖο νόµο. Ψηφίζει νόµους ἐνάντιους στὸν νόµο τοῦ Θεοῦ.
Εἶναι καὶ µερικοὶ ἀδιάφοροι ποὺ οὔτε στὸν θεσµὸ τῆς Ἐκκλησίας πιστεύουν οὔτε ἔθνος παραδέχονται καί, γιὰ νὰ ἔχουν τὸ χουζοῦρι τους, λένε “ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέει νὰ µὴν ἐνδιαφέρεσαι γιὰ τὰ πράγµατα τοῦ κόσµου”, καὶ ἔτσι ἀδιαφοροῦν! Ἀλλὰ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἄλλο ἐννοοῦσε. Τότε τὰ εἰδωλολατρικὰ ἔθνη εἶχαν ἐξουσία. Μερικοὶ ξέκοψαν ἀπὸ τὸ κράτος καὶ πίστεψαν στὸν Χριστό. Ἔλεγε, λοιπόν, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος σ’ αὐτοὺς “ἐσεῖς µὴν ἀσχολῆσθε µὲ τὰ πράγµατα τοῦ κόσµου”, γιὰ νὰ ξεχωρίζουν ἀπὸ τὸν κόσµο, γιατί ὅλος ὁ κόσµος ἦταν εἰδωλολατρικός. Ἀπὸ τὴν στιγµὴ ὅµως ποὺ ἀνέλαβε τὴν ἐξουσία ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος καὶ ἐπικράτησε ὁ Χριστιανισµός, δηµιουργήθηκε σιγὰ-σιγὰ ἡ µεγάλη χριστιανικὴ παράδοση µὲ τὶς Ἐκκλησίες, τὰ µοναστήρια, τὴν τέχνη, τὸ τυπικό τῆς λατρείας κλπ. Ἔχουµε λοιπὸν εὐθύνη νὰ τὰ διατηρήσουµε ὅλα αὐτὰ καὶ νὰ µὴν ἀφήσουµε τοὺς ἐχθρούς τῆς Ἐκκλησίας νὰ τὰ διαλύσουν. Ἔχω ἀκούσει καὶ Πνευµατικοὺς νὰ λένε: “Ἐσεῖς µὴν ἀσχολῆσθε µ’ αὐτά”! Ἂν εἶχαν µεγάλη ἁγιότητα καὶ ἔφθαναν µὲ τὴν προσευχὴ σὲ τέτοια κατάσταση, ποὺ νὰ µὴν τοὺς ἐνδιαφέρη τίποτε, νὰ τοὺς φιλοῦσα καὶ τὰ πόδια. Ἀλλὰ τώρα ἀδιαφοροῦν, γιατί θέλουν νὰ τὰ ἔχουν καλὰ µὲ ὅλους καὶ νὰ καλοπερνοῦν.
Ἡ ἀδιαφορία δὲν ἐπιτρέπεται οὔτε στοὺς κοσµικούς, πόσο µᾶλλον στοὺς πνευµατικοὺς ἀνθρώπους. Ἕνας ἄνθρωπος τίµιος, πνευµατικός, δὲν πρέπει νὰ κάνη τίποτε µὲ ἀδιαφορία. “Ἐπικατάρατος ὁ ποιῶν τὰ ἔργα τοῦ Κυρίου ἀµελῶς”, λέει ὁ Προφήτης Ἱερεµίας».1
Παρὰ ταῦτα, παρὰ τὰ τόσο ξεκάθαρα λόγια τοῦ π. Παϊσίου, (τὰ ὁποῖα ἔχουµε προβάλλει ἀπὸ τὸ 2008 σὲ Εἰσήγηση µας στὸ «Στάδιο Εἰρήνης καὶ Φιλίας»), ἐξακολουθοῦν οἱ περισσότεροι νὰ κάνουν πὼς τὰ ἀγνοοῦν (ἄλλοι ἀπὸ πολιτικὲς σκοπιµότητες, µήπως καὶ χαθεῖ τὸ κόµµα τους, ἄλλοι ἀπὸ ὀκνηρία καὶ ὠχαδελφισµό, γιὰ νὰ µὴ χάσουν τὸ ραχάτι τους καὶ τὰ ρουσφέτια) καὶ θυµοῦνται µόνο τὰ παλιὰ λόγια τοῦ π. Παϊσίου γιὰ τὰ γερὰ καὶ τὰ σάπια καρύδια! Καὶ ὅταν ἐρωτηθοῦν, ἀπαντοῦν ὑποκριτικὰ καὶ λένε πὼς τάχα δὲν µποροῦν νὰ βρεθοῦν µόνο γερὰ καρύδια!
