Ἡ γύμνωση τῆς σύγχρονης θεοποιημένης Ἐπιστήμης!
Ο ΚΑΤΑΚΕΡΜΑΤΙΣΜΟΣ
ΤΩΝ ΕΚΦΡΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Eγκαινιάσαμε στό περιοδικό μας ἀπό τό προηγούμενο τεῦχος μιά νέα σειρά θεμάτων πού ἐπιδιώκουν νά καταδείξουν τήν ἄρρηκτη σχέση Πίστεως καί Ἐπιστήμης καί θέλουμε νά πιστεύουμε ὅτι μέ αὐτά τά ἄρθρα ἐπιχειροῦμε μιά πιό Ὀρθόδοξη θεώρηση τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ κόσμου.
Αὐτό τό ἐπιχειροῦμε γιατί τείνει νά ἐπικρατήση καί νά παγιωθῆ καί μεταξύ πιστῶν ἀνθρώπων ἡ Προτεσταντική ἄποψη ὅτι ἄλλο εἶναι ἡ Πίστη μας καί ἄλλο ἡ Ἐπιστήμη, μέ τό αἰτιολογικό πώς ἡ Πίστη μᾶς ἔχει ἀποκαλυφθεῖ ἐνῶ ἡ Ἐπιστήμη ἀνακαλύπτει τό Ἐπιστητό καί τήν λειτουργία του!
Τό ἐπιχείρημά τους, ὅμως, αὐτό, στηριγμένο σέ πολύ περιορισμένη λογική, ἀφ’ ἑνός μέν παραβλέπει τό βασικό καί οὐσιῶδες ὅτι Δημιουργός τοῦ Παντός εἶναι ὁ Θεός —ἄρα Αὐτός εἶναι ἡ Ἐπιστήμη— καί, κατά συνέπεια ἔχει τόν πρῶτο καί τόν τελευταῖο λόγο γιά τήν ἀξιοπιστία καί τήν Ἀλήθεια τῶν Ἐπιστημῶν μας, καί, ἀφ’ ἑτέρου, παραβλέπει ὅτι ὁ Δημιουργός Θεός δέν δημιούργησε μόνο τό Σύμπαν (ὁρατό καί ἀόρατο, ἔμψυχο καί ἄψυχο), ἀλλά καί ἐγκατέσπειρε σ’ αὐτό ἄπειρες πνευματικές εἰκόνες καί μᾶς ἀπεκάλυψε τό πῶς τό Δημιούργησε καί πῶς ἡ Εὐδοκία Του θέλει αὐτό νά λειτουργῆ.
Ὅλα αὐτά ἦσαν αὐτονόητα στούς Πατέρες μας, στούς ὄντως Ἐπιστήμονες. Ποτέ δέν ἀναγνώριζαν ὡς Ἐπιστημονική ὁποιαδήποτε θεωρία προσέκρουε στήν Ἁγία Γραφή, ἀφοῦ, ἐφ’ ὅσον προσέκρουε, ἦταν ἀδύνατον νά ἀποδειχθῆ ἀληθινή καί, ἀφοῦ δέν ἀπεδεικνύετο, αὐτομάτως τό κῦρος τῆς θεωρίας αὐτῆς κατέρρεε, ὅπως καί τοῦ ἐμπνευστοῦ της.
Τότε ἀνέλαβε ἡ Προτεσταντική Εὐρώπη! Σάν πατραλοίας τῶν Ἁγίων Πατέρων μας, «Θανάτωσε καί τόν Θεό» (εἶναι γνωστή ἡ Νιτσεϊκή Θεοκτονία), Τόν “ἔβγαλε ἀπό τή μέση” καί ἔπαυσε νά ἀσχολεῖται μέ τό τί συμφωνεῖ καί τί ὄχι μέ τήν Ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ γιά τή Δημιουργία Του! Ἀπό τότε, ὅσοι θεωροῦν τόν Θεό “τελειωμένη ὑπόθεση” (καί ἔγιναν, δυστυχῶς, πολλοί οἱ παράφρονες) ἔπαυσαν νά ἀσχολοῦνται μέ τό τί ἀποδεικνύεται καί τί ὄχι καί ἀντικατέστησαν τήν Ἐπιστήμη μέ ἀναπόδεικτες θεωρίες, συναγωνιζόμενοι ποιός θά εἰπῆ «τί καινότερον κενότερον»!
