ΣΩΜΑ ΦΤΙΑΓΜΕΝΟ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΠΗΛΟ;
Ἀπὸ μικρὸ παιδάκι, παπαδάκι ἤμουν στὴν ἐκκλησία τῆς ἐνορίας μου στὸ χωριό, ἔλεγε ὁ Ἱερέας μας θυμᾶμαι «νὰ κρατᾶτε τὸ σῶμα σας ἀμόλυντο ὡς δοχεῖο Θείου Πνεύματος».
Ἀλλὰ καὶ ὁ δάσκαλος στὸ κατηχητικὸ σχολεῖο κάθε Δευτέρα ἀπόγευμα μᾶς ἔλεγε ἐπίσης «νὰ ἔχετε τὴν ψυχή σας ἁγνὴ καὶ τὸ σῶμα σας καθαρὸ παιδιά μου».
Δὲν θὰ ξεχάσω ποτὲ αὐτὲς τὶς δύο θεάρεστες μορφὲς τοῦ παπᾶ καὶ τοῦ δασκάλου μας στὴν Ἐνορία τοῦ Ἀρχιμανδρίτου τοῦ Ναοῦ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου στὴν ἀγαπημένη μου Ἤπειρο καὶ τὶς κατηχητικὲς νεανικὲς συνάξεις εἴτε ὡς μαθητὴς Δημοτικοῦ, εἴτε ὡς μαθητὴς ἀργότερα τοῦ Λυκείου ποὺ βρίσκεται ἀκριβῶς ἀπέναντί τοῦ ναοῦ, τῆς ἐπονομαζόμενης «Ζωσιμαίας Σχολῆς».
Ἐκεῖ μάθαμε μὲ ἁπλὲς κουβέντες καὶ ὁρμήνιες ὅτι τὸ σῶμα μας εἶναι ἱερὸ καὶ πρέπει νὰ τὸ προσέχουμε σὰν τὰ μάτια μας.
Μέσα του ὑπάρχει καὶ κατοικεῖ ἡ ψυχούλα ποὺ μᾶς χάρισε ὁ Κύριος καί ὅταν ὁ φύλακας Ἄγγελός μας τὴν ἐπαναφέρει στὸν θεϊκὸ προορισμό της, τότε τὸ σῶμα μας θὰ περιμένει «ἐν τόπῳ χλοερῶ ἐν τόπῳ ἀναψύξεως» ἕως ὅτου ξαναενωθεῖ μαζί της τὴν Ἡμέρα τῆς Κρίσεως!
«Καὶ πάλιν ἐρχόμενον μετὰ δόξης, κρίναι ζῶντας καὶ νεκρούς…»
«Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν»
Γι’ αὐτὸ καὶ ὁμολογοῦμε σύμφωνα μὲ τὸ «Σύμβολο τῆς Πίστεως μας» ἀπευθυνόμενοι πρὸς τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό μας ὅτι ἀναμένουμε καὶ πάλι τὴν Θεϊκή του Παρουσία ἐπὶ τῆς Γῆς…
..ὥστε νὰ μᾶς κρίνει γιὰ τὸ ἂν εἴμαστε ἄξιοι γιὰ τὴν μέλλουσα τὴν Αἰώνιον Ζωή!
Δὲν εἶμαι Ἱερέας οὔτε Πνευματικός, ἁπλὸς ἄνθρωπος εἶμαι ὁ «ἔσχατος ὅλων».
Δὲν θὰ κρίνω τὴν Ἐκκλησία.
Δὲν μπορῶ ὅμως νὰ καταλάβω πῶς γίνεται σὲ Ὀρθοδόξους Κληρικοὺς νὰ ἐπιτρέπεται ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία, ὅταν θὰ ἀκολουθήσει καύση!
Ἐκτὸς καί ἂν οἱ Ἱερεῖς ποὺ τὴν τελοῦν, δὲν ξέρουν τί θὰ ἐπακολουθήσει.
Δὲν μπορῶ νὰ καταλάβω πῶς ἔθιμα ταφῆς ἄλλων θρησκειῶν, δοξασιῶν ἢ αἱρέσεων ἔχουν συνύπαρξη μὲ τὴν Ὀρθοδοξία τοῦ λαοῦ μας, σὰν νὰ θεωροῦμε καὶ ὀπισθοδρομικός, ποὺ δὲν τὸ κατανοῶ!
Εἶναι σὰν νὰ μὴν πιστεύουμε στὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας!
Σὰν νὰ μὴν πιστεύουμε στὴ μέλλουσα Ζωή!
Σὰν νὰ εἶναι τὸ σῶμα μας ἕνα «τίποτα» καὶ τὸ ἔχουμε ἄχτι νὰ τὸ ἐξαφανίσουμε μὴν πιάνει καὶ χῶρο!
Πολλὰ μπορῶ νὰ πῶ πὼς δὲν κατανοῶ ἀκόμα, ὅπως… ἐκτρώσεις, παρένθετες μητέρες, υἱοθεσίες καὶ γάμους περίεργους, ἐγὼ ὁ ἀναχρονιστικός - μὴ προοδευτικὸς ἄνθρωπος, σύζυγος, γονέας, ἐκπαιδευτικὸς καὶ νὰ μὴν μπορῶ νὰ ἀπαντήσω στὶς ἀπορίες, πού μοῦ κάνουν τὰ παιδιά, ὅπως τότε παιδάκια μικρὰ κάναμε ἐμεῖς στὸν παπὰ καὶ στὸν δάσκαλο τῆς ἐνορίας μας!
Χαράλαμπος Καμπερογιάννης
Μαθηματικός
«ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ» Ἀρ. Τεύχους 243
Νοέμβριος 2022
Υ.Γ.
Καλὸ ταξίδι ἀγαπημένε μου Θανάση. Θὰ προσεύχομαι γιὰ σένα. Καλὸ Παράδεισο!