Ἀλήθεια; Τόσες Ὀρθόδοξες Ἀδελφότητες, τόσοι Ὀρθόδοξοι Σύλλογοι, τόσοι χριστιανοὶ Ἐπιστήµονες ὅλων τῶν εἰδικοτήτων, κανεὶς ἀπ’ αὐτοὺς δὲν ἔχει πολιτικὸ χάρισµα γιὰ νὰ κυβερνήση µὲ φόβο Θεοῦ; Στέρεψε ἡ Πατρίδα µας ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν τὸ χάρισµα νὰ διοικοῦν; Στέρεψε, δηλαδή, ἡ Πατρίδα µας ἀπὸ ἀληθινοὺς ἄνδρες; Ἀλλοίµονο!
Γι’ αὐτή µας τὴν ἀδιακρισία καὶ τυφλότητα γίναµε περίγελως τοῦ ἔξω κόσµου καὶ παίγνιο τῆς Εὐρώπης, ἐνῶ ἔχουµε τὴν δυνατότητα µὲ τὴν ἁγία Παράδοση µας καὶ νὰ στηριχθοῦµε καὶ νὰ στηρίξουµε τὴν Εὐρώπη, ποὺ µᾶς χρειάζεται κι ἄς µὴν τὸ ξέρει. Ἔχουµε Παιδαγωγικὴ µὲ καταγωγὴ Οὐράνια ἀλλὰ µὲ ἀποτελεσµατικότητα καὶ Ἐπίγεια καὶ Ἐπουράνια. Τὴν ἐγκαταλείψαµε, ὅµως, γιὰ νὰ µὴ µᾶς ποῦν φοβικοὺς καὶ ὀπισθοδροµικούς, ποιοί; Οἱ ὄντως φοβικοί! Αὐτοὶ ποὺ τρέµουν καὶ τὸν ἴσκιο τους καὶ κρέµονται ἀπὸ τὰ ζώδιά τους καὶ τοὺς ἀστρολόγους τους! Δὲν βλέπουµε τὸν ἠθικὸ ξεπεσµό τους καὶ σπεύδουµε µὲ φρενήρη ρυθµὸ νὰ συµµετάσχουµε καὶ µεῖς οἱ Ἕλληνες στὸν χορὸ τῆς Σαλώµης γιὰ νὰ ξεσαλώσουµε!
Ἄς σταθοῦµε λίγο, τοὐλάχιστον «ὅσοι πιστοί», γιὰ νὰ προσέξουµε τὴν ἀπεγνωσµένη ἔκκληση ἑνὸς πιστοῦ Ὀρθοδόξου οἰκογενειάρχη, τοῦ κ. Στεφάνου Birko, ποὺ ζεῖ ἀρκετὰ χρόνια στὴ Σουηδία, παρακολουθεῖ τὸ περιοδικό µας καὶ τὴν Ἐνορία µας καὶ µᾶς ἔστειλε ἐπιστολή, µέσα στὴν ὁποία καθρεπτίζει τὸ «σήµερα» τῆς Σουηδίας, τῆς χώρας ποὺ διαµόρφωσε τὸ ἀνήθικο πρόσωπο ἀλλὰ καὶ τὴν κατάθλιψη καὶ ἀπόγνωση τῆς Εὐρώπης.
