ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ

  

Ὁ συνήθης ὕποπτος Χάξλεϋ, οἱ ἐξωγήϊνοι καί ἡ Παγκόσµια Κυβέρνηση

 

Ὁ γνωστός καί µή ἐξαιρετέος Ἄλντους Χάξλεϋ, ὁ ὁποῖος, µαζί µέ τόν Ὄργουελ, ἔχουν τήν τιµητική τους στίς συζητήσεις πού διεξάγονται γιά τήν ἀνάλυση τῆς πολυµορφικῆς παγκόσµιας δικτατορίας τῶν ἐτῶν 2020-2023 (τά δυστοπικά µυθιστορήµατά τους «Θαυµαστός Καινούργιος Κόσµος» καί «1984» δέν φιγουράρουν τυχαῖα στίς προθῆκες τῶν βιβλιοπωλείων), σέ µιά διάλεξη πού εἶχε δώσει στίς 20 Ἀπριλίου 1959 µέ τόν τίτλο «Τό µέλλον τοῦ κόσµου»¹ εἶχε θέσει τρία καίρια ἐρωτήµατα:

Πρῶτον, «µποροῦµε νά προσδοκοῦµε τόν συνασπισµό ὅλων τῶν ἐθνῶν σέ µία µοναδική παγκόσµια διακυβέρνηση, ἡ ὁποία προφανῶς εἶναι ἀπείρως πιό ἐπιθυµητή;».

Δεύτερον, «µποροῦµε νά προσδοκοῦµε ὅτι αὐτό θά ἐπιτευχθεῖ µέ δηµοκρατικά µέσα;».

Καί τρίτον, «µποροῦµε νά ἀναµένουµε ἕναν τρόπο δράσης πού, µακροπρόθεσµα, θά ἀποδειχθεῖ ἔκδηλα ὠφέλιµος γιά ὅλες τίς πλευρές, ὅµως µεσοπρόθεσµα θά προκαλέσει δυσαρέσκεια, ἤ, ἀκόµα, καί δεινά σέ πολλούς ἀνθρώπους, ὥστε, σέ εἰρηνικούς καιρούς, νά γίνει ἀνεκτός ἀπό µιά δηµοκρατική κοινωνία;».

Σύµφωνα µέ τήν ἀπάντηση πού ἔδωσε, ὁ Χάξλεϋ θεωρεῖ ἀµφίβολο ὅτι τά πράγµατα θά ἐξελιχθοῦν ἔτσι, καθότι ἐµπλέκονται τεράστια κατεστηµένα συµφέροντα, ὄχι µόνο αὐτά τῶν ἡγετῶν, ἀλλά καί τῶν ἐργοστασιαρχῶν, τῶν ἐργαζοµένων καί τῶν διανοουµένων. Διετύπωσε δέ τήν ἑξῆς σηµαντική πρόβλεψη²:

«Γενικά, µποροῦµε νά ποῦµε ὅτι τά ἀνθρώπινα ὄντα εἶναι ἕτοιµα νά ἑνωθοῦν καί νά ἀποδεχθοῦν στερήσεις σέ µακροπρόθεσµη βάση γιά χάρη τοῦ µακροπρόθεσµου ὀφέλους µόνον ὅταν ἀπειλοῦνται ἀπό κάποιον· εἶναι ἕτοιµα νά ἑνωθοῦν µόνον ὅταν τά ἀπειλεῖ ἕνας πόλεµος ἤ µιά καταστροφή. Ἀναµφίβολα, τό καλύτερο πρᾶγµα πού θά µποροῦσε νά συµβεῖ γιά νά προκύψει µιά παγκόσµια διακυβέρνηση θά ἦταν µιά εἰσβολή ἀπό τόν Ἄρη. Δυστυχῶς, οἱ πιθανότητες γιά κάτι τέτοιο εἶναι ἐλάχιστες».

Καί συνεχίζει: «Εἶναι ὅµως δυνατόν νά πείσουµε τούς ἑαυτούς µας ὅτι, στό κάτω-κάτω τῆς γραφῆς, τά ἴδια τά ἀνθρώπινα ὄντα συµπεριφέρονται ὡς Ἀρειανοί, ὅτι µέ τόν ὑπερπληθυσµό, τήν ὑπερβολική ὀργάνωση καί τόν ἄκρατο ἐκτεχνολογισµό διαπράττουµε φοβερά ἐγκλήµατα ἐναντίον τῶν ἴδιων µας τῶν ἑαυτῶν; Μποροῦµε νά ἑνωθοῦµε ἐναντίον µας γιά τό δικό µας ὑψηλότερο συµφέρον; Θά ἦταν ἴσως δυνατόν, µέ τήν κατάλληλη ἐκπαίδευση καί προπαγάνδα, νά διαδώσουµε τήν ἀκόλουθη ἄποψη, πώς αὐτό πού θεωροῦµε ὡς “ἁπαλόλαλους εἰρηνικούς καιρούς”³, στήν πραγµατικότητα δέν εἶναι “ἁπαλόλαλοι εἰρηνικοί καιροί”, ἀλλά […] πάνω ἀπό τά κεφάλια µας ἐπικρέµαται διαρκῶς µιά σοβαρή ἀπειλή, καί ἔχει τεράστια σηµασία γιά τό δικό µας συµφέρον νά ἑνωθοῦµε γιά νά τήν ἐξουδετερώσουµε. Πρόκειται µᾶλλον γιά µιά εἰκασία µέ ἀµυδρές ἐλπίδες πραγµάτωσής της. Ἕνα τέτοιο ἐπιχείρηµα, ὅµως, εἶναι δυνατόν τελικά νά πείσει τούς ἀνθρώπους νά ἑνωθοῦν καί νά σχηµατίσουν µιά κοινή διακυβέρνηση ὑπό τήν αἰγίδα τοῦ νόµου».

Ἄν συγκρίνουµε τό ἀνωτέρῳ χωρίο µέ τήν ρητορική πού χρησι­µοποιοῦν, ἰδίως ἀπό τό 2020 καί ἔπειτα, οἱ ὀπαδοί τῆς Νέας Τάξης Πραγµάτων, θά διαπιστώσουµε ὅτι, κατά περίεργο τρόπο, συµπίπτουν πρωτίστως στήν ἑξῆς θέση:

Ὅτι οἱ µεγάλες κρίσεις τῆς ἀνθρωπότητας µποροῦν νά ἀντιµε­τωπισθοῦν ἀποτελεσµατικά µόνο ὅταν τά κράτη-ἔθνη γίνουν «µιά γροθιά» ἀπέναντι σέ ὅ,τι ἐνσαρκώνει τόν κοινό ἐχθρό, ὁ ὁποῖος συνήθως προσδιορίζεται εἰδικότερα ὡς «ἀόρατος ἐχθρός». Χαρακτηριστική ἰδιότητα τοῦ τελευταίου εἶναι ὅτι βρίσκεται παντοῦ καί πουθενά.

