Μένουµε (ἄν)ἀσφαλεῖς:
Τέµπη σέ ἀνάποδο τέµπο
Εἶναι πολλοί οἱ φανατικοί ἐκεῖνοι ἐµβολιολάτρες πού, ἐνῶ ὡς λακέδες τοῦ ἰατροφασιστικοῦ καθεστῶτος εὐλογοῦσαν µέ θρησκευτικό φανατισµό τά δρακόντεια καί προδήλως ἀντισυνταγµατικά µέτρα τῆς παγκόσµιας ὑγειονοµικῆς δικτατορίας, αἴφνης µέ ἀφορµή τήν συµφορά τῶν Τεµπῶν ἐπιδίδονται σέ ἕναν κόντρα ρόλο, ξεσπαθώνοντας ἐναντίον τῆς κυβέρνησης, ἡ ὁποία, µολονότι εἶχε ἐπίγνωση τοῦ σιδηροδροµικοῦ ξεχαρβαλώµατος, οὐδέν ἔπραξε γιά νά ἐγγυηθεῖ τήν ἀσφάλεια τῶν ἐπιβατῶν.
Χαρακτηριστικό παράδειγµα κωλοτούµπας ἀποτελεῖ π.χ. ἡ στάση τῆς δηµοσιογράφου Ράνιας Τζίµα, ἡ ὁποία ἀπό τούς καθεστωτικούς τεµενάδες ἐπί πανδηµίας πέρασε στήν ἀντίπερα ὄχθη, φορῶντας ἀντικυβερνητική περούκα καί λιβρέα. Ἔτσι, τήν θαυµάσαµε νά κάνει εἰρωνικούς µορφασµούς ἀπέναντι στόν ἀνεκδιήγητο Ι. Κ. Πρετεντέρη, ὁ ὁποῖος, µάλιστα, στό editorial τοῦ «Βήµατος τῆς Κυριακῆς» τῆς 12ης Μαρτίου 2023 ἔκανε λόγο γιά «πολλοστό σχέδιο ἀναταραχῆς» πού ἐνεργοποιήθηκε ἀπό τήν ἀντιπολίτευση, διαπιστώνοντας ὅτι «ἡ ἀναταραχή ἔχει ἐξελιχθεῖ σέ µόνιµη καί µᾶλλον προβλέψιµη µέθοδο γιά τήν πολιτική της».
Καί ἐνῶ «µέ τά µέτρα γιά τήν COVID καί τά ἐµβόλια, µέ τόν Ἕβρο καί τό Μεταναστευτικό, µέ τά δικαιώµατα τοῦ Κουφοντίνα, µέ τή βία στά Πανεπιστήµια, µέ τίς ὑποκλοπές, µέ τά περιστατικά ἐγκληµατικότητας», ὁ πεφωτισµένος ἀρχισυστηµικός δηµοσιογράφος θεωρεῖ ὅτι τό ἀντιπολιτευτικό σχέδιο ἀπέτυχε, µένει νά δοῦµε –συµπληρώνει ὁ ἴδιος– ἄν ἡ νέα ἀναταραχή «θά ἀποφέρει ὀφέλη».
Εἶναι, πάντως, ἀπορίας ἄξιον πῶς κατάφερε ὁ κ. Πρετεντέρης νά βγάλει τό συµπέρασµα ὅτι ἡ ἀντιπολίτευση προκάλεσε ἀναταραχή γιά τά ἐµβόλια, ἀφοῦ, σέ ὅ,τι ἀφορᾶ τήν προώθησή τους, σχεδόν ὅλα τά κόµµατα ὄχι µόνο δέν ἀντιτάχθηκαν, ἀλλ’ ἀντιθέτως ὑπερθεµάτισαν. Ἐπιπλέον, ὅσοι σήµερα ὀργανώνουν διαµαρτυρίες γιά τήν σφαγή στά Τέµπη, δέν διανοήθηκαν ποτέ νά κάνουν τό ἴδιο γιά τήν σφαγή τῶν θεµελιωδῶν δικαιωµάτων τοῦ πολίτη ἀλλά καί τήν αἱµατοχυσία πού ὑλοποιεῖται καθηµερινά µέ τά θύµατα τῆς περίφηµης «ξαφνικίτιδας».
