Η ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΕΝΩΝΕΙ
ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ (Παροῦσα & Μέλλουσα)
ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ!
Ὁ ἀριθμός σαράντα κυριαρχεῖ στήν Παλαιά καί στήν Καινή Διαθήκη ὡς προθεσμία, ὡς προετοιμασία, ὡς ὑπόδειξη τοῦ Θεοῦ γιά τήν προσδοκία αὐτῶν πού μᾶς ἔχει ὑποσχεθεῖ. Σημαίνει ἀκόμη καί τήν ὁλοκλήρωση μιᾶς προσπαθείας καί γι’ αὐτό ἀριθμεῖται καί κάθε γενεά, ὑπολογιζομένη στά 40 χρόνια.
Συγχρόνως, ὅμως, ἔχει βιωθεῖ ἱστορικά ἀπό ἐμᾶς –δηλαδή, ἀπό τό ἀνθρώπινο Γένος– καί ὡς διάστημα παιδαγωγίας καί σκληρῆς δοκιμασίας δουλείας, εἴτε αὐτούσιος ὁ ἀριθμός 40, εἴτε πολλαπλασιαζόμενος μέ τόν τέλειο ἀριθμό δέκα, ὁπότε γίνεται 400.
Δέν ἔχω ἰδιαιτέρως ἀσχοληθεῖ μέ τήν διερεύνηση αὐτοῦ τοῦ ἀριθμοῦ. Παρατηρῶ, ὅμως, ὅτι ὁ Θεός μας τόν ἔχει βάλει βαθειά μέσα στή ζωή μας, καί μέ τήν προτροπή Του καθοδήγησε τούς Πατέρες μας, πρό τῆς Σαρκώσεώς Του ἀλλά καί μετά, ὑπενθυμίζοντάς μας μέ τά Γεγονότα Του νά μήν Τόν λησμονήσουμε. Ἄς θυμηθοῦμε κάποιες ἀπό αὐτές τίς ὑπενθυμίσεις, οἱ ὁποῖες ἐναλλάσσονται μεταξύ τοῦ ἀριθμοῦ 40 καί 400:
* Ἐπί Νῶε «ἐγένετο ὁ κατακλυσµὸς τεσσαράκοντα ἡµέρας καὶ τεσσαράκοντα νύκτας» (Γέν. 7,17 ἐπὶ τῆς γῆς. * «καὶ ἐγένετο µετὰ τεσσαράκοντα ἡµέρας ἠνέῳξε Νῶε τὴν θυρίδα τῆς κιβωτοῦ, ἣν ἐποίησε, καὶ ἀπέστειλε τὸν κόρακα τοῦ ἰδεῖν, εἰ κεκόπακε τὸ ὕδωρ».(Γέν. 8,6)
* 400 χρόνια ἐκράτησε ἡ αἰχμαλωσία τῶν Ἰσραηλιτῶν στήν Αἴγυπτο. * 40 ἡμέρες ἐνήστευσε ὁ Μωϋσῆς παραμένοντας στό Ὄρος Σινᾶ γιά νά λάβῃ τίς 10 Ἐντολές τοῦ Θεοῦ. * 40 χρόνια ἐβάδισαν οἱ Ἰσραηλῖτες στήν Ἔρημο ὁδεύοντες πρός τήν Γῆ τῆς Ἐπαγγελίας.
* 40 ἡμέρες ἦταν καί εἶναι ὁ Σαραντισμός τῶν βρεφῶν. Σέ 40 ἡμέρες ἔγινε ἡ Ὑπαπαντή τοῦ Χριστοῦ μας (ὁ Σαραντισμός Του) στόν Ναό. * 40 ἡμέρες ἐνήστευσε ὁ Χριστός μας * Ἐπί 40 ἡμέρες ἐμφανίζετο ὁ Χριστός στούς Μαθητάς καί στίς Μαθήτριές Του μετά τήν Ἀναστασή Του καί τήν 40η ἡμέρα Ἀνελήφθη στούς Οὐρανούς.
* 40 ἡμέρες ὥρισε ὁ Θεός διά τῆς Ἐκκλησίας Του τίς Νηστεῖες μας, 40 τίς μικρές μας Μετάνοιες, 40 τά «Κύριε ἐλέησον».
* Σέ 40 ἡμέρες ἀπό τοῦ θανάτου μας ὥρισε ὁ Θεός νά γίνονται τά Μνημόσυνά μας, ἑνώνοντας μέ αὐτόν τόν τρόπο τήν ἐπίγεια ζωή μας, στήν ὁποία ἀναφέρονται ὅλα τά Γεγονότα, πού προανέφερα, μέ τήν Μέλλουσα καί Αἰώνια ζωή μας.
Ὅλα αὐτά μᾶς ὁδηγοῦν στό συμπέρασμα ὅτι δέν εἶναι καθόλου τυχαῖος αὐτός ὁ ἀριθμός, ἀλλά, ἀντιθέτως, εἶναι πολύ κραυγαλέος καί σημαντικά ἀφυπνιστικός. Βέβαια, δέν ἔχω εὕρει στούς Ἁγίους Πατέρες μας, μέ τήν ὅποια μελέτη μου σέ αὐτούς, κάποια ἑρμηνεία αὐτοῦ τοῦ ἀριθμοῦ. Ὡστόσο, μέ παραπέμπουν τά συνδεόμενα μέ τόν ἀριθμό αὐτόν γεγονότα, σέ συνδυασμό μέ τήν πανθομολογουμένη ἀπό πιστούς καί ἀπίστους παραδοχή περί τοῦ ἀριθμοῦ 10 (δηλαδή, ὅτι ὁ ἀριθμός 10 εἶναι σύμβολο ὁλοκληρώσεως καί ἀρτιότητος, γι’ αὐτό καί θεωρεῖται ὡς τέλειος ἀριθμός) ὅτι μέ τίς 3 δεκάδες ἐκφράζεται ὁ Τριαδικός Θεός καί μέ τήν μία 10αδα ὁ ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος καί ἐκεῖνος ἔχει λάβει τήν ὁλοκλήρωσή του ἀπό τόν Θεό, ἐρχόμενος στόν κόσμο, ἀσχέτως τοῦ πόσο ὁ καθένας μας διατηρεῖ αὐτό τό «ἀρχαῖον κάλλος», ὅπως ἐπί γῆς ἡ Παναγία μας, ἤ ὄχι.