Μιλώντας µέ ὅρους Ποινικοῦ Δικαίου, σέ ἀντίθεση µέ τόν ὀξύ κίνδυνο (ὁ ὁποῖος ἀπό στιγµή σέ στιγµή πρόκειται νά µετεξελιχθεῖ σέ βλάβη) ἀλλά καί µέ τόν διαρκῆ κίνδυνο ἐν εὐρεῖᾳ ἐννοίᾳ (ὁ ὁποῖος πρόκειται νά µετεξελιχθεῖ σέ βλάβη, ἀφοῦ λήξει µιά χρονική περίοδος ἀσφαλείας), ὁ διαρκής κίνδυνος ἐν στενῇ ἐννοίᾳ µπορεῖ νά µετεξελιχθεῖ σέ βλάβη ἀνά πάσα στιγµή: ἀπό τό ἑπόµενο δευτερόλεπτο µέχρι τόν ἑπόµενο µήνα ἤ ἀκόµη καί τόν ἑπόµενο χρόνο.

Δέν θά ἦταν ἄστοχο νά ὑποστηρίζαµε ὅτι ὁ «ἀόρατος ἐχθρός» εἶναι ἡ πιό ὕπουλη µορφή κινδύνου, διότι κάτω ἀπό τόν µανδύα τῆς φαινοµενικῆς ἠρεµίας κρύβεται ἕνα ἐνεργό ἡφαίστειο. Ὁ «ἀόρατος ἐχθρός» δίνει τήν ἐντύπωση ὅτι ἀπουσιάζει ἐκεῖ πού ἐνδέχεται νά κάνει ξαφνικά τήν ἐµφάνισή του. Ἄρα, ὁ ἀπειλούµενος ἐφησυχάζει, ἐνῷ θά ἔπρεπε νά βρίσκεται σέ συνεχῆ ἐγρήγορση.

Αὐτή ἡ ἰδιότητα τοῦ «ἀόρατου ἐχθροῦ» εἶναι σπουδαία γιά ὅλες ἐκεῖνες τίς περιπτώσεις ὅπου ὁ συγκεκριµένος ἐχθρός δέν ἔχει προκύψει αὐτοφυῶς, ἀλλά εἶναι κατασκεύασµα τῶν ὠφελούµενων ἀπό τήν ἐπίκλησή του. Ὅποιος θέλει νά θέσει ὑπό τόν ἔλεγχό του ὄχι ἁπλῶς ἕνα µεγάλο µέρος τοῦ πληθυσµοῦ ἀλλά ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα, δέν ἔχει παρά νά τήν τροµάξει, ἐπινοώντας τό ἰδανικό φόβητρο τοῦ «ἀόρατου ἐχθροῦ».

Πρόκειται γιά ἐπινόηση ἔξυπνη καί οἰκονοµική, ἀφοῦ ἡ τροµοκράτηση τῶν πολιτῶν ἐπιτυγχάνεται ἀµέσως µόλις διαχυθεῖ ἡ φήµη ὅτι ἀνάµεσά µας κυκλοφορεῖ ἕνας «ἐχθρός» ἱκανός νά χτυπήσει τόν ὁποιονδήποτε ὁποτεδήποτε καί ὁπουδήποτε. Ἀρκεῖ, ἑποµένως, νά συντηρεῖται ὁ µύθος τοῦ «ἀόρατου ἐχθροῦ», χωρίς νά εἶναι κατ’ ἀνάγκην ἁπτά τά ἀποτελέσµατα τῆς καταστρεπτικῆς του δύναµης. Μάλιστα, ὅποιος θελήσει νά προκαλέσει διανοητική παράλυση στήν συµπαγῆ πλειοψηφία τῶν εὐάλωτων πολιτῶν καί νά τούς καταστήσει ἀπόλυτα ὑποχείριά του, δέν ἔχει παρά νά κλωνοποιήσει τούς «ἀόρατους ἐχθρούς», τά νήµατα τῶν ὁποίων θά κινεῖ εἴτε ταὐτόχρονα εἴτε διαδοχικά πίσω ἀπό τήν ὀθόνη τοῦ παγκόσµιου «θεάτρου σκιῶν».

Μέχρι σήµερα, ὡς «ἀόρατος ἐχθρός» προπαγανδιζόταν π.χ. µιά τροµοκρατική ὀργάνωση πού εἶναι ἄγνωστο ποιόν ἔχει ὡς ἑπόµενο στόχο στήν λίστα της, ἕνας ἰός πού δέν ξεχωρίζει µικρούς ἤ µεγάλους, πλούσιους ἤ φτωχούς, ἕνα ἀκραῖο καιρικό φαινόµενο πού ἀναµένεται νά πλήξει –ἅπαξ ἤ κατά κύµατα– κάποιες περιοχές τῆς χώρας µέσα στά προσεχῆ εἰκοσιτετράωρα, µιά πυρκαϊά πού µπορεῖ νά ξεσπάσει ἤ νά ἀναζωπυρωθεῖ ἀνά πᾶσα στιγµή ὑπό συνθῆκες καύσωνα ἤ/καί σφοδρῶν ἀνέµων κ.λπ.

Τόν τελευταῖο καιρό µπῆκε στό παιχνίδι τῆς τροµοκράτησης τῶν πολιτῶν µιά νέα µορφή «ἀόρατου ἐχθροῦ», γιά τήν ὁποία εἶχε γίνει ὑπαινιγµός ἀπό τόν Χάξλεϋ στό προµνηµονευθέν ἀπόσπασµα τῆς ὁµιλίας του µέ ἀντικείµενο τό µέλλον τοῦ κόσµου: πρόκειται γιά τήν ἐµφάνιση ἀγνώστου ταυτότητος ἀντικειµένων/ἐναερίων φαινοµένων (Α.Τ.Α./Α.Τ.Ε.Φ.) πού δέν ἀπεκλείσθη νά ἔχουν ἐξωγήϊνη προέλευση.

Εἰδικότερα, στά µέσα Φεβρουαρίου 2023, ἀνακοινώθηκε ὅτι, µέ κοινή ἀπόφαση τοῦ Τζάστιν Τριντό καί τοῦ Τζό Μπάϊντεν, ἀµερικανικό καταδιωκτικό κατέρριψε πάνω ἀπό τό Γιοῦκον τοῦ βορειοδυτικοῦ Καναδᾶ ἕνα ἱπτάµενο ἀντικείµενο. Τό συµβάν αὐτό ἔλαβε χώρα µία ἑβδοµάδα µετά τήν κατάρριψη ἑνός κινεζικοῦ µπαλονιοῦ, τό ὁποῖο ὑποστηρίχθηκε ὅτι ἦταν κατασκοπευτικό. Σύµφωνα µέ τά σχετικά δηµοσιεύµατα, ἡ ἀπόφαση νά ἐξουδετερωθεῖ τό ἱπτάµενο ἀντικείµενο πάνω ἀπό τό Γιοῦκον ἐλήφθη «γιά προληπτικούς λόγους», δεδοµένου ὅτι «ἡ ἀσφάλεια τῶν πολιτῶν ἀποτελεῖ κορυφαία προτεραιότητα».

Ἑποµένως, γιά τήν ἐξουδετέρωση καί αὐτοῦ τοῦ νέου «ἀόρατου ἐχθροῦ» ἔγινε ἐπίκληση τῶν δύο κλασικῶν πυλώνων, δηλαδή τῆς πρόληψης καί τῆς ἀσφάλειας, πάνω στούς ὁποίους στηρίζεται ἡ πολεµικοῦ τύπου διαχείριση τῆς ἑκάστοτε κρίσης.

