ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

Στό προηγούμενο τεῦχος τῆς «Ἐνοριακῆς Εὐλογίας» μέ τίτλο «Κράτος ἐν κράτει» εἶχε δημοσιευθεῖ ἡ αἴτηση - διαμαρτυρία μου, τήν ὁποία εἶχα ὑπο­βάλει στίς 10-10-2013 στήν Διεύθυνση Δ/βάθμιας Ἐκπαίδευσης.

Στίς 4-11-2013 ἔλαβα ἀπάντηση ἀπό τήν Δ/βάθμια Ἐκπαίδευση, τήν ὁποία παραθέτω εὐθύς καί ἐν συνεχεία θά τήν σχολιάσω:

Σχολιασμός

Ὅπως ἐπισημάνθηκε ἤδη στήν δημοσιευμένη καταγγελία μου, ἡ ἐπέμ­βαση τῆς Ὑπηρεσίας ἦταν σχεδόν ἄμεση στό ζήτημα τῆς μείωσης τῶν ὡρῶν διδασκαλίας πού εἶχε ἐπιβάλει τό Σχολεῖο μου στό μάθημα τῶν Θρη­σκευτικῶν στήν Α΄ καί Β΄ τάξη τοῦ Λυκείου. Ἀποκαταστάθηκε τό ὡράριο ὅπως προβλέπεται στά ὡρολόγια προγράμματα τοῦ Ὑπουργείου. Στό θέμα αὐτό ἀναφέρεται ἡ τρίτη παράγραφος τῆς παραπάνω ἀπάντησης.

Στό πλέον οὐσιαστικό, ὅμως, μέρος τῆς διαμαρτυρίας μου, στήν καταγ­γελία τῶν τόσο προκλητικῶν καί προσβλητικῶν πρός τό Σύνταγμα τῆς χώ­ρας μας πρακτικῶν πού ἐφαρμόζει τό Σχολεῖο μου, ἡ ἀπάντηση εἶναι στε­ρε­ό­­τυπη ἐπανάληψη τοῦ ὑποχρεωτικοῦ χαρακτήρα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, τόν ὁποῖο ὄντως ἐπισημαίνει ἐξαρχῆς ἡ πρόσφατη ἐγκύκλιος τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας καί Θρησκευμάτων. Στή συνέχεια, ὅμως, ἡ ἴδια ἡ ἐγκύκλιος στήν πράξη καταργεῖ αὐτόν τόν ὑποχρεωτικό χαρακτήρα μέ τή δυνατότητα ἀπαλλαγῆς πού δίνει ἀνεξαιρέτως σέ ὅλους τούς μαθητές, ἀρκεῖ νά ἐπικαλεσθοῦν λόγους θρησκευτικῆς συνειδήσεως.

Ἄρα ἡ ἀναφορά τοῦ κ. Ὑπουργοῦ στό ἄρθρο 16, πάρ. 2 τοῦ Συντάγματος, στό ὁποῖο θεμελιώνεται ὁ ὑποχρεωτικός χαρακτήρας τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, εἶναι ἁπλῶς προσχηματική. Ἐμπαίζει τούς Ἕλληνες πολῖτες καί στήν οὐσία ἀφήνει πλέον ἐντελῶς ἀνεξέλεγκτες τίς σχολικές μονάδες στό χειρισμό τῶν ἀπαλλαγῶν! Ἁπλῶς ἐπιβάλλονται κάποιες τυπικές διαδι­κασίες. Στούς Διευθυντές τῶν Σχολείων δίνεται ἡ εὐχέρεια, νά διδάσκουν καί νά ἐκπαιδεύουν ἀπροκάλυπτα τούς μαθητές στήν περιφρόνηση τοῦ βασικοῦ νόμου τοῦ Κράτους.   Ἕνας εἶναι ὁ «νόμος» σχετικά μέ τό μάθημα τῶν Θρη­σκευ­τικῶν πού προωθεῖ τό Ὑπουργεῖο Παιδείας: ἡ διασφάλιση ἀτομικῶν συμ­­φε­ρόντων. Καί προκειμένου νά διακρίνονται οἱ μαθητές στόν τομέα αὐτό, τούς συγχωρεῖται ἀκόμα καί ἡ ἐξαπάτηση μέ ψευδεῖς δηλώσεις ἐνώπιον Δημοσίας Ἀρχῆς!