Ἐντυπωσιάζει τό πόσο ἄριστα κατέχει τήν τέχνη τῆς στρεψοδικίας ὁ ἐν λόγῳ πρωτοκλασάτος δηµοσιογράφος, ἀφοῦ τόλµησε νά µιλήσει γιά «κίνδυνο χάους», πού προκαλεῖται ἀπό τήν ἀναταραχή τοῦ κόσµου µετά τήν σφαγή τῶν Τεµπῶν, ἐνῷ ἡ τελευταία εἶναι ἀκριβῶς ἀποτέλεσµα τοῦ χάους πού συντηροῦσε στήν λειτουργία τοῦ σιδηροδροµικοῦ δικτύου ἡ παροῦσα κυβέρνηση, ἡ ὁποία ὄχι µόνο καθόταν µέ σταυρωµένα χέρια δείχνοντας προκλητική ἀδιαφορία γιά χιλιάδες ἀνθρώπινες ζωές πού κινοῦνταν καθηµερινά µέ τά βαγόνια τοῦ τρόµου, ἀλλά ἐπιπλέον ὕψωνε ἀπατηλές κορῶνες γιά νά διαβεβαιώσει τό ἐπιβατικό κοινό περί τῆς ἀνάποδης πραγµατικότητας.
Τρανό παράδειγµα ἀποτελεῖ ὁ ἴδιος ὁ Ὑπουργός Μεταφορῶν, ὁ ὁποῖος στίς 20.2.2023, ἀπό τοῦ βήµατος τῆς Βουλῆς, διερρήγνυε ὑποκριτικά (καί δή µέ αὐταρχικό ὕφος) τά ἱµάτιά του ὅτι «µιά ὑπεύθυνη πολιτεία δέν µπορεῖ νά παίζει µέ τήν ἀσφάλεια τῶν ἐπιβατῶν» καί ὅτι «εἶναι ντροπή νά τίθενται θέµατα ἀσφαλείας».
Ἄρα, ὅπως κατά τήν «ἐπιχείρηση ἐλευθερία» τά µέλη τῆς κυβέρνησης προπαγάνδιζαν τήν ἀσφάλεια τῶν πειραµατικῶν ἐµβολίων κατά τοῦ κορωνοϊοῦ ὥστε νά παρασύρουν τούς πολῖτες νά καθίσουν στήν ἐµβολιαστική καρέκλα, ἀποδεχόµενοι µέ αὐτόν τόν τρόπο τήν αἱµατοχυσία πού θά προκαλεῖτο ἀπό τήν ἀρνητική ἀντίδραση κάποιων ὀργανισµῶν στά ἀνεπαρκῶς δοκιµασµένα, καινοτόµα φαρµακευτικά σκευάσµατα, καρµπόν προπαγανδιστικό τέχνασµα ἐφήρµοσαν καί στήν «ἐπιχείρηση σιδηρόδροµος», ἀναποδογυρίζοντας τήν πραγµατικότητα: Προπαγανδίζοντας δηλαδή τήν ἀνύπαρκτη ἀσφάλεια τῶν σιδηροδροµικῶν µεταφορῶν, παρέσυραν κατ’ ἐξακολούθησιν τούς πολῖτες νά κάθονται στίς θέσεις τῆς ἑκάστοτε ἁµαξοστοιχίας, ἐφησυχασµένοι ὅτι θά ἀπολαύσουν ἕνα ἀσφαλές ταξίδι, ἐνῷ στήν πραγµατικότητα κάθε µετακίνησή τους ἦταν ἐν δυνάµει ἕνα ταξίδι πρός τόν Ἅδη.