* * *
Γιά νά μή θεωρηθοῦν ἀστήρικτα αὐτά τά συμπεράσματά μου, πέραν τῶν προσωπικῶν μου ἐρωτημάτων, πού ἔθεσα καί στό προηγούμενο ἄρθρο μου (τεῦχος 130-131) καί ἔχουν μείνει ἀναπάντητα ἀπό τούς ἐπιστήμονες, παραπέμπω αὐτούς πού διαφωνοῦν μαζί μου ἀλλά καί κάθε καλοπροαίρετον ἐνδιαφερόμενον στό βιβλίο τοῦ θεωρητικοῦ φυσικοῦ καί συγγραφέα LeeSmolin, ὁ ὁποῖος στό βιβλίο του «The trouble with Physics» (Τό πρόβλημα μέ τήν Φυσική, London 2006)*, ἀμφισβητεῖ τήν ἀλήθεια τῆς ἐπικρατούσης «The String theory» (Θεωρίας χορδῶν), πού ἀσχολεῖται μέ τήν δομή τοῦ Σύμπαντος καί ἀποσκοπεῖ στήν ἑνοποίηση ὅλων τῶν ἐπί μέρους τομέων τῆς Φυσικῆς, χωρίς, ὅμως, μέχρι σήμερα ἀποδεδειγμένο ἀποτέλεσμα! Γράφει ὁ συγγραφέας: «The main challenge for theoretical particle physics over the last three decades has been to explain the standard model more deeply. There has been a lot of activity. New theories have been posited and explored, some in great detail, but none has been confirmed experimentally» (Μετάφρ.: Ἡ κύρια πρόκληση μέ τήν θεωρητική σωματιδιακή φυσική τά τελευταῖα 30 χρόνια εἶναι νά ἐξηγηθεῖ τό «συμβατικό μοντέλο» σέ βάθος. Ὑπάρχει μεγάλη δραστηριότητα. Νέες θεωρίες ἔχουν διατυπωθεῖ καί ἐξερευνηθεῖ, ἀλλά καμμία δέν ἔχει ἐπιβεβαιωθεῖ πειραματικά)! Καί συμπληρώνει: «Much effort has been put in to string theory in the last twenty years, but we still do not know if it is true. Even after all this work, the theory makes no new predictions that are testable by current – or currently conceivable – experiments» (Μετάφρ.: Τά τελευταῖα 20 χρόνια ἔχει γίνει πολλή προσπάθεια στόν τομέα τῆς θεωρίας χορδῶν, ἀλλά ἀκόμη δέν ξέρουμε ἄν ἐπαληθεύεται. Ἀκόμη καί μετά ἀπό τόσο ἔργο, ἡ θεωρία δέν εἶναι σέ θέση νά κάνη κάποια πρόβλεψη πού θά μπορεῖ νά δοκιμασθῆ μέ πείραμα)!
*Τό βιβλίο αὐτό μᾶς τό ὑπέδειξε ὡς ἀποδεικτικό τῶν ἰσχυρισμῶν μας ὁ ἀκαδημαϊκός ἐπιστήμων κ. Ἀργύρης Διαμαντής, τόν ὁποῖον καί γραπτῶς εὐχαριστοῦμε θερμά.
Ὅμως ἡ διεθνής ἀκαδημαϊκή κοινότητα παραμένει ἀπτόητη παρά τήν ἀκαρπία τῶν ἀποτελεσμάτων τῆς θεωρίας της, ὥστε ὁ Lee Smolin ἀναγκάζεται νά τήν ἐκθέση: «Despite the absence of experimental support and precise formulation, the [string] theory is believed by some of its adherents with a certainty that seems emotional rather than rational» (Μετάφρ.: Παρά τήν ἀπουσία πειραματικῆς ὑποστήριξης καί ἀκριβοῦς διατύπωσης, ἡ θεωρία χορδῶν πιστεύεται ἀπό κάποιους ὑποστηρικτές της μέ μιά βεβαιότητα πού μᾶλλον μοιάζει συναισθηματική παρά λογική)!