Οἱ 3 δεκάδες, ὁ Θεός μας συνοδεύουν συνεχῶς τό πλᾶσμα Τους στήν ἐπίγεια πορεία του μέ κάθε τρόπο, ἀκολουθῶντας το στά λαμπρότερα παλαίσματα, δυνάμει τῆς Πίστεώς του ἕως πιό περιπετειώδεις ἀτραπούς, πού ἀπό τήν ἀφροσύνη του ἀκολουθεῖ, σκοπεύοντας, «πάντα ποιῶν» νά μᾶς ἀναγάγῃ «ἕως εἰς τόν Οὐρανόν» καί νά μᾶς χαρίσῃ τήν «Βασιλείαν Του τήν Μέλλουσαν».
Ἰδιαιτέρως κατά τήν περίοδο αὐτήν τῆς Ἁγίας Τεσσαρακοστῆς, προκειμένων τῶν ἰδιαιτέρων ἀσκήσεων, ἀντιλαμβανόμεθα τήν συμπόρευση μέ ἐμᾶς τῆς Ἁγίας Τριάδος, συνειδητοποιοῦμε ὅτι ὁ Χριστός μας, ἄν καί «Εἷς ὤν τῆς Ἁγίας Τριάδος», ὡς ἄνθρωπος, φορῶν τήν ἀνθρώπινη φύση μας καί οἰκειούμενος «τά καθ’ ἡµᾶς χωρίς ἁµαρτίας», παρέμεινε ἀναμάρτητος, χορηγῶντας μας τήν δύναμη τῆς ἀναμαρτησίας καί τοῦ χωρισμοῦ ἀπό τά πάθη μας, ἀλλά καί «νηστεύσας ἡµέρας καί νύκτας τεσσαράκοντα» μετάγγισε ὡς Θεός στήν κτιστή φύση μας ὅλη τήν Δύναμη καί Ἐνέργεια τῆς Θεότητός Του, καταργῶντας τήν τυραννική ψυχική μας ἐμπάθεια καί τήν ἀπόλυτη ἀναγκαιότητα τῆς τροφικῆς συντηρήσεώς μας, πεινῶντας μόνο ὅταν Αὐτός «ἠθέλησεν», ὥστε σέ κάθε βῆμα τῆς ζωῆς μας, κατά τήν τήρηση τῶν Ὁδηγιῶν Του, νά μή νοιώσουμε καμμιά ἀνθρώπινη ἀδυναμία, γνωρίζοντας ὅτι εἶναι ἑνωμένος («σύν τῷ Πατρί καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύµατι») μαζί μας καί ἕτοιμος νά ἐνεργήσῃ τά πάντα γιά μᾶς, καί σ’ αὐτήν τήν ζωή μας, καί στήν ὥρα τοῦ θανάτου μας καί στήν αἰωνιότητά μας!
Δέν μπορῶ νά σᾶς ζητήσω νά υἱοθετήσετε τήν ἑρμηνεία μου, τοῦ ἀριθμοῦ 40, σᾶς καλῶ, ὅμως νά συμφωνήσετε ὅτι σέ ὅλα τά γεγονότα (τά λίγα, βεβαίως, ἀλλά ἐνδεικτικά), πού ἀνέφερα, φαίνεται ξεκάθαρα ἡ συμπόρευση τοῦ Θεοῦ μας μέ τήν «Γενεάν Του τήν Ἁγίαν» (καί σέ ἡμέρες δικαιώσεως τῶν ἀνθρώπων Του ἀλλά καί «εἰς ἡµέρας ὀργῆς» κατά τοῦ ἀπειθοῦντος Λαοῦ Του), ἡ ὁποία, παρ’ ὅτι πλειστάκις ἔγινε ἀθλία, ὡστόσο πάντοτε ἐπέστρεφε σέ Ἐκεῖνον.
Ὁ Χριστός μᾶς ἐτόνισε ὅτι δέν θά παρέλθῃ «ἡ Γενεά αὕτη» (ἡ Γενεά ἡ δική Του, πού συνεχίζεται εἰς τούς αἰῶνας διά τῆς Ἐκκλησίας Του) ἕως τῆς Β΄ Παρουσίας. Ἄρα ὑπάρχει ἀκόμη καιρός γιά ὅλους μας, «ἰδού Καιρός εὐπρόσδεκτος, ἰδού ἡµέρα Σωτηρίας», ἀρκεῖ νά νοιώθουμε σέ κάθε μας βῆμα, ὅσο μποροῦμε πιό ζωντανά, ὅτι συμ- πορεύεται μαζί μας ὁ Τριαδικός Θεός, ζητῶντας ἀπό συμπορευτής, νά γίνῃ Ἐκεῖνος, ὁ Ἑαυτός μας!
π. Βασίλειος Ε. Βολουδάκης
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 247
Μάρτιος 2023