Μάλιστα, ἡ δήλωση τοῦ κ. Ἄδωνι Γεωργι-Ἅδη(!) ὅτι «ἄν ὁ Καραµανλής ἔλεγε ὅτι ἔχουµε πρόβληµα ἀσφάλειας στά τρένα, δέν θά ἔµπαινε ἄνθρωπος µέσα σέ αὐτά», ἀποτελεῖ ἀδιαµφισβήτητη ὁµολογία ὅτι τόσο ὁ Ὑπουργός Μεταφορῶν ὅσο καί ὁ πρωθυπουργός τῆς χώρας εἶχαν ἀπόλυτη ἐπίγνωση τῶν σοβαρῶν ἐλλείψεων καί τῆς κάκιστης κατάστασης τοῦ σιδηροδροµικοῦ δικτύου, ἐξαιτίας τῶν ὁποίων τά τρένα εἶχαν µετατραπεῖ σέ φορητές θανάσιµες παγίδες. Συνεπῶς, τά πρόσωπα αὐτά, ἀλλά καί οἱ λοιποί ἐµπλεκόµενοι στήν διαχείριση τῆς σιδηροδροµικῆς κρίσης, ἀρνούµενοι νά ἄρουν τίς δυσλειτουργίες καί νά µεριµνήσουν γιά τήν δηµιουργία ἀσφαλιστικῶν δικλείδων, οἱ ὁποῖες θά ἐγγυῶνταν τήν ἀποτροπή κάποιου ὀδυνηροῦ ἀνθρώπινου λάθους, ἀποδέχθηκαν νά προκληθεῖ ἀνά πᾶσα στιγµή µιά ἐκκωφαντική, ἱστορικῶν διαστάσεων αἱµατοχυσία.
Συνεπῶς, ἡ ποινική εὐθύνη ὅλων αὐτῶν τῶν προσώπων πού συµπεριφέρθηκαν ὡς τζογαδόροι τῆς ζωῆς τῶν ἐπιβατῶν πρέπει νά ἀναζητηθεῖ στό πεδίο τοῦ ἀνθρωποκτόνου δόλου καί ὄχι τῆς ἀµέλειας (γιά τήν σχετική τεκµηρίωση βλ. Βαθιώτη, Δόλος: Θεµελίωση καί ἀποκλεισµός του στό Ποινικό Δίκαιο, ἔκδ. Π. Ν. Σάκκουλας, β΄ ἔκδ., Ἀθήνα 2014).
Πέραν τοῦ κ. Πρετεντέρη, ὅµως, ὑπῆρξαν καί ἄλλοι σκληροπυρηνικοί καί ἀµετανόητοι βαστάζοι τῆς «ἔξυπνης δικτατορίας» πού ἔχει ἐπιβάλει στόν Ἑλληνικό λαό ἡ παροῦσα κυβέρνηση, ὅπως οἱ Παῦλος Τσίµας καί Ἄρης Πορτοσάλτε, οἱ ὁποῖοι, παντελῶς ἀνερυθρίαστα, ἑρµήνευσαν τήν συµφορά τῶν Τεµπῶν ὡς ἀναγκαῖο κακό, πού θά ὁδηγήσει στήν βελτίωση τῶν σιδηροδροµικῶν ὑποδοµῶν καί στήν πολυπόθητη ἀσφάλεια τῶν µεταφορῶν.
Υἱοθετῶντας τήν λογική τοῦ ἀνάποδου κόσµου, προπαγάνδισαν τήν ὁµαδική σφαγή τόσων ἀθώων ψυχῶν ὡς συλλογική θυσία γιά τό καλό τῆς πατρίδας, ἀντιγράφοντας τό ἀπενοχοποιητικό σκεπτικό, πού µᾶς σέρβιραν καί ἐπί πανδηµίας, ὅταν ἔπρεπε νά διαφηµισθεῖ ἡ «ἐπιχείρηση ἐλευθερία» καί νά προωθηθεῖ τό πειραµατικό ἐµβόλιο κατά τοῦ κορωνοϊοῦ. Τό σκεπτικό αὐτό ἦταν τό ἑξῆς: Καί ἄν πεθάνουν κάποιοι ἀπό τίς παρενέργειες τοῦ ἐµβολιασµοῦ, δέν χάθηκε ὁ κόσµος. Θά πρόκειται γιά τό τίµηµα µιᾶς ἀπαραίτητης συλλογικῆς προσπάθειας, ὥστε νά ἐπιτευχθεῖ τό σωτήριο «τεῖχος ἀνο(η)σίας». Ὅσοι δέν κατάφεραν νά µείνουν ὄρθιοι πολεµῶντας µέ τό µπράτσο τους στό κοινό πολεµικό µέτωπο κατά τοῦ «ἀόρατου ἐχθροῦ» θά τιµηθοῦν ὡς ἥρωες, πού ἔπεσαν γιά τήν πατρίδα (ἐπ’ αὐτοῦ βλ. Κων. Βαθιώτη, Ἀπό τήν τροµοκρατία στήν πανδηµία. Ὑποχρεωτικές ἰατρικές πράξεις στόν πόλεµο κατά τοῦ ἀόρατου ἐχθροῦ, ἐκδ. Ἀλφειός, Ἀθήνα 2021, σελ. 164 ἐπ., 260 ἐπ.).
