Ἡ προετοιμασία μας γιά τά Χριστούγεννα
Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΟΠΑΤΟΡΑΣ
ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΓΕΝΟΥΣ!
Στά μέσα τοῦ μηνός Νοεμβρίου, ἀπό τίς 15 τοῦ μηνός, ἀρχίζει ἡ Ἐκκλησία μας νά μᾶς προετοιμάζῃ –γιά ἄλλη μιά φορά– μέ σκοπό νά οἰκειωθοῦμε, ὅσο γίνεται περισσότερο, τήν Ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ μας, δηλαδή τά Χριστούγεννα, γιατί αὐτή ἡ οἰκείωση ἔχει ἄμεση σχέση μέ τήν ὀντολογία μας, δηλαδή, μέ τήν ὕπαρξή μας!
Αὐτήν τήν προετοιμασία τήν κάνει ὁ Θεός διά τῆς Ἐκκλησίας Του ἐδῶ καί δυό χιλιάδες χρόνια, προετοιμάζοντας τόν καθένα μας προσωπικά νά βιώσῃ «τό ἀπ’ αἰῶνος ἀπόκρυφον καί ἀγγέλοις ἄγνωστον Μυστήριον», πού ἔγινε γεγονός, ἔγινε πραγματικότητα, γιά νά λύσῃ τό μυστήριο καί τό αἴνιγμα τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως, ἡ ὁποία, ἀπό συστάσεώς της, ἔνοιωθε βαθειά τήν θεϊκή της καταγωγή, ἀλλά δέν μποροῦσε νά εὕρῃ ἐξήγηση καί γι’ αὐτό, οὔτε ἀνάπαυση, οὔτε χαρά.
Ἡ προετοιμασία αὐτή γίνεται μέ Θεῖες Ὁδηγίες. Δηλαδή, μέ καθημερινή τέλεση τῆς Θ. Λειτουργίας –στήν ὁποία γίνεται ὄχι μόνο «ἡ τῶν Γραφῶν ἀνάγνωσις» ἀλλά καί ἡ «τῶν οὐρανῶν ὑπάνοιξις»– καί νηστεία, ἀπαραίτητες προϋποθέσεις γιά τήν ἀπώθησῃ τῶν δαιμόνων (Σημ.:νά θυμηθοῦμε τήν ἐπισήμανση τοῦ Χριστοῦ μας: «τοῦτο τό γένος οὐκ ἐκπορεύεται, εἰ μή ἐν προσευχῇ καί νηστείᾳ» [Ματθ.17,21]), οἱ ὁποῖοι ἐμποδίζουν μέ κάθε τρόπο τούς ἀνθρώπους νά ἔλθουν εἰς «ἐπίγνωσιν τῆς Ἀληθείας», πού εἶναι καί ἡ αἰώνια Ζωή. «Αὕτη ἐστίν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τόν μόνον ἀληθινόν Θεόν καί ὅν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν»! (Ἰω. 17,3)
Δέν θά εἶχε, ὅμως, κανένα νόημα ὅλη αὐτή ἡ προετοιμασία (γι’ αὐτό, ἄλλωστε, φαντάζει στούς ἐκτός Ἐκκλησίας ἀμυήτους ἀνθρώπους σάν ἄσκοπη τυραννία καί καταπόνηση, καί διδάσκεται στά Σχολεῖα σάν... μυθολογία!), ἄν δέν εἶχε, ὅπως προανέφερα, ἄμεση σχέση τό γεγονός τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου μέ τήν ὀντολογία μας, μέ τήν οὐσία καί τόν σκοπό τῆς ὑπάρξεώς μας. Καί ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἡ καταγωγή μας καί ὁ σκοπός τῆς ὑπάρξεώς μας «κέκρυπται σύν τῷ Χριστῷ ἐν τῷ Θεῷ» (Κολ. 3,3), ὅπως μᾶς διδάσκει λυτρωτικά ὁ οὐρανοβάμων Θεολόγος καί ἀνθρωπολόγος ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος, ἑρμηνεύοντας αὐθεντικά τό ἅγιο Εὐαγγέλιο μέ τήν ἐμπειρία τοῦ ἁγίου Πνεύματος πού ἔλαβε πλουσιοπάροχα.