Μέ αὐτό τό πνεῦµα, µετά τήν πτώση τῶν Δίδυµων Πύργων, ἔγιναν προληπτικές συλλήψεις ὑπόπτων τροµοκρατῶν, ὁ βασανισµός τῶν ὁποίων ἐκρίθη ἀπό κάποιους δικαιολογηµένος χάριν τῆς ἀποτροπῆς τοῦ ἑπόµενου µακελλειοῦ καί ἐν γένει τῆς ἐξάρθρωσης τῆς Ἀλ Κάϊντα.

Ἡ λογική τῆς πρόληψης καί τῆς ἀσφάλειας πρυτάνευσε, φυσικά, καί ὅταν, ὡς ὕποπτοι διάδοσης τοῦ κορωνοϊοῦ, ἀντιµετωπίσθηκαν ὅλοι ἀνεξαιρέτως οἱ πολῖτες καί ἀποφασίσθηκε, τόσο τό παγκόσµιο λοκντάουν, ὅσο καί ὁ µαζικός ἐµβολιασµός µέ πειραµατικά ἐµβόλια κατά τοῦ ἰοῦ.

Προληπτικές ἐκκενώσεις ὁλόκληρων περιοχῶν γιά τήν ἀσφάλεια τῶν πολιτῶν ἐνόψει τῆς «πύρινης λαίλαπας», ἀλλά καί προληπτικός περιορισµός (ἤ ἀκόµη καί ἀπαγόρευση) κυκλοφορίας γιά τήν ἀσφάλειά τους ἐνόψει ἐπέλασης τοῦ «φονικοῦ χιονιά», µέσῳ τοῦ «ψηφιακοῦ ἐργαλείου τοῦ 112», ἐντάσσονται στό ἴδιο ἀκριβῶς διαχειριστικό πλαίσιο. 

Δέν χωρεῖ, ἑποµένως, καµία ἀµφιβολία ὅτι οἱ ἐθνικοί καί ὑπερεθνι­κοί µάγειρες τῶν κρίσεων µηχανεύονται συνεχῶς «µπαµπουλοειδεῖς ἀόρατους ἐχθρούς» πού ὁδηγοῦν πάντοτε, µέ µαθηµατική ἀκρίβεια, σέ πανοµοιότυπα ἀποτελέσµατα: κατακρεούργηση τῶν θεµελιωδῶν δικαιωµάτων τῶν τροµοκρατηµένων πολιτῶν καί προσβολή τῆς ἀξιοπρέπειάς τους. Ὅταν, µάλιστα, οἱ «ἀόρατοι ἐχθροί» ἐξαπλώνονται σέ ὁλόκληρο τόν πλανήτη, τότε οἱ ὑπερεθνικοί µάγειρες φαίνεται πώς προετοιµάζονται πυρετωδῶς γιά νά σερβίρουν τό κυρίως µενού, πού θά συνδέεται µέ τήν παράθεση «δεξίωσης» πρός τιµήν τοῦ διαβόητου «παγκόσµιου κυβερνήτη».

Ἄν πάρουµε τοῖς µετρητοῖς τά λόγια τοῦ Χάξλεϋ, ὁ ὁποῖος θεωροῦσε ὅτι «ἀναµφίβολα, τό καλύτερο πρᾶγµα πού θά µποροῦσε νά συµβεῖ γιά νά προκύψει µιά παγκόσµια διακυβέρνηση θά ἦταν µιά εἰσβολή ἀπό τόν Ἄρη», τότε ἡ χρέωση τῶν καταρριφθέντων ἱπτάµενων ἀντικειµένων σέ κάποιον ἐξωγήϊνο «ἀόρατο ἐχθρό» µπορεῖ νά σηµαίνει ὅτι εἴµαστε πολύ κοντά στό νά γίνουν τά ἐπίσηµα ἀποκαλυπτήρια τῆς παγκόσµιας κυβέρνησης, τά ἀποτυπώµατα τῆς ὁποίας εἶναι ὁλοένα καί πιό ὁρατά.

Παρότι ὁ Χάξλεϋ ἐξέφραζε τήν λύπη του γιά τίς «ἐλάχιστες πιθανότητες» πού ἔχει ἕνα τέτοιο σενάριο, σήµερα ἰσχύει τό ἀκριβῶς ἀνάποδο: οἱ πιθανότητες αὐτές ἔχουν πυκνώσει στό ἔπακρο. Καί ἐπειδή προσφιλής τακτική τῶν ὑπηρετῶν καί ὀπαδῶν τῆς Νέας Τάξης Πραγµάτων εἶναι ἡ ἀνάποδη γλῶσσα, καθόλου δέν ἀποκλείεται ὁ Χάξλεϋ, ὅταν µιλοῦσε γιά ἐλάχιστες πιθανότητες, νά ἐννοοῦσε «πάµπολλες».

Ὅποιος θέλει νά ἐπιχειρήσει µιά πρόβλεψη γιά τήν στάση πού θά κρατήσουν οἱ ἁπανταχοῦ τῆς γῆς βρεφοποιηµένοι πολῖτες, ὅταν θά πληροφορηθοῦν ἀπό τά χείλη τῶν µαριονετῶν τῶν ἐθνικῶν κυβερνήσεων ὅτι ἐξωγήϊνοι «ἀόρατοι ἐχθροί» ἑτοιµάζονται νά ἐξαπολύσουν φονική ἐπίθεση στούς κατοίκους τῆς γῆς, θά ἦταν χρήσιµο νά διαβάσει πῶς εἶχαν ἀντιδράσει οἱ κάτοικοι τοῦ Νιοῦ Τζέρσι τό βράδυ τῆς Κυριακῆς, 30 Ὀκτωβρίου 1938⁴.

Τότε ἑκατοµµύρια Ἀµερικανοί πού ἦταν συντονισµένοι ραδιοφωνικά µέ τό δίκτυο CBS γιά νά παρακολουθήσουν µιά δηµοφιλῆ ἑβδοµαδιαία ἐκποµπή θεατρικῶν παραστάσεων, ἄκουσαν νά διακόπτεται ἡ ροή τοῦ προγράµµατος γιά νά µεταδοθεῖ ἕνα ἔκτακτο δελτίο εἰδήσεων, µέσῳ τοῦ ὁποίου ὁ παρουσιαστής ἀνακοίνωσε ὅτι ἕνα τεράστιο φωτεινό ἀντικείµενο ἐντοπίστηκε σέ κάποιο χωράφι στό Γκρόβερς Μίλ. Συνέστησε στούς ἀκροατές ψυχραιµία καί ὑποσχέθηκε ὅτι ὁ σταθµός θά τούς ἐνηµερώσει γιά ὁποιοδήποτε νεότερο. Πράγµατι, ἀκολούθησαν πολλά ἔκτακτα δελτία, τά ὁποῖα µετέδιδαν ἐπιτόπια ρεπορτάζ, ἀνακοινώσεις κρατικῶν ὑπηρεσιῶν, δηλώσεις πολιτειακῶν καί ὁµοσπονδιακῶν παραγόντων σχετικά µέ τήν εἰσβολή Ἀρειανῶν ἀπό τό διάστηµα.

