Ἡ Μυθιστορία πού ἀκολουθεῖ
πλάσθηκε ἀπό τήν φαντασία ἑνός παιδιοῦ,
πού κατέγραψε τίς σκέψεις πού τοῦ γεννήθηκαν
µαθαίνοντας στό σηµερινό ἀµοραλιστικό Σχολεῖο
τήν Ἱστορία τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ µας.
Σκέψεις ἀπορίας γιά τό τί εἶναι αὐτό τό περίεργο βρέφος.
Μένει σέ µᾶς τούς µεγάλους νά τό βοηθήσουµε,
καί µαζί µέ αὐτό, ὅλα τά παιδιά,
γιά νά λύσουν τίς ἀπορίες τους καί νά γνωρίσουν
τόν Ἀληθινό καί Ἱστορικό Χριστό.
Τόν Θεάνθρωπο Χριστό µας!
«Φεῦγε εἰς Αἴγυπτον»!
- Τί ἔχεις, Ἐφραίμ; Ἀπό βραδύς βλέπω ὅτι δέν ἔχεις κοιμηθεῖ.
- Δέν μπορῶ νά κοιμηθῶ, Ρεβέκκα. Ἔπρεπε νά σ’ ἐρωτήσω. Αὐτό τό ζευγάρι πού χτύπησε τήν πόρτα μας ἔπρεπε νά τό δεχτοῦμε. Νά τούς δώσουμε τό δωμάτιο τῶν παιδιῶν μέ τά δύο κρεβάτια. Χθές τό ἀπόγευμα ἔβαλες καθαρά σεντόνια. Ἡ γυναῖκα, τί γυναῖκα λέω, κοπέλα, εἶναι ἔγκυος. Καί ὁ ἄντρας μᾶλλον πατέρας της εἶναι. Ἡλικιωμένος εἶναι.
- Καί πῶς βρέθηκαν στή Βηθλεέμ;
- Ἔφθασαν ἐδῶ γιά νά ἀπογραφοῦν. Δέν ἔμαθες τήν ἀπόφαση τοῦ Καίσαρα; Θέλουν νά εἰσπράξουν φόρους οἱ Ρωμαῖοι ἀπό τούς κατοίκους τῶν χωρῶν πού ἔχουν κατακτήσει. Αὐτά δέν εἴχαμε ἀπό τούς διαδόχους τοῦ Ἀλέξανδρου;
- Αὐτά δέν ἔχουμε καί ἀπό τόν Ἡρώδη;
- Σωστά. Δέν μπορῶ νά ξεχάσω τήν μορφή τῆς κοπέλας, τῆς ἐγκύου, ἀλλά καί τοῦ ἄντρα. Δέν ἔχω ξαναδεῖ τέτοια πρόσωπα.
- Καί τί νά ἔγιναν; Ποῦ νά ξενύχτησαν;
- Ἔπρεπε νά τούς δώσουμε τό ὑπνοδωμάτιο τῶν παιδιῶν… Τούς ἔδειξα καί τούς εἶπα νά πᾶνε στό σταῦλο. Εὐτυχῶς τό ἀπόγευμα τόν καθάρισα ἀπό τίς ἀκαθαρσίες τῶν ζώων καί ἔβαλα ἀρκετά χερόβολα σανό… Γι’ αὐτό δέν μπορῶ νά ἡσυχάσω πού ἔβαλα τούς συνανθρώπους μας στό σταῦλο. Ὁ Ἐφραίμ σταματᾶ καί σκέφτεται μεγαλόφωνα: Ἐτήρησα τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ; «Ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν».
- Δέν πειράζει ἡσύχασε.
- Καί τό πρᾶγμα ἔχει συνέχεια. Ἐσύ κοιμόσουν.