Τό τί ἐστί «Θεωρία χορδῶν» καί σέ ποιά ἔκταση ἀσχολοῦνται μέ αὐτήν οἱ σύγχρονοι φυσικοί, μᾶς τό ἐξηγεῖ ὁ συγγραφέας τοῦ βιβλίου στήν εἰσαγωγή του, γιά νά ἀντιληφθοῦμε πόσο κυρίαρχη εἶναι ἡ θεωρία αὐτή στή σύγχρονη ἐπιστήμη: «String theory now has such a dominant position in the academy that it is practically career suicide for young theoretical physicists not to join the field» (Μετάφρ.: Ἡ θεωρία χορδῶν ἔχει πιά τόσο σημαντική θέση στήν ἀκαδημαϊκή κοινότητα, πού γιά τούς νέους θεωρητικούς φυσικούς εἶναι πρακτικά ἐπαγγελματική αὐτοκτονία νά μήν ἐργασθοῦν σέ αὐτόν τόν τομέα)!
Ἀποκορύφωμα ὅλων αὐτῶν πού παραθέσαμε, ἀλλά καί ἀποκαλυπτικό συνάμα τῆς ἀπάτης, πού παρουσιάζεται σήμερα ὡς ἐπιστήμη, εἶναι τό ἀκόλουθο ἀπόσπασμα καί πάλι ἀπό τήν εἰσαγωγή τοῦ βιβλίου τοῦ Lee Smolin: «While few would disagree with the rhetoric of diverse views, it is being practiced less and less. Some young string theorists have told me that they feel constrained to work on string theory whether or not they believe in it, because it is perceived as the ticket to a professorship at a university. And they are right: In the US, theorists who pursue approaches to fundamental physics other than string theory have almost no career opportunities. In the last 15 years there have been a total of three assistant professors appointed to American research universities who work on approaches to quantum gravity other than string theory…» (Μετάφρ.: Ἐνῶ λίγοι θά διαφωνήσουν μέ τό δικαίωμα τῆς ἐκφράσεως διαφορετικῶν ἀπόψεων, στήν πράξη, ὅμως, αὐτό τό δικαίωμα ἀσκεῖται ὁλοένα καί λιγότερο. Μερικοί νέοι θεωρητικοί φυσικοί μοῦ ἔχουν πεῖ ὅτι αἰθάνονται ὑποχρεωμένοι νά ἐργασθοῦν στήν θεωρία χορδῶν εἴτε τήν πιστεύουν εἴτε ὄχι, γιατί θεωρεῖται σάν εἰσιτήριο γιά τήν κατάκτηση μιᾶς καθηγητικῆς θέσεως σέ κάποιο πανεπιστήμιο. Καί ἔχουν δίκαιο: Τά τελευταῖα 15 χρόνια μόνο τρεῖς ἐπίκουροι καθηγητές διορίσθηκαν σέ ἀμερικανικά πανεπιστήμια γιά νά ἐργασθοῦν στήν κβαντισμένη βαρύτητα μέ ἄλλη θεωρητική προσέγγιση, πέραν τῆς θεωρίας χορδῶν)! Δηλαδή, μέ ἄλλα λόγια δικά μας, ἄν δέν πιῆ κανείς τό «τρελό νερό», δέν πρόκειται νά ἰδῆ στά μάτια του ἀκαδημαϊκή καρριέρα!
Ὡστόσο, ἔγινε, νομίζω, σαφές ὅτι ὄντως ἡ «StringTheory» ἀφήνει ἐντελῶς γυμνή καί ἐκτεθειμένη τήν θεωρούμενη παντοδύναμη σύγχρονη ἐπιστήμη!
* * *
Ὁ Εὐρωπαῖος ἀλάθητος ἄνθρωπος –κατά τόν χαρακτηρισμό τοῦ ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς– ἀφοῦ παρεφρόνησε, ἐπεδόθη νά κατακλύση τόν Πλανήτη Γῆ μέ κάθε εἴδους μυθοπλασία, πού τή βάπτισε Ἐπιστήμη, ἀνακατεύοντας τίς μυθοπλασίες αὐτές μέ πραγματικές ἀνακαλύψεις καί ἐπιτεύγματα, δημιουργώντας ἕνα κυκεώνα ἐπιστημονικῆς ἀλήθειας καί πλάνης, πού πολύ δύσκολα μπορεῖ κανείς νά βρῆ ἄκρη, παρεκτός ἄν παύση νά θεωρῆ αὐτονόητα ἐπιστημονικό ὅ,τι ὁρίζουν ἔτσι οἱ ἀλληλοαποκαλούμενοι ἐπιστήμονες!