Τά δραµατικά «ρεπορτάζ» δέν ἦταν παρά κοµµάτια τῆς θεατρικῆς παράστασης πού σκηνοθέτησε ὁ δαιµόνιος Ὄρσον Γουέλς, διασκευάζοντας τό µυθιστόρηµα ἐπιστηµονικῆς φαντασίας τοῦ Χέρµπερτ Τζόρτζ Γουέλς µέ τίτλο «Ὁ Πόλεµος τῶν Κόσµων»⁵. Τά θύµατα τῆς εὐπιστίας, ὅµως, ἦταν πολύ περισσότερα ἀπ’ ὅσα θά µποροῦσε νά φανταστεῖ κανείς. Τήν ἑποµένη, οἱ New York Times ἔκαναν λόγο γιά «µαζική ὑστερία», καθώς ἀρκετοί δρόµοι τῆς µεγαλούπολης κατακλύζονταν ἀπό αὐτοκίνητα πανικόβλητων Νεοϋορκέζων πού ἀναζητοῦσαν ἀσφαλέστερο καταφύγιο, ἐνῶ ἄλλοι κρύβονταν στά ὑπόγεια, ὅπλιζαν τά τουφέκια τους ἤ τύλιγαν τά κεφάλια τους µέ βρεγµένες πετσέτες γιά νά προστατευτοῦν ἀπό τά δηλητηριώδη ἀέρια τῶν Ἀρειανῶν. Ἄλλες ἐφηµερίδες ἀνέφεραν σωρεία αὐτοκινητικῶν ἀτυχηµάτων, καρδιακές προσβολές, ἀκόµα καί ἀπόπειρες αὐτοκτονίας.

Διογκωµένα ἀπό τόν Τύπο γιά λόγους ἐντυπωσιοθηρίας, τά παρεπόµενα τοῦ θεατρικοῦ «Πολέµου τῶν Κόσµων» ἄσκησαν ἐντονότατη ἐπίδραση στήν ἀµερικανική κοινή γνώµη. Προφητική γιά τήν ἐποχή της, ἡ ἀρθρογράφος τῶν New York Times Ντόροθι Τόµσον προειδοποιοῦσε ὅτι οἱ πολιτικοί δηµαγωγοί θά µποροῦν στό µέλλον νά χρησιµοποιοῦν τή δύναµη τῶν ἠλεκτρονικῶν µέσων ἐνηµέρωσης γιά νά χειραγωγοῦν τίς µάζες, ἀκόµα καί µέ καταφανῶς ἐξωπραγµατικές ἀπειλές.

Μέ ὅσα ἔχουν συµβεῖ τά τελευταῖα τρία χρόνια δέν θά ἦταν, λοιπόν, σενάριο ἐπιστηµονικῆς φαντασίας νά ἀκούσουµε κάποια στιγµή ὅτι σηµειώθηκε ἤ πρόκειται νά σηµειωθεῖ εἰσβολή ἐξωγήϊνων σέ κάποια πόλη ἤ χώρα. Μάλιστα, στό προαναφερθέν διήγηµά του, ὁ Χ. Τζ. Γουέλς ἀποκαλεῖ τούς ἐξωγήϊνους «ἀθόρυβους ἐχθρούς»⁶, ἄρα στίς ἡµέρες µας θά ἀποτελοῦσαν καί αὐτοί ἕναν ἀκόµη µπαµπούλα πού θά ἐπιστρατευόταν γιά τήν κατατροµοκράτηση τῶν πολιτῶν καί τήν περιαγωγή τους σέ –νέα– κατάσταση αἰχµαλωσίας⁷.

Τελικῶς, ὅµως, στό ἐν λόγῳ µυθιστόρηµα οἱ Ἀρειανοί ἐξολοθρεύθηκαν ἀπό «τά γήϊνα βακτηρίδια, ἀπέναντι στά ὁποῖα οἱ ὀργανισµοί τους δέν διέθεταν καµία ἄµυνα»⁸. Ὅπως σηµειώνει µέ διαχρονική ὀξύτητα ὁ Ἰσαάκ Ἀσίµωφ στό κείµενό του γιά τή συµβολή τοῦ Γουέλς, ὁ τελευταῖος «εἶχε τήν εὐκαιρία νά περιγράψει τή συµπεριφορά τῶν ἀνθρώπων µπροστά στό φᾶσµα τῆς ἀπόλυτης καταστροφῆς, µιά περιγραφή πού, µέ ἐλάχιστες ἀλλαγές, θά µποροῦσε νά ἀναφέρεται στήν ἀνθρωπότητα µετά ἀπό ἕναν πυρηνικό πόλεµο ἤ µιά µεγάλη ἐπιδηµία»⁹.

Ὅποιοι ἔχουν µελετήσει προσεκτικά τόν τρόπο σκέψης καί δράσης τῶν Νεοταξιτῶν, θά πρέπει νά εἶναι ὑποψιασµένοι ὅτι ὁ ὑπό προετοιµασία νέος «ἀόρατος ἐχθρός», τούτη τήν φορά εἰσαγόµενος ἀπό τό διάστηµα, εἶναι µία ἀκόµη ἐπινόηση ἀποκρυφιστικῆς προελεύσεως.

Ὅπως σηµειώνει ὁ Πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος στό ἄρθρο του «Ἀποκρυφισµός καί Νέα Ἐποχή», δηµοσιευµένο στόν Τόµο τῶν Πρακτικῶν τῆς ΙΖ΄ Πανορθοδόξου Συνδιασκέψεως Ἐντεταλµένων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί Ἱερῶν Μητροπόλεων γιά Θέµατα Αἱρέσεων καί Παραθρησκείας (ὑπό τόν τίτλο: Πτυχές τῆς «Νέας Ἐποχῆς». Ἀπειλή ἀλλοιώσεως τοῦ ὀρθοδόξου φρονήµατος ἀπό τό πνεῦµα τῆς «Νέας Ἐποχῆς»)¹⁰:

«Στό κίνηµα τῆς “Νέας Ἐποχής” ἤ “Ἐποχῆς τοῦ Ὑδροχόου” συστεγάζονται καί ἀλληλοπεριχωροῦνται ὁ ἀποκρυφισµός σέ µιά ποικιλία ἐκδηλώσεών του, ὁ νεογνωστικισµός, ἡ ἀστρολογία, ἀνατολικές θρησκευτικές δοξασίες καί πρακτικές, ἡ ὕπνωση, οἱ κάρτες ταρώ, ἡ ἀριθµοσοφία, ἡ ἐπικοινωνία µέ πνεύµατα, ἡ ἔκσταση, ἡ οὐφολογία, ὁ ὁραµατισµός, ἡ χρήση κρυστάλλων γιά ἐνεργειακή θεραπεία, ἡ θετική σκέψη, οἱ ἀνορθόδοξες ἀπωανατολίτικες θεραπευτικές µέθοδοι, ὁ νεοπαγανισµός, ἡ ψευδοεπιστήµη κυρίως µέ µανδύα ψυχολογίας κ.ἄ.». 

Ἑστιάζοντας τήν προσοχή του στήν οὐφολογία, ὁ συγγραφέας ἐξηγεῖ ὅτι τό θέµα τῆς ὑπάρξεως ἐξωγήϊνων ὄντων ξεκίνησε στίς 24.6.1947 καί ἀποτελεῖ ἀγαπηµένο θέµα τοῦ σύγχρονου ἀντίχριστου κινήµατος τῆς Νέας Ἐποχῆς¹¹. Τό κίνηµα αὐτό προπαγάνδισε τήν ὕπαρξη ἐξωγήϊνων πολυεπίπεδα (µέσῳ κινηµατογράφου, τηλεοπτικῶν σειρῶν, ντοκυµαντέρ καί ἀµέτρητα ἄρθρα σέ ἐφηµερίδες καί κοσµικά περιοδικά), κάνοντας πολλούς ἀνθρώπους νά τήν πιστέψουν¹².