Μέσα σ’ αὐτὴν τὴν ἐπιστολὴ θὰ διαβάσουµε αὐτὰ ποὺ ζοῦµε σήµερα ἀλλὰ καὶ ἐκεῖνα ποὺ θὰ ζήσουµε σὲ λίγα χρόνια µετά, ἂν συνεχίσουµε τὴν ἀντιχριστιανική µας πορεία, ποὺ δὲν διαµορφώνει ἀνθρώπους χαρίεις, ἀλλὰ Ἑαυτούληδες! Θλίψη καὶ κατάθλιψη θὰ εἶναι ὁ καρπὸς τῆς Ἑλλάδος, ἂν δὲν ἔχη πιὰ τὶς πνευµατικὲς καὶ ψυχικὲς ἀντοχὲς νὰ διδαχθεῖ καὶ νὰ παραδειγµατισθῆ ἀπὸ τὴν ὀδύνη καὶ τὴν κατάντια τῆς χώρας τοῦ ΕΓΩ, ποὺ λέγεται Εὐρώπη.
Γράφει ὁ κ. Birko στὴν ἠχηρὴ ἐπιστολή του:
«Ἀκούγεται συνήθως ὅτι ἡ Σουηδία καὶ οἱ Βόρειες Χῶρες εἶναι καλὰ καὶ τὰ ἔχουν ὅλα σὲ καλὴ λειτουργία. Ναί! Στὶς Εἰδήσεις τῶν Μ.Μ.Ε. παρουσιάζονται ὅλα τὰ ἐδῶ στὴ Σουηδία τέλεια καὶ σὲ καλὴ λειτουργία, ἡ πραγµατικότητα, ὅµως, πολὺ ἀπέχει!
Θὰ ἀναφέρω µόνο λίγες περιπτώσεις ποὺ γνωρίζω προσωπικὰ ἀλλὰ ὑπάρχουν πολὺ περισσότερες:
Πρὶν ἀπὸ 5-10 χρόνια ὅταν τὰ παιδιὰ τελείωναν τὸ Γυµνάσιο καὶ τὸ Λύκειο ἔκαναν µία συνάντηση-Λειτουργία στὴν Ἐκκλησία. Τώρα, τὸ ἕνα Σχολεῖο µετὰ τὸ ἄλλο τὸ ἀπαγορεύουν αὐτό, µὲ τὸ πρόσχηµα ὅτι θὰ θιγοῦν ὅσοι εἶναι Μουσουλµάνοι. Παίρνουν δικαιώµατα ἀπὸ τοὺς Σουηδοὺς ποὺ κοιµοῦνται καὶ δὲν ὑποψιάζονται τὸν κίνδυνο ἀλλὰ νοµίζουν πὼς ἐνεργοῦν στὸ ὄνοµα τῆς Ἰσότητος!
Ἡ σύζυγός µου δουλεύει σὰν Κοινωνικὴ Λειτουργός. Τὸ τί ἀκούει κάθε µέρα ἀπὸ µικρὰ παιδιὰ 9-15 χρονῶν … Ἀπίστευτα πράγµατα. Δὲν γνωρίζουν πόσα ἀδέλφια ἔχουν, γιατί οἱ Σουηδοὶ χωρίζουν συνέχεια σὲ ποσοστὸ 60% καὶ παραπάνω. Ζοῦµε ἀνάµεσα σέ 100 ζευγάρια καὶ εἶναι θέµα νὰ εἶναι ἀκόµα µαζὶ 3-4 ποὺ δὲν ἔχουν χωρίσει!
Ἐπὶ πλέον οἱ σχέσεις γονέων, παιδιῶν καὶ συγγενῶν δὲν εἶναι ὅπως γνωρίζαµε. Τὰ πάντα ἐδῶ συντελοῦν ὥστε ὁ κάθε ἄνθρωπος νὰ ζῆ µόνος!
Μικρὰ παιδιὰ πίνουν σὲ µεγάλο βαθµὸ καὶ µεθοῦν, δὲν µαθαίνουν ποτὲ καὶ ἀπὸ κανέναν νὰ σέβονται. Ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ρατσισµὸ καὶ τὴν ὁµοφωνία γιὰ τὰ ὁποῖα τοὺς µιλοῦν κάθε µέρα, δὲν τοὺς µιλοῦν γιὰ τίποτε ἄλλο.