Σ’ αὐτήν τήν “μορφωτική” ἀτμόσφαιρα, τήν καθαρά Προτεσταντική, διαμορφώθηκε ἡ Παιδεία μέ τήν ὁποία μεγαλώσαμε, καί ἐξακολουθοῦμε νά μεγαλώνουμε καί τά παιδιά μας. Αὐτήν τήν ἀτμόσφαιρα ἀναπνεύσαμε καί ἀναπνέουμε, καί, ἐπειδή τήν ἀναπνέουμε ὡς Ἔθνος ἐπί 200 χρόνια, τήν οἰκειοποιηθήκαμε καί τήν βιώνουμε σάν γνήσια Ὀρθοδοξία!
Ἐπί 200 χρόνια ἀκολουθοῦμε μέ ἀπόλυτη συνέπεια ὅλα ἐκεῖνα πού πολέμησαν οἱ Πατέρες μας ὡς «ὀθνεῖα», ὡς ξένα πρός τό ἦθος τῆς Πίστεώς μας καί ἀπαράδεκτα. Καί τά ἀκολουθοῦμε, ἀφοῦ παραδοθήκαμε ἀμαχητί στή Βαυαρική κυριαρχία, πού ἐρήμωσε τά Μοναστήρια μας καί τήν Ὀρθόδοξη συνείδησή μας καί τήν ἀντικατέστησε μέ τήν ἀνόητη νοησιαρχία, ἡ ὁποία μετέτρεψε τήν εὐρύτητα τῆς Ὀρθοδοξίας μας σέ Φαρισαϊκή κωδικοποίηση τῆς Πίστεως.
Ἔτσι, σήμερα ὑπάρχουν πολλοί πού θέλουν νά πιστεύουν ὅτι εἶναι συνεχιστές τῶν ἀνθενωτικῶν της Βασιλεύουσας, ἀλλά στήν πραγματικότητα ἀγωνίζονται γιά τή διατήρηση λεκτικῶν σχημάτων, χωρίς νά ὑποψιάζονται ὅτι μέσα ἀπό αὐτά ἀπουσιάζει ἡ Ὀρθόδοξη ζωή.
Ἄν ἦσαν συνειδητοί ἀνθενωτικοί, θά ἐξακολουθοῦσαν νά ταυτίζουν τήν Πίστη μέ τήν καθημερινή ζωή, ἀφοῦ τό Ὀρθόδοξο ἦθος πηγάζει ἀπό τό Δόγμα καί ὄχι ἀπό τόν Πουριτανισμό. Ἄν ἦσαν συνειδητοί ἀνθενωτικοί θά εἶχαν τήν Θεολογία ὡς Γνώμωνα γιά τήν Ἀλήθεια τῆς Ἐπιστήμης τους. Ἄν ἦσαν συνειδητοί ἀνθενωτικοί, θά εἶχαν συνείδηση ὅτι ἡ Πολιτική τοῦ Κράτους ἔχει ἄμεσες ἐπιπτώσεις στό ἦθος καί στήν Πίστη τῶν πολιτῶν.