Ἀντιστοίχως, οἱ δύο ἀνεκδιήγητοι δηµοσιογράφοι ὑπονόησαν ὅτι οἱ ἀδικοχαµένες ψυχές τῶν ἐπιβατῶν ἔπεσαν µέ τήν εἰκαζόµενη συναίνεσή τους στίς ράγες τῶν Τεµπῶν γιά τό µελλοντικό καλό τοῦ σιδηροδρόµου!
Δέν χωρεῖ καµία ἀµφιβολία ὅτι ἡ ἀνθρωποκτόνος διαχείριση τῆς σιδηροδροµικῆς κρίσης ἦρθε νά ἐξευτελίσει τήν παροῦσα φαρισαϊκή κυβέρνηση, ἡ ὁποία τόν Μάρτιο τοῦ 2020 κήρυξε τόν πόλεµο κατά τοῦ «ἀόρατου ἐχθροῦ», ὑποδυόµενη τόν «στοργικό µαθουσάλα» πού κρατοῦσε στά χέρια του τό λάβαρο µέ τό ὑπνωτιστικό σύνθηµα «καµία ζωή δέν πρέπει νά πάει χαµένη», ὅσο µεγάλης ἡλικίας καί ἄν εἶναι. Κατά τήν ἴδια τριετία, ὅµως, πού τό ἰατροφασιστικό καθεστώς προσποιεῖτο ὅτι νοιαζόταν νά µᾶς προστατεύσει ἀπό τά νύχια τοῦ «ἀόρατου ἐχθροῦ», ἀπεδείχθη τόν Μάρτιο τοῦ 2023 ὅτι δέν ἔδινε δεκάρα γιά τήν ἀσφάλεια ὅλων τῶν Ἑλλήνων πού ἐπρόκειτο νά ταξιδεύσουν µέ τρένο, πολλῷ δέ µᾶλλον τῶν νέων ἀνθρώπων.
Ἐκεῖνοι, πού µέ περισσή σοβαροφάνεια µᾶς µετέτρεψαν ἅπαντες σέ πρό-ἀρρώστους, βαφτίζοντάς µας ἀδιακρίτως ἐν δυνάµει κρούσµατα, εἶναι οἱ ἴδιοι πού µᾶς ἀντιµετώπισαν παντελῶς ἀσόβαρα ὡς ἐν δυνάµει ἄµορφες µάζες ἀνάµεσα στίς ράγες, δηλαδή ὡς µελλοθάνατους ἐπιβάτες µέ λαχνό θανάτου ἀνά χεῖρας. Ἐκεῖνοι πού ἐπέβαλαν δύο φορές τά ψυχοκτόνα λοκντάουν, προτάσσοντας δῆθεν τήν ζωή ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν πολιτῶν ἔναντι τῆς οἰκονοµίας, εἶναι οἱ ἴδιοι πού, γιά νά µή φαλιρίσει ἡ σιδηροδροµική ἐπιχείρηση, ἔβαλαν τήν οἰκονοµία πάνω ἀπό τήν ζωή κάθε ὑποψήφιου ταξιδιώτη.
Οἱ ἀντιφάσεις αὐτές πιστοποιοῦν ὅτι ζοῦµε σέ ἕναν θαυµαστό, δηλαδή σιχαµερό, ἀνάποδο κόσµο, καί ὅτι ἡ παροῦσα κυβέρνηση, ὅπως φυσικά καί ὅλες οἱ προηγούµενες, οὐδέποτε ἐνδιαφέρθηκε γιά τήν ἀσφάλειά µας. Πάντοτε, ὅµως, ἐπαναλαµβάνεται τό ἴδιο λάθος ἀπό τήν πλευρά τῶν εὐκολόπιστων καί ξεχασιάρηδων πολιτῶν, οἱ ὁποῖοι δέν ἔχουν ἀκόµη ἐκπαιδευθεῖ νά διαβάζουν ἀνάποδα τά προπαγανδιστικά συνθήµατα πού, µέ παντελῆ ἔλλειψη φαντασίας, ἐπαναφέρουν στό προσκήνιο οἱ προβατόσχηµοι κυβερνητικοί λύκοι γιά νά χαϊδεύουν τά ἀφτιά τοῦ ποιµνίου κατά τό δοκοῦν καί νά τό χειραγωγοῦν πρός τήν κατεύθυνση τῶν δολωµατικῶν σταθµῶν τους. Ὅποιο σύνθηµα ἔπιανε ἐπί Χίτλερ, τό ἴδιο ἀποδίδει καί σήµερα, ἀρκεῖ νά ἔχει ἐγχυθεῖ στίς ἀρτηρίες τῶν βρεφοποιηµένων λαῶν ἱκανή ποσότητα ἐγκεφαλοπαραλυτικοῦ τρόµου.