Βέβαια, ὅλα αὐτά δέν λέγονται ξεκάθαρα, ἀλλά κρύβονται πίσω ἀπό τήν δῆθεν προστασία τῆς ἐλευθερίας τῆς συνειδήσεως τῶν μαθητῶν, γιά τήν ὁποία κάνει ὁ κ. Ὑπουργός, ἐπίδειξη δημοκρατικῆς εὐαισθησίας!...

Ἡ ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως, ἡ πνευματική καλλιέργεια τῶν μαθητῶν, πού ὁρίζεται ρητά ἀπό τό Σύνταγμα ὡς σκοπός τῆς παιδείας, θεωρεῖται πλέον σήμερα γιά τό Ὑπουργεῖο Παιδείας πολυτέλεια.

Ἡ εἴδηση γιά τήν πανθομολογούμενη πνευματική κρίση τῆς ἑλληνικῆς κοι­νω­νίας μοιάζει νά μήν ἔχει φτάσει ἀκόμα στό Ὑπουργεῖο Παιδείας καί Θρη­σκευμάτων. Ἤ μήπως θεωρεῖ, ὅτι ἡ ὑπέρβαση τῆς κρίσης αὐτῆς μπορεῖ νά γίνει μέ τό νά προβάλλεται ὡς προτέρημα, ἄρα καί ὡς στόχος ἐκπαιδευτικός, ἡ καλλιέργεια μιᾶς προδοτικῆς συνείδησης; Διότι αὐτή ἡ προδοτική συνεί­δηση ἀποκρυσταλλώνεται τόσο στήν στάση τοῦ Ὀρθόδοξου Ὑπουργοῦ, ὁ ὁποῖος, προβάλλοντας τό ἐπικάλυμμα τοῦ ὑποχρεωτικοῦ χαρακτήρα τοῦ μαθήματος, δέν διστάζει στή συνέχεια νά στερεῖ τούς μαθητές ἀπό τό μάθημα τοῦ πνευματικοῦ τους καταρτισμοῦ, ὅσο καί στήν ἐπιλογή τῶν Ὀρθόδοξων μαθητῶν καί τῶν γονέων τους, οἱ ὁποῖοι ἔναντι πινακίου φακῆς προβαίνουν μέ ψευδεῖς δηλώσεις –χωρίς, ὅπως φαίνεται, νά τούς ἐλέγχει ἡ συνείδησή τους– στήν ἀπαλλαγή ἀπό τό μάθημα ἐκεῖνο πού κατ’ ἐξοχήν τούς καλλιεργεῖ πνευματικά, προφασιζόμενοι λόγους θρησκευτικῆς συνειδήσεως.

Ἰδιαίτερα βαρυσήμαντη εἶναι καί ἡ δεύτερη παράγραφος τῆς ἀπάντησης, στήν ὁποία ἡ Ὑπηρεσία ὡς πρός τό ζήτημα τῶν ἀπαλλαγῶν συνιστᾶ τήν πιστή τήρηση τῆς πρόσφατης ἐγκυκλίου. Καί ἀμέσως παρακάτω ἡ «πιστή» τήρηση ἀναιρεῖται(!) μέ μιά προφορική διευκρίνηση πού δόθηκε ἀπό τό Ὑπουργεῖο. Διευκρινίζεται (=οὐσιαστικά αὐτοαναιρεῖται τό πνεῦμα τῆς ἐγκυκλίου), ὅτι ἡ φράση «προσυπογράφεται» ἀπό τόν Θεολόγο Καθηγητή ἡ δήλωση ἀπαλλαγῆς ἑνός μαθητή ἀπό τά Θρησκευτικά, ...«σημαίνει ἁπλή ἐνημέρωση τοῦ διδάσκοντα καθηγητῆ»! Τό ρῆμα «προσυπογράφεται» –προκειμένου νά ἐξασφαλισθεῖ δολίως πλῆθος μαθητικῶν ἀπαλλαγῶν– μεταφράζεται σέ ...ἐνημερώνεται!