Οἱ Πατέρες μας ἦσαν συνειδητοί ἀνθενωτικοί γιατί συναρτοῦσαν ἄμεσα τήν πολιτική τοῦ Κράτους μέ τήν διατήρηση ἤ ὄχι τῆς Πίστεως καί γι’ αὐτό προτιμοῦσαν «Τουρκικόν φακιόλιον παρά Τιάραν Παπικήν», ἐνῶ οἱ σημερινοί imitassionἀνθενωτικοί ἔχουν τήν ἀφέλεια νά πιστεύουν ὅτι ἡ Πίστη δέν ἔχει καμμιά σχέση μέ τήν Πολιτική πού ἀσκεῖται στόν Τόπο μας καί πασχίζουν νά ἀποφύγουν τήν Παπικήν Τιάραν μέ πολιτικήν Ἀμερικανο-ευρωπαϊκήν! Ἀδιαφοροῦν γιά τό εἶδος τῆς Πολιτικῆς πού ἀσκεῖται στόν Τόπο πού ζοῦν, γιατί ἔχασαν τήν Ὀρθόδοξη συνείδηση πού μᾶς ὑποχρεώνει νά μή χάσουμε ἀπό τά μάτια μας τόν ἔλεγχο τῶν ἐπιγείων, γιατί τότε εἶναι ἀδύνατον νά ἀντιληφθοῦμε τά Ἐπουράνια: «Εἰ τὰ ἐπίγεια εἶπον ὑμῖν καὶ οὐ πιστεύετε, πῶς ἐὰν εἴπω ὑμῖν τὰ ἐπουράνια πιστεύσετε;». (Ἰω. 3, 12)
Αὐτή ἡ παντελής ἀδιαφορία τῶν Νεοελλήνων Ὀρθοδόξων γιά τήν ἀποσύνδεση ἤ μᾶλλον γιά τόν κατακερματισμό τῶν ἐκφράσεων τῆς ζωῆς, γιά τόν κατακερματισμό τῆς Ἐπιστήμης σέ ἐπιστῆμες, εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀπόδειξη τοῦ ὅτι βιώνουμε σήμερα ὡς Ἔθνος μιά ἀμιγῶς Προτεσταντική Ὀρθοδοξία μέ Ὀρθόδοξο Τελετουργικό, ἀφοῦ μόνο ὁ Προτεσταντισμός πολέμησε λυσσωδῶς καί ἐπέτυχε νά κατακερματίση τίς ἐπίγειες ἀνθρώπινες ἐνασχολήσεις καί δραστηριότητες, ἀποσυνδέοντας τις ἀπό τήν ἐποπτεία τῆς Ἐκκλησίας καί ἐν τέλει ἐπέτυχε νά ἀκυρώση καί Τήν Ἐκκλησία, μέ τό νά πείση τούς ἀνθρώπους ὅτι δέν Τήν χρειάζονται πιά, “στέφοντας” ἀλάθητον τόν κάθε πρώην πιστό!
Δεχθήκαμε αὐτόν τόν κατακερματισμό τῆς ζωῆς, γιατί πιστέψαμε ὅτι ὁ ὁποιοσδήποτε τρόπος ζωῆς ἀφήνει ἄθικτο τό Δόγμα τῆς Πίστεως! Τί πλάνη! Ὁ ἅγιος Χρυσόστομος μᾶς ἔχει διδάξει ὅτι «φαῦλος βίος, φαῦλα δόγματα γεννᾶ». Γεννᾶ τήν ἀλλοτρίωση καί τήν φαυλότητα ὕπουλα, μακροπρόθεσμα, χωρίς νά τό καταλάβουμε, μέ τήν ἴδια μέθοδο πού ὁ διάβολος μᾶς εἰσηγεῖται σκέψεις μέ τόσο πειστικό τρόπο —γιατί μᾶς ἔχει ψυχολογήσει πολύ καλά— ὥστε ἔχουμε τήν ψευδαίσθηση ὅτι εἶναι δικές μας!
Ὁ κατακερματισμός τῆς ζωῆς εὐνοεῖ τόν Διάβολο, γιατί περιορίζει τόν ἐναντίον του πόλεμο μόνο στά θρησκευτικά θέματα, ἐνῶ εἶναι ὑπεύθυνος καί ὑπόλογος γιά ὅλες τίς διαστροφές ὅλων τῶν ἐκφράσεων τῆς ζωῆς. Εἶναι ὑπόλογος γιά τήν Παγκόσμια Πολιτική, γιά τή στρατευμένη στίς ὑπηρεσίες του σύγχρονη —κατ’ εὐφημισμόν— Ἐπιστήμη, γιά τίς παραχαράξεις καί τή διαστροφή τῆς Ἱστορίας καί κάθε Ἀλήθειας, γιά τήν πλαστή πραγματικότητα πού τήν παρουσιάζει σάν φόβητρο καί ἐλέγχει τούς λαούς, ὅπως μέ τήν πλασματική παγκόσμια Οἰκονομία!