Γιά τήν ὀρθή ἀξιολόγηση τῶν UFO, σηµειώνει ὁ π. Β. Α. Γεωργόπουλος, εἶναι ἀπαραίτητη ἡ ἀνάλυση τῆς ἀποκρυφιστικῆς της διάστασης, ἡ ὁποία, ὅµως, εἴθισται νά ἀποσιωπᾶται ἀπό τούς Νεοεποχίτες. Ἀντιθέτως, ἔχει ἀναδειχθεῖ ἀπό ἔγκυρους µελετητές τοῦ χώρου τῶν αἱρέσεων, ὅπως εἶναι π.χ. ὁ π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος¹³, ὁ π. Σεραφείµ Ρόουζ¹⁴ καί ὁ π. Ἰωάννης Κωστώφ¹⁵. Ὁ π. Β. Α. Γεωργόπουλος καταλήγει:¹⁶ «Στήν ὀρθόδοξη νηπτική καί ἁγιολογική παράδοση, ὅπως ἔδειξαν οἱ ἐν λόγῳ πατέρες, διασώζονται περιστατικά δαιµονικῶν πειρασµικῶν ἐνεργειῶν σέ ἁγίους καί ἀσκητές, πού παρουσιάζουν µία καταπληκτική ὁµοιότητα καί ἀντιστοιχία µέ περιστατικά καί γεγονότα, πού διηγοῦνται ὡς ἐµπειρίες-ἐπαφές τους διάφοροι ὀπαδοί τῶν UFO».

«Αὐτό δέν πρέπει νά µᾶς ἐκπλήσσει. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαµασκηνός, συνοψίζοντας κατά τρόπο σαφῆ τήν ἁγιοπατερική διδασκαλία, ἐπισηµαίνει ὅτι οἱ δαίµονες “παραχωρήσεως δέ Θεοῦ γινοµένης καί ἰσχύουσι καί µεταβάλλονται καί µετασχηµατίζονται εἰς οἷον θέλουσι σχῆµα καί φαντασία”».

«Ἡ ἀποκρυφιστική διάσταση τοῦ θέµατος τῶν ἐξωγήϊνων µαρτυρεῖται καί ἀπό ἄλλα γεγονότα. Ἔχει ἐπισηµανθεῖ π.χ. ἀπό ξένους µελετητές τῶν αἱρέσεων καί τῆς παραθρησκείας ὅτι ἡ φρασεολογία καί ἡ ὁρολογία, πού χρησιµοποιεῖται ἀπό τούς ὀπαδούς τῶν UFO, ἔχει ἀρχικῶς πρωτοχρησιµοποιηθεῖ καί ἀντληθεῖ ἀπό τό χῶρο τοῦ ἀποκρυφισµοῦ. Ἐπιπλέον, δέν εἶναι καθόλου τυχαῖο τό γεγονός ὅτι πολλοί ἀπό τούς ἱδρυτές UFO-σεκτῶν εἶχαν σχέση µέ τόν ἀποκρυφισµό»¹⁷. 

Σηµαντική εἶναι καί ἡ ἀποκάλυψη πού ἔκανε ὁ Γιόζεφ Σπένσερ (Joseph Spencer), ὁ ὁποῖος ἀπό τόν Μάϊο τοῦ 1970 µέχρι τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1997 ὑπηρέτησε στήν κυβέρνηση τῶν ΗΠΑ ὡς ἀνώτατος µυστικός ἀξιωµατοῦχος µέ τό ψευδώνυµο «Ἄνδρας µέ τά Μαῦρα» (Man in Black). Σύµφωνα µέ τήν ἐξιστόρησή του, τόν Μάρτιο 1997 ἔλαβε χώρα ἕνα περιστατικό γνωστό ὡς «Τά φῶτα τοῦ Φοῖνιξ», τό πλέον διαβόητο περιστατικό θέασης ΑΤΙΑ στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας. Σκάφος πλάτους 1,5 χλµ, σαφέστατα ὄχι ἀνθρώπινο κατασκεύασµα, πέταξε ἀργά καί ἀθόρυβα πάνω ἀπό τήν Πολιτεία τῆς Ἀριζόνα, τό εἶδαν δέ χιλιάδες ἄνθρωποι, τοῦ Κυβερνήτη τῆς Ἀριζόνα συµπεριλαµβανοµένου. Μέχρι σήµερα δέν ἔχει δοθεῖ κάποια λογική ἐξήγηση. Ὅποιος αὐτόπτης µάρτυς καί ἄν ρωτήθηκε, κατέθεσε ὅτι τό ἐξωγήϊνο σκάφος ἦταν ἀληθινό.

 

Ὁ Σπένσερ ὁλοκληρώνει τήν συνέντευξή του κάνοντας λόγο γιά τό τελικό στάδιο ἑνός καταχθόνιου σχεδίου πού ἔχει ὀργανωθεῖ ἀπό ὅσους προωθοῦν τήν διαδικασία µείωσης τοῦ πληθυσµοῦ:

«Τό 2024, ἕνα παγκόσµιο γεγονός θά ἀλλάξει τό µέλλον τῆς ἀνθρωπότητας. Ὁ κόσµος θά γίνει µάρτυρας µιᾶς µαζικῆς εἰσβολῆς ἐξωγήϊνων. Χιλιάδες προβαλλόµενα ὁλογράµµατα ἀπό πολεµικά ἀεροσκάφη ἐξωγήϊνων θά καλύψουν τόν οὐρανό ὁδηγῶντας τόν κόσµο σέ παγκόσµιο πανικό. Ἀληθινά στρατιωτικά ἀεροσκάφη ἀνάµεσα στά ὁλογράµµατα θά προκαλέσουν πραγµατικές ζηµιές στίς παρακείµενες περιοχές. Κι’ ὡς ἀποτέλεσµα τοῦ ἀνθρώπινου χάους πού θά ἐπακολουθήσει θά σχηµατισθεῖ ἀµέσως µιά Παγκόσµια Κυβέρνηση, ἡ ὁποία δέν θά συναντήσει καµία ἀντίσταση ἀπό τόν κόσµο. Θά πρόκειται γιά τήν Νέα Παγκόσµια Τάξη. Μόλις συµβεῖ αὐτό, ἐµεῖς οἱ ἄνθρωποι θά καταδικασθοῦµε σέ ὑποδούλωση καί ταχύτατη µείωση τοῦ πληθυσµοῦ. Ὡς ἐκ τούτου, ἡ µόνη ἐλπίδα γιά τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἡ διάδοση τῆς γνώσης αὐτῶν τῶν δράσεων καί σχεδίων. Ἀντισταθεῖτε, ἀντεπιτεθεῖτε καί κατακτῆστε αὐτόν τόν ἐχθρό. Ἡ ὥρα εἶναι τώρα, γιατί ἡ ἀνθρωπότητα πλησιάζει στίς τελευταῖες ἡµέρες της».