Βέβαια, ἡ ὑπηρεσία τοῦ Ὑπουργείου δέν καταδέχεται καθόλου νά ἀσχο­ληθεῖ μέ τό Π.Δ. 104/1979, στό ὁποῖο παραπέμπει ἡ ἐγκύκλιος τοῦ Ὑ­πουρ­γοῦ ὡς πρός τή διαδικασία τῆς ἀπαλλαγῆς καί τό ὁποῖο στό ἄρθρο 22 παρ. 2 ρητά ἀναφέρει: «Ἐπί τῆς... αἰτήσεως ἀποφαίνεται ὁ Διευθυντής τοῦ σχολείου µετά τοῦ κατά περίπτωσιν ἁρµοδίου διδάσκοντος καθηγητοῦ».

Καί ἀναρωτιέται κανείς μέ βάσει τά παραπάνω: Ὁ ἴδιος ὁ Ὑπουργός ἀκύρωσε τήν ἐγκύκλιό του στό νευραλγικό αὐτό σημεῖο, πού μέ δημοκρατικό πνεῦμα θέτει μιά δικλεῖδα ἐλέγχου στήν ἐνδεχόμενη αὐθαιρεσία Διευθυντῶν Σχολείων; Εἶναι, ὅμως, δυνατόν νά δέχεται ὁ ἴδιος ὁ Ὑπουργός σέ ἕνα τόσο λε­πτό σημεῖο νά διαστρεβλώνεται, μέ μιά προ­φορική διευκρίνηση ὑπαλ­λή­λων του (πού θεωρητικά μπορεῖ νά ἔχει δο­θεῖ ἀκόμα καί ἀπό τό θυ­ρω­ρό τοῦ Ὑπουργείου), γραπτό κείμενο πού φέρει τήν ὑπογραφή του; Οὔτε ὄνομα ἀ­να­φέρεται, οὔτε τμῆμα ἀναφέρεται, ἀό­ρι­στα καί πιθανῶς μέσω τηλεφώνου δόθηκε ἀπό τό Ὑπουργεῖο ἡ περιβόητη ὁδηγία ἤ καί δέν δόθηκε καθόλου. Δέν εἶναι, ἄραγε, πασίδηλο, ὅτι ὁ Ὑπουργός ἔχει χάσει πλέον τόν ἔλεγχο τοῦ Ὑ­πουρ­γείου του, ἀφοῦ Δ/βάθ­μι­ες Διευθύνσεις, προκειμένου νά καλύψουν τίς αὐθαιρεσίες καί πα­ρα­­νο­μίες Διευθυντῶν Σχολείων, μποροῦν καί τροποποιοῦν μέ προφορικές δι­ευ­κρινήσεις κατά τό δοκοῦν γραπτά κείμενα τοῦ ἴδιου τοῦ Ὑπουργοῦ;

Αὐτή ἡ ἀνεξέλεγκτη κατάσταση δέν ἐξοργίζει τόν Ὑπουργό ἤ μήπως δέν τήν ἔχει ἀντιληφθεῖ ἀκόμα;   Ὅτι καί νά δεχθεῖ κανείς, μαρτυρεῖ τήν ἀξιοθρήνη­τη καί τραγελαφική κατάσταση στό Ὑπουργεῖο Παι­δείας καί Θρησκευμάτων. Ἐκτός καί ἄν στό “παιχνίδι” αὐτό εἶναι πρωταγωνιστής ὁ ἴδιος ὁ Ὑπουργός καί γιά πολιτική σκοπιμότητα ἀφήνει σέ ἄλλους τήν ...“βρώ­μικη” δουλειά!

                                                               Λέων Μπράνγκ

                                                               Δρ. Θεολογίας

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 136

       Δεκέμβριος 2013