Σέ καιρούς ἔσχατης παρακμῆς!
Ποῖο εἶναι τό βαρύ ὄνομα Ἕλληνος
πού ἀνῆλθε στόν πρωθυπουργικό θῶκο μέ τή βοήθεια μέντιουμ;
Σέ εὐρύτερους καιρούς ἔσχατης παρακμῆς ὅλα μπορεῖ νά συμβοῦν. Ἀκόμη καί εἰς αὐτόν τόν πρωθυπουργικό θῶκο μπορεῖ ν’ ἀνέλθουν πρόσωπα μέ τή βοήθεια τῶν μέντιουμ! Μά, θά μᾶς πῆτε, αὐτό δέν εἶναι ἀπό τά χειρότερα πού κατά καιρούς συμβαίνουν στήν χώρα μας ὁπού κάποτε ἄνθισε ἡ Ὀρθοδοξία, ἀφοῦ καί εἰς αὐτούς τούς ἐπίζηλους πατριαρχικούς, ἀρχιεπισκοπικούς καί μητροπολιτικούς θρόνους ἀνέρχονται κατά καιρούς ἀκόμη καί μασόνοι!
Τό θέμα μας ὡστόσο ἐδῶ ἀναφέρεται στόν τίτλο τοῦ παρόντος ἄρθρου μας.
Ἄς πάρουμε ὅμως τά πράγματα μέ τή σειρά τους.
Οἱ δοξασμένοι φαντάροι μας καί οἱ γελοιότητες στό Κολωνάκι!
Τόν Ἀπρίλη τοῦ ἔτους 1941, οἱ φαντάροι μας, νικητές στό Ἀλβανικό μέτωπο καί σθεναρῶς ἀντισταθέντες στούς Γερμανούς, τελικῶς ὑπεχώρησαν καί κατήρχοντο στίς ἰδιαίτερες πατρίδες τους. Κατήρχοντο καθημαγμένοι, μέ τά πόδια, πεινῶντες, μέ τρύπια ἄρβυλα καί γεμάτοι ψεῖρες…
Τήν ἴδια στιγμή στό διαβόητο Κολωνάκι τῆς παρακμῆς, κάπου κοντά στά τότε βασιλικά Ἀνάκτορα, ἐτελεσιουργοῦντο «περίεργα» πράγματα πού ἤγγιζαν τήν γελοιότητα.
Τί γινόταν ἐκεῖ καί γιά ποῖον λόγο;
Τήν ἀπάντηση θά μᾶς δώσουν ἀξιόπιστοι ἱστορικοί καί σχολιογράφοι, μέ ντοκουμέντα.
Διαβάζουμε, λοιπόν, ταῦτα:
«…Τό ἑσπέρας τῆς 20ης Ἀπριλίου 1941, ἐνῶ αἱ Γερμανικαί μεραρχίαι ἐβάδιζαν πρός τάς Ἀθήνας καί τό Ἑλληνικόν Ἔθνος ἠτένιζε μέ ἄφωνον ἀπελπισίαν τό ἐπερχόμενον σκότος τῆς δουλείας, ὁ Ἐμμ. Τσουδερός ἐτίθετο ἐπί κεφαλῆς τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως. Τρεῖς ἡμέρας ἐνωρίτερον, ὁ πρωθυπουργός Κορυζῆς εἶχε θέσει τέρμα εἰς τήν ζωήν του. Ὁ Βασιλεύς [Γεώργιος ὁ Β΄] ἐβολιδοσκόπησε ἀμέσως διαφόρους πολιτικάς προσωπικότητας περιλαμβανομένου καί τοῦ Θ. Σοφούλη, τοῦ παλαιμάχου δημοκράτου, ἀλλά οὐδείς ἐδέχετο νά ἐπωμισθῆ τάς εὐθύνας τῆς πρωθυπουργίας κατά τήν στιγμήν ἐκείνην τῆς Ἐθνικῆς συμφορᾶς. Τέλος ὁ Ἐμμ. Τσουδερός, διακεκριμένος Κρής οἰκονομολόγος ἀπεδέχθη τήν προσφοράν τοῦ Βασιλέως…» (Πηγή: Δημ. Κουσούλα, διεθνολόγου, Τό Τίμημα τῆς Ἐλευθερίας, Ἡ Ἑλλάς εἰς τόν Διεθνῆ Στίβον 1939-1953, Ἀθῆναι 1955, σελ. 140).
Τί προηγήθηκε πρίν ὁ Τσουδερός ἀποδεχθεῖ τήν πρόταση τοῦ Βασιλιᾶ;
Προηγήθηκαν τά ἀπίστευτα!
- Ποιός μᾶς τά λέγει αὐτά;
- Μᾶς τά λέγει ὁ ἴδιος Τσουδερός, στά ἀπομνημονεύματά του, τά δημοσιευθέντα ἀπό τόν Ἠλία Βενέζη! Μᾶς τά ἐπαναλαμβάνουν βέβαια οἱ μεντιουμιστές, οἱ θεοσοφιστές καί μασόνοι!