Γιά σχεδιαζόµενη εἰσβολή ἐξωγήϊνων ἐνδεχοµένως µέσα στό ἔτος 2024, ἡ ὁποία θά στηρίζεται στήν ὁλογραφική τεχνολογία, µίλησε σέ συνέντευξή του καί ὁ Ντέϊβιντ Ἄϊκ (David Icke)¹⁸, ἐπικαλούµενος τήν ἔρευνα πού ἔχει κάνει ὁ Γαλλοκαναδός δηµοσιογράφος, ἐρευνητής, ποιητής, δοκιµιογράφος καί συγγραφέας Σέρτζιο Μόναστ (Serge Monast). Ὁ τελευταῖος εἶχε ἐντρυφήσει στήν µελέτη τοῦ τρόπου δράσης τῆς Νέας Τάξης Πραγµάτων καί, εἰδικότερα, τοῦ σχεδιασµοῦ της γιά τήν ἐγκαθίδρυση µιᾶς Παγκόσµιας Κυβέρνησης. Λέγεται ὅτι, παρ’ ὅτι ἔχαιρε ἄκρας ὑγείας, ἀπεβίωσε ἀπό καρδιακή προσβολή τό 1996 φέροντας τήν ρετσινιά τοῦ «συνωµοσιολόγου»¹⁹.

Τήν συνωµοσιολογική ρετσινιά θά σπεύσουν κάποιοι νά ἀποδώσουν καί στόν Σπένσερ, ἀφοῦ ὑποστηρίζει µιά θεωρία, δηλαδή τό «Σχέδιο Μπλέ Ἀκτίνα/Ἀστραπή», ἡ ὁποία ἔχει ἤδη ἐπικριθεῖ ὡς «συνωµοσιολογική» ἀπό τούς ἐκπροσώπους τοῦ «κυρίαρχου ρεύµατος». Ὡστόσο, κρίσιµο εἶναι ἄν οἱ θέσεις πού διατυπώνονται ἀπό κάποιον «ψεκασµένο-συνωµοσιολόγο» ἔχουν ἐσωτερική ἀλήθεια, στό µέτρο πού φαίνεται νά ἐπαληθεύονται σέ µεγάλο βαθµό βάσει τῆς πορείας ἐξέλιξης τῶν πραγµάτων.

Στήν προαναφερθεῖσα συνέντευξή του, ὁ Ἄϊκ µνηµόνευσε καί τόν Γερµανό ἀεροναυπηγό Βέρνερ φόν Μπράουν (Werner von Braun, 1912-1977), ὁ ὁποῖος, ὡς µέλος τοῦ ἐθνικοσοσιαλιστικοῦ κόµµατος τοῦ Χίτλερ ἀλλά καί τῶν SS, ἡγεῖτο τοῦ ναζιστικοῦ προγράµµατος ἀνάπτυξης τῆς πυραυλικῆς τεχνολογίας, µετά δέ τήν ἧττα τῶν ναζί διέφυγε, µαζί µέ ἄλλους 1.600 Γερµανούς ἐπιστήµονες (ἰδίως γιατρούς καί γενετιστές), στίς ΗΠΑ, ὅπου προσέφερε τίς ὑπηρεσίες του γιά τήν ὑλοποίηση ἀντίστοιχων προγραµµάτων. Σέ αὐτόν πιστώνεται κυρίως ἡ κατασκευή τοῦ πρώτου διαστηµικοῦ δορυφόρου, τοῦ Explorer 1, τό ἔτος 1958. Ἀξίζει δέ νά σηµειωθεῖ ὅτι ὁ Μπράουν συνεργάσθηκε µέ τόν Γουόλτ Ντίζνεϊ γιά τήν παραγωγή µιᾶς σειρᾶς ταινιῶν, µέσῳ τῶν ὁποίων προωθήθηκε στό εὐρύ κοινό ἡ ἰδέα τοῦ διαστηµικοῦ ταξιδιοῦ²⁰.

Σύµφωνα, λοιπόν, µέ τήν ἐξιστόρηση τοῦ Ἄϊκ, ὁ Μπράουν, λίγο προτοῦ πεθάνει, εἶχε παραδώσει στήν γραµµατέα του µιά λίστα µέ ὅσα γεγονότα πρόκειται νά συµβοῦν στό µέλλον, τά ὁποῖα θά φαίνονται ρεαλιστικά ἀλλά στήν πραγµατικότητα θά εἶναι πλασµατικά. Ἕνα ἀπό αὐτά θά εἶναι ἡ εἰκονική εἰσβολή ἐξωγήινων· τό ἀµέσως προηγούµενο ἡ πτώση κοµήτη!

Ἑποµένως, ἤ ἦταν συνωµοσιολόγος καί ὁ Μπράουν ἤ εἶναι ψεύτης ὁ Ἄϊκ. Ἄν τίποτε ἀπό αὐτά τά δύο δέν συµβαίνει, τότε ἐπαληθεύεται γιά µία ἀκόµη φορά ἡ θεωρία τοῦ Θαυµαστοῦ Ἀνάποδου Κόσµου µας: Συνωµοσιολόγος καλεῖται ὅποιος ξεσκεπάζει τούς συνωµότες.

 

Ὅσοι ἐπιθυµοῦν νά προβληµατισθοῦν περισσότερο, συνδέοντας τούς ἐπιµέρους ὀνοµαστούς κρίκους µιᾶς µακρᾶς συνωµοτικῆς ἁλυσίδας πού φαίνεται ὅτι δρᾶ καταχθόνια ἐναντίον τῆς ἀνθρωπότητας, θά πρέπει νά γνωρίζουν τά ἀκόλουθα²¹:

O Χέρµπερτ Τζώρτζ Γουέλς εἶχε παρακολουθήσει τίς διαλέξεις ἑνός κορυφαίου καθηγητή βιολογίας τοῦ 19ου αἰῶνος, τοῦ Τόµας Χένρι Χάξλεϋ, παπποῦ τοῦ συνήθους ὑπόπτου Ἄλντους Χάξλεϋ. Ἀδελφός του Ἄλντους Χάξλεϋ ἦταν ὁ εὐγονιστής Τζούλιαν Χάξλεϋ, ὁ ὁποῖος µίλησε πρῶτος ἀπ’ ὅλους τό 1957 γιά «Διανθρωπισµό» σέ ἕνα ὁµότιτλο ἄρθρο του²², στό ὁποῖο πραγµατευόταν τό ζήτηµα ποιό θά εἶναι τό ἑπόµενο βῆµα τῆς ἐξέλιξης τοῦ ἀνθρώπου.

Ὁ Χάξλεϋ καί ὁ Ὄργουελ ἦσαν οἱ προστατευόµενοι τοῦ πολυγραφότατου Χ. Τζ. Γουέλς, ὁ ὁποῖος ἀρχικά τό 1928, στό βιβλίο του «Ἡ ἀνοιχτή συνωµοσία» («The Open Conspiracy»), µιλοῦσε γιά µιά ἐπιστηµονική ἐλίτ πού θά εἶχε ὡς ἀποστολή τήν ἐξάλειψη τῆς φτώχειας καί τῶν πολέµων, καί ἀκολούθως τό 1940, στό βιβλίο του «Ἡ Νέα Τάξη Πραγµάτων» («The New World Order») περιέγραψε τό σχέδιο γιά τήν ἐγκαθίδρυση τῆς παγκόσµιας κυβέρνησης, παραδεχόµενος ὅτι ἡ εὐόδωσή του θά ἀπαιτήσει πολύ χρόνο, διότι θά πρέπει νά ὑλοποιηθεῖ σταδιακά.