- Τί ἄλλο ἔγινε;
- Ἄκουσα θόρυβο. Ντύθηκα καί ἐπῆγα πρός τόν σταῦλο μας. Καί τί νά ἰδῶ; Κάπου δέκα τσοπάνηδες ἔμπαιναν στό σταῦλο. Ἡ κοπέλα εἶχε γεννήσει. Τό μωρό ντυμένο μέσα στή φάτνη πού ἔχουμε γιά τά νεογέννητα ἀρνάκια. Στρωσίδια του τά ἄχυρα. Δέν ἔκλαιγε. Εἶχε μιά μορφή πού ἀκτινοβολοῦσε. Δέν ἔχω ξαναδεῖ τέτοια μορφή μωροῦ.
- Φαίνεται, Ἐφραίμ, ἡ κοπέλα περίμενε νά γεννήσει καί φρόντισε νά ἔχει τά ἀπαραίτητα ρουχαλάκια γιά τό μωρό. Ποῦ νά φανταστεῖ ὅτι δέν ἔβρισκαν δωμάτιο στό πανδοχεῖο, ἤ σέ σπίτι.
- Τό πανδοχεῖο δέν ἔχει πολλά δωμάτια. Καί οἱ κάτοικοι τῆς Βηθλεέμ πού ζοῦν στά Ἱεροσόλυμα ἦρθαν ἀπό προχτές οἱ περισσότεροι γιά νά ἀπογραφοῦν.
- Ἀλλά τί κάθομαι καί κουβεντιάζω; Πάω στό σταῦλο νά ἰδῶ τή λεχώνα, τό μωρό καί τόν ἄντρα της. Τροφές δέν χρειάζονται οἱ ἄνθρωποι;
- Εἶδα ὅτι κάποιοι τσοπάνηδες εἶχαν φέρει γάλα. Ἐγώ γύρισα στό σπίτι καί ἐπῆρα λίγο ψωμί καί ἔδωσα στόν πατέρα τῆς κοπέλας. Μ’ εὐχαρίστησε καί μοῦ εἶπε ὅτι κάποια τρόφιμα εἶχαν φέρει μαζί τους.
- Σήμερα ἔχω νά ζυμώσω. Νά τούς προσφέρουμε φρέσκο ψωμί. Καί ἀπό τό φαγητό πού θά μαγειρέψω. Θά κανονίσω νά εἶναι περισσότερο ἀπό ὅσο κάνω κάθε φορά γιά νά τούς δώσουμε ὅσο χρειάζονται. Νά τούς πεῖς, Ἐφραίμ, νά μή νοιάζονται γιά φαγητό. Θά τούς δίνουμε ἐμεῖς γιά πρωί, μεσημέρι, βράδυ.
- Γιά τό μωρό ἔχουν γάλα;
- Μή νοιάζεσαι γι’ αὐτό. Ἔχει φροντίσει ὁ Οὐράνιος Πατέρας μας. Δέν ξέρεις, Ἐφραίμ, ὅτι ὅταν μιά γυναῖκα φέρει στόν κόσμο παιδί τό σῶμα της παράγει τήν ἀπαραίτητη τροφή, τό μητρικό γάλα;
- Καλά λές, «ὡς ἐμεγαλύνθη τά ἔργα σου, Κύριε, πάντα ἐν σοφία ἐποίησας καί οὐδείς λόγος ἐξαρκέσει πρός ὕμνον τῶν θαυμασίων σου».
- Ὅσο φιλοξενοῦμε μέσα μας τό μωρό, χωρίς νά νοιαζόμαστε ἐμεῖς, ὁ ὀργανισμός μας τρέφει τό παιδί. Καί ὅπως τά ἔχει ρυθμίσει ὁ Θεός τήν κατάλληλη ὥρα ἔρχεται στόν κόσμο τό πλᾶσμα πού εἴχαμε μέσα μας.
- Καί ἀπό τήν ὥρα αὐτή ἐμεῖς οἱ γονεῖς ἔχουμε τήν εὐθύνη τῆς φροντίδας του.