Ἄν ἀνατρέξουμε, λοιπόν, στήν γενεαλόγηση τοῦ Χριστοῦ μας στό κατά Λουκᾶν ἅγιο Εὐαγγέλιο, θά καταλάβουμε ἀπολύτως τό τί ἐννοεῖ ὁ ἅγιος ἀπόστολος Παῦλος ὡς πρός τήν καταγωγή μας, διότι ὁ ἅγιος Εὐαγγελιστής Ματθαῖος γενεαλογεῖ τόν Χριστόν μας ἀπό τοῦ Ἀβραάμ ἕως τῆς Παρθένου Μαρίας, «ἐξ ἧς ἐγεννήθη Ἰησοῦς ὁ λεγόμενος Χριστός», περιγράφοντας κυρίως τίς γενεές πού προετοίμασαν τήν γέννηση τῆς Θεοτόκου, ἡ ὁποία καί ἀξιώθηκε νά γεννήσῃ τόν Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Ὁ ἅγιος Εὐαγγελιστής Λουκᾶς, ὅμως, ἀρχίζει τήν γενεαλόγηση τοῦ Χριστοῦ ἀπό τῆς Βαπτίσεώς Του, ἀπό Αὐτόν, δηλαδή, τόν Ἴδιο τόν Χριστό, γράφων «ἦν ὁ Ἰησοῦς ὡσεί ἐτῶν τριάκοντα ἀρχόμενος ὤν, ὡς ἐνομίζετο, υἱός Ἰωσήφ» (Λουκ.γ΄, 23), ὑπογραμμίζοντας ὅτι ἐνομίζετο ἀπό τούς ἀνθρώπους υἱός τοῦ Ἰωσήφ, καί, ἀφοῦ ἀπαριθμήσει ὅλες τίς προηγηθεῖσες γενεές, καταλήγει: «τοῦ Ἐνώς, τοῦ Σήθ, τοῦ Ἀδάμ, τοῦ Θεοῦ». Αὐτή ἡ φράση εἶναι τό κλειδί. Δέν εἶναι ἀρχή τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ὁ Ἀδάμ, ἀλλά ὁ Θεός! Ὄχι μόνον ὡς Δημιουργός, ἀμέτοχος τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, ἀλλά ὡς Γενάρχης! Μέ αὐτήν τήν ἐξήγηση κατανοοῦμε ἀπολύτως τίς διατυπώσεις τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου, πρός τούς Ἀθηναίους, «ἐν αὐτῷ (δηλ. τῷ Κυρίῳ) γάρ ζῶμεν καί κινούμεθα καί ἐσμέν...τοῦ γάρ καί γένος ἐσμέν. Γένος οὖν ὑπάρχοντες τοῦ Θεοῦ...» (Πράξ. ιζ΄, 27-28) καί λαμβάνει ἄλλες διαστάσεις ἡ ἀνθρώπινή μας ὕπαρξη, ἀλλά καί τήν βεβαιότητα ὅτι ἰσχύει εἰς τό διηνεκές καί παρά τήν Ἐδεμική Πτώση μας ἡ διαβεβαίωση τοῦ Θεοῦ μας: «Ἐγώ εἶπα θεοί ἐστέ καί υἱοί Ὑψίστου πάντες» (Ψαλμ., πα΄, 6)!
Τό σκεπτικό μας τό ἐπιβεβαιώνει καί ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς γράφων: «Καί τόν Θεόν (ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς) ἐν τοῖς κατά τό ἀνθρώπινον τοῦ Χριστοῦ προπάτορσι συνηρίθμησεν, ἐμοί δοκεῖν δεῖξαι θέλων ὡς ἐξ ἀρχῆς ὁ ἄνθρωπος οὐ κτίσµα µόνον ὑπῆρξε Θεοῦ, ἀλλά καί ὁ υἱός ἐν Πνεύµατι, ὅ τηνικαῦτα καί διά τοῦ ζωαρχικοῦ ἐμφυσήματος αὐτῷ μετά ψυχῆς ἐδόθη» (Ὁμιλία ΝΖ΄, Ε.Π.Ε. τ.11, σ. 426).
Αὐτήν τήν Θεία καταγωγή μας καλούμεθα νά γνωρίσουμε βιωματικά, ἰδιαιτέρως κατ’ αὐτήν τήν πρό τῶν Χριστουγέννων περίοδο, γιά νά φθάσῃ κάποτε ἡ ἡμέρα, πού δέν θά ἑορτάσουμε ἁπλῶς τά Χριστούγεννα, ἀλλά θά τά Ζήσουμε!
π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 255
Νοέμβριος 2023