Ὑπό τήν καθοδήγηση τοῦ Χ. Τζ. Γουέλς, ὁ Χάξλεϋ ἦρθε σέ ἐπαφή µέ τόν µάγο-ἀποκρυφιστή καί αὐτοπροσδιοριζόµενο ὡς «Κτῆνος τῆς Ἀποκάλυψης» Ἄλιστερ Κρόουλυ (Aleister Crowley), ἀναγνωρίζοντας τήν ἀντιχριστιανική θεοσοφία ὡς µιά «ἀρκετά καλή θρησκεία»²³.

Κατά τή διάρκεια τοῦ Α΄ Παγκοσµίου Πολέµου, ὁ Χάξλεϋ ἐντάχθηκε στήν Ὁµάδα Μπλούµσµπερι (Bloomsbury Group), µαζί µέ τόν πασίγνωστο Μπέρτραντ Ράσσελ, ὁ ὁποῖος στό βιβλίο του «Τό µέλλον τῆς ἀνθρωπότητας. Ἡ ἀδογµάτιστη καί ἡ στρατευµένη σκέψη»²⁴ ἔγραφε τά ἀκόλουθα:

«Πρίν τελειώσει τοῦτος ὁ αἰώνας, καί ἄν δέν συµβεῖ κάτι τό ἐντελῶς ἀπρόβλεπτο, θά πραγµατοποιηθεῖ τό ἕνα ἀπό τά τρία πιό κάτω ἐνδεχόµενα, πού εἶναι:

Ι. Θά τελειώσει ἡ ἀνθρώπινη ζωή, καί ἴσως κάθε ζωή στόν πλανήτη µας.

ΙΙ. Θά ἐπιστρέψουµε στή βαρβαρότητα, ὕστερα ἀπό µιά καταστροφική µείωση τοῦ πληθυσµοῦ τῆς Γῆς.

 Ἤ

ΙΙΙ. Ὁ κόσµος θά συνενωθεῖ κάτω ἀπό µιά µοναδική κυβέρνηση, πού θά κρατάει τό µονοπώλιο ὅλων τῶν κυριώτερων πολεµικῶν ὅπλων».

Ὁ ἴδιος σηµείωνε ὅτι «µιά παγκόσµια κυβέρνηση θά πρέπει νά ἐπιβληθεῖ µέ τή βία»²⁵ καί ὅτι «τό µόνο σύστηµα, πού εἶναι κατάλληλο [γιά τήν ἐξάλειψη τῶν πολέµων] εἶναι µιά παγκόσµια κυβέρνηση, πού νά ἔχει τό µονοπώλιο τῶν ἐνόπλων δυνάµεων»²⁶.

Ταὐτοχρόνως, ὅµως, παραδεχόταν ὅτι ἡ «ἐγκαθίδρυση ἑνός παγκόσµιου κράτους δουλείας […] θά φέρει ἀθλιότητα στήν συντριπτική πλειοψηφία καί θά ἐξαλείψει κάθε πρόοδο στίς γνώσεις καί στή σκέψη»²⁷.

Ἀλλά καί στό βιβλίο του «Ἡ ἐπιστήµη καί ὁ ἄνθρωπος»²⁸ προέβλεπε τή δηµιουργία µιᾶς ἐπιστηµονικῆς κυβέρνησης:

«Εἶναι εὔκολο νά φαντασθοῦµε τρόπους µέ τούς ὁποίους ὁ κόσµος θά µποροῦσε ν’ ἀποκτήσει µιά ἐπιστηµονική Κυβέρνηση, ὅπως τή φαντάζοµαι. Εἶναι φανερό ὅτι ὁ προσεχής παγκόσµιος πόλεµος, ἄν δέν καταλήξει σέ ἀµοιβαία ὁλική καταστροφή, θά δώσει παγκόσµια κυριαρχία εἴτε στή Ρωσία εἴτε στίς Ἡνωµένες Πολιτεῖες. Μ’ αὐτόν τόν τρόπο θά δηµιουργηθεῖ µιά παγκόσµια Κυβέρνηση, στήν ὁποία οἱ ἀνώτατοι ἄρχοντες θά παραχωροῦν µεγάλο µέρος τῆς ἐξουσίας τους σέ ἐµπειρογνώµονες διαφόρων κλάδων. Μποροῦµε νά ὑποθέσουµε µάλιστα ὅτι µέ τόν καιρό οἱ ἀνώτατοι αὐτοί ἄρχοντες θά καταντήσουν νωχελεῖς σάν ἀνατολίτες πασάδες. Ὅπως οἱ Μεροβίγγειοι βασιλιάδες, θ’ ἀφήσουν τήν ἐξουσία τους νά περάσει στά χέρια ἐµπειρογνωµόνων, πού σιγά-σιγά θά καταλήξουν ν’ ἀποτελέσουν τήν πραγµατική Κυβέρνηση τοῦ κόσµου».

 

Εἶναι ἀξιοµνηµόνευτο ὅτι καί ὁ Ρῶσος καθηγητής Βιοχηµείας Ἰσαάκ Ἀσίµωφ (Isaac Asimov) στό βιβλίο του «Σήµερα, αὔριο καί…» (γραµµένο τό 1976)²⁹ ὑποστήριζε ὅτι, ἐνῶ τά ἔθνη τοῦ κόσµου εἶναι διαιρεµένα ἀπό ἄποψη ἀγωγῆς καί πολιτισµοῦ, δηλαδή «ἀπό ἄποψη γλώσσας, θρησκείας, προτιµήσεων, φιλοσοφίας καί κληρονοµιᾶς», «ὁπουδήποτε ὑπάρχει ἐπιστήµη, ἀρκεῖ µονάχα νά ὑπάρχει, εἶναι παντοῦ ἡ ἴδια»:

«Κι οἱ ἐπιστήµονες […] παντοῦ µιλοῦν τήν ἴδια γλῶσσα, τήν ἐπαγγελµατική γλῶσσα τῆς ἐπιστήµης, καί ἀποδέχονται τόν ἴδιο τρόπο σκέψης. […] Στούς ἐπιστήµονες λοιπόν, σάν τάξη, δέν πρέπει ἄραγε νά στραφοῦµε, γιά νά βροῦµε τούς ἡγέτες πού θά µᾶς ὁδηγήσουν στόν ἀγώνα γιά µιά παγκόσµια Κυβέρνηση;»  Ἄρα, τί κάνει νιάου-νιάου στά κεραµίδια;

 

Μετά τήν κήρυξη τῆς πανδηµίας τοῦ κορωνοϊοῦ, ζοῦµε τήν κορύφωση ἑνός παµπάλαιου, ἀποκρυφιστικοῦ-ἑωσφορικοῦ σχεδίου κατά τῆς ἀνθρωπότητας, τό ὁποῖο ὑλοποιεῖτο µεθοδικά καί σταδιακά µέ τήν συµµετοχή ξακουστῶν ἐπιστηµόνων καί συγγραφέων (βλ. Χ. Τζ. Γουέλς, Χάξλεϋ, Ὄργουελ, Ράσσελ κ.λπ.) καί θά ὁλοκληρωθεῖ µόλις ἐγκαθιδρυθεῖ τύποις ἡ περίφηµη παγκόσµια κυβέρνηση, ἡ ὁποία εἰκάζεται ὅτι θά ἐπιβάλει τήν προφητευθεῖσα παγκόσµια δικτατορία τοῦ Ἀντιχρίστου.