Τώρα, πού χάρη στό µπάχαλο τῆς σιδηροδροµικῆς ἐπιχείρησης, γνωρίζουµε ἐκ τῶν ὑστέρων πόσο ἐπαίσχυντα µᾶς κορόϊδεψαν µέ τό στήσιµο τῆς δῆθεν λυτρωτικῆς γιά τίς ζωές µας «ἐπιχείρησης ἐλευθερία», ζητῶντας µας νά ἐµπιστευθοῦµε τυφλά τούς «εἰδικούς», τό σύνθηµα «µένουµε ἀσφαλεῖς» ἔπρεπε (καί αὐτό) νά διαβαστεῖ ἀνάποδα: «µένουµε ἀνασφαλεῖς».
Ἀντιστοίχως, ἄν δέν βάλουµε µυαλό καί δέν συνειδητοποιήσουµε ὅτι ὁ Ἕλλην πολίτης εἶναι γιά κάθε κυβέρνηση ἕνα «ἄχθος ἀρούρης», τότε τό πολυπαιγµένο σύνθηµα «ποτέ ξανά», τό ὁποῖο ἀκούστηκε κατά τό πρωθυπουργικό διάγγελµα τήν ἑπόµενη ἡµέρα τῆς σφαγῆς, θά σηµαίνει ἀνάποδα: «ξανά καί ξανά».
Κάθε τετραετία θά µένει ἀνεξίτηλα χαραγµένη στήν ἱστορία «χάρη» σέ µία τουλάχιστον ἐµβληµατική συµφορά. Ἠλεία, Μάνδρα, Μάτι, Τέµπη εἶναι µερικοί µόνο ἀπό τούς ἐνδιάµεσους σταθµούς ἀπό τούς ὁποίους πέρασε τό ἀνθελληνικό «τρενάκι τοῦ τρόµου», συνεχίζοντας τήν ἀνεξέλεγκτη πορεία του πρός τόν ἑπόµενο σταθµό. Μάλιστα, ὅταν οἱ σχεδιαστές τῶν ἀνθρωποθυσιῶν θά βαριοῦνται νά ἐπιλέξουν νέα τοποθεσία, θά χτυποῦν στά ἴδια σηµεῖα. Ἔτσι σήµερα µιλᾶµε γιά τά Τέµπη Νούµερο ΙΙΙ, πού µοιάζουν µέ ἀδιαφιλονίκητο πρωταθλητή στά µακελλειά. Καί ὅσο δέν χτίζονται κελλιά γιά πρωθυπουργούς, πού εἶχαν παιδικό ὄνειρο νά γίνουν ὁδηγοί τρένων, ἀλλά καί γιά ὑπουργούς, πού ἡγούµενοι τοῦ Ὑπουργείου Μεταφορῶν, ἀντί νά ντρέπονται βαθιά οἱ ἴδιοι, ζητοῦσαν νά ντρέπονται ὅσοι τολµοῦσαν νά ζητοῦν διαφώτιση, θά πρέπει νά ἀρχίσουµε νά βάζουµε στοιχήµατα γιά τόν ζοφερό τόπο τῆς ἑπόµενης συµφορᾶς: Τέµπη IV, Μάτι ΙΙ ἤ κάτι ὁλοκαίνουργιο;
Σηµείωση: Στά Τέµπη συµφορά γιά τρίτη φορά (1999, 2003, 2023) παύει νά εἶναι σύµπτωση καί µοιάζει µέ ἀρά. Ἄχ, Ἕλληνα φουκαρά!
Κωνσταντῖνος Βαθιώτης
τέως Ἀναπλ. Καθηγητής Νοµικῆς Σχολῆς Δ.Π.Θ.
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 248
Ἀπρίλιος 2023