Πεῖτε στὰ παιδιὰ ἐκεῖ ὅτι ἐδῶ εἶναι ἡ Χώρα τοῦ ΕΓΩ καὶ ὁτιδήποτε δυσκολεύει τὸν ἄνθρωπο (ὅπως ἡ διόρθωση τοῦ χαρακτῆρα µας) θεωρεῖται κακό, ποὺ χαλάει τὰ σχέδια τοῦ ἀνθρώπου καὶ γι’ αὐτὸ εἶναι ὀπισθοδροµικό!
Τὰ ζευγάρια ὅταν βγαίνουν ἔξω γιὰ διασκέδαση ἢ γιὰ φαγητὸ πληρώνουν ξεχωριστὰ ὁ καθένας τὸ φαγητό του ἢ τὸ εἰσιτήριο τοῦ κινηµατογράφου!
Ἡ Ἐκπαίδευση ἐδῶ στὴ Σουηδία δὲν ὑπάρχει. Τὸ ἐπίπεδο τοῦ Σχο-λείου εἶναι πολὺ χαµηλό. Ἀπὸ τὰ Σχολεῖα ἔχουν πάρει ὅλα τά δικαιώµατα. Οἱ Δάσκαλοι δὲν ἔχουν δικαίωµα νὰ ἀγγίξουν µαθητὴ οὔτε νὰ τὸν ἀποβάλλουν! Πολλοὶ ζωηροὶ µαθητὲς κάθονται στὴν Τάξη καὶ κάνουν ὅ,τι θέλουν, χωρὶς ὁ Δάσκαλος νὰ ἔχη δικαίωµα πάνω στὸ µάθηµά του! Ἡ Χώρα ἔχει τεράστια ἀνάγκη ἀπὸ Δασκάλους. Δὲν ὑπάρχει Δάσκαλος ποὺ νὰ θέλη νὰ δουλέψη κάτω ἀπ’ αὐτὲς τὶς συνθῆκες. Καὶ τὸ περιεχόµενο, βέβαια, τῶν µαθηµάτων µιλάει γιὰ τὸ ΕΓΩ!
Τό πιό θλιβερό, ἀπό ὅσα ἐκθέσαµε, εἶναι πώς ἡ Σουηδικὴ Ἐκκλη-
σία (Προτεσταντική) εἶναι ὑπερήφανη γιὰ τοὺς γάµους τῶν ὁµοφυλοφίλων, στούς ὁποίους καὶ κάνουν διαφήµιση σέ εἰδική ἱστοσελίδα τους!...
Ὑπάρχουν καὶ ἄλλα πολλὰ ποὺ δὲν µοῦ ἔρχονται στὸ µυαλὸ αὐτὴ τὴν ὥρα. Πεῖτε, σᾶς παρακαλῶ, στὰ παιδιά σας νὰ κρατήσουν σφικτὰ τὰ λόγια τῶν Ἁγίων Πατέρων µας καὶ τῆς Ἐκκλησίας µας καὶ πάνω ἀπὸ ὅλα τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ µας.
Ἡ λειτουργία τῆς Ἐκκλησίας µας ὡς Σῶµα Χριστοῦ εἶναι τὸ καλύτερο σύστηµα διαπαιδαγωγήσεως καὶ διακυβερνήσεως καὶ ὄχι τὰ συστήµατα τοῦ κόσµου, ὅπως τὸ Σουηδικὸ ἢ καὶ τὸ Σκανδιναβικό.
Μὲ πολλὴ ἀγάπη Πάτερ
Τὴν εὐχή σας
Στέφανος Birko»
Γιατί, ἄραγε, πρέπει νὰ πάθουµε πρῶτα γιὰ νὰ µάθουµε, ἀφοῦ ἡ κατ’ ἐξοχὴν πρόοδος, ἡ σωφροσύνη καὶ ὁ πραγματικός πολιτισµὸς εἶναι τό νὰ διδάσκεται κανεὶς ἀπὸ τὰ παθήµατα τῶν ἄλλων, χωρὶς νὰ καθυστερεῖ τήν πρόοδό του παθαίνοντας;
Ὁ Θεὸς νὰ µᾶς λυπηθῆ!
π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 142
Ἰούνιος - Ἰούλιος 2014
1. Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Λόγοι Β΄, Πνευματική Ἀφύπνιση, σελ. 22-23, Θεσσαλονίκη 2006.