Ὅποιος ἐπιθυµεῖ νά µορφωθεῖ ἀκόµη περισσότερο γιά τήν σχέση οὐφολογίας καί ἀποκρυφισµοῦ, θά ἦταν ἐξαιρετικά ὠφέλιµο νά παρακολουθήσει τό διαδικτυακό µάθηµα τοῦ χαρισµατικοῦ π. Σεραφείµ Ζήση, ὁ ὁποῖος µᾶς πληροφορεῖ ὅτι οἱ µασόνοι, οἱ καµπαλιστές καί οἱ ἀποκρυφιστές πίστευαν στήν πληθύν τῶν κόσµων, ἄλλως στό φαινόµενο τῶν πολλαπλῶν-ἄπειρων κόσµων.  Βλ. https://www.youtube.com/watch?v=w-PHxy6LsYk&t=1s&ab_channel=Katihisis

 

Κωνσταντῖνος Βαθιώτης

τέως Ἀναπλ. Καθηγητής Νοµικῆς Σχολῆς Δ.Π.Θ.

«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 252-253

Αὔγουστος-Σεπτέμβριος 2023

 

Ὑποσηµειώσεις:

1. Εἰς: Χάξλεϊ, Διαλέξεις γιά τήν ἀνθρώπινη κατάσταση, µτφ.: Α. Παπασυριόπουλος, ἐκδ. Ἀρσενίδη, Ἀθήνα 2017, σελ. 144 ἐπ., 156/157.
2. Οἱ ἐµφάσεις τοῦ γράφοντος.
3. Σ.τ.Μ.: Σαίξπηρ, Βασιλιάς Ριχάρδος ὁ Γ΄, Πράξη Α΄, Σκηνή 1.
4. Παπακωνσταντίνου, Ἡ Ἐποχή τοῦ Φόβου. Αὐτοκρατορία τῶν ΗΠΑ καί Δικτατορία τῆς Ἀγορᾶς, ἐκδ. Λιβάνη, Ἀθήνα 2005, σελ. 11/12. Σίµου, Ἐνηµέρωση ὑψηλοῦ κινδύνου. Μέσα Μαζικῆς Ἐνηµέρωσης καί Δηµόσια Ὑγεία, ἐκδ. Ἑπτάλοφος, Ἀθήνα 2013, σελ. 5· Κιουπκιολῆς, Ἰδεολογικές προσεγγίσεις, Τόµ. Δεύτερος, 2η ἔκδ., ἐκδ. Γρηγόρη, Ἀθήνα 1995, σελ. 7 ἐπ.· ἐπ’ αὐτοῦ βλ. καί Βαθιώτη, Ἀπό τήν πανδηµία στήν κλιµατική ἀλλαγή. Συντονισµένα τρόµο-κράτη σέ φόντο παγκόσµιας διακυβέρνησης, ἐκδ. Ἀλφειός, Ἀθήνα 2021, σελ. 347· τοῦ ἰδίου, Ἀπό τήν τροµοκρατία στήν πανδηµία. Συντονισµένα τρόµο-κράτη σέ φόντο παγκόσµιας διακυβέρνησης, ἐκδ. Ἀλφειός, Τρίτη ἐπικαιροποιηµένη ἔκδοση, Ἀθήνα 2023, σελ. 59 ἐπ.
5. Μτφ.: Γ. Κυριαζής, ἐκδ. Ἐρατώ, Ἀθήνα 2015.
6. Ό.π., σελ. 330.
7. Βλ. τόν τίτλο τοῦ τρίτου κεφαλαίου τοῦ διηγήµατος τοῦ Χ. Τζ. Γουέλς: «Οἱ µέρες τῆς αἰχµαλωσίας» (σελ. 257). Ἀξίζει νά σηµειωθεῖ ὅτι στό µυθιστόρηµα αὐτό περιέχεται ἡ προφητεία ὅτι «ἡ τελειότητα τῶν µηχανηµάτων κάποτε θά καθιστοῦσε ἄχρηστα τά ἀνθρώπινα µέλη» (ὅ.π., σελ. 249).
8. Ό.π., σελ. 332.
9. Ό.π., σελ. 375 (ἡ ἔµφαση τοῦ γράφοντος).
10. Ν. Προκόπιον Εὐβοίας, 31 Ὀκτωβρίου – 4 Νοεµβρίου 2005, Κλάδος Ἐκδόσεων καί Μορφωτικῆς Ὑπηρεσίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Ἀθῆναι 2007, σελ. 91 ἐπ.
11. Ό.π., σελ. 108.
12. Ό.π., σελ. 109.
13. Ἀποκρυφισµός – Γκουρουϊσµός – «Νέα Ἐποχή», ἐκδ. Ι. Μ. Νικοπόλεως, 1990, σ. 120-127.
14. Ἡ Ὀρθοδοξία καί ἡ Θρησκεία τοῦ Μέλλοντος, µετ.: Μ. Δηµητριάδου, 2000, σ. 109-157, 255-257.
15. Πίστη καί Λογική, Τόµ. Β΄, 1993, σ. 46-72.
16. Ό.π., σελ. 110.
17. Αὐτόθι. Βλ. καί http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/gerontikon/seraphim_rose_orthodoxy_and_the_religion_of_the_future.htm#06
18. https://davidicke.com/2023/02/16/right-now-david-icke-special-project-bluebeam/?fbclid=IwAR3sN955NUMYFg3eDrXTKk3BJNaK8w_rzTypbX2k03wELeh5KZij16vrtKU
19. https://www.newsbeast.gr/world/arthro/244897/to-megalo-mustiko-kai-o-thanatos-tou-serge-monast
20. https://de.wikipedia.org/wiki/Wernher_von_Braun
21. Livingstone, Transhumanism. The History of a Dangerous Idea, Sabililah Publications, USA 2015, σελ. 133.
22. “Transhumanism”, Journal of Humanistic Psychology, σελ. 73 ἐπ.
23. Βλ. καί Sutin, Ἡ ζωή καί τό ἔργο τοῦ Ἄλιστερ Κρόουλι. Βιογραφία, µτφ.: Σ. Λειβαδοπούλου, ἐκδ. Ἀρχέτυπο, Θεσσαλονίκη 2004, σελ. 39, 52.
24. Ἐκδ. Ι. Δ. Ἀρσενίδη & Σια, Ἀθήνα 1963, σελ. 15.
25. Ό.π., σελ. 18.
26. Ό.π., σελ. 19.
27. Ό.π., σελ. 24.
28. Μτφ.: Γ. Δυριώτης, ἐκδ. Ι. Δ. Ἀρσενίδη, Ἀθήνα 1963, σελ. 191 ἐπ. (οἱ ἐµφάσεις τοῦ γράφοντος). Ἐπ’ αὐτοῦ βλ. καί Βαθιώτη, Ἀπό τήν τροµοκρατία στήν πανδηµία, ο.π., σελ. 111.
29. Μτφ.: Φ. Κονδύλης, ἐκδ. Κάκτος, Ἀθήνα 1977, σελ. 468.