Αὐτή ἡ πλανεμένη παραδοχή μᾶς ἔκανε Προτεστάντες. Ξεχάσαμε ὅτι ὁ Θεός εἶναι ὁ Δημιουργός τοῦ Παντός καί πώς ὅ,τι σήμερα ἀποτελεῖ ἀντικείμενο τῶν Ἐπιστημῶν εἶναι δικό Του Ἔργο καί ὅτι χωρίς Αὐτόν δέν μποροῦμε νά προσεγγίσουμε οὔτε τή γνώση τοῦ Ἐπιστητοῦ.
Λησμονήσαμε ὅτι ὁ μοναδικός πόλεμος στήν Ἱστορία τῆς Δημιουργίας εἶναι ὁ πόλεμος τοῦ Διαβόλου ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ «δι’ Οὗ τά πάντα ἐγένετο». Μᾶς τό ὑπενθύμισε στίς μέρες μας ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, ἀλλά ἐμεῖς τιμοῦμε τή μνήμη του, ἀναφερόμενοι μόνο στά ὅσα γράφει ἐναντίον τοῦ Παπισμοῦ καί ἀδιαφοροῦμε γιά τήν ἀνατομία τῆς Εὐρωπαϊκῆς σκέψεως πού ἔκαμε καί στά ὅσα ἔγραψε ἐναντίον τοῦ θεωρουμένου σήμερα Πολιτισμοῦ ἀλλά καί στό πῶς αὐτός ὁ τάχα Πολιτισμός μᾶς ἐπηρεἀζει!
Ἔτσι, δέν εἶναι παράδοξο ὅτι παρασυρθήκαμε ἀπό τά «στοιχεῖα τοῦ κόσμου» στόν τρόπο σκέψεώς μας. Ἀφοῦ δέν συγκρατήσαμε ἀπό τά Λειτουργικά Μαθήματα τῆς Ἐκκλησίας μας ὅτι ἡ Ἀλήθεια προσεγγίζεται μόνῳ «Θεοπνεύστῳ Λογικῇ», εἶναι ἑπόμενο νά θεωροῦμε λογικό ὅ,τι ὁ κόσμος θεωρεῖ λογικό, ἐπιστημονικό, πολιτικά ὀρθό καί ἔγκυρο.
Εἶναι πρωτοφανές αὐτό πού συμβαίνει μέ τούς χριστιανούς στήν ἐποχή μας. Στήν ἐποχή πού κατ’ ἐξοχήν καυχᾶται γιά τή γνώση πού τῆς ἔχει προσδώσει ἡ συσσωρευμένη ἱστορική της ἐμπειρία, οἱ χριστιανοί νά πάσχουμε ἀπό ἀνεξήγητη πνευματική μυωπία καί ἐνῶ δέν εἴμαστε εἰς θέσιν νά διακρίνουμε τά Σημεῖα τῶν Καιρῶν πού πέρασαν καί νά τά ἀξιοποιήσουμε, ἔχουμε τήν βλακώδη προσδοκία νά προγνωρίσουμε τά Σημεῖα τῶν Καιρῶν πού θά ἔλθουν!
Ἄς εὐχηθοῦμε, ἡ νέα Ἐκκλησιαστική χρονιά πού ἄρχισε σήμερα 1η Σεπτεμβρίου 2013 νά μᾶς εὕρη ἀνοικτούς καί ὑπάκουους στίς προτροπές τοῦ Θεοῦ μας: «συμβουλεύω σοί ἀγορᾶσαι παρ’ ἐμοῦ χρυσίον πεπυρωμένον ἐκ πυρός ἵνα πλουτήσης, καί ἱμάτια λευκά ἵνα περιβάλη καί μή φανερωθῆ ἡ αἰσχύνη τῆς γυμνότητός σου, καί κολλύριον ἵνα ἐγχρίση τούς ὀφθαλμούς σου ἵνα βλέπης» (Ἀποκαλ. 3,18)!
π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 132-133
Αὔγουστος-Σεπτέμβριος 2013