- Σωστά, πηγαίνω νά ξυπνήσω τά παιδιά. Νά τά πάω στό σταῦλο γιά νά ἰδοῦν τήν οἰκογένεια πού φιλοξενοῦμε.
- Γιά ρώτησε τόν πατέρα τῆς κοπέλας θά πάνε στά Ἱεροσόλυμα γιά τήν περιτομή τοῦ μωροῦ;
- Γιατί νά τόν ρωτήσω;
- Γιατί ἄν πᾶνε, νά τούς δώσουμε τά ἀπαραίτητα τρόφιμα καί τόν γάϊδαρό μας. Πῶς θά πάνε; Μέ τά πόδια; Ὁ πατέρας τῆς λεχώνας, παρά τήν ἡλικία του μᾶλλον μπορεῖ νά πάει μέ τά πόδια. Ἄν εἴχαμε δεύτερο γάϊδαρο θά τοῦ τόν ἔδινα. Τήν καμήλα δέν θά τήν χρειαστῶ αὐτές τίς ἡμέρες, ἀλλά καλύτερα νά μή ριψοκινδυνεύσει ἡλικιωμένος ἄνθρωπος. Θά τούς πῶ νά ἔλθουν νά μείνουν στό σπίτι μας, ἔχουμε δύο κρεβάτια στό ὑπνοδωμάτιο τῶν παιδιῶν. Τά παιδιά μας θά τά βολέψουμε στό δικό μας ὑπνοδωμάτιο.
Μετά ἀπό λίγες ἡμέρες ἡ οἰκογένεια τοῦ Ἰωσήφ καί τῆς Μαριάμ μέ τό «μωρό» ἐπέστρεψαν στή Βηθλεέμ καί ἐγκαταστάθηκαν στό σπίτι τοῦ Ἐφραίμ καί τῆς Ρεβέκκας. Ξάφνου ἕνα ἀπόγευμα τρεῖς καμῆλες σταματοῦν στήν αὐλή τοῦ σπιτιοῦ. Τρεῖς ἀρχοντάνθρωποι, μᾶλλον Ἀνατολίτες, ξεπεζεύουν καί ζητοῦν νά ἰδοῦν τήν οἰκογένεια. Προσκυνοῦν τό «μωρό» ἀνακαθισμένο στήν κούνια. Ἡ Ρεβέκκα τοῦ εἶχε διαθέσει τῶν παιδιῶν τήν κούνια. Τοῦ προσφέρουν τά δῶρα τους: Χρυσόν, λίβανον καί σμύρναν…
- Μά τί εἶναι αὐτό τό μωρό, Ρεβέκκα; Γιατί τό προσκυνοῦν τσοπάνηδες, αὐτοί οἱ ἀρχοντάνθρωποι;
Μετά ἀπό λίγες ἡμέρες νύχτα ὁ Ἐφραίμ ξυπνᾶ τήν γυναῖκα του.
- Θά φύγουν. Θά πάνε στήν Αἴγυπτο. Μοῦ εἶπε ὁ Ἰωσήφ, ἄντρας τῆς Μαριάμ εἶναι, κινδυνεύει τό μωρό. Μοῦ τό εἶπε μέ τέτοια ἠρεμία πού δέν καταλαβαίνω τί συμβαίνει. Εἶχε ἀποκάλυψη ἀπό τόν Θεό. Τέτοια πίστη αὐτός ὁ ἄνθρωπος! Πάω στό σταῦλο νά ἑτοιμάσω τόν γάϊδαρο νά τούς τόν δώσω. Ἐσύ ψωμί, νερό καί ὅ,τι τροφές νομίζεις. Πρέπει νά φύγουν τώρα, νύχτα γιά τήν Αἴγυπτο… Ἡ Ρεβέκκα σκέφτεται μεγαλόστομα: «Μά τί εἶναι αὐτό τό μωρό;»
Νίκος Τσιρώνης
Οἰκονομολόγος
«Ἐνοριακή Εὐλογία» Ἀρ. Τεύχους 256
Δεκέμβριος 2023