Ἀπολαῦστέ τα ὅλα, ἐκπληττόμενοι γιά ὅσα ἔγιναν – καί γίνονται – πίσω ἀπό κλειστές πόρτες καί χοντρές κουρτίνες, ἐρήμην τῶν λαῶν – καί τοῦ «χριστεπωνύμου πληρώματος», βεβαιότατα…
Διαβάζουμε ἀκριβῶς τόν τίτλο τοῦ σχετικοῦ δημοσιεύματος: «Ὁ Ἐμμανουήλ Τσουδερός πνευματιστής»! Κείμενο:
«Εἰς καλαίσθητον τόμον ἀπό 525 σελίδες καί ὑπό τόν τίτλον “Ἐμμανουήλ Τσουδερός, ὁ Πρωθυπουργός τῆς μάχης τῆς Κρήτης”, ὁ Ἀκαδημαϊκός Ἠλίας Βενέζης συγκέντρωσε πλούσιον καί μεγίστου ἐνδιαφέροντος ἱστορικόν ὑλικόν, τό ὁποῖον φωτίζει ἀγνώστους πτυχάς τῆς ἱστορίας τῆς γενεᾶς μας. Διά τήν θαυμασίαν αὐτήν συνθετικήν του ἐργασίαν ὁ κ. Βενέζης ἐστηρίχθη εἰς τό ἀρχεῖον καί τό ἰδιόχειρον ἡμερολόγιον τοῦ Ἐμμ. Τσουδεροῦ (…) Λόγω τοῦ ἰδιαιτέρου ἐνδιαφέροντος θά δώσωμεν χάριν τῶν ἀναγνωστῶν μας τά ἀποκαλυπτικότερα κεφάλαια (…).
- Ποῖος θά ἐφαντάζετο ὅτι, ὁ οἰκονομολόγος, ὁ τραπεζίτης ὁ θετικός ρεαλιστής Ἐμμ. Τσουδερός ἐπίστευεν εἰς τόν 
ἀποκρυφισμόν [!]καί συνεβουλεύετο τό Ὑπερπέραν καί τά πνεύματα προκειμένου νά λάβη ἀποφάσεις κρισίμους καί διά τόν ἴδιον καί διά τό Ἔθνος μας; [!]Τότε κανείς δέν τό ὑποπτεύετο. Τώρα τό πληροφορούμεθα ἐγκυρότατα ἀπό τό προσωπικόν του ἀρχεῖον τό ὁποῖον ἀποκαλύπτει ὅτι ὁ Ἐμμ. Τσουδερός εἶχε προειδοποιηθῆ ἀπό τά πνεύματα [!]ἕνα μῆνα πρίν τοῦ ἀνατεθῆ ἡ Κυβέρνησις ὅτι θά ἐγίνετο Πρωθυπουργός καί ὅτι βάσει τῆς προειδοποιήσεως αὐτῆς εἶχε ἑτοιμάσει καί τό διάγγελμα [!]τό ὁποῖο θά ἀπηύθυνε εἰς τόν Ἑλληνικόν λαόν ὅταν θά τοῦ ἐδίδετο ἡ Πρωθυπουργία!...»
Ὁ Τσουδερός ὁμιλών μέ τά «πνεύματα»!
Ἡ πνευματική σήψη τῆς ἰθύνουσας τάξης εἶναι ἐμφανής!
Τά παραπάνω συνεχίζονται ὡς ἀκολούθως:
«…Ἰδού πῶς περιγράφει τήν συναρπαστικήν σκηνή τῆς συνομιλίας του μέ τά πνεύματα καί εἰδικῶς μέ τό πνεῦμα τοῦ Ἐλευθερίου Βενιζέλου, τοῦ Ἀλέξανδρου Παπαναστασίου καί τοῦ πατέρα του ὁ ἴδιος ὁ Ἐμμ. Τσουδερός:
“…Τόν λόγον αὐτόν (πού ἀπηύθυνα ἀπό ραδιοφώνου ὡς Πρωθυπουργός τῆς Ἑλλάδος τήν 21ην Ἀπριλίου 1941) τόν εἶχα ἑτοιμάσει ἀπό ἡμερῶν, πρίν ἀκόμη κληθῶ ὑπό τοῦ Βασιλέως διά νά συμμετάσχω εἰς τήν Κυβέρνησιν. Ἕνα μῆνα περίπου πρίν εἶχα παρακληθῆ ἀπό τόν Κωνσταντῖνον Μελᾶν νά παραστῶ εἰς πνευματιστικήν ἐργασίαν, κατά τήν ὁποίαν ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος θά μοῦ ὡμιλοῦσε ἀπό τό Ὑπερπέραν.[!]Ἔλαβα μέρος εἰς τήν συνεδρίαν, εἰς τήν ὁποίαν θά παρίστατο, πλήν τοῦ Κ.Μελᾶ καί ἕνας Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου καί ἡ μεσάζουσα [μέντιουμ]Δώρα Κασσιανίδου(…) Ἡ ὁδηγός [τοῦ πνευματιστικοῦ κύκλου] ἐκάλεσε τόν Ἐλευθέριον Βενιζέλον, ὁ ὁποῖος ἦλθε [!] καί μοῦ προανήγγειλε ὅτι λίαν προσεχῶς, ὕστερα ἀπό Ἐθνικάς συμφοράς πού προσεγγίζουν, θά ἐκαλούμην εἰς τήν Ἀρχήν, καί μέ συνεβούλευσε [ὁ Βενιζέλος, τάχα!] νά μή διστάσω νά ἀναλάβω. Μοῦ ἔδιδε τήν ὑπόσχεσιν ὅτι θά μ’ ἐβοήθει εἰς τό δύσκολον αὐτό ἔργον μου [ὁ πεθαμένος πρίν ἀπό χρόνια Βενιζέλος!]. Ἐπηκολούθησε εἰς τά ἑπομένας ἡμέρας καί δευτέρα καί Τρίτη ἐπικοινωνία [μέ τά πνεύματα!] κατά τάς ὁποίας, πλήν τοῦ Ἐλευθερίου Βενιζέλου, προσῆλθον ὁ Ἀλέξανδρος Παπαναστασίου, ὁ πατήρ μου καί ἄλλοι [ἀπό τό «νεκροταφεῖο»!], οἱ ὁποῖοι μέ συνεβούλευσαν ὅπως καί ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος…».
Ἰδού παρακάτω καί τά χειρότερα:
«…Ὁ πατήρ μου καί ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος ἐπροχώρησαν νά μοῦ εἰποῦν (ἀκριβέστερον νά γράψουν), ἐπί ἐρωτήσει μου, τό τί ἔπρεπε νά εἴπω πρός τόν λαόν [!] ὅταν θά ἀνελάμβανα Κυβερνήτης. Περί τῶν συνεδριάσεων αὐτῶν κρατήθησαν πρακτικά.
Αὐτά μέ παρεκίνησαν [καταλήγει ὁ Τσουδερός αὐτός] νά καθήσω καί νά ἑτοιμάσω τόν λόγον τόν ὁποῖο ἐξεφώνησα ἀργότερα, μόλις ἀνέλαβα τήν πρωθυπουργίαν. Δέν δυσκολεύομαι νά ὁμολογήσω ὅτι εἰς αὐτόν τόν λόγον [πού ἄκουγε χάσκων ὁ Ἑλληνικός λαός! ] ἔχω παρμένα ἀρκετά ἀπό τά ὑπαγορευθέντα ἀπό τό ὑπερπέραν. Ἔτσι ἐξηγεῖται πῶς ἤμουν ἕτοιμος νά ὁμιλήσω ἐντός ὀλίγων ὡρῶν ἀφότου ἀνελάμβανα Πρόεδρος τῆς Κυβερνήσεως…» (Πηγή: Τό πνευματιστικό περιοδικό Ὁ Κόσμος τῆς Ψυχῆς, ἔτους 1966, τεῦχος 17, σελ. 36-37, παράθεμα ἀπό τήν ἐφημερίδα «Βῆμα» τῆς 31-12-1965. Τά παρόμοια στό θεοσοφικό περιοδικό ΙΛΙΣΟΣ, 1966, τεῦχος Ἰανουαρίου-Φεβρουαρίου σελ. 55).
Τό ἡμέτερο μικρό σχόλιο:
Φαίνεται λοιπόν – μέ κριτήριο τίς βιβλικές ἀρχές - ὅτι μέρος τῆς Ἰθύνουσας Τάξης μας βρίσκεται ἤδη ἀπό χρόνων πολλῶν σέ κατάσταση προχωρημένης σήψεως, ἡ ὁποία, πέρασε βέβαια καί στίς λαϊκές τάξεις.
Μήπως, ἐντέλει, ἐμωράνθη τό ἅλας;
Δέν τό πιστεύουμε, διότι ἡ Σεπτή Ἱεραρχία συνέρχεται τακτικά. Συνέρχεται τακτικά γιά τήν ἐκλογή νέων μητροπολιτῶν.
- Στήν ἅγια Ρήξη ὡστόσο πρός τούς ἑκάστοτε Καίσαρες γιά ὅσα ἐχθρικά πρός τήν Ἐκκλησία θεσπίζουν ἤ ἀνέχονται, σέ τέτοια Ρήξη δέν προχωρεῖ ἡ Σεπτή μας Ἱεραρχία.
- Γιατί ἄραγε;
- Πόσα «σχοινία» τήν ἐμποδίζουν;
Ἀλλά ἔχουμε καί ἄλλα τῆς παρακμῆς παρακολουθήματα!
Μοναχός Ἀβέρκιος
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 249
Μάϊος 2023
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Εἶναι γεμάτα τά περιοδικά καί οἱ ἐπετηρίδες τῆς Μασονίας ἀπό ὀνόματα – καί φωτογραφίες ! – Τεκτόνων Κληρικῶν, συνήθως ἀγάμων, πού φιλοδοξοῦν νά «ἀνέλθουν» - διά τοῦ παραθύρου… καί πολλοί ἐξ αὐτῶν ἀνέρχονται!
Μον